Όταν ήταν στο θρόνο του είχε τον έλεγχο των πάντων, καθόριζε τύχες, αλλοίωνε συνειδήσεις, άλλαζε την καθημερινότητα. Κλωθογύριζε γύρω από τον εαυτό του σαν τη μοναδική ύπαρξη που υπήρχε, οι άλλοι ήταν απλώς μια κάποια ενόχληση.Τώρα, αδύναμος, ψάχνει το στέμμα του, το σύμβολο της κυριαρχίας του. Χωρίς αυτό είναι ένα τίποτα. Είχε στηρίξει όλο το είναι του σ' έναν εαυτό-βασιλιά, σ' έναν εαυτό-κέντρο του Σύμπαντος. Η πτώση ήταν τεράστια κι ο εαυτός του, πια, ένα πληγωμένο ζώο που προσπαθεί να κρυφτεί για να γλύψει τις πληγές του.
Ο μεγαλύτερος πόνος στο Σύμπαν είναι ο πληγωμένος εγωισμός.
154 comments:
Ο Βασιλιάς είναι γυμνός...
την καλημέρα μου!
Mtryfo,
κι απελπισμένος.
Ποια καλημέρα; Άγρια σκοτάδια είναι. Η μέρα αρχίζει όταν βγει ο ήλιος. Διακρίνω φορμαλισμό ή κάνω λάθος;
έχεις δίκιο φορμαλισμός του κερατά, αν έγραφα καλησπέρα-μέρα πως θα σου φαινόταν?
Και αυτή η απομυθοποίηση στα μάτια των άλλων είναι που μας απογυμνώνει εντελώς...
Έιδικά εαν οι έχουν βάρος στη ζωή μας...
Mtryfo,
θα μου φαινόταν ερμαφρόδιτο. Με το φως ζούμε, με το σκοτάδι σκεφτόμαστε.
Δήμητρα,
Μεγαλώνοντας, μπαίνουμε προς τα μέσα μας (για το μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας) κι έτσι οι άλλοι σιγά-σιγά ελαττώνουν την επιρροή τους πάνω μας.
Στην πράξη, αυτό συμβαίνει από καιρό αλλά τώρα αρχίζουμε (και πρέπει) να το συνειδητοποιούμε.
Προς θεού, δε λέω πως οι άλλοι δεν μας ενδιαφέρουν, απλώς "μόνοι μας ήρθαμε και μόνοι μας θα φύγουμε". Ας αρχίσουμε ... φροντιστήρια, λοιπόν, στη μοναξιά.
Από την άλλη μεριά, ο πόνος ξεκινάει αν (νομίζεις ότι) σου αμφισβητούν ένα υπερφίαλο "εγώ". Ξεκίνα να σκέφτεσαι τι είναι αυτό το "εγώ".
Τα λέμε.
Εξαιρετικό έργο αυτό, Σπύρο. Από τα καλύτερα σου, νομίζω.
Αν ειχε κουκούτσι μυαλό θα ήξερε οτι κάποια μέρα η βασιλεία θα τελειώσει. Δεν πρέπει να ήταν εκπληξη, τα πάντα τελειώνουν.
Ελπίζω τουλάχιστον να τα βρήκε, να το διασκέδασε όσο κράτησε το μεγαλείο, ωστε να έχει και λίγες ωραίες αναμνήσεις να πιπιλάει στην μούχλα της παρακμής
Το ότι επέλεξες να τον παρουσιάσεις γυμνό φαντάζομαι πως δεν είναι τυχαίο!
Ο Βασιλιάς είναι γυμνός!
Εύχομαι κάποια στιγμή να δω τους πολιτικούς μας έτσι όπως επίσης και πολλούς μικρούς βασιλείς της καθημερινότητας.
ΥΓ: Τα προγράμματα που σου έλεγα τα κοίταξες καθόλου;
Αν ναι πες μου εντυπώσεις!
"...Και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις;..." Ας θυμηθούμε λίγο το γνωστό ποίημα του Καβάφη.
Θα πρεπε να περιμένει την πτώση ο ήρωάς μας μετά τη δόξα και τα μεγαλεία.Γιατί η αίθουσα του θρόνου βρίκεται αλλού.Θα πρεπε να διαβάσει λίγο Τάσο Αθανασιάδη πρώτα.
Καλησπέρα,Σπύρο.
Αυτό που λες το νιώθω σιγά σιγά,και όσο περνάνε τα χρόνια.Άργησα λίγο αλλά το¨"κλείσιμο" φαίνεται πλέον ξεκάθαρα.Με τρομάζει λίγο πως είναι συνειδητό και εόύσιο.Άλλες φορές το επιδιώκω κιόλας.
Καλησπέρα είπα;;
Τσάντο,
το ζητούμενο είναι η βασιλεία που αντιλαμβάνεται ότι έχει. Η κυριαρχία που τον κάνει να αισθάνεται το υπερφίαλο εγώ του.
Η πτώση είναι επώδυνη αν γίνει από πολύ ψηλά.
Low profile, then.
Λάκωνα,
βασιλιάς ήταν γιατί το πίστευε ο ίδιος, οι άλλοι τον είχαν ήδη δει γυμνό.
Μακάρι νά 'χαν μάτια οι άνθρωποι και για τους πολιτικούς
ΥΓ. Κατέβασα το Blender, με δυσκόλεψε, η υπομονή μου είναι ελαχιστότατη και το παράτησα, Δεν τό 'σβησα, θα το επαναεπισκεφτώ.
Όλα θα πάνε καλά,
το θέμα είναι για την ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Εμείς βλέπουμε ότι είναι γυμνός, πλην κάθεται σε θρόνο. Αυτός πιστεύει ότι είναι κυρίαρχος του παντός.
Κάποτε πέφτει. Είναι αβάσταχτος ο πόνος του, ξαφνικά του ανατράπηκε το μοναδικό στήριγμα που είχε : η αντίληψη για την παντοδυναμία του.
Όποιος έχει λίγα δε χάνει τίποτα, όποιος έχει πολλά χάνει τα πάντα.
Δήμητρα,
(α) δεν είναι κλείσιμο που στο επιβάλλει κάποιος, είναι συγκέντρωση και καταμέτρηση των δυνάμεών σου. Η αυτοσυνείδηση θέλει χρόνο αλλά αποδίδει τα μέγιστα. Δε θέλω να 'μαι περαστικός απ' αυτή τη ζωή, θέλω να μάθω, αν όχι τα "γιατί", τουλάχιστον τα "πώς". Άλλοι θα με πουν μαλάκα. Δεν πειράζει. Περνάω καλά με τον τρόπο μου.
(β) και να πεις και να μην πεις καλησπέρα το ίδιο κάνει.
Το ζήτημα δεν είναι να μην ανεβαίνεις ψηλά για να μη χτυπήσεις πολύ πέφτοντας. Το ζήτημα είναι να ανεβαίνεις μέσα σου όσο και στον έξω κόσμο.
Here comes a sun,
αυτό που λες είναι σωστό από την άποψη της αυτογνωσίας.
Χρειάζεται, όμως, και η "έξωθεν καλή μαρτυρία"; Ο εαυτός μας δε φτάνει σαν κριτής;
το ζήτημα είναι πως διαχειρίστηκε την εξουσία του όσο την είχε.
Εάν δεν θαμπώθηκε από αυτή, δεν πάτησε πάνω σε άλλους, δεν θα νιώσει τόσο μεγάλη την απώλεια.
Θα μπορέσει κερδίζοντας πράγματα από αυτή, να συνεχίσει, γνωρίζοντας τις πραγματικές αξίες της ζωής.
Inside My Head,
(α) αυτή καθαυτή η εξουσία είναι μια λέξη άσχημα φορτισμένη, από την άποψη ότι έχεις τις τύχες πολλών ανθρώπων στα χέρια σου. Συνεπώς είναι πανεύκολο να μη την χρησιμοποιήσεις καλά (για τους άλλους). Και, πιστεύω, ότι είναι φοβερά εύκολο να θαμπωθείς. Εδώ θαμπωνόμαστε εμείς οι καθηγητές που, ξέρουμε από πριν, ότι τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να μας προσέχουν.
(β) δε νομίζω ότι κερδίζεις τίποτα έχοντας εξουσία. Εξ ορισμού είσαι εξωστρεφής, έτσι, ενώ το πραγματικό κέρδος πηγάζει από την ενδοστρέφεια (με την καλή της έννοια, εκείνη της αυτοκριτικής)
Η έξωθεν μαρτυρία είναι πάντα σφαλερή. Οι άνθρωποι τείνουν να κρίνουν από τα φαινόμενα. Γι αυτό η εσωτερική κριτική είναι πάντα απαραίτητη. Στην αρχαία Ρώμη, όταν ένας στρατηγός παρήλαυνε για το θρίαμβο μετά από μια νικηφόρα εκστρατεία, είχε στο άρμα ένα δούλο που του επαναλάμβανε στο αυτί: "Η δόξα φεύγει...".
Σχετικό και το βίντεο στο
http://www.coldplay.com/vivavideo2.php
Here comes a sun,
Είσαι η μάρκα μου. Στην αρχαία Ρώμη ο δούλος έλεγε και "memento mori" (θυμήσου το θάνατο).
Αλλά, μην είσαι τόσο απόλυτη, δεν είναι πάντα σφαλερή, απλώς είναι (μικρό) ποσοστό αλήθειας.
Το ότι είναι απαραίτητη η εσωτερική κριτική, έχεις απόλυτο δίκιο.
Σε ρωτάω κάτι άλλο : ψάχνεις μέσα σου για έναν εαυτό. Δεν είναι οι ιδιότητές του (καλός ή κακός κλπ). Δεν είναι (σίγουρα) αυτό που πίστευες ότι είναι. Δεν είναι οι αντιλήψεις των άλλων για σένα. Τι μένει;
ΥΓ. Οι βουδιστές λένε "τίποτα".
Oχι μόνο είναι αλλά και επιδέχεται βελτίωσης. Ο εαυτός μας χτίζεται γύρω από ένα σύστημα αξιών που -δεν είμαι βέβαιη πως διάολο δημιουργούνται. Βλ. γονείς, σχολεία, κοινωνία και πάει λέγοντας. Αυτές οι αξίες δοκιμάζονται στη διαδρομή, ως προς την ικανότητα της εφαρμογής τους να παράγει ευτυχία. Στο χέρι μας είναι να τις επανεξετάζουμε και να τις αλλάζουμε. Είμαστε τίποτα στην απεραντοσύνη, αλλά να μη φύγουμε από δω χωρίς χαρά. Αυτό νομίζω ότι είναι το μόνο μερίδιο από τη ζωή, που έχει κάποια σημασία.
καλό
Το ανάρτησα.
Καλημερα
Here comes a sun,
κάθε στιγμή το Σύμπαν μεταβάλλεται (αν όχι δραματικά τουλάχιστον σε μια μικρή του λεπτομέρεια). Είναι, όπως λέμε ότι το μόνιτορ κάνει flickering. Έτσι κι εμείς. Αυτό που πιστεύεις για εαυτό είναι ένα σετ απο αντιλήψεις (λένε οι βουδιστές) οι οποίες μεταβάλλονται από στιγμή σε στιγμή, όπως παραπάνω. Αντιλήψεις προς τα έξω και προς τα μέσα.
Μ' αυτό το σκεφτικό, δεν υπάρχει κάτι το παγιωμένο και συγκεκριμένο.
Τα άλλα που μου λες είναι θέμα χαρακτήρα που, όντως, δημιουργείται από τα γονίδια, από το περιβάλλον κι από τις κατά καιρούς αντιλήψεις μας για το τι είναι Ηθική.
Επανερχόμαστε, όμως, ε;
Γιάννη,
ευχαριστώ. Πιστεύεις ότι έχει πολιτική χροιά ο πίνακας;
Στην περίπτωση που για καθαρά κβαντικούς λόγους είμαστε απλά μία τυχαια συγκέντρωση ύλης γιατί να μην είμαστε supernova αντί μαύρες τρύπες?
Here comes a sun,
υπάρχει και η συνείδηση (βουδιστικά).
Μακάρι να μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε την εικόνα μας αυτή, όταν η έπαρση χορεύει στο μυαλό μας. Η "δόξα" υπό οποιαδήποτε μορφή είναι ένας μαγνήτης που έλκει επικίνδυνα τον κακό μας ευατό και τον τραβάει στο φως με μια δύναμη που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
Καλημέρα. Το βρήκα πραγματικά εξαιρετικό
εμείς γιατί συνήθως καταφέρνουμε τον πληγωμένο εγωισμό μας αντί να τον δείχνουμε ως πόνο - που ίσως μας φέρνει πιο κοντά - να τον δείχνουμε ως θυμό..; για να προστατέψουμε το στέμμα άραγε;
όμορφη αφορμή για σκέψεις η ανάρτησή σου!
την καλημέρα μου!
Freedula,
γι' αυτό σου λένε ότι η παρατήρηση του εαυτού σου (του συνόλου των δοξασιών σου) οδηγεί πάντα σε καλυτέρευσή του.
Κριτικάρησέ τον και δεν έχεις να χάσεις. Μη του δίνεις (του εαυτού σου) πάντα δικαιολογίες (που σε πολλές περιπτώσεις είναι) φτηνές.
Απόστολε,
ο πόνος είναι διδακτικός.
Τον εκφράζουμε σα θυμό γιατί, ενδεχόμενα, να μην ... έπιασε πάτο ο εγωισμός κι έτσι (το υπόλοιπο που έμεινε) μάχεται για να ξανανεβεί στο θρόνο. Που, δικαιωματικά, πιστεύει ότι του ανήκει.
Κι έχεις δίκιο, ο πόνος μας ενώνει. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νοιώσει πόνο. Είναι ο κοινός παρονομαστής μας.
Θα ήταν βαρετός ένας άνθρωπος που δεν έχει πέσει ποτέ από εκεί που ήταν (ή νόμιζε ότι ήταν). Δεν αναφέρομαι στενά στην δύναμη, την εξουσία, την δόξα, αλλά σε κάθε τι που αντιλαμβανόμαστε ως το πλαίσιο της ζωής μας. Θα ήταν βαρετός ακριβώς γιατί δεν θα είχε ποτέ τσαλακωθεί ο εγωισμός του.
Athanasia,
εννοείς θα ήταν βαρετός ένας άνθρωπος που δεν κάνει λάθη.
Κι όμως, η πλειοψηφία των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας είναι φορείς άκρατου εγωισμού.
Ψάχτο και πες μου.
Noμίζω υπάρχουν αυτοί που δεν έπαθαν ακόμη (κι έχουν τον εγωισμό της άγνοιας), αυτοί που το έπαθαν και τσαλακώθηκαν (και μάλλον σε καλό τους βγήκε) κι αυτοί που έπαθαν και ρίχνουν σ' άλλους το φταίξιμο (για να μείνει ο εγωισμός τους άθικτος). Αλλά εμάς πρέπει να μας νοιάζει τί κάνει η πλειοψηφία των ανθρώπων στο περιβάλλον μας? :)
Athanasia,
σωστότατη η κατηγοριοποίηση, δεν το 'χα σκεφτεί έτσι, ομολογουμένως.
Η γενική αρχή είναι ότι ο καθένας γύρω σου κάτι μπορεί να σου δώσει. Το θέμα είναι ότι είναι τόσο κλεισμένοι στην εγωπάθειά τους οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για επικοινωνία. Αγνοείς αυτούς που αγνοούν το περιβάλλον, αλλά δεν τους μισείς, έχουν πραγματικά μια δυστυχία που ούτε κι αυτοί την έχουν συνειδητοποιήσει.
Και κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά διότι δεν ξέρεις ποτέ ποια στιγμή θα βρεθείς μπροστά σ' ένα θαύμα.
Γαβ γαβ γαβ!!!!
Δεν μπορώ να αποφασίσω... τι είναι πιο κιτς.....σε αυτή την ανάρτηση...
ο εμετικός πίνακας..με τις μπουρδελομπορντο κουρτίνες και την πλαστική μπλε μοκέτα.... ή οι ανόητοι νεολογισμοί εαυτο-κέντρο και εαυτο-βασιλιας????
Το θέμα δεν το κρίνω καν... διότι... περιγράφει πλήρως την αυταρέσκεια και την βλακεία σας, κυρ Σπύρο....
Υ.Γ. Ευτυχώς δεν μας βάλατε φωτό γυμνός... γιατί θα κάναμε συγκρίσεις με την πιππα... και θα ήταν πολύ κινκυ....
Ακανόνιστη,
μού 'λειψε η ... οξεία κριτική σου.
Αρχίζω και σ' αγαπάω (χωρίς να είμαι μαζοχιστής).
Στην αυταρέσκεια, ίσως, συμφωνούμε κι οι δύο (είναι κάτι που το παλεύω ακόμα). Σ' αυτό που διαφωνώ είναι η βλακεία. Θεωρώ ότι δεν είμαι εντελώς βλάκας, διαφορετικά θά 'γραφα για ποδόσφαιρο ή για κυνήγι, για ποίηση, για το γάτο μου (άστο γάτο κάτω), συνταγές ή για αμάξια.
Το αν είναι κιτς ο πίνακας, τι να κάνουμε; Αυτό έμαθα κι αυτό κάνω.
Εμένα μου αρκεί που διαβάζεις τα σχόλια και (υποθέτω) σκέφτεσαι.
ΥΓ1. Ένα δεν κκαταλαβαίνω : το χέσιμο που μου ρίχνεις είναι στον ... πληθυντικό!
ΥΓ2. Πραγματικά χάρηκα που΄πέρασες.
Βρε κυρ Σπύρο.... δεν πάτε καλά...
και μαζόχας είστε..και βλαξ....
Δεν επιρρεάζει η θεματολογια την ουσία... θα μπορούσατε να γράφετε για ποδόσφαιρο και να είναι λογοτεχνία...
Υ.Γ.Είναι στον πληθυντικό..το χέσιμο... γιατί δεν σας ξέρω...και είστε μεγαλύτερος...
Γαβ!! Γαβ!!! Γαβ!!!
Ακανόνιστη,
εντάξει.
Fysika kai o megalyteros ponos sto Sympan DEN einai o pligwmenos egwismos. Yparxoun poly sovarotera provlimata ston kosmo pou prokaloun pragmatiko pono kai oxi "pono" apo ena kapritsio mas pou den ikanopoihthike.
Ερασιτέχνισα,
πιθανόν να υπάρχουν κι άλλοι (δυσβλασταχτοι) πόνοι. Κι ο πληγωμένος εγωισμός δεν είναι ένα "καπρίτσιο", είναι ξεθεμέλειωμα τής ουσίας σου (αν είσαι εγωιστής).
Ε να! Νυχτιάτικα έμπλεξα και ξαναγύρισα σε παλιά μου posts και βρήκα αυτό το σχετικό από ποίημα του Rene Char:
"Κάποιος που περπατά τη γή μέσα στις βροχές της, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τα αγκάθια σε τόπους τελειωμένους ή άφιλους. Αλλά αν σταματήσει για να μιλήσει με τον εαυτό του. Αλλοίμονο! Βρίσκοντας τα κρυμμένα αισθήματά του, ξαφνικά γίνεται στάχτη, ένας τοξότης που τον έσωσε η ομορφιά."
Αντε τώρα να κάτσω να τα πω με τον εαυτό μου.
@ Here comes a sun....
Κάποτε ανοίγαμε τα παλιά μας αγαπημένα βιβλία...αλλά οκ...
την εξυπνάδα πολλοί εμίσησαν... το copy paste ουδεις.....
Here comes a sun,
που σημαίνει ότι υπάρχει φόβος για το άγνωστο ταξίδι μέσα μας. Ταυτόχρονα θεωρείς την ομορφιά (πιθανολογώ εντός μας), εκτός από καταστροφική και λυτρωτική. Δεν το πολυαισθάνοαμι το θέμα έτσι. Μήπως είναι υπερτιμημένος ο φόβος του υποσυνείδητου;
ουφ εχασα ΄τετοια ανάρτηση;
αυτή με αφορά αμεσα.
λοιπόν το τελευταιο ισχυει κάπως έτσι.
"Ο μεγαλύτερος πόνος στο Συμπαν ειναι ο πληγωμένος εγωισμός όταν ειναι η Οcean Soul το Συμπαν."
Ocean Soul,
να σε ρωτήσω, το "εγώ" το γράφεις πάντα με κεφαλαίο; (!)
Είσαι αλήθεια εγωίστρια ή πλάκα κάνεις; Νομίζεις ότι είσαι το κέντρο του Σύμπαντος;
Οι άλλοι δεν ήταν μια κάποια ενόχληση. ΄Ηταν και ευχαρίστηση μεγάλη. Πρώτον ο κατασκευαστής του στέμματος. Δεύτερον ο κατασκευαστής του θρόνου. Τρίτον ο κατασκευαστής του ανακτόρου, ο μάγειρας, ο μόδιστρος, η μοδίστρα, ο κουρέας και τόσοι άλλοι και τέλος ο λαός επί του οποίου κυριαρχούσε αν δεν υπήρχε; επί ποίου; Τι κέντρο ήταν ο καημένος, ψευδαίσθηση είχε. Πτώση δεν υπήρξε ταυτοποίηση έγινε. Επειδή οι άλλοι ήταν ενόχληση έφυγαν.΄Οφειλε να ξεκαθαρίσει τι θέλει. Μάλλον από μπλέξιμο έπεσε παρά από εγωισμό.
Albus,
ένα σωρό κόσμος! Πλην του μόδιστρου, διότι είναι γυμνός.
Και ναι, ψευδαίσθηση πραγνατικά.
Μ' ενδιαφέρει από την πτώση κι ύστερα, τι θα του συμβεί.
Πρώτον ο μόδιστρος και η μοδίστρα έρραψαν τις κουρτίνες τις κόκκινες όπισθεν του θρόνου. Συνήθως άμα πέφτεις μετά ψάχνεσαι. ΄Οταν διαπιστώσει ότι είναι καλά το πιθανότερο είναι να σταθεί όρθιος, ως φυσική αναμενόμενη στάση. Μετά αν είναι βαρυχειμωνιά να ντυθεί κι να φάει, αν είναι καλοκαίρι θα πάει για μπάνιο. Μετά από όλα αυτά θα προσέλθει εις το τακτοποιητήριο ψευδαισθήσεων, θα δεί τηλεόραση ή θα γράψει σε κανένα μλογκ. Αυτά.
Αν έχει πιο πολύ μυαλό που δεν θάχει θα αρχίσει να αναρωτιέται τί είναι αυτογνωσία.
Albus,
σωστός για το μόδιστρο.
Βλέπω να υφαίνεις μοα μαγική εικόνα γεμάτη καθημερινότητα. Λες να πέρασε "ντούκου" το σφαγιασμό των ψευδαισθήσεών του; Θά 'ναι τόσο γρήγορα έτοιμος να κάνει άλλες;
Να μου 'πεις, αν δεν έχει μυαλό, θα σταθεί στα πόδια του πάραυτα και θα ρίξει το σφάλμα σε άλλους.
Τι να 'πω;
ΥΓ1. Διακρίνω μια ελαφρά "μπαναλιτέ" για την μπλογκοαπασχόληση;
ΥΓ2. Και, πού είναι η ακανόνιστη να μας ξενερώσει με τη ... δροσιά του βρισίματός της;
Albus,
μου άρεσε το τακτοποιητήριο ψευδαισθήσεων.
poly endiaferousa parea ehete edw, 8a epistrepsw molis apallagw ap ta greeklish
Here comes a sun,
ναι ήταν υπέροχη σύλληψη του Albus.
Λαρα,
καλώς να επιστρέψεις. Το συζητάμε, χειμώνας καθώς μπαίνει.
@κυρ Σπύρο....
Το βρίσιμο δεν δροσίζει.. εν αντιθέσει με το φτύσιμο..
Χαχαχαχαχαχα
Υ.Γ. Αλλη φορά.. άμα σου λείπει το βρίσιμο μου...να έρχεσαι να γράφεις καμία από τις χαζομάρες σου στο βλογ μου...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Σου υπόσχομαι πως θα απαντάω αμεσα!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
θα ρίξει το σφάλμα σε άλλους ή θα κατηγορήσει άδικα άλλους.
Ακανόνιστη,
δικιά μου.
ΥΓ. Λέει ένας μαζοχιστής σ' ένα σαδιστή "χτύπα με" κι αυτός του απαντάει "όχι".
Albus,
πράγμα που συνήθως γίνεται (να ρίχνει το σφάλμα αλλού) επειδή ο εγωισμός του δεν αντέχει να κάνει σφάλματα.
ξέρεις Ακανόνιστη , ο Σπύρος ως καθηγητής προσπαθει να προσεταιριστει το ζωηροτερο παιδί της ομάδας, το πιο αντιδραστικο ΄
ε εδω εισαι εσύ ,,,,,του βγάζεις λοιπον το καθηγητηλικι....
Σπύρο ακομη το παράθυρο;
Ocean soul,
(α) ποιο παράθυρο;
(β) μην μπερδεύουμε την αλαζονεία της ηλικίας με τη ζωηρότητα
(γ) το καθηγητηλίκι βγαίνει όταν υπάρχει κάποιος απέναντι που ακούει και τίποτ' άλλο εκτός από τον εαυτό του
(δ) beyond repair, a lost case
Έξω απ' αυτό ελλοχεύει το άγνωστο.
Το ίδιο το παράθυρο είναι, απλώς, ένα τετράγωνο.
Μπορείς να μείνεις στο παράθυρο, ούτε μέσα, ούτε έξω;
Έχω έναν πίνακα μ' αυτότο θέμα, αργότερα όμως.
24 Ιούλιος 2008 1:20 πμ
αυτο μου έγραψες .
καλησπέρα,Σπύρουλά μου,είδα φως και μπήκα.Πέρασα να δω αν είσαι καλά,να ρωτήσω αν όλα ή σχεδόν όλα είναι ανεκτά,αν όχι καλά,και να αφήσω κι ένα δικό μου ρητό,κάπως παραποιημένο,γι αυτό και το λέω και δικό μου,που λέει:"μηδένα προ του τέλους ΜΑΓΑΡΙΖΕ".Καμία σχέση με Μέγαρα,σε προλαβαίνω μην τυχόν με ρωτούσες...Εσύ θα κατάλαβες...
Ocean soul,
σου υπόσχομαι ότι θά 'ναι το επόμενο ποστ. Τό 'χα ξεχάσει. Τώραμ βέβαια, που μού 'βαλες το΄... μαχαίρι στο λαιμό με πιάνει το άγχος "κι αν δεν της αρέσει;" σκέφτομαι. Μα ύστερα μου περνάει.
Όλα θα πάνε καλά,
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΟΧΗ ΤΟ 'ΛΕΓΑ ΚΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΗΤΟ!
Μοιάζουμε φοβερά στα κυκλώματα του μυαλού.
Αυτό απόψε μ' άφησε με την κάτω σιαγόνα νά 'χει φτάσει στο ... γεννητικό μου σύστημα!
Πες μου τι κάνεις; Πώς περνάς;
Εδώ είναι όλα σχετικά ήρεμα, "ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο".
@spyros vlahos:
Μ' ανατριχιάζεις,Σπύρουλα,με τις περιγραφές σου!Είμαι καλά,πολύ καλά,ευχαριστώ,που θα λεγε και ο Λουκιανός.Πώς μπορώ να σου απαντήσω δημοσίως και να ναι πολύ ειλικρινές αυτό που θα σου πω;Πάντως είμαι καλά,δόξα τω Θεώ.
Σκέφτομαι πως η Κέρκυρα θα΄χει πολλή υγρασία τώρα.
Καλή σου μέρα!
Σπυρουλα????
Τελικα.. είσαι gay κυρ Σπύρο????
Περίεργο....
Οι gay... είναι πιο ευθεις...
Όλα θα πάνε καλά,
πάντα να είσαι καλά. Έχει λιακάδα κι είναι ένα φθινόπωρο φανταστικό. Είναι χαρά θεού η φύση.
Να περνάς καλά κι αν θέλεις κάτι να μου 'πεις, στείλε μου μέηλ. Ελπίζω να δουλέψει μια φορά στη ζωή του.
Ακανόνιστη,
(α) όχι δεν είμαι gay
(β) πιστεύω ότι είμαι αρκετά ευθύς
(γ) και αρκετά καλλιεργημένος για να κρατάω την ψυχραιμία μου απέναντι στο παιγνίδι που παίζεις (ανοίγοντας οχετούς κάθε φορά) για να σε προσέξουν.
So long honey!
@spyros vlahos:
Σου έστειλα,ωρέ,δεν το έλαβες;Μάλλον κάτι γίνεται με το εμαιλ σου και τις ρυθμίσεις.Στο έστειλα στη νέα διεύθυνση,αυτήν της Tellas.
Σπύρουλας. Γράφτο. Με μια οξεία ΝΑΑΑΑ. Και το α βραχύ, σε όλες τις πτώσεις. Για να κάθεται ο τόνος στην προπαραλήγουσα.
Όλα θα πάνε καλά,
πάω να 'δω αν το έλαβα. Πότε ΄ρχονται και πότε όχι.
Τα λέμε.
Here comes a sun,
όπως΄... Πέτρουλας.
Σε βρίσκω μορφωμένη με τα βραχέα και τα μακρά. Και τις προπαραλήγουσες.
("εγώ δεν έχω βγάλει ρο σχολείο..." ποιος το τραγουδούσε;)
Ο μέγας Μουφλουζέλης.
"Τόσο καιρό μαζί μου πρέπει νάχεις μάθει τους δικούς μου τρόπους και τα φυσικά
εκτός από τον έρωτα υπάρχει και το μπουζούκι
μα εσύ στερείσαι καλλιτεχνικά."
Θεός
Μόνο ακρόαση στο
http://www.youtube.com/watch?v=NfCQQMGki9Q&feature=related
Τώρα έμπλεξα Σαββατομεσημεριάτικα!!!
Here comes a sun,
δικιά μου, όντως είναι ατόφια λαϊκο και άμεσο.
(κοίτα μαλακισμένες λέξεις για να περιγράψω το ρεμπέτικο! Η "διανόηση" αποπατεί σε ότι είναι πηγαίο)
Τις ευχές μου.
Εισαι αρκετα καλλιεργημένος!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Αυτό δεν θα το έλεγε κανένας πραγματικα καλλιεργημένος άνθρωπος....
Μόνο μία ψωνάρα....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Βρε κυρ Σπύρο.... πρόσεχε!!!!!
Μην τα πετάς απότομα.....
Ακανόνιστη,
εντάξει. Ευχαριστώ για τις πολύτιμες συμβουλές σου.
Όσο πιο ψηλά τοποθετεί κάποιος το θρόνο του τόσο πιο επώδυνη είναι η πτώση του.
Καλημέρα Σπύρο!
Ανασαιμιά,
αν μου επιτρέψεις μια παλιά κινέζικη παροιμία (που τονίζει το σωστό που λες) "όσο πιο ψηλά ανεβεί η μαϊμού, τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της".
Γυμνος, σαν τον Αδαμ, το μήλο πειρασμός, είναι το στέμμα του.
Αραγε ποια να είναι η Ευα του?
Γυναίκα της άμμου,
θεωρείς, δηλαδή, απαραίτητο να υπάρχει πάντα κάποια Εύα;
Για να σβήσει την μοναξιά ναι, και να νιώσει πλήρης ο ανδρόγυνος.
Γυναίκα της άμμου,
κάποιες φορές δεν αντέχεις τίποτ' άλλο παρά μοναξιά. Ανάλογα τι περιέχει αυτή η μοναξιά.
Λέει ο Πλάτωνας ότι κάποτε άνδρας και γυναίκα ήταν ένα. Μετά χωρίστηκαν κι έτσι ο καθένας ψάχνει τον άλλο να ξανασμίξουν. Αυτό εννοείς;
@spyros vlahos:
Μανάρι,
άσε κάτω τη Σαμιώτισσα και έλα πάρε αυτά στο μπλογκ μου,έχουμε κουβέντα με τον Γιάννη μας - δεν ξέρω αν πρόσεξες το "μας".Σπύρουλα,άντε,μας έλειψες κι έχουμε κάτι για σένα!Ξέρουμε ότι δε θα μας παρεξηγήσεις.
Σπύρο, μου θυμίζει τον Θεό, εμένα, και τον καθένα..
Aaton,
καθένας νομίζει ότι είναι το κέντρο του Σύμπαντος.
Υπάρχουμε επικοινωνώντας προς τους άλλους ενώ θά 'πρεπε να επικοινωνούμε περισσότερο με τον εαυτό μας.
Να περνάς καλά.
Σπύρο καλησπέρα, καιρό έχουμε να τα πούμε γιατί εσύ είσαι... το είπαμε αυτό, ακτάδεκτος (εκτός από διδακτικός).
Ωραία τα πάνω - κάτω στον θρόνο αλλά βγες και καμιά βόλτα.
πληγώνεται, ματώνει αλλά πάντα προς την -όποιας μορφής δόξα- τραβά!
Οξυζενέ του, η συγνώμη-η εξαφάνιση-η αξία... γυναίκες και οι τρείς τους... Λέει όμως πως τσούζει...
εγωιστής και ο πόνος!
Γιάννη,
δεν είμαι ακατάδεχτος. Απλώς περνάω κάτι ζόρια τελευταία και δεν πολυμπαίνω στο γουέμπ.
Κάποια ώρα θα περάσουν όλα τούτα και θα συνεχίσουμε τις κουβέντες.
Να 'σαι καλά.
Χασάπη,
το μεγαλείο του ανθρώπου είναι αυτό. Να μην τα παρατάει. Και, νομίζω, δεν είναι η ελπίδα η μόνη κινητήρια δύναμή του.
Την εξαφάνιση δεν κατάλαβα, τ' άλλα, ναι, σωστά.
Εντάξει Σπύρο, κανένα πρόβλημα. Κιεσύ να 'σαι καλά.Έ
Καλό βράδυ.
Και πίσω από τον θρόνο? Ποια προσωπεία, ποιες δυνάμεις κυριαρχούν?
Ο θρόνος είναι μόνο το εμφανές..
Alpiega,
αυτό που τον έκανε να πιστεύει ότι είναι βασιλιάς είναι μόνο η ιδέα που είχε για τον εαυτό του. Για κάθε ζημιά που μας τυχαίνει φταίμε κυρίως εμείς.
Ακόμα κι αν άκουε ζητωκραυγές από πλήθη, κι αυτές ήταν ένα μεγάλο ποσοστό στην αντίληψή του. Τι τα θες; Το μυαλό που μας καταστρέφει μπορεί ταυτόχρονα και να μας γλυτώσει.
"η ιδέα που είχε για τον εαυτό του. Για κάθε ζημιά που μας τυχαίνει φταίμε κυρίως εμείς."
Ωστόσο αυτές οι ιδέες έχουν ρίζες παλιές. Κάποιος τις νανούρισε, κάποιος τις μεγάλωσε..Ναι, φταίμε εμείς, όμως το εγώ παρόλο που έχει επιλέξει τα χρώματα στον προσωπικό του καμβά, αποτελείται επίσης από τις πινελιές των γύρων μας και κυρίως των γονιών.
"Το μυαλό που μας καταστρέφει μπορεί ταυτόχρονα και να μας γλυτώσει."
Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ανάλογα την συναλλαγή. :)
Alpiega,
(α) σωστά, κάποιος έγραψε το σενάριο (οι γονείς, οι δάσκαλοι, η κοινωνία). Δεν είναι, όμως, λόγος αυτός να μην παλεύουμε να το αλλάξουμε (αν μας δημιουργεί κακή κατάσταση). Το μόνο όπλο είναι το μυαλό με το διαρκή διάλογο προς τα έξω και προς τα μέσα. Τι θα ωφελήσει μια γνώση που δε θα βοηθήσει σε τίποτα; Αισθητικά;
Βλέπεις ανθρώπους που δεν αναρωτιώνται για τίποτα και, συνεπώς, είναι περαστικοί απ' αυτή τη ζωή.
Πράγμα που μας φέρνει πάλι στην έννοια της μοίρας (amor fati), ενός πεπρωμένου σε διαρκή ροή μεταλλαγής (αν όχι, αρχικά, στα ριζικά του δεδομένα, τουλάχιστον σε λεπτομέρειες, αργότερα θ' αποχτήσει ορμή κι οι αλλαγές ίσως γίνουν θεμελειωδέστερες) (όπως τόνισε κι ο Νίτσε, παραπάνω).
(β) για το μυαλό : ανάλογα την επιμονή της αυτογνωσίας.
Γειά σου Σπύρο με τα ωραία σου. Εδώ ο αέρας σε πάει παρακάτω. Καράβι να κινήσει...
Φίλε μου καλέ μου..καλήν εσπέρα...
Δεν ξέρω πράγματι αν ο Νίτσε βρήκε αυτό που αναζητούσε...τον Υπεράνθρωπο...ή έριχνε άδεια να πιάσει γεμάτα..μόνο και μόνο για ένα εγώ...
Γιάννη,
δικέ μου!
Σε πεθύμησα!
Λενιώ,
δεν ξέρω το έργο του Νίτσε και γι' αυτό δεν μπορώ να σου 'πω. Όμως, αυτό που λέει για τη μοίρα έχει την εξής έννοια (αν κατάλαβα καλά) : αγάπα τη μοίρα σου, διότι, αγαπώντας αυτήν, αγαπάς και τον εαυτό σου. Τα δυο αυτά (μοίρα και εαυτός)είναι αλληλένδετα. Διορθώνοντας τη μοίρα σου αναγκαστικά διορθώνεται κι ο εαυτός σου (για να φέρει σε πέρας τις ενέργειες που του βάζεις) κι αντίστροφα. Πχ αν αποφασίσω να πεθάνω στα 99 πρέπει να κόψω το ποτό και το τσιγάρο για να μπορεί ο εαυτός μου να πάει 99.
@spyros vlahos:
Σπύρουλα,άσε τα 99 χρόνια προς το παρόν γιατί δεν ξέρω αν είναι τυχαίο αλλά εγώ τώρα εμφανίζομαι στον αριθμό 99...σχόλιο!Κουφάθηκα,δικέ μου!
Και δε μου λες,ο Γιάννης σου λειψε,εγώ πάλι,καθόλου;
Μπουχουχουχου!!Σνιφ,σνιφ!!!
Πες τα όλα τώρα πάρε αυτά.
Μανάρι (αχ, μανάρι!),
(α) είναι άλλη μια σύμπτωση από τις φοβερές. δικιά μου!
(β) επειδή απαντούσα στο Γιάννη. Τώρα που είσαι κι εσύ εδώ : δικιά μου! Σε πεθύμησα!
(γ) πάρε αυτά να απολογηθώ
(δ) φαντάζομαι να περνάς καλά.
..ουπςςς 99..σε βρίσκω φρέσκο..χωρίς παρεξήγηση...
Λενιώ,
το βάζω σαν must το 99. Από 'κει και πέρα ... βλέπουμε (μη βαρεθώ).
Θα φέρω την τούρτα...
..νουγκατίνα Σπύρο...αμύγδαλο και άσπρη κρέμα...γιαμμμ..
Καλά, πας καλά; Με μένα δεν μιλούσες τώρα; Θα πηγαίνεις τις τούρτες αλλού;
Λενιώ,
θα φέρω κονιάκ.
Βάλε ένα κερί γιατί λέω να πάω στα 100.
Γιάννη,
μαζί θα τις φάμε τις τούρτες και θα πιούμε το κονιάκ.
Α, ρε γαμώτο, να βρισκόμαστε μια φορά να τα κάναμε όλα αυτά στ' αλήθεια!
Οχι μόνο ένα ..100..και πάμε πάλι απο την αρχή....:)
Λενιώ,
δεν είναι λίγο θλιβερά τα γενέθλια;
Γιατί γιορτάζουμε; Επειδή γεράζουμε;
Σκατά είναι τα γενέθλια και γενικώς, κάποτε κάναμε το κέφι μας με οτιδήποτε, δεν χρειάζεται λόγος για να περάσεις καλά... αν κι αυτός μου φαίνεται καλός λόγος.
...μπορεί και να είναι επειδή γεννηθήκαμε...:)
Γιάννη,
τώρα που (λίγο) μεγαλώσαμε θά 'πρεπε να μπορούμε να κάνουμε το κέφι μας πιο εύκολα. Εξαρτάται, βέβαια, και ποιο είναι το κέφι καθενός.
Δε χρειάζονται πολλά για να περάσεις καλά.
Λενιώ,
γράφει αυτό το βιβλίο που διαβάζω ("Ο κήπος του Επίκουρου" του Γιάλομ) ότι κάποια γενέθλια (πχ τα πεντηκοστά) μπορεί να γίνουν αφορμή να σκεφτείς αν πάει καλά η ζωή σου. Κι αν όχι, τι πρέπει να αλλάξεις.
Έλεγε επίσης ότι πριν τη γέννηση είμαστε όπως ακριβώς και μετά το θάνατο. Όμως το θάνατο τον φοβόμαστε. Ό φόβος, λοιπόν, προέρχεται από το ενδιάμεσο στάδιο (ζωή).
@spyros vlahos:
Μανάρι,
εγώ απέχω ακόμη από τα 50 αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να πω πως είναι νωρίς να αλλάξω.Άκουσέ με λοιπόν:μια μέρα,ναι,μια μέρα Σπύρο,μέρα θα ναι,είναι σα να το βλέπω μπροστά μου,θα έρθεις ή θα έρθω και θα πάμε σε ένα ζαχαροπλαστείο και θα πάρουμε γλυκά,μπορεί και να τα φάμε επιτόπου και πάρε αυτά,θα μιλήσουμε,θα γελάσουμε,"πόσα χρωστάμε,μανάρι;" - θα πούμε στο τέλος,στην έκπληκτη ταμία,εμείς θα γελάσουμε πάλι με την ψυχή μας,σαν παιδιά,και όταν θα τελειώσει αυτή η συνάντηση θα αγκαλιαστούμε όχι σαν άντρας και γυναίκα αλλά σαν απλοί άνθρωποι που βρέθηκαν για λίγο μαζί και ξεκουράστηκαν,ήπιαν ένα ποτήρι ή έφαγαν μια τούρτα - δεν έχει σημασία - πριν τους καταπιεί πάλι το ποτάμι της ζωής,οι υποχρεώσεις και οι συμβιβασμοί της...Όταν θέλω,η άτιμη,γίνομαι Φώσκολος...
Μαναρώσκολε (μανάρι+Φώσκολος),
η εικόνα ήταν ... μαγική. Αλλά τη βλέπω λίγο διαφορετικά. Επειδή είμαι άνθρωπος της αλκοόλης, καλύτερα να έρθω, να πάρουμε και το Γιάννη και να πάμε σε παρακείμενο (ή υπερσυντέλικο) ταβερνάκι και να πλακώσουμε τα μεζεκλίκια. Θα πίνουμε αργά-αργά μη μας κορπίρει (μτφ "χαλάσει"). Όταν τα λιπίδια χτυπάνε δωδεκαδάχτυλο εκκρίνεται στον εγκέφαλο ενδορφίνη (γεγονός). Μετά έρχεται η σειρά των ατμών αλκοόλης να ενδυναμώσει το φαινόμενο της ευωχίας. Από 'κει κι ύστερα ανοίγουν οι ψυχές και τα στόματα, ιστορίες λέγονται, (α)λογοπαίγνια ρίχνονται στο τραπέζι, καλαμπούρια διαμείβονται. Από 'κει κι ύστερα... τα πάντα ρει.
Ναι, έχεις δίκιο, μια τέτοια παρένθεση θα μας δυναμώσει στην πορεία της ζωής.
Το μόνο κακό είναι ότι ο Γιάννης δεν πίνει, τονε κορπίρει. Μια μπύρα είχε πιει παλιά κι είχε πονοκέφαλο όλη την άλλη μέρα. Τι να του δώσουμε αυτουνού για να κάμει κεφάλι;
Οι Κορσικανοί φημίζονταν για το λιγομίλητο τους, οπότε συναντιούνται δύο και μπεκροπίνουν, αμίλητοι. Το κρασί τελειώνει κι ο οικοδεσπότης φωνάζει τη γυναίκα του, Τσαλαπατίτα! Εκείνη μπαίνει κι αυτός της δείχνει την κανάτα, κρασί λέει.
Ναι λέει αυτή και φέρνει το κρασί.
Ο καλεσμένος σηκώνει το ποτήρι του καλή γυναίκα έχεις φίλε μου του λέει.
Ναι λέει ο άλλος, αλλά φλύαρη.
Περνάει μια ώρα κι όλη αυτή την ώρα πίνουν χωρίς να μιλάνε. Κάποτε ο καλεσμένος σηκώνεται για να φύγει, θα ξαναρθώ λέει, να πιούμε και να μιλήσουμε για γυναίκες.
Εντάξει,παιδιά...εγώ παίρνω την Τσαλαπατίτα και φεύγω.
:)
Μωρέ καλά κάνουν οι Κορσικανοί και δεν μιλάνε...
@spyros vlahos:
Σπύρουλα,πολύ μου άρεσε το "Μαναρώσκολε",με το συμπάθειο...
:)
Δε μου λες,αν κάποιος πιει πολύ νερό ΚΟΡΠΗ,τότε θα κορπίρει;
Μαναρωσκολική απορία...
Τι θα πει "τα πάντα ρει",ρε Σπύρουλα;Να ξέρω άμα είναι να πιώ μόνο Κόκα κόλα που πάει και μ όλα.
Ρε συ Σπύρο, τι διάολο πίνει αυτή;
αφιερωμένο στην Τσαλαπατίτα:
Σε βλέπω στο Κορπίρι μου και πίνοντας σε πίνω.
Χικ!
Αφού σε χαλάει βρε παιδί μου, τι το πίνεις;
εγώ είμαι η Τσαλαπετεινίτα.Από αύριο θα πίνω μόνο νερό Μουτράκι.
Χικ ξανά.
Γιάννη,
ΦΟΒΕΡΟ!!!!!
Δεν προλαβαίνω να διαβάσω!!!
Μανάρι,
μαναροσκωλικής απορίας απάντηση : "τα πάντα ρει" είναι γενικό και δεν αφορά το ... γεννητικό σύστημα. Πιες ρετσίνα.
Γιάννη,
δεν ξέρω τι πίνει αλλά είναι ήδη high. Δεν την ακούς που τραγουδάει... παραφραστικά!
Μανάρι,
με τόσα που είπες δεν είσαι καν ... Τσαλαπετεινίτσα, είσαι ... μουράκλα (κι όχι μουτράκι)
Γιάννη,
δεν της κάνεις έναν καφέ μπας και συνέρθει;
Σπύρο, βάλε εσύ τον καφέ, εγώ την κάνω με ελαφρά σιγά - σιγά, ούτε για πολλά - πολλά είμαι, ασ' τα να πάνε... τα πολλά γενέθλια.
Καλά περάσαμε όμως, αν η μικρή δεν γινότανε σκνίπα... κι ούτε κατάλαβα και τι πίνει. Εσύ το αντέχεις όμωςε;
Καλό βράδυ.
Μαλακομαναρια... στην σειρα...
Η μία με τις τούρτες... (σοκολατα υποκατάστατο του έρωτα) και ο άλλος με τα ούζα... να ονειρευεται την παρτουζα....
Τι γελοιότητα!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Γιάννη,
καληνύχτα, καλά περάσαμε.
Ακανόνιστη,
εντάξει, τά 'πες, ικανοποιήθηκες, καλό βράδυ τώρα.
@spyros vlahos:
Ε,καλά τότε,αφού είναι έτσι,καληνύχτα μανάρι,ανταπόκριση από μουράκλα.
:)
Α,και η τουρτίτσα ήταν λευκή.
:)
...λευκή..
:)
Μανάρι,
αν και μ' αρέσουν οι σοκολάτες.
Τα λέμε.
Λενιώ,
ξερογλύφεσαι; Είσαι ... γλυκατζού;
Οχι.. Σπύρο δεν είμαι..
Ε ναι... ερωτας και ολα πανε καλα.. δεν πανε μαζι....
Αλοίμονο!!!!
Η ανέραστη βλογοντόμινα...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Οχι κυρ Σπύρο...δεν φευγω.. θέλω να παρακολουθήσω το καμάκι στην Λενιω...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Λενιώ,
εντάξει. Τα αλμυρά, τότε;
Ακανόνιστη,
(α) εννοείς ότι ο έρωτας ποτέ δεν πάει καλά; Ποιες είναι αυτές οι τρομερές (!) σου εμπειρίες που σ' έκαναν τόσο σοφή ώστε να θεωρείς όλους τους άλλους ... κατώτερες μορφές ζωής;
Πραγματικά θά 'ταν μια εμπειρία ζωής (για μένα) να μού 'λεγες κάτι και να με φώτιζες.
(β) δεν συντρέχει κανένα καμάκι, άδικα χάνεις τον καιρό σου.
Μια που κάθεσαι, όμως, δε μου λες τίποτα για σένα; Έτσι, για να περάσει η ώρα. Αν μπορείς και χωρίς σαρκασμό, σαν κανονικός άνθρωπος, θά 'ταν καλύτερα.
Ναι..ναι..αυτά μου αρέσουν.. :)
Λενιώ,
έχεις υπόταση.
ΥΓ. Ένας πολύ καλός συνδυασμός είναι το γλυκό-αλμυρό.
Ακανόνιστη (κατά κόσμον Μαριώ),
ήρθα στο μπλογκ σου και σ' έβρισα (χωρίς, όμως, καμμιά κακία). Είπα να ανταποδώσω.
Τα λέμε.
Καληνύχτα.
Ναι..Σπύρο είμαι υποτασική..η χαρά του χειρουργού..κάπως έτσι.. :)
Και εγώ απάντησα κυρ Σπύρο.. πως είσαι ΚΟΤΑ...
Πάνε να την δεις την απάντηση...
Χαχαχαχαχαχαχα
Και κάτι ακόμα.. συντακτικό γνωρίζω πολύ καλύτερα από τους φίλους σου και σένα...
Αλλο πράγμα έγραψα.. και σε βολέυει να τα παραποιείς.. για να με προβοκάρεις...
Ελα όμως... που δεν σου βγαίνει... παλιοκότα...
Ασε την βλογοντόμινα.. να μου την πει καλύτερα... εσύ... είσαι λίγος...
Ο πόνος (όχι ο σωματικός) είναι αποτέλεσμα του εγωισμού και μόνο.
Οπότε, το μέγεθός του, μόνο με το μέγεθος του εγωισμού μπορεί να συγκριθεί.
Αφήστε ήσυχο το σύμπαν!
γεια και χαρα σπυρετο μου!! επεστρεψα δυναμικα! και περιμενω να μου πεις αυτο που μου εταξες...
λοιπον, η εικονα σου πιστευω οτι θα μπορουσε να ειναι πιο ρεαλιστικη... το φοντο δε μ αρεσει πολυ... αλλα το κειμενο απο κατω.. ειναι τρομερο... ειναι μικρογραφια της κοινωνιας μας.. και προτεινω να δεις την ταινια "το πειραμα"-γερμανικη που δειχνει ακριβως αυτο, την εξουσια κλπ..
γεια και χαρα
Ακανόνιστη,
χαίρομαι που βρήκαμε κάποιο (λίγο κουραστικό) τρόπο να επικοινωνούμε βρίζοντας αλλήλοις.
Λένε ότι τα μεγάλα μίση οδηγούν και σε μεγάλους έρωτες. Από τη μεριά μου, ευτυχώς, δε σε μισώ κι έτσι (α) είμαι χαρούμενος (β) αποκλείεται να σ' ερωτευτώ.
ΥΓ.Πάω να 'δω την απάντησή σου και θα αντιγράψω ακριβώς τούτα εδώ.
Ανώνυμε,
μόνο που ο εγωισμός κρατάει περισσότερο και κάνει ζημιά και στους άλλους.
Ενώ ο πόνος του έχει μικρή,σχετικά, διάρκεια και κάνει καλό στον ίδιο τον ... εγωίζοντα.
Amelie,
(α) καλώς επέστρεψες
(β) δε θυμάμαι τι σού 'ταξα (κοντή μνήμη)
(γ) αν μού 'γραφες τον τίτλο του έργου (κι αν έβρισκα υπότιτλους) θα μπορούσα να το κατεβάσω.
Τα λέμε
Εγραψες εδώ μόνο τα μισά....
Χαχαχαχαχαχαχα τι παπάρας είσαι!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχα
Εγώ όμως θα κάνω copy paste την απάντηση για όλα... όχι μόνο για τα δήθεν σου.. τα λογοκριμένα....
Ιδού λοιπόν η απάντηση:
@Κυρ Σπύρο....
Καιρός ήταν... να δείχνεις το ίδιο πρόσωπο παντού...(Αυτό..αναιρείται... πάλι έκρυψες τι άτομο είσαι)
Ως τώρα δεν το έκανες.. άρα από την όλη φάση κάτι έμαθες...
(τελικά... δεν θα μάθεις...)
Τώρα... ως προς το αν σε ξέρω ή οχι... κάνεις λάθος...
Διαβάζω και βλεπω τις ζωγραφιές και τα σχόλια που κάνεις.. και.. έτσι μπορώ να σε κρίνω...
Είναι εντελώς ρηχά.. και δήθεν...
Τα γράφεις κάπως αόριστα.. για να έχουν και καλα μυστήριο ώστε να μην φαίνεται στους υπόλοιπους ανόητους.. πόσο κενά είναι...
Από την στιγμή που τα δημοσιεύεις.. πρέπει να δέχεσαι και κριτική...
Το ότι αυτολογοκρίνεσαι... όπως παραδέχτηκες.. τι σε κάνει αν όχι υποκριτή??? (ειδικά άμα κόβεις το μισό σχόλιο σου????)
Τώρα αν δεν είναι σούργελο.. κάποιος που μοστράρει την φατσα του.. με την πίπα... 60 ετών.. και χαίρεται να τον φωνάζουν "μανάρι"... και όχι κωλόγερο... ας το κρίνουν οι υπόλοιποι... αν έχουν κρίση βέβαια..
Και δεν έχω χάσει καθόλου την ψυχραιμία μου... αντιθέτως.. γελάω με την ψυχή μου... με την γελοιότητα σου...
(τώρα που είδα πόσο ΚΟΤΑ είσαι.. γέλασα παραπάνω...Χαχαχαχαχαχαχα)
Ακανόνιστη,
καταντάς από βαρετή ως φαιδρή.
Καληνύχτα.
Ο βασιλιάς έχει μείνει με τα σώβρακα,αλλά όπως βλέπω δεν ασχολείται κανείς!
Πρώτη φορά στο μπλογκ σου-τι σεντονιοσχολιάδα ήταν αυτή;Ξέχασα το ποστ σου,ξέχασα το σχόλιο μου...οκ,άλλη φορά μπορεί τα πράγματα να πάνε καλύτερα!
Καλό απόγευμα!
Utopia,
ναι, πάντα οι βασιλιάδες ήταν γυμνοί.
Καλώς ήρθες.
Εντάξει, άλλη φορά με την ησυχία σου. Τα λέμε.
"ναι, πάντα οι βασιλιάδες ήταν γυμνοί."
Ακόμα μία αόριστη βλακεία....
Αν ήταν ρε γυμνοί δεν θα ασκούσαν τόσα χρόνια άδικη και αιματοβαμμένη εξουσία...
Για να γλυτώσει ο κόσμος από αυτούς τους αλήτες έχυσε αίμα...
αλλά οκ...
προκειμένου να πεις μία αόριστη χαζομάρα... ακυρώνεις αγώνες αιώνων...
Φρειδερίκε...
Σπύρο, ξέρω πόσο δυσκολεύτηκες μ’ αυτήν σου την απόφαση. Ωστόσο δεν γινόταν διαφορετικά, μερικοί είναι απλώς αδιόρθωτοι και η κακοήθεια περισσεύει ως φαίνεται. Είναι λίγο μπελάς για τον κάτοχο του blog βέβαια και αυτό είναι ίσως το μόνο κέρδος αυτής της ακατονόμαστης. Θα βρεις την ησυχία σου όμως, πίστεψε με.
Καλή σου μέρα.
Post a Comment