Βουτάει στην ανοιχτή θάλασσα.
Θέλει να κολυμπήσει, να βγει στην άκρη του ορίζοντα. Εκεί που ανατέλλει ο ήλιος, εκεί που οι απαντήσεις κυκλοφορούν ελεύθερες, εκεί που η καθημερινότητα αναιρείται από την έκπληξη.
Ν' αφεθεί στη θάλασσα να τον κανακέψει σα μητέρα, να τον πάει εκεί, στον ήλιο.
Εκεί που δεν είναι εδώ.
181 comments:
Εκει...
Καλο του ταξιδι...
Tι θα πει η φράση "να τον κανακέψει σα μητέρα";
Θέλω μετάφραση.
Και κάτι άλλο:πώς είναι σίγουρος ότι εκεί θα είναι καλύτερα από εδώ;Είμαστε για δοκιμές τώρα;
Λενιώ,
διότι το εδώ καταντάει λίγο αφιλόξενο κάποιες φορές.
Κι οι λύσεις φαίνονται πάντα "εκεί"
Όλα θα πάνε καλά,
(α) να τον καθησυχάσει, να του απαλύνει τους πόνους. Όπως τότε που είμαστε μικροί και η μάνα ήταν η φιγούρα που σ' έκανε συναισθηματικά καινούριο σε τρία δευτερόλεπτα
Να μπει στη θάλασσα και να φύγει η συναισθηματική του κούραση από τους πόρους του, να διαλυθούν υα άσχημα στη ζεστή αγκαλιά της.
(β) Αν"εδώ" κατάντησε αφιλόξενο, "εκεί" δεν μπορεί νά 'ναι χειρότερα.
Η αιώνια φυγή, όταν τα προβλήματα γίνονται δυσβάσταχτα θέλεις, μάταια, να ξεφύγεις απ' αυτά.
ΥΓ Η παραπάνω moody αγόρευση, μάλλον, έχει ρίζες και στο χτεσινοβραδυνό τσιμπούσι.
Σε λάθος λεξικό ήμουν,ρε Σπύρο!
Μπα,η αιώνια φυγή δε λύνει τίποτα.
Θα μου πεις,επέστρεψε και κανείς να μας το πει;
Τελοσπάντων.Δε συζητιέται αυτό έτσι και το νησί των Φαιάκων είναι μακριά.
Όλα θα πάνε καλά,
μια τοσηδά φυγούλα, να μείνουν τα προβλήματα πίσω!
Και να τα ξαναβρούμε, με την επιστροφή.
Το νησί των Φαιάκων είναι ένας Παράδεισος, αλλά βαριέσαι και τον Παράδεισο κάποια ώρα.
Σπύρο μου
το εκεί για μένα αυτό το καιρό είναι η Κέρκυρα δηλ. αποφασίσαμε με μια φίλη να διοριστούμε στην Κέρκυρα βέβαια δεν συμφωνούν όλοι στην απόφαση μου αλλά είπα αν δε μ'αρέσει εκεί υπάρχει πάντα το εδώ...
τώρα αν θα με κανακέψει η θάλασσα ή θα με πετάξει στα βράχια τι να πω θα δείξει...
Για να εισαι εδω, ισως πρεπει πρωτα να πας εκει..
Όλα καλά,
καλώς νά 'ρθεις και να βρεθούμε.
Θά 'ναι μια ευχάριστη αλλαγή, αλλά θά 'χει και λίγα ζόρια. Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ, συγνώμη, χωρίς λίγο ζόρι.
Κι, όπως είπες, έχεις διέξοδο προς τη γεννέτειρα αν δε σ' αρέσει.
Θα σου ευχηθώ καλή τύχη κι από κοντά.
Συμφωνώ με τη Λενιώ,συμφωνώ απόλυτα.
Λενιώ,
δεν αντελήφθην το πνεύμα σου.
Όλα θα πάνε καλά,
κορίτσια μου το εξηγείτε μπας και καταλάβω.
Άστο,ρε Σπύρο,και θα σου πέσει βαρύ...
Όλα θα πάνε καλά,
μ' αρέσει που φρονίζεις την ... υγεία μου!
..if i may..
the way i understand this, is that, first i dive and then i come up to the surface..
Lenio,
and that's a very clexer idea.
I think you mean that all good things are in our future.
Yhank you for beeing optimistic.
Όλα θα πάνε καλά,
είναι χαρά μου να επικοινωνώ μαζί σου, έχεις τέτοιο πλούτο από εκφράσεις, χείμαρος γίνεσαι όταν θέλεις.
Είμαι ένα ρυάκι
από το Καβασάκι
Όλα θα πάνε καλά,
το ρίξσμε και σε έμμετρο τώρα;
Ε-ξαι-ρε-τι-κό
Παιδιά, τα βράδια κοιμάται ο κόσμος, να συνεννοηθούμε που και πότε, να παρακολουθώ τουλάχιστον.
Σπύρο, το Ακαπούλκο είναι αυτό;
Μάλλον πρέπει να προσέχεις τι ανεβάζεις, έτσι που βουτάει αυτός... μάλλον δεν θα πάει πουθενά. Εκτός αν είναι όλο λόγια... και το εκεί και το εδώ και όλα.
Γιάννη,
(α) βρες ένα τρόπο να συνεννοούμαστε
(β) Οι παλιοί κερκυραίοι αντικαθοστούσαν το λ με το ρ στην προφορική τους ομιλία. Όχι, δεν είναι το Ακαπού-ρ-κο.
(γ) προφανώς είναι λόγια αυτά. Τα οποία, κάθε στιγμή, αντιπροσωπεύουν αυτόν που τα είπε. Ένα πακέτο από προσδοκίες και πράγματα που θα θέλαμε αλλά, ίσως, δεν τα έχουμε.
See you.
Σπύρο,
Είναι τυχαίο,λες,που τα σχόλια στο αμέσως προηγούμενο ποστ σταμάτησαν στο 166;;;
Όλα θα πάνε καλά,
(α) είναι ο αριθμός του ΕΚΑΒ; Ελπίζω νά 'ναι τυχαία. ΄Το προσδοκώ!
(β) για μεγαλύτερο disaster χρειάζονται άλλα 500 ακόμα.
Είσαι καλά; Πώς περνάς;
@spyros vlahos:
Aμάν,ρε Σπύρο με τα άλφα και βήτα!
Είμαι καλά και δίνω εξετάσεις.Άρα,συμπεραίνεις αμέσως-αμέσως ότι δεν πάω καλά!
Είμαι και δεν είμαι...
Όλα θα πάνε καλά,
αν έχασες μια μάχη, μην απελπίζεσαι, δεν έχασες τον πόλεμο.
Τι εξετάσεις είναι;
Μη στενοχωριέσαι, απλώς στρώσε τον πισινό σου να διαβάσεις λίγο πιο πολύ.
Και, συγκεντρώσου.
@spyros vlahos:
Μην αρχίζεις πάλι το μελό,μανάρι,να χαρείς...
:)
Όλα θα πάνε καλά,μη μου ανησυχείς.Αλλά για να συγκεντρωθώ,δύσκολο.Για εκείνους τους υπολογιστές διαβάζω.
Όλα θα πάνε καλά,
το ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, είσαι από καλή πάστα.
Αλλά κι εγώ καθηγητής είμαι, λίγο γνωσιολογικό μελό να μην το κάμω;
Είσαι ερωτευμένη και δε συγκεντρώνεσαι, μανάρι;
Ποιο πτυχίο θα πάρεις κατά σειρά , το 23ο ή 57ο;
Μήπως η βουτιά συμβολίζει την επιστροφή στη μήτρα;
Καλησπέρα Σπύρο.
@spyros vlahos:
Η πάστα μου είναι η σοκολατίνα - δεν ξέρω αν είναι καλή.
όσον αφορά τα ερωτήματα που έθεσες,η απάντηση είναι:"Δεν ξέρω,δεν απαντώ".
:)
Εύα,
αυτή την αίσθηση έχω όταν είναι ζεστή η θάλασσα και κάθομαι ανάσκελα απλώς επιπλέοντας. Με κλειστά μάτια και αφήνοντας το σώμα σου ελεύθερο έχεις την αίσθηση της απόλυτης γαλήνης.
Έχεις δίκιο!
Όλα θα πάνε, καλά,
δεν το παρατάς το σπορ να "κάνεις έρωτα" με τις έννοιες, μανάρι.
Κι η δική μου πάστα είναι επικερδής, είναι το προφιτερόλ.
Έτσι βγήκε και τ' όνομά του εξ άλλου : profit to all, ξέρεις μετά οι Γάλλοι το παρέφθαραν.
Το γεγονός ότι το “Diving” ακολούθησε αμέσως το “Them Who Wait” αποδεικνύει ατραντάχτως ότι η ημετέρα ανάλυσις του προηγουμένου Εργου ητο η πλέον σωστή όλων των συμμετεχόντων εις τον εκεί Διάλογον, του Καλλιτέχνου συμπεριλαμβανομένου.
Όπως ισως ενθυμήστε, η Θέσις μου επι του “Them Who Wait” ητο ότι το Πρόσωπον δεν ανέμενεν τι/τιναν εκ της πέρα όχθης, απλώς ανέμενεν την κατάληλλην στιγμήν δια να επιστρέψει εις τη πέρα όχθην, προς αναζήτησιν άλλων τυχών επιζώντων της Καταστροφής καθώς και στεγνών Τσιγάρων.
Εις το “Diving” , η αναμονή τελειώνει καθώς οι τεράστιες μεταλλαγμένες και φωσφορίζοντες Σουπιές, που έβοσκων εις το πέρασμα, πλέουν Νοτίως, κυνηγώντας τους καρχαρίες. Το Πρόσωπον, μετά μεγίστου ενθουσιασμού και πάθους απελευθερώνει το ελατήριον που το κρατούσε υπό αναμονήν και προς τον προορισμόν του βουτά, ως Δελφίνιον του Ιονίου.
Το μόνο άγνωστον που παραμένει είναι: Έχουν αποπλεύσει όλες οι Σουπιές;
Είναι σαν να μην έχει και άλλη επιλογή πάντως.Μόνο μέσω της θάλασσας μπορεί να πάει "εκει,στον ήλιο".Η θάλασσα είναι το μέσο,ο ήλιος ο σκοπός και ο άνθρωπος το ανήσυχο πεύμα της αναζήτησης.
Τσάντο,
η χρήσις Καθαρευούσης ήτο μία ευχάριστος έκπληξης.
Οποία νοσταλγία, οποία συγκίνησις με διακατέχει και με υφαρπάζει μεταφέρουσά με εις τας απαρχάς της ζωής μου, μιράκιον τότε.
Αι κριτικαί άμα και συγκριτικαί αναλύσεις σου περί των εμών πονημάτων, χρήζουν ενδελεχούς μελέτης.
Εκ προοιμίου αναφέρω ότι αι Συπίαι (λαικά "σουπιές") ενδεχομένως ελλοχεύουν εις παρακείμενον (και ουχί, ως η "όλα θα πάνε καλά" θα παρετήρει, υπερσυντέλικον) ύφαλον.
Ένεκα τούτου του γεγονότος, εμφιλοχωρούν τοσαύτοι όσοι κίνδυνοι εκ της αμερίμνου ενασχόλησης των λουομένων.
Δεν σου υπόσχομαι ότι θα ασχοληθώ ευθύς αμέσως με τας παρατηρήσεις σου, διότι ενδεχομένως να μην τηρούσα τα υπεσχημένα.
Θα καθιστάμην, όμως, ευτυχής να γίνω κοινωνός κι ετέρων επαναστατικών άμα και ευφυών περαιτέρω ιδεών σου.
Lila,
είναι, λες, προδιαγραμμένη η μοίρα του ανθρώπου να είναι "φωτοτροπικός", να βαδίζει πάντα προς το φως.
Όσα κι αν μεσολαβούν.
Έχω διαβάσει ένα βιβλίο με τίτλο Lila, από εκεί διάλεξες το όνομα;
Είναι του R Pirsing κι είναι το δεύτερό του (το πρώτο είναι Zen an the Art of motorcycle maintenance) και τα δυό υπέροχα.
Το Λίλα είναι χαϊδευτικό του βαφτιστικού μου(δεν έχει σημασία ποιό).Τα βιβλία δεν τα έχω διαβάσει,εμπιστεύομαι την κρίση σου πάντως.
Εις το επανειδείν.
Lila,
είναι στ' Αγγλικά, δεν ξέρω αν μεταφραστήκανε.
Το πρώτο είναι και το καλύτερο αλλά είναι λίγο βαρύ φιλοσοφικό σε κάποια σημεία.
See you
spyros vlahos:
Σταματώ λοιπόν,πάρε αυτά,να εξασκώ το σπόρ.
Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου.
Όλα θα πάνε καλά,
όχι καούργα, όχι. Για πλάκα τό 'πα.
Να συνεχίσεις πάρε αυτά.
Όπως είδες σε κάποια απάντησή μου χρησιμοποίησα και το δικό σου "παρακείμενο"-"υπερσυντέλικο".
Έχεις, λοιπόν, δημιουργήσει σχολή.
Ζέστη στην Αθήνα;
Kαλοκαίρι και καταχνιά.
Συννεφόκαμα.
Καλησπερα κι απο μενα.
Δεν εχω πολύ χρόνο στην διάθεσή μου αυτή τη στιγμη για να κάνω μια βόλτα στην γκαλερί σου Σπύρο μου, άλλα θα σταθώ στο τελευταίο σου έργο(δεν ξέρω αν ειναι πράγματι δικά σου τα έργα που ανεβάζεις άλλα ειναι πολύ όμορφα)
Το κάθε έργο λοιπόν ο καθένας μας το βλέπει με τα δικά του"μάτια"το κάθε κείμενο το λαμβάνει εντελώς προσωπικά.
Εδώ φίλε μου υπάρχει ένας άγονος βράχος που δεν έχει πολλούς τρόπους διαφυγής από ότι φαίνεται τουλάχιστον
Αυτό για μένα συμβολίζει την θέση στην ζωή..την ίδια την ζωή του ανθρώπου που άκομψα μεν άλλα με τόλμη βουτά στην τέλεια θάλασσα που συμβολίζει το πνεύμα και τον ψυχικό κόσμο του ,για να φτάσει απέναντι...στο φως στην αιτία όλων, που συμβολίζει το πνεύμα και την πνευματική αναζήτηση.
(τελεία οουφφφ!!!)
Όμορφη ανάρτηση με ουσία και γούστο
θα επανέλθω
καλό σου απόγευμα
τσίου!!!!!!
Μ' άρεσε που το κοτσίφι πριν δεν είχε χρόνο... αλήθεια, ακούω κοτσίφια νωρίς το πρωί, μετά τι γίνονται, ξέρει κανείς;
Όλα θα πάνε καλά,
κι εδώ έχει υγρασία και ζέστη.
Καραφλοκότσυφα,
κατ' αρχή σ' ευχαριστώ που μ' επισκέφτηκες κι έτσι έληξε ένα τοσοδά συννεφάκι που υπηρχε.
Τα έργα τα φτιάχνω εγώ.
Η άποψη ενδιαφέρουσα, με το πού βρισκόταν. Είχα εστιάσει μόνο στο πού θα πάει.
Πρέπει να 'χεις ... γερούς πνεύμονες για να κάνεις μια πρόταση 8 γραμμές.
Τα λέμε.
Γιάννη,
και στο μπλογκ του έχει ένα κοτσύφι να κελαηδάει.
Δεν ξέρω τι κάνουν την υπόλοιπη μέρα, η Ζωολογία δεν ήταν η μεγάλη μου αδυναμία στο Γυμνάσιο.
Ναι, ξέρω, τα άκουσα, τρόμαξα μάλισταγιατί νόμισα πως μπήκανε μέσα τα πουλιά, έχω ένα αίθριο εδώ που μπάζει διάφορα, φύλλα συνήθως. Μετά τρόμαξα λίγο με την ανάρτηση και την ψηφοφορία και την κοπάνησα χωρίς να βγάλω μιλιά... αγένεια αλλά αυτό έκανα.
Γιάννη,
ποια ψηφοφορία; Πάω να ΄δω
Ελεγα χθες σε κάποιον ότι "η απουσία της θάλασσας με έχει αλλάξει. Τόσο που όταν με πλησιάζει εκείνη με αναστατώνει". Θεσσαλονικιά γαρ και μετανάστρια στο κέντρο της ΑΘήνας. Στ' αλήθεια η θάλασσα πάντα αφήνει μια ελπίδα διεξόδου, αν δεν βουτάμε για να φύγουμε τουλάχιστον μπορούμε να αφήσουμε το βλέμμα να ταξιδεύει. Τώρα τελευταία πάντως κάθε που πάω κατά κεί (ετοιμάζω και τώρα βαλίτσες) ανησυχώ μη με πάρει και δεν ξαναγυρίσω. Οχι σα μάνα που κανακεύει αλλά σαν ζηλιάρης εραστής που αποπλανεί και ξεμυαλίζει. Γιατί έχουν φτιαχτεί γύρω μου τόσες στεγνές ασφάλειες, που τρέμω μη και βρέξω τα πόδια μου. Αστα να πάνε. Μούβαλες ιδέες. Καλά λένε τα life style περιοδικά, τι τη θες τη θάλασσα, έχει πισίνα στο Χίλτον!!!
A ναι! Και εις επίρρωσιν των προηγουμένων από την πιο πρόσφατη επαφή μου με το θαλάσσιο περιβάλλον
http://diexodos.blogspot.com/2008/07/blog-post_28.html
μια φωτογραφία μου, χίλιες λέξεις. Απαθανάτισα μια θάλασσα λάδι, ένα παλιομοδίτικο καράβι αραγμένο, ορίζοντας δεν φαίνεται, μόνο ξηρά. Σκέτη λίμνη, μεγάλη πισίνα.
Δεν είναι τίποτα,, είναι ο επερχόμενος Αύγουστος, θα περάσει.
Here comes a sun,
σπούδασα Σαλονίκη και την αγάπησα γιατί μπορούσα να περιδιαβάζω στην παραλία της.
Οι υπόλοιποι έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας, θεωρούν τη θάλασσα φυλακή.
Αντίθετα, που λες κι εσύ, αφήνει το βλέμμα σου προς το άπειρο (και προς τα μέσα σου).
Γιάννη,
ο επερχόμενος θα γίνει απερχόμενος.
Αυτό που είπες Γιάννη είναι μεγάλη κουβέντα. Από τότε που οι διακοπές έγιναν ψυχαναγκασμός κουβαλάνε και όλα τα καλά των ψυχαναγκασμών. Προκαταβολική θλίψη, προβληματισμούς, αμπελοφιλοσοφία. Οι διακοπές είναι σαν τις ιώσεις. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να περιμένεις να περάσουν!
Άρα, παιδιά μην πάτε πουθενά... αφού θα γυρίσετε γιατί να φύγετε; Σωστά, συμφωνώ.
Παλιότερα πήγαινα με την ελπίδα να κάνουν το θαύμα τους οι Αθηναίοι και να αποκλείσουν την είσοδο στους επιστρέφοντες από τα χωριά τους βλάχους, όπως διακήρυτταν στους τοίχους των Εξαρχείων. Αλλά επειδή το σύστημα είναι αδυσώπητο, στο τέλος άρχισαν να φεύγουν συστηματικά και οι ίδιοι οπότε δεν ξέρουν ποιον να αποκλείσουν και μας περικλείουν όλους στο κλεινόν άστυ (έχει καμμία σχέσει το κλεινόν με το κλείσιμο? Μπα)
Είναι η μέρα μου να τρομάζω σήμερα... είμαστε πολιορκημένοι; Πότε άρχισε αυτό;
Here comes a sun,
η μεγαλούπολη θά 'χε νόημα αν το κλάσμα ευκαιρίες/χρόνος ήταν σχετικά μεγάλο.
Στις μέρες μας έχει γίνει τραγικά μικρό.
Οι ευκαιρίες στη μεγαλούπολη υπάρχουν (μεγάλος αριθμητής). Όμως ο χρόνος που σπαταλάς για να τις "αρπάξεις" είναι υπερβολικά μεγάλος (τρομαχτικά μεγαλύτερος παρονομαστής).
Με όλα τούτα είμαι ευτυχισμένος που ζω σε μικρή πόλη. Αν είτανε και λίγο πιο ... φτηνή γαμώτο!
Συμφωνώ για τη μαθηματική απεικόνιση του προβλήματος. Ο αριθμητής όμως μεγαλώνει και αυτός δυσανάλογα καθώς οι ευκαιρίες καθίστανται υπούλως υποβαλλόμενες επιτακτικές ανάγκες. Αυτό κάνει το σύστημα και πολιορκητικού τύπου. Η "ευκαιρία" της εξόδου δεν είναι παρά μονάδες που προστίθενται στον αριθμητή και τις οποίες για να πληρώσεις, αναγκαστικώς υποκύπτεις στις απαιτήσεις του σκληρού παρονομαστή. Θα δουλέψεις, λέει, ο παρονομαστής για να τελειώσει τη δουλειά να φύγεις και θα γυρίσεις για να δουλέψεις και να πληρώσεις όσα -ελαφρά τη καρδία - ξόδεψες.
Here comes a sun,
Μπράβο. Σωστή τοποθέτηση.
Κι αν δουλέψεις και βγάλεις περισσότερα λεφτά θα φροντίσουν να σου ρίξουν περισσότερα δολώματα.
Αν θέλεις 2 ώρες για να 'πας στη δουλειά και να γυρίσεις συν το 8ωρο (που σπανίως είναι 8ωρο), φύγανε 10 ώρες από τη ζωή σου. Κι άλλες 4 για φαί και ξεκούραση κάνουν 14. Εφτά ώρες για ύπνο κάνουν 21.
Μένουν 3 ώρες. Αν χάσεις τις 2 για μετακίνηση σου μένει 1όλόκληρη ώρα να δεις τους φίλους σου.
Δεν είναι φρίκη;
Εχοντας κάνει και γω τους λογαριασμούς μου πέτυχα τα εξής.
Από 2-3 ώρες μετακίνηση για δουλειά με ιδιωτικό αυτοκίνητο, το έκανα μισή ώρα με μετρό. Αντε όταν έχω όρεξη το αυξάνω αλλά αυτό σημαίνει πόδια, βόλτα. Φυσικά άλλαξα δουλειά για να γίνει αυτό. Πούλησα και το αυτοκίνητο. Μετρό, Κτελ, τρένο ό,τι λάχει. Κουβαλάω έτσι πάντα και λιγότερα πράγματα. Ετσι χρειάζομαι λιγότερη ξεκούραση. Τρώω μία φορά τη μέρα επισήμως, δηλαδή χωρίς να κάνω τίποτα άλλο. Ετσι κερδίζω περίπου 3 ώρες ακόμα. Εχοντας περπατήσει αρκετά κάνω έναν πολύ ήσυχο και αποτελεσματικό ύπνο. Και με 6 ώρες είμαι σούπερ. Αρα υπόλοιπο 5. Συν η μία που ανέφερες 6. Να μη βάλω ότι σπάνια κάθομαι στη δουλειά πάνω από 8 ώρες. Και τα σαββατοκύριακα σχεδόν πάντα καθαρά. Βλέπω φίλους, γράφω, ακούω μουσική, τραγουδάω, μαγειρεύω, ράβω κουρτίνες, ό,τι μούρθει. Αν στ΄αλήθεια καταλάβουμε τη σημασία του αριθμητή, που λέει ο Σπυρος, ο παρονομαστής μειώνεται αυτομάτως και μάλιστα με μεγαλύτερη ταχύτητα.Το παράδειγμά σου περιγράφει μια φρίκη που ευτυχώς δοκίμασα αρκετά για να επιδιώκω να ξεπεράσω. Ανακάλυψα στην πορεία ότι τα ωραιότερα παπούτσια είναι αυτά που έχουν λιώσει στο περπάτημα.
Here comes a sun,
αυτό είναι υπέροχο. Νά 'σαι καλά να βρίσκεις τρόπους να μη σε καταβάλλουν ο καπιταλισμός κι ο καταναλωτισμός.
Σπύρο αφού ξέρεις από Θεσσαλονίκη θα συμφωνείς μαζί μου ότι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις που κάποτε έδινε αυτή η πόλη ήταν η μπουγάτσα τα χαράματα, μετά από μια ολονυχτία συζητήσεων με φίλους (τάχα διαβάζαμε για εξετάσεις). Την Παρασκευή, σε πείσμα όλων αυτών που βλέπουν την Θεσσαλονίκη σαν γλεντούπολη, θα φθάσω στις 5.30 με το τρένο, και αμέσως τσουπ απέναντι από το σταθμό για μπουγάτσα και πρωινό καφέ. Αυτό είναι για μένα χλίδα. Και μετά με το Σταθμός-Φοίνικα πια για το σπίτι. Ξέρεις τι αντικαπιταλιστικά αισθήματα έχουν θρέψει αυτές οι πρωινές μπουγάτσες?
Here comes a sun,
την έχω ζήσει αυτή την εμπειρία. Πολλές φορές μάλιστα. Κι είναι απ' αυτά που δοξάζω το θεό ότι τά 'ζησα.
Στην Κέρκυρα ανοίγει "θείος Βάνιας" αλυσίδα μπουγατσατζίδικων δεν είναι;
Θα την κάμεις λόλο στη Σαλονίκη!
Να περάσεις καλά (περιττή ευχή διότι σίγουρα θα περάσεςι καλά).
Σπύρο, Σπύρο καλημέρα! Εμένα πάλι σήμερα, βλέποντας και τον πίνακά σου, μου ήρθε μια αισιοδοξία, μια χαρά περίεργη τι να πω! Είναι που φεύγω για χαλκιδική την Κυριακή, είναι που η στιγμή είναι θετική, είναι ο καλοκαιρινός πίνακας! Καλό είναι και όσο κρατήσει πάντως! Φιλιάαααα
InsideMyHeadX,
Σου εύχομαι αυτό το κλίμα να κρτήσει για όλη την υπόλοιπη ζωή σου, να 'σαι χαρούμενη όπως σήμερα.
Δόξα τω θεώ, έκανα κι έναν άνθρωπο χαρούμενο σήμερα!
Καλή διασκέδαση και πολλή θάλασσα!
Σπύρο καλημέρα
Μια μεγάλη ανάσα...βουτιά και μετά κολυμπι στην απέναντι όχθη...ειναι τόσο ήρεμη η θάλασσα...
Χαίρομαι που γνώρισες την πόλη μας την εποχή που σπούδαζες, γιατί έτσι θα έχεις τις καλύτερες αναμνήσεις....αν έρθεις τώρα καμμιά βόλτα δεν σου υπόσχομαι ότι θα ενθουσιαστείς...ωστόσο ποτέ δεν ξέρει κανείς!!! :))
Mtryfo,
η πόλη σας είναι η καλύτερη της Ελλάδας, εκεί σπούδασα, εκεί ερωτεύτηκα, εκεί διασκέδσα κι έμαθα ένα σωρό πράγματα.
Εκεί σπουδάζει κι ο γιος μου τώρα, αλλά, όπως λες, έχει αλλάξει πολύ.
Έχουν αλλάξει κι οι φοιτητές, ταβερνάκια και κιθάρες δεν είναι τώρα σε πρώτη ζήτηση. Ξέχασα όλα τα παλιά τραγούδια γιατί πια ... ντρέπομαι να τα παίξω, ποιανού θα τ' αρέσουν;
Ναι, είναι ήρεμη η θάλασσα σα μητέρα.
Πωπω! Γέμισε το blog θεσσαλονικιούς και θεσσαλονικοχαλκιδικόφιλους. Καλό, σημαίνει ότι κάτι κρατάει ακόμα αυτή η πόλη. Οσο για τα παλιά τραγούδια που λες Σπύρο, τι εννοείς? A casa d'Irene και Αστέρι του Βοριά και τέτοια ρομαντικά? Δεν θάταν ένα τέλειο reunion στα γρασίδια της παραλίας ή του Πανεπιστήμιου με κιθάρες, ρετσίνες και τέτοια?
Here comes a sun,
η πόλη δεν είναι συνηθισμένη, είναι η προσωποποίηση μιας βαρειάς, ντόμπρας πόλης που στις φλέβες της κυλάει ο έρωτας. Και μια μικρή δόση μελαγχολίας.
Ναι, δικιά μου, μ' έστειλες τώρα με την τελευταία εικόνα σου. Αυτά τα τραγούδια, στο γρασίδι της παραλίας, λίγο πριν χαράξει. Ρετσίνες και παρέα και χαρά μπόλικη.
ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΜΕ ΠΉΓΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ
παιδιά,
Ξεχυλίζουν οι αναμνήσεις!!! Ευτυχώς ειναι μεσημεράκι και δεν κινδυνεύουμε (το βράδυ είμαστε πιο επιρρεπείς, πως να το κάνουμε) :))
Mtryfo,
πού αλλού ν' ακουμπήσουμε αν όχι στις καλές μέρες που περάσαμε;
Στη Σαλονίκη περάσανε και δύσκολες μέρες (κι ήταν οι περισσότερες). Αλλά οι (λιγότερες) καλές σβήνουν όλη την ταλαιπωρία μονοκονδυλιά.
Μπράβο, η νοσταλγία χτυπάει σε ... χαμηλές φωτιστικές συνθήκες.
Δικιά μου!
Τώρα που είναι μεσημέρι κινδυνεύουμε. Να ξεχαστούμε, να μην τελειώσουμε τις δουλειές και μετά αναγκαστικά να τραβιόμαστε το βράδυ. Το βράδυ όταν θυμασαι δεν πειράζει. Μπορεί να βάλεις και τα κλάμματα καμμιά φορά, αλλά αξίζει το ξαλάφρωμα.
Here comes a sun,
είναι θέμα ιδιοσυγγρασίας το πότε θα χαμηλώσεις τις ασπίδες σου για ν' αφήσεις τη νοσταλγία να παίξει το ρόλο ... κολλύριου (για τα μάτια).
Είπες κολλύριο, και όπως έπεσαν οι συνειρμοί με ξαναγύρισαν στην εικόνα αυτού του post. Επειδή λοιπόν τα μάτια μου έχουν χτυπήσει πειράκια από τη συνεχή ενασχόληση με τον υπολογιστή έλεγα να πάρω ένα κολλύριο και όλο το ξεχνούσα. Πρόσφατα μάλιστα με το όζον στα κόκκινα στην Αθήνα, στραβώθηκα. Αλλά σκέφτηκα τις διακοπές, τη δυνατότητα να αφήσω το βλέμμα στον ορίζοντα και όχι στα 30 εκατοστά της οθόνης και αντιστάθηκα. Να βλέπω τη θάλασσα από ένα βράχο να ξεκουράσω το βλέμμα μου λοιπόν. Και ας μην βουτήξω.
Here comes a sun,
φαντάζομαι ότι είσαι αυτό που λένε οι Γάλλοι "bon viveur" (κρίμα που δεν ξέρω πώς πάει στο θηλυκό "bonne viveuse";)
Εννούσα ότι η νοσταλγία φέρνει δάκρυα κι αυτά λειτουργούν σαν κολλύριο.
Κλάψε, καλό θα σου κάνει.
Απαραίτητο στους λάτρεις της καλής ζωής. Αμα μου σκάσει το δάκρυ του δίνω και καταλαβαίνει. Και άμα του κάτσει και δε σκάει, χτυπάω ένα κοκτέιλ Χαρούλα Αλεξίου, από τα παλιά, και το φέρνω στα ίσια του. Η και κανένα Καζαντζίδη, δεν με χαλάει.
Here comes a sun,
δεν είπα εγώ, σ' αρέσουν τα ωραία πράγματα.
@ Yannis Petsas
Συγνώμη αν σας τρομάξαμε με τα κελαηδήματα μας φίλε μου.
Δεν ξέρω αν προσεξες οτι εχω
γράψει και προειδοποίηση
για την ένταση
χαχαχαχα
Ελπιζω να μην φάνηκα αφιλόξενος
εγώ ούτε η κουκουβάγια
@ Spyros Vlahos
Πράγματι...θέλει μεγάλους πνεύμονες
για τόσο μεγάλη πρόταση,άλλα και για την βουτιά στον πίνακα νομίζω
καλό απόγευμα σε όλους
τσίου!!!
Karaflokotsifas,
Γεια χαρά, καλοκαίρι είναι, θα περάσει
@spyros vlahos:
Σπύρο μας,
Ουδέν νεώτερον από Επτανησιακόν μέτωπον - όλα καλά,αδελφέ;
Τι γίνεται;
Όλα θα πάνε καλά,
καλούτσικα είναι.
Ψες βράδυ, στις 9:30 έκλεισα πίσω μου την πόρτα από τα 56 χρόνια μου και μπήκα 57.
Officially είμαι 56. (να διορθώσω το προφάιλ)
Δε συνέβη τίποτα το διαφορετικό, όμως.
Εσύ πώς περνάς;
Πες μου κανένα νέο σου.
Έχασα το Γιάννη, θα μετακομίζει μάλλον.
Τα λέμε
Σπύρο, σου γράφω απ' το δέντρο με το οποίο συνδέομαι (σκαρφαλώνω εκεί).
Τέλος πάντων τα δικά μου δεν είναι τίποτα, είναι κάπως ν' αλλάζεις ηλικία από τη μια μέρα στην άλλη... καταλαβαίνω. Σου εύχομαι τα καλύτερα, λιγότερες έγνοιες και πολύ κέφι, για ν' αντέξεις τα υπόλοιπα.
Θα παρακαλούσα αυτές τις συνομιλίες με τον Τσάντο να τις κάνετε σε σύγχρονα Ελληνικά, να καταλαβαίνουμε κι εμείς οι νεώτεροι... συγνώμη δεν μιλάνε για σκοινί στου κρεμασμένου, μου ξέφυγε.
Σπύρο μου εσύ μπροστά, μην ακούς τίποτα, η μυστηριώδης νήσος σε περιμένει... ξέρεις, αυτό το απέναντι.
Χρόνια πολλά και φιλιά απ' την εξορία.
Γιάννη,
(α) στο δέντρο ψάχνεις για τη Jane;
(β) μ' αρέσει, γαμώτο, η καθαρεύουσα, είναι σα μια παλιά γλώσσα, νοσταλγώ τα παιδικά μου. Και γίνεται και καλαμπούρι.
(β) εσείς οι νεώτεροι να σέβεστε τους ... μεγαλύτερους.
(γ) "Η μυστηριώδης Νήσος" του Ιούλιου Βερν. Άλλη νοσταλγία κι αυτή.
(δ) νά 'σαι καλά
Σου στελνω τις καλυτερες ευχες μου..
Υγεια σωματικη και πνευματικη..
Να σε χαιρονται και να χαιρεσαι τους 'δικους' σου ανθρωπους..
Αν ακουσεις κανα πεεεφτωωω..ξερεις ποιος θα ειναι..
Χρόνια Πολλά βρε Σπύρο!
να τα χιλιάσεις να σε χαιρόμαστε
και να 'σαι γερός και δυνατός γιατί σε χρειαζόμαστε.
Α... και να το ήξερα που ηταν τα γενέθλια σου χθές! Θα σου έστελνα και τα αρμόζοντα άνθη και φυτά με το Interflora. Του χρόνου, του χρόνου το ετοιμάζω από τώρα...
Γιάννη,
στην καθαρεύουσα αυτόματα γυρίζω, για κάποιο λόγο, όταν χάνω την σοβαρότητα μου... το πολεμάω, αλλά είναι δύσκολο.
Όμως συμφωνώ με τον Σπύρο, η καθαρεύουσα είχε κάτι κρατήσει από την κρυστάλλινη ομορφιά και ψυχρή τελειότητα των αρχαίων Ελληνικών, ιδιαίτερα στο συντακτικό. Την γλώσσα που χρησιμοποιούμε σήμερα, την ονομάζω (με όλη μου την αγάπη) “Greek for Dummies”
Ώρες – ώρες μου ξανάρχονται και ‘μένα δυο τρεις κουβέντες... συνήθως δεν ξέρω που να τις βάλω. Επιπλέον δεν τις γνωρίζει ο ορθογραφικός έλεγχος και θα έπρεπε ν’ ανατρέχω σ’ ένα όχι και τόσο σύγχρονο λεξικό, πράγμα μάλλον αδύνατον. Απ’ την άλλη, σαν γλώσσα είναι τόσο μυστηριώδης όσο και η νήσος, παρ’ όλα αυτά άμα την έχεις δει την ταινία... παλιά, ξινά σταφύλια.
Δεν θα ήθελα ωστόσο να διακόψω τον ίστρο σας, αν εσείς φτιάχνεστε εμένα δεν με πειράζει, θα γράφω όταν τα πιάνω.
Αυτή η Λενιώ, τι θέλει να πει τώρα; Ό,τι κινδυνεύω; Μα από ποιον; Ψυχή δεν είναι εδώ γύρω... και το internet θέλει θυσίες.
ΥΓ: Σπύρο, σου ‘δωσα δύο ατάκες, μπορεί και τρεις... για να σε δω.
Δηλαδή Λέων. Μη βρίσκοντας απαντήσεις για τα προαιώνια ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο το έχω ρίξει συστηματικά στα ζώδια. Εύχομαι πάντως χρόνια καλά.
Από αύριο αρχίζει η 15ήμερη αποχή μου από τη θέαση οθονών.
Εις το επανεπικοινωνείν.
Λενιώ,
σ' ευχαρστώ από καρδιάς, να ευτυχήσεις πάραυτα ("πάρε αυτά" θά 'λεγε και η "λα θα πάνε καλά")
Περί ελεύθερης πτώσης, δεν αντελήρθην το πνεύμα σας.
Τσάντο,
χαίρομαι για το σεβασμό που επιδυκνείουν οι νεώτεροι στα ... περήφανα γηρατειά.
Κι εμείς σε χρειαζόμαστε.
Ο λόγος σου με χόρτασε και τα ... λουλούδια κράτα.
Τσάντο,
διάβασα τι έγραψες στο Γιάννη και "εξεπροκτώθην εκ του γέλωτος" (δημοτική : ξεκωλιάστηκα απ' το γέλιο)
Συγχωρήστε μου τα Γαλλικά!
Πάλι άλλαξες φωτογραφία; Από πούλος έγινες παιδίσκη;
Γιάννη,
(α) αν η απάντηση ΄στο "που να τις βάλω" είναι "εκεί που ξέρεις" σίγουρα θα σημαίνει στην καρδιά σου νοσταλγικά.
(β) ομιλώ περί του γραπτού λόγου λέγοντας "Η Μυστηριώδης Νήσος" και μάλιστα εκδόσεις ΑΤΛΑΝΤΙΣ
Τα ξαναλέμε
Here comes a sun,
θα μας λείψεις φοβερά και ήδη μας έκαμες εξαρτημένους.
Πιστεύω ότι δε θ' αντέξεις 15 μέρες χωρίς οθόνη και θα την πέσεις σε κανένα περιπατητή (με laptop) με ύφος πεινασμένο (εσύ) τόσο που θα τον τρομάξεις και θ' αρχίσει να φωνάζει "βιασμός, βιασμός" καθώς θα βιάζεται να φύγει από κοντά σου.
Καλές διακοπές
Σπύρο, φυσικά και θα τα ξαναπούμε, εδώ έκανα το δέντρο NASA για χάρη σου... αλλά ξεφεύγεις Σπύρο, κάθε τόσο πιάνεσαι από κάπου και το πας αλλού, δεν καταλαβαίνω αν ένα πράγμα είναι εδώ, γιατί ντε και καλά να το πας εκεί, ποιο το κέρδος Σπύρο;
Γιάννη,
ήταν μια υπόθεση εργασίας, μην το παίρνεις κατάκαρδα.
Και, κατέβα απ' το δέντρο.
Σπύρο,
τώρα πληροφορούμαι ότι είχες γενέθλια,άκουσα κι εγώ για γιορτή και είπα αποκλείεται-ο Σπύρος γιορτάζει Δεκέμβρη,μη μου το χαλάτε τώρα!
Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά - εγώ θα σου έστελνα αμάραντο και αθανάτους αλλά δεν τους έχουν τα ανθοπωλεία,είναι ένα πρόβλημα αυτό.
Λόγω και του ονόματός σου,μια σπιρουλίνα σε δισκία θα στην έστελνα και αν έχεις καμιά φίλη Λίνα,το πολύ-πολύ να την μοιραζόσασταν.
:)
Λένε πως αναζωογονεί τον οργανισμό και πως κάνει καλό σε όλους.
Τι θελει πάνω στο δέντρο ο Γιάννης;Πάω να τον κατεβάσω.
Όλα θα πάνε καλά,
ευχαριστώ από καρδίας για τις ευχές.
Όχι, δεν έχω φίλη Λίνα, η σπιρουλίνα είναι όλη δική μου.
Ο Γιάννης δε θυμάμαι γιατί ανέβηκε στο δέντρο, ίσως για να μη καραφλιάσει απ' αυτά που έλεγα.
@spyros vlahos:
Μη μου το χαλάς τώρα!Και περίμενα πώς και πώς να δω στις απαντήσεις σου το α/β/γ/δ/ κλπ.Είναι και οι εξετάσεις για τους υπολογιστές κι έχω αποκτήσει κι έναν εθισμό στο multiple choice...
Όλα θα πάνε καλά (κακούργικο μανάρι),
έβαλα ανάμεσα μια γραμμή κενή.
(β) γράφεις καλά;
Σπύρο,
«Πάλι άλλαξες φωτογραφία; Από πούλος έγινες παιδίσκη;»
Για σε παρακαλώ, μην αρχίσουμε και τις ανωμαλίες τώρα!
Τι παιδίσκη βρέ; Αυτός είμαι εγώ!
Μάλιστα είμαι στο Πυργί, μια παραλία τσι Κέρκυρας που έχει πλέον, πριν από πολλά χρόνια, θαφτεί σε κάποιο κατακλυσμό.
Δεν ντρέπεσαι….και θα μπορούσα να είμαι και δισέγγονος σου!
@spyros vlahos:
Χθες έπεσε το σύστημα,σοβαρολογώ,και ακυρώθηκαν οι εξετάσεις.Κι είχαμε ήδη γράψει τις μισές απαντήσεις!Δε μας θέλει το σύστημα!Βρε,μήπως εσύ έβγαλες την πρίζα;!Θα ξαναδώσουμε σε λίγες μέρες.Μέχρι τώρα τα πέρασα.
Τσάντο, μεγάλος καθώς είμαι κι η φωτογραφία minimal, δεν αντελήφθην ότι επρόκειτο περί ... μειρακίου!
Ταπεινές συγνώμες.
όλα θα πάνε καλά,
μπράβο δικιά μου.
Καλές περαιτέρω επιτυχίες
Σπύρο, τέλος πάντων, αφού είναι και τα γενέθλια σου, ας την αφήσουμε την κουβέντα....
Ορίστε, ξαναέγινα πούλος! Ευχαριστημένος τώρα; Και δεν το ξαναλλάζω, ότι και να πεις.
Τσάντο,
le grand oiseau (=πούλος) στα Γαλλικά που τόσο τ' αγαπάω.
Σπύρο,
Αυτό το γαλλικό λεξικό,το παίζεις στα δάχτυλα βλέπω.
:)
Μαθαίνουμε και ξένες λέξεις.
Μέχρι ν' ανεβοκατέβω στο δέντρο έχασα τη σειρά μου αλλά τέλος πάντων, ήθελα να πω: "Κύριε Βλάχο, ο μεταλλαγμένος κύριος Τσάντος, σας εύχεται χρόνια πολλά"... καλά, που αλλού γίνονται τέτοια κόλπα;
όλα θα πάνε καλά,
μανάρι μ' αρέσει πολύ το καλαμπούρι, είναι η πεμπτουσία της ζωής
Γιάννη,
διότι άλλαξε φωτογραφία, γι' αυτό είναι μεταλλαγμένος;
Καλά περνάμε
Η μετάλλαξη είναι ο βασικός τροχός της ύπαρξης, τόσο της ατομικής όσο και της συνολικής. Ισως γι’ αυτό φτιάχνω και καταστρέφω συνεχώς, υπό τις ευλογίες του Lord Shiva.
Η στασιμότητα φέρνει αποτελμάτωση, και οι πιο μεταλλαγμένοι σε τρώνε με χαρά, σε μεγάλο τσιμπούσι.
Τσάντο,
δε θα πω τίποτα.
Αν έλεγα θα μιλούσα για έξοδο του πεπτικού συστήματος και πράγματα που βγαίνουν από εκεί.
Τι λύσσαξες με την καταστροφή;
Δεν αντέχω Σπύρο, εφτιαξα μια φωτογραφία για το μπλόγκ μου και δεν ειναι τέλεια, πρεπει να την καταστρέψω, δεν πρέπει να υπάρχει...
Ισως γι' αυτό να τριγυρίζει το μυαλό μου εκει...
Ωρέ Τσάντο,
άστηνε και κάποια άλλη στιγμή μπορεί να τη διορθώσεις.
"Μη πετάς τίποτα" που λέει κι ο Σαββόπουλος
Εχεις δίκαιο, ειναι και αυτό μιά λυση.
Αντε γειά , πρέπει να βγάλω και λίγο δουλειά σήμερα.
Τι έγινε, έχασα επεισόδια...μαζί με τα κεράκια και την τούρτα?
Χρόνια καλά Σπύρο, δημιουργικά με πολλές ευτυχισμένες στιγμές, να χαίρεσαι και να σε χαίρονται οι δικοί σου...
Καλησπέρα στην παρέα.
Ωράιες οι ψευδαισθήσεις. Για μια στιγμή μονάχα, όσο κρατάει το πρώτο συναίσθημα της επαφής με το νερό στο σώμα μας, έχουμε την ελπίδα ότι εκείνο το Εκεί, θα είναι καλύτερο και θα μας τραβήξει/βοήθησει στα πιθανά αδιέξοδα.
Και τι σημασία έχει αν και το εκεί είναι το ίδιο βασανιστικό όταν γίνει εδώ. Θα είχαμε χάσει πολλές στιγμές απογοήτευσης αν δεν είχαμε κάνει τέτοια μακροβούτια.
Κι ίσως έτσι είχαμε χάσει την εκτίμησή μας για όσα μας γέμισαν στιγμούλες ευτυχίας την ζωή.
Στιγμούλες που περιέργως στη δική μου ζωή πάντα μετριούνται με άνεση, ενώ οι άλλες σχεδόν έγιναν συνήθεια. Ελπίζω για όλους να είναι αλλιώς.
Σε φιλώ (σταυρωτά ναι;) γιατί πάω να κάνω κανά μπάνιο, γιατί σε 20 μέρες αρχίζουν πάλι τα 15ωρα.
Διάβαζα κάπου παραπάνω για τις ώρες τις ζωής μας και σχεδόν δάκρυσα. Οχι που είναι και η δική μου έτσι υπολογισμένη, αλλά που δεν βρίσκω λόγο να την αλλάξω.
(Σόρρυ για το εξομολογητικό στυλ που κατέληξε το σχόλιο, αλλά θα κάνεις μέρες να με υποστείς ξανά ;))
@spyros vlahos:
Είχαμε μείνει στο ότι μου έγραφες ότι σου αρέσει το καλαμπούρι.Πάρε και αυτό,μανάρι:
το καλαμπούρι είναι ένα νέο είδος τσιμπουριού(ονομαστική ενικού:το τσιμπούρι)που κάνει τη φωλιά του κυρίως στην έρημο Καλαχάρι.Γι αυτό και ειδικοί επιστήμονες-μελετητές το ονόμασαν καλαμπούρι.
Mtryfo,
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ αλλά μην το κάνουμε θέμα!
Freedula,
μιλάς σωστά για΄τί μιλάς από την καρδιά σου.
Διασκέδασε, χαλάρωσε και θα τα ξαναπούμε όταν γυρίσεις.
Όλα θα πάνε (πολύ) καλά,
κοίτα τι σου είναι ο κόσμος!
Κι εγώ νόμιζα ότι βγαίνει από το κελεπούρι!
Ξαναγύρισα… βγήκε δουλειά για σήμερα. Παρευρέθηκα σ’ ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ μιας του προσωπικού, την φίλησα σταυρωτά γκουντ μπάη και έφαγα παγωτό σοκολάτα με κερασάκι. Μετράνε κι’ αυτά για επαγγελματικές υποχρεώσεις, σωστά;
Λοιπόν Σπύρο είχες δίκαιο. Αν κάτι δεν βγει τέλειο την πρώτη φορά δεν χρειάζεται να το καταστρέψεις. Μπορείς να δοκιμάσεις να το διορθώσεις. Και δεν το είχα συνειδητοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια! Να τον χέσω πατόκορφα τον Lord Shiva, άδικα με τυραννούσε, μια ζωή!
Όμως θα σε ξαναφήσω αμέσως. Πρέπει να τρέξω να βρω ένα τηλέφωνο, από ένα ιδιαίτερο πρόσωπο…είχαμε μια εξαιρετικά παθιασμένη νύχτα πριν από πέντε-έξι χρόνια, αλλά, μην όντας μια τέλεια νύχτα, έκοψα κάθε επαφή το επόμενο πρωί. Πρέπει να ξαναδοκιμάσω… ελπίζω να μην έχει επιστρέψει στην Βενεζουέλα… πρέπει να τρέχω, που στην οργή έχω βάλει τα παλιά μπλοκάκια… άντε … hasta la vista…
Kαλημέρα και καλό μήνα Σπύρο.
Πάντα δημιουργικός και πάντα φιλοσοφημένος. Ευχες για υπέροχες καλοκαιρινες εμπειριες.
Σωστά, Σπύρο, καλό μήνα και ποιος ξέρει μπορεί αυτόν τον μήνα να γίνεις ακόμη καλύτερος.
*Αυτό το καλύτερος κρύβει πολλές παγίδες, πρόσεξε.
Κι επειδή απ' το δέντρο δεν τα βλέπω και τόσο καλά τα πράγματα, καλό μήνα σε όλους.
Και κάτι ακόμα, Τσάντο, το βρήκες εκείνο το τηλέφωνο; Θα σκάσω αν δεν το βρεις... δεν ξέρεις τι ευκαιρίες έχω χάσει έτσι, επειδή έχασα ένα τηλέφωνο.
Καλό μήνα και απο εμένα. Από αύριο 20 μέρες χωρίς υπολογιστή! Μου γίνατε καθημερινή συνήθεια. Θα μου λείψετε, χρειάζομαι απεξάρτηση :) να πω ένα γειά με ένα αγαπημένο μου ποιήμα, που καθρεφτίζει τα μαύρα μου τα χάλια:)))))
Παντού την είδα.
Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάζει στο κενό. Ν' ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου.
Να περπατάει στο δρόμο με φαρδιά παντελόνια και μια παλιά γκαμπαρντίνα. Μπρος από τις βιτρίνες των παιδιών.Πιό θλιμμένη τότε. Και στις δισκοθήκες, πιό νευρική, να τρώει τα νύχια της.Καπνίζει αμέτρητα τσιγάρα. Είναι χλωμή κι ωραία. Μ' αν της μιλάς ούτε που ακούει καθόλου.Σα να γίνεται κάτι αλλού - που μόνο αυτή τ' ακούει και τρομάζει. Κρατάει το χέρι σου σφιχτά, δακρύζει, αλλά δεν είναι ε κ ε ί.Δεν την έπιασα ποτέ και δεν της πήρα τίποτα ...
Cynical,
εσύ είσαι δημιουργική και φιλοσοφημένη. Περνάω από το μπλογκ σου, σιωπηλά (αφού τα καλύπτεις όλα), και μένω εννεός.
Καλό καλοκαίρι και σε 'σένα.
Γιάννη,
καλή πρωτομηνιά και σε 'σένα.
Κατέβα από το δέντρο, έφυγε η Τζέην.
Το καλύτερο είναι ο εχθρός του καλού.
Ο Τσάντος καλά περνάει εκεί που βρίσκεται.
InsideMyHeadX,
ι ποσοστό αυτοβιογραφίας έχει το ποίημα (για ν' αρχίσω ν' ανησυχώ).
Στείλε μου μέηλ αν χρειάζεσαι σε κάποιον να τα σωριάσεις, μη διστάσεις.
Το ποίημα είναι πανέμορφο στην αυτοκαταστροφικότητά του.
Νά 'σαι καλά αυτό το 20ήμερο.
Ευχαριστώ Σπύρο, το ποσοστό είναι μεγάλο! Θα σε έχω υπόψη μου γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Φιλάκια
InsideMyHeadX,
μη μου στενοχωριέσαι, όλα είναι περαστικά.
Μίλα μου
Σπύρο, καλά έκανες και μου τα είπες αυτά, να προσέχω. Δέντρο αποκαλώ την ερημιά του internet, το ότι δεν έχουμε κατέβει ακόμη απ' το δέντρο και δεν έχουμε από τέτοιο, ας είναι καλά ο ΟΤΕ. Με μια σύνδεση extratext το παλεύω, λαμβάνω αλλά δεν στέλνω μηνύματα, απηρχαιομένα πράγματα. Ελπίζω πως μία των ημερών θα 'ρθει ο πολιτισμός και όλα θα βαίνουν καλώς.
Τώρα κατεβαίνω πάλι... τι μαρτύριο αυτές οι επικοινωνίες...
Γιάννη,
μην το βάνεις κάτω. Κι οι δυο ξλερουμε ότι είσαι fighter.
Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι θά 'χεις τη σύνδεση την ... καλή.
Γιάννη,
Ναι λοιπόν, το βρήκα το τηλέφωνο, και είχε ακόμα τον ίδιο αριθμό! Κτύπησα τα πλήκτρα με δάκτυλα που έτρεμαν από την προσδοκία και το αλκοόλ, το μυαλό μου να μου στήνει ταμπλό τελειοτήτων μπροστά μου (αλλά ας μη μπώ σε λεπτομέρειες, μπορεί να το διαβάζουν αυτό και άτομα κάτω των 16).
Εξήγησα την κατάσταση, διακήρυξα με περηφάνια την ανεξαρτησία μου από τον Lord Shiva και επίσης εξήγησα ότι ουσιαστικά είχα μείνει πιστός όλα αυτά τα χρόνια, εφ’ όσον την μνήμη αυτής της μη τέλειας νύχτας μαζί της, την είχα τελειοποιήσει στον νού μου και την επισκεπτόμουν ταχτικά, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα… Με άκρατο ενθουσιασμό πρότεινα το «εδώ και τώρα!».
Δυστυχώς όμως η συνεννόηση δεν ήταν τέλεια. Το μόνο που έπιασα ήταν κάτι που έμοιαζε σαν “Griego loco!”.
Ίσως δεν τα έβλεπε πλέον τα πράγματα όπως και εγώ…Αλλάζει ο άνθρωπος μέσα σε πέντε χρόνια Γιάννη μου, αλλάζει ο άνθρωπος….
Σήμερα το πρωί ήρθε ένα δικαστικό έγγραφο που μου απαγορεύει να την πλησιάσω πιο κοντά από 100 μέτρα. Δεν το καταλαβαίνω….
Φίλε μου Τσάντο, λυπάμαι πολύ αλλά μην το παίρνεις κατάκαρδα, αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες... γυναίκες... τι να πεις;
Μπορείς μήπως να την αγνοήσεις; Σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ εκείνη η βραδιά; Μην σε παίρνει από κάτω ένα τόσο δα ροζ, σκέψου κάτι άλλο, ένα τουρκουάζ ας πούμε .
Σ’ ευχαριστώ για την κατανόηση αγαπητέ Γιάννη… ευχαριστώ. Θα συνεχίσω το ψάξιμο για την τελειότητα, απτόητος ως Λέων.
Τσάντο,
Λέων είσαι κι εσύ;
Σπύρο, γιατί; Ποιος άλλος είναι Λέων;
Γιάννη,
εγώ ο ίδιος
Σπύρο,
Οχι, οχι Λέων οπως εσύ. Ψαράκι, και, φυσικά Δράκος
αντε γειά για σήμερα... καλό μήνα
Τσάντο,
δεν είσαι Λέων, δικέ μου;
Λάθος εκτίμηση;
Θα το καταπιώ κι αυτό.
Λείπω... ανελλιπώς!
Γι' αυτό έχω το μυαλό μου σε ωράριο θερινό.
Βλέπεις, είμαι ο οπαδός του Ουίλιαμ Φώκνερ... "Μακρύ, καυτό καλοκαίρι"...
Το ίδιο εύχομαι και σε σένα...
Τα φιλιά μου...
Καλό μήνα...
NewYork Anna,
σωστό το λογοπαίγνιο.
Να περνάς καλά, να μαζέψεις Ήλιο ηλιάτορα για το χειμώνα.
Θα τα ξαναπούμε.
μπορει ο προηγουμενος πινακας παρολη τη καταχνια να ειχε φως , χρωμα και ομορφια (η γυναικεια παρουσια έντονη)
αλλά εμένα μαρέσει αυτός .
δε μπορώ να περιμένω, βαριεμαι
βουτάω στα βαθια και ας ειναι αργά και ας σπάω κεφάλια.
Ocean Soul,
ο προηγούμενος πίνακας μπορεί νά 'χε και την προδοσία μέσα του (κάποιος φέυγει και την αφήνει μόνη να τον περιμένει).
Ενδεχόμενα.
Τούτος μπορεί να είναι ο προηγούμενος από την άλλη όχθη. Σκέφτεται, βουτάει για να την συναντήσει.
Ενδεχόμενα.
Σε βλέπω λίγο ... γρήγορη στις αποφάσεις σου, αποφασιστικότητα όταν έχεις μαζέψει όλα τα δεδομένα, ή χωρίς αύτά;
H περίπτωση να τον έσπρωξαν, παίζει;
Βιολιστή,
οπωσδήποτε και παίζει, θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.
Έχω μια ζωγραφιά που έκαμα για το στίχο του Leonard Cohen "dance me to your beauty with thε butning violin" και, λέω, να στον αφιερώσω.
Κάτσε να χειμωνιάσει πρώτα λίγο.
Είναι απο τ'αγαπημένα μου...
διανα έπεσες
ειμαι ο άνθρωπος των αποφάσεων και των αμεσων λύσεων.
Η εμπειρια ειναι αποφυγή των λαθών πλέον.
Εσύ αν προδιδες μετά θα έκανες βουτια για να ζητήσεις συγνώμη και να έσωνες την κατάσταση;
εγω δε θα προδιδα αν ήξερα οτι θα έκανα άνθρωπο να με περιμένει.
Γρηγορες αποφάσεις ,χωρις επιστροφή
Ocean Soul,
ας είναι το βλέμμα σου καθαρό σαν το κρύσταλλο, ώστε νά 'ναι σωστές κι οι αποφάσεις σου.
Εγώ μάλλον θα ζητούσα συγνώμη γιατί το βλέμμα μου δεν είναι τόσο κρυστάλλινο (πάσχω από ... πρεσβυωπία)
Σε διαισθάνομαι λίγο απόλυτη, ενάντια στα προστάγματα όλων των μεγάλων φιλοσοφιών
απολυτη στα λόγια , ανοικτη στα παζάρια
Ocean Soul,
παζάρια;
Να παζαρέψεις τι από τούτη τη ζωή;
τις βουτιές
Ocean Soul,
σε βρίσκω, ακόμα, και αρκετά περιπετειώδη.
ναι ε; μιλά η ωκεάνια ψυχή μου
Ocen Soul,
δεν θά 'νοιωθα καμιά έκπληξη αν μού 'λεγες ότι είσαι ... γοργόνα!
Τελικα ο βασιλιας Αλεξανδρος ζει..μηπως ξερεται..
σπυρο έπεσες διανα !
εγω πάντως δε ψάχνω μεγα αλέξανδρους, τον κόμπο τον έλυσα
Ανώνυμε,
ένα Αλέξανδρο ξέρω (που μπαίνει σαν Τσάντος εδώ) κι είναι μια χαρά.
Δεν γράφεται "ξέρεται" αλλά "ξέρετε", δεν είναι Παθητική φωνή.
Ocean Soul,
παρ' όλο που οι μύθοι θέλουν τις γοργόνες νά 'ναι όποιες είναι, κατά βάση είναι τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα : είναι γυναίκες αλλά δεν έχουν το γυναικείο όργανο του σεξ (επειδή είναι ψάρια από τη μέση και κάτω)
δε το χρειάζονται
Ocean Soul.
μανάρι, άστο αυτό να είναι ανδρικό ... προσόν
τοτε μην απευθυνεσαι σε μένα
Συγγνώμη για την παρέμβαση, αλλά από πότε τα ψάρια δεν ευχαριστιούνται το σεξ? Αν ήταν έτσι, θα είχαν φαλιρίσει όλοι οι ψαράδες. Εγώ προσωπικά Ιχθύς είμαι, και δεν έχω κανένα παράπονο, (ν)α(ν) βάλει το χέρι του ο Αι-Σπυρίδωνας…
Αντιθέτως, μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι γοργόνες είναι από τα πιο πολλαπλο-οργασμικά όντα του πλανήτη. Υπάρχουν υποψίες ότι αυτές είναι η αιτία πίσω από τα πιο καταστρεπτικά τσουνάμι….
Ocean Soul,
εντάξει, έχεις δίκιο
Τσάντο,
λες;
πάνω σε τι έχω δίκιο;
Ocean Soul,
αφού μου είπες να μην απευθύνομαι σε εσένα, αυτό κι έκανα.
Πες μου, τι έκανα λαθος να το διορθώσω.
Πώς πάει κατά τα άλλα;
καλά
Ocean Soul,
πέρα από περιπετειώδης γοργόνα, είσαι και ... λακωνική
Θέλω να μου πεις πως ο... βουτηχτής σου θα... συναντήσει τον ήλιο στην... Ανατολή όταν βουτά προς... Δύση
Γιάννη,
ποιος σού 'πε ΄ότι είναι δύση;
Απλώς ένας ήλιος στον ορίζοντα.
Γιατί να μη βγαίνει τώρα;
Τα λέμε.
Σπύρο μου, μακροβουτά αντίθετα από την Ανατολή. Ή θα... περιμένει να τον… φτάσει ο ήλιος ή δε θα… συναντηθούν!
Έτσι το ξαναδιάβασα! Βέβαια δεν είμαι ... ειδικός!
Ανάρτησα το Them Who Wait
Όχι το: A little sea
Γιάννη,
ούτε εγώ είμαι ειδικός.
Αλλά ο πίνακας έγινε με γνώμονα την ανατολή.
Αν θυμίζει ... δύση, ζητώ ταπεινα συγνώμη από το φιλοθεάμον κοινό μου.
Χαρακίρι αποκλείεται να κάνω. Αν ήθελα, έχω πολλούς περισσότερους λόγους από έναν πίνακα.
Περιμένω να πιούμε εκείνο το ... κρασί.
Οι καλλιτέχνες ποτέ… χαρακίρι! Ούτε συγνώμη!
Αφήνουν τη φαντασία του… φιλοθέαμου να… τρελαίνεται προσπαθώντας να προσεγγίσει το βάθος της δικιάς τους!
Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός τους.
Πάντως εγώ τον βλέπω να βουτά βόρεια.
Ας το όμως μήπως το καταλάβω μετά από λίγα… ποτηράκια.
Γιάννη,
μήπως τα ... υπερτονίζεις;
Ένας επαρχιακός καθηγητής είμαι (και το φχαριστιέμαι πολύ).
Τα ποτηράκια, ποτηράκια κι ό,τι καταλάβουμε!
Μετριόφρων!
….Άβλαχε!!!
Γιάννη,
για μετριόφρων το ... παλεύω. Μερικές φορές δε μου βγαίνει, όμως.
Άβλαχος όπως "άπαχος";
πανέμορφο!
Post a Comment