Trying to find a meaning for his life, he ascends towards the sky. Will he succed? All these issues will be cleared at the end of his life. For the time beeing he seeks.
___________________________________
Προσπαθώντας να βρει ένα νόημα για τη ζωή του, σκαρφαλώνει προς τον ουρανό. Θα πετύχει; Όλα αυτά τα θέματα θα ξεκαθαριστούν στο τέλος της ζωής του. Για την ώρα ψάχνει.
31 comments:
απο μικρα παιδια ψαχνομαστε σ αυτη τη χωρα... δεν μας δινουν τη δυνατοτητα να επιλεξουμε... αυτη η δημιουργια σου δειχνει οτι απο μικροι προσπαθουμε.. πολυ ωραιο
όποιος ψάχνει βρίσκει!
"...θα ξεκαθαριστούν στο τέλος της ζωή του."
Τη σιγουριά σου νά 'χα!
Καλησπέρα.
Amelie,
βασικά η μοίρα μας είναι να ψαχνόμαστε. Η Φύση έβγαλε ένα κομμάτι της δίπλα (εμάς) και τού 'δωσε συνείδηση ώστε ν' αναρωτηθεί για τον εαυτό της.
κόκκινη κίσσα,
ειδικά οι κίσσες που, έχω μάθει, είναι ... κλέφτρες (La gazza landra by Rossini).
Γιώργο,
όσο προχωράμε χάνουμε τη ζωντάνια μας αλλά κερδίζουμε σε σκέψη. Στο τέλος θά 'χουμε τα εργαλεία να δούμε τι γίνεται. (Ή τουλάχιστον έτσι ελπίζω!)
panta pisteua pws den metraei o proorismos (apotelesma) alla to taxidi (empeiries) kai to poso "plousios" tha vgeis apo auto kai to vathmo tis sofias pou tha katatheseis sti syneidisi sou kai stis syneidiseis twn anthrwpwn sou.
kalimera..
Ερασιτέχνισα,
σωστό αλλά πού θα σου χρησιμεύσει το "δούλεμα" της συνείδησής σου εκτός από το τελικό άθροισμα; Όλη η ζωή είναι ένα γύμνασμα θανάτου. Κι αυτό δεν είναι κακό από την άποψη ότι κάλλιο να φύγω ξέροντας παρά μη ξέροντας (στη δεύτερη περίπτωση ταλαιπωρούμαι κατά την έξοδο).
Δεν είναι θέμα ότι "έκανα πολλά, είμαι ευχαριστημένος" έτσι κι αλλιώς όλα (όσα η καταναλωτική λαιμαργία του προωθεί) δεν μπορεί να τα κάνει ο άνθρωπος.
Κι από την άλλη μερία, ποιος λέει ότι η μετάβαση είναι καταστροφική; Αν η πορεία σου είναι με το ρήμα "είμαι" κι όχι με το "έχω" πιθανόν να είναι κι ευχάριστη.
Θα τα ξαναπούμε, υπάρχει σωρός πάνω εδώ που πρέπει να συζητηθεί.
Xμ, γιατί λες πως όλα αυτά θα ξεκαθαριστούν στο τέλος της ζωής του;
Regina,
τότε θά 'χει αποκτήσει τα κατάλληλα εργαλεία για να μπορέσει να επεξεργαστεί όλα αυτά που του συμβαίνουν και του συμβήκαν. Η αποστασιοποίηση είναι μια άριστη οπτική γωνία για να βλέπεις ψύχραιμα.
Με την ηλικία, ξέρεις, φεύγει κι η μεγάλη ένταση να αποδείξεις στους άλλους πράγματα. Τότε είναι που αρχίζεις το μεγάλο ταξίδι προς τα μέσα σου της αποδοχής, της αγάπης και της ανάλυσης.
Spyro,
symfwnw me auta pou mou les, diafwnw parola auta me to oti to doulema tis symeidisis tha mou "xrisimeusei" mono sto teliko athroisma.Isa isa mou xrisimeuei proswpika kathe prwi pou anoigw ta matia mou kai kathe vrady prin ta kleisw..kai simeiwteon koimamai eukola ti nyxta (ta hsyxa vradia...) ;)
perimenw nea sou kai dieksodikes kouventes ;)
xairetw..
Ερασιτέχνισα,
έχεις δίκιο, πορευόμαστε κάθε μέρα με τη συνείδηση για σημαία (κι ας μας λένε μαλάκες, δικό τους πρόβλημα).
Αυτό που εννοούσα είναι ότι προς το τέλος θά 'χει αυτή η συνείδηση πολύ ξεκάθαρη άποψη και θά 'ναι πολύ οξεία. Για το μεγάλο ... πήδημα (δεν εννοώ του χάρου, εννοώ από εδώ ως εκεί)
Ετσι είναι τα σημαντικά στο τέλος ξεκαθαρίζονται.
Μόνον όταν φτάσεις κάπου ξέρεις ποιό είναι το μέρος που έφτασες.
τα φιλιά μου
Κέλλυ,
αν έχεις στην πορεία τονώσει το αισθητήριό σου, διαφορετικά περνάς από τη ζωή χωρίς να καταλάβεις τίποτα.
Το σίγουρο είναι ότι ξεκίνησα πάλι αργά
Και πάω με τα πόδια συνέχει χαζεύω, κοιτάζω
Μυρμήγκια που σκάβουν στου κόσμου το ρήμαγμα
Μου λένε να σκάψω λιγάκι κι εγώ, μα διστάζω
Κι αν είμαι σε κάτι στ’ αλήθεια καλός
Φοβάμαι πως είναι το αμήχανο βήμα
Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Κι αν είναι ένας τρόπος για να ΄ρθω είν’ αυτός
Ν’ αλλάζω στη διαδρομή συνεχώς
Ν’ αλλάζω στη διαδρομή συνεχώς
Το σίγουρο είναι ότι πηγαίνω στην ομορφιά
Μα ο μέσα μου αντίπαλος βιάζεται-τρέχει να φτάσει
Κοιτάω τ’ όνομά του που αστράφτει στην αγορά
Ακούω το τραγούδι του που θέλει απλά να σου μοιάσει
Κι αν είναι σε κάτι στ’ αλήθεια καλός
Φοβάμαι πως είναι ο μηχανισμός του
Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Κι ο δρόμος σου σίγουρα δεν είν’ αυτός
Να μένω ο ίδιος μα πιο βιαστικός
Να μένω ο ίδιος μα πιο βιαστικός
Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει σιγουριά
Στο δρόμο αυτό δεν υπάρχουν ταμπέλες και βέλη
Μονάχα ουρανός και αέρας και μοναξιά
Κι αυτό που η καρδιά μου συνέχεια κι ακούραστα θέλει
Κι αν είμαι σε κάτι στ’ αλήθεια καλός
Το ξέρω πως είναι ότι απλά συνεχίζω
Κι εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως
Που δείχνει πως είσαι ο προορισμός
Πως είσαι ο δικός μου ο προορισμός
Θα φτάσω εκεί κάποτε θα ΄ρθει ο καιρός
Να σου τραγουδήσω να γίνουμε φως
Να σου τραγουδήσω να γίνουμε φως…
Καλησπερα γλυκε καλλιτεχνη....
Λου,
τι να 'πω τώρα;
Μ' άφησε άναυδο!
Ευχαριστώ
Καλησπέρα.
Το ζήτημα είναι να μη γυρίσει να κοιτάξει πίσω και δίπλα(όπως βλέπουμε το έργο)και πάθει ζαλάδα,κολούμπρα,λουμπάγκο και τα συναφή από τη θέα του κενού.
:)
Συμπληρωματικά:
Συμφωνώ ότι στο τέλος κάποτε θα μάθει αλλά πρώτα θα έχει πάθει και μάλλον θα αναφωνήσει - αν έχει φωνή - "στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα".
Εγώ πάλι διατηρώ επιφυλάξεις για το τέλος. Πώς θα μάθει; Έχω συναντήσει αρκετούς ανθρώπους πριν το τέλος και δε νομίζω ότι είχαν μάθει. Μακάρι να γινόταν...
Από πού αντλείτε τόση αισιοδοξία ρε παιδιά;
(Μπερδεύτηκα τώρα, συνήθως εγώ είμαι ο αισιόδοξος)
όλα θα πάνε καλά,
"το δέος για το χρέος" θα μπορούσε να ονομαστεί.
Θα πάθει, θα μάθει, αυτό το δρόμο τον περπατάμε όλοι.
Και δε θέλω ηττοπάθειες.
Γιώργο,
αυτοί που δεν έμαθαν δεν αναρωτήθηκαν, άντε κανένα κοψίδι σαββατοκύριακο, άντε το καλύτερο αμάξι τσι πιάτσας, άντε και καμμιά γκόμενα σαν παράπλευρο συμβάν του γάμου. Κάνουν ενέσεις αναισθησίας. Πιθανόν ο πόνος νά 'ναι μεγάλος. Δεν είμαι κριτής κανενός, αντέχω όμως την κριτική (με κάνει ... καλύτερο, αν θυμάσαι το Λαζόπουλο)
ΥΓ. Πες μου τι εννοείς "αμφισημία" και ρίξε μου κι ένα παράδειγμα (ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει καλύτερο)
μού έδωσες μιά θαυμάσια ευκαιρία να ακούσω την σχετική όπερα πού αγνοούσα.Ας ελπίσουμε ότι υπάρχουν και καλά κορίτσια !!!Ωστόσο στο "μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα" δεν αποφεύγονται "δάνεια "και "κλοπές".
κόκκινη κίσσα,
τα καλά κορίτσια πάνε στον Παράδεισο, τα κακά πάνε στο ... κρεββάτι!!!
Το μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα, αν μου επιτραπεί η διόρθωση!!!
Πως να κρυφτεις απ τα παιδια ετσι και αλλιως τα ξερουν ολα...
Μικρα και μεγαλα παιδια στο κουρνιαχτο της δημοσιας....
Εχουμε και προβλημα ανομβριας....
Της καλησπερες μου
Voros,
μη μου 'πεις που έχεις παιδί!
Λες τα παιδιά να αντιρροπήσουν το κακό που κάναμε εμείς στρην κοινωνία;
Γεια σου κ. Σπυρο
Ο ανθρωπος πιστευω οτι θα παραμενει παντα ενα μωρο μπροστα στην Γνωση.Θεωρω οτι παντα θα αναρωτιομαστε και αυτο ισως ειναι μια κινητηριος δυναμη που μας κραταει στη ζωη, σε εγρηγορση.
Αν παψουμε για διαφορους λογους να αναρωτιομαστε και να θετουμε ερωτηματικα προς τον εαυτο μας,τοτε επερχεται ο πνευματικος θανατος,που ειναι χειροτερος πιστευω απο τον φυσικο θανατο (αν και τελευταια εχω αρχισει να σκεφτομαι οτι πιο χαρουμενος και ξενοιαστος ειναι καποιος,οταν δεν εχει επιγνωση και ουτε βασανιζει τον εαυτο του με φιλοσοφικα ερωτηματα (μοδα τουτης της εποχης).
Θεωρω επισης οτι ουτε προς το τελος της ζωης μας,ξεκαθαριζονται ολα αυτα τα θεματα.
angelab23,
(α) η Γνώση είναι άπειρη κι ο άνθρωπος πεπερασμένος
(β) το μυαλό του ανθρώπου τον βοηθάει να ανακαλύψει ενόσω ζει τι σημαίνει θάνατος ώστε, όταν έρθει ο βιολογικός, να μην διακατέχεται από πανικό
(γ)το μήνυμα, λοιπόν, ήταν ότι θα ξεκαθαριστούν τα δεδομένα του θανάτου προς το τέλος της ζωής γιατί τότε υπάρχει η μεγαλύτερη συσσώρευση πείρας.
Θα είμαι ειλικρινής Σπύρο . Δεν πιστεύω ούτε στη πείρα,ούτε στη συσσώρευση γνώσης. Μάλλον αρνητικά τα θεωρώ και τα δύο.
Ενας νους άδειος από προκαταλήψεις,από κρίσεις,συγκρίσεις,Χωρίς προσκόλληση σε ιδεολογίες
πίστη,σύμβολα,πρόσωπα,είναι ικανός να αντιληφθεί,πιθανόν ,το απροσμέτρητο.
Η γνώση είναι χρήσιμη γιά πρακτικά πράγματα τύπου : Να μάθω μία ξένη γλώσσα,να μάθω να οδηγώ κλπ....
Προσωπικά διανύω φάση αφαίρεσης και οχι συσσώρευσης γνώσης.
Τα υπόλοιπα από κοντά..
Σε φιλώ.
Κέλυ,
σωστό αυτό, όμως για τα τελευταία χρόνια (κι αυτό εκφράζω με το σχόλιο από κάτω). Μοιραία θα γεννηθείς με κάποια έφεση προς γνώση την οποία πρέπει να την πετάξεις και να ρυθμιστείς στο μήκος κύματος που εσύ (πολύ σωστά) λες.
Ένα μυαλό που να μην έχει στοιχειώδεις αναλυτικούς μηχανισμούς δεν μπορεί καν να βάλει ερωτήματα.
Γίνεται, λοιπόν, το σχιζοειδές να χρειαζόμαστε το εργαλείο για να μας δώσει τη απαιτούμενη δυνατότητα να το καταστρέψουμε (το ίδιο το εργαλείο).
Σπυρο εχω παιδια, και αυτο με κανει μερικες φορες μεγαλο και αλλες παιδι.
Οσο για το κακο της κενονιας μαςδεν τους φορτωνο τιποτα,εδω επανω ολα ειναι φτιαγμενα για τα παιδια.
voros,
πιθανόν και νά 'χεις δίκιο. Αποτύχαμε και τους δίνουμε έναν πλανήτη μισοκατεστραμμένο. Από την άλλη μεριά, αν όλα είναι φτιαγμένα για τα παιδιά, θα βγουν κακομαθημένα. Λίγος κόπος θα τους έκανε καλό.
Post a Comment