Μόνη της μπροστά στη γκρίζα φύση, περιμένει. Κοιτάει το βάθος του ορίζοντα με τα χέρια σταυρωμένα σε αναμονή.
Κάτι θά 'ρθει; Κάτι που έφυγε θα επιστρέψει; Κάτι θά 'ρθει να την πάρει μαζί του; Κι αν κάτι έρθει, θα μείνει ή θα την αποχαιρετήσει για να φύγει ξανά;
Όλοι αυτοί που περιμένουν είναι μόνοι τους. Κοιτούν το βάθος του ορίζοντα μήπως ξεστρατίσει προς το μέρος τους καμιά ελπίδα.
Κι ο χρόνος περνάει και περιμένουν, μακρυά από την πολύβουη ζωή.
Απεγνωσμένα αισιόδοξοι, διατρέχουν αυτή τη ζωή με τον ελάχιστο δυνατό θόρυβο. 
Saturday, July 19, 2008
Them Who Wait
Μόνη της μπροστά στη γκρίζα φύση, περιμένει. Κοιτάει το βάθος του ορίζοντα με τα χέρια σταυρωμένα σε αναμονή.
Κάτι θά 'ρθει; Κάτι που έφυγε θα επιστρέψει; Κάτι θά 'ρθει να την πάρει μαζί του; Κι αν κάτι έρθει, θα μείνει ή θα την αποχαιρετήσει για να φύγει ξανά;
Όλοι αυτοί που περιμένουν είναι μόνοι τους. Κοιτούν το βάθος του ορίζοντα μήπως ξεστρατίσει προς το μέρος τους καμιά ελπίδα.
Κι ο χρόνος περνάει και περιμένουν, μακρυά από την πολύβουη ζωή.
Απεγνωσμένα αισιόδοξοι, διατρέχουν αυτή τη ζωή με τον ελάχιστο δυνατό θόρυβο. 
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
170 comments:
αν εισαι αισιοδοξος τη γκριζα φύση τη βλέπεις πολύχρωμη
καλημέρα
Ocean Soul,
μπορεί να είμαι απεγνωσμένα αισιόδοξος.
Αντίθετα, εσύ μου φαίνεσαι ξεκάθαρα αισιόδοξη λέγοντας "καλημέρα" τα άγρια μεσάνυχτα.
ΙΣΩΣ ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΠΡΟΣΔΩΚΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ...
ΙΣΩΣ ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕΙ ΤΟ ΜΟΥΝΤΟ ΤΟΠΙΟ...
ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΝΕΥΡΙΑΖΩ ΠΗΓΑΙΝΩ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ,ΜΕ ΗΡΕΜΕΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ....
ΑΝΤΕ, ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ....
Kαλή σας μέρα .
Προσωπικά δεν τα πάω καλά τις ελπίδες γενικά.
είναι φυλακή η ελπίδα.........
Αισθάνομαι πιό κοντά στο Καζαντζάκειο:
Δεν περιμένω τίποτε κλπ..........
Spyros1000,
δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Φύση είναι ιαματική.
Κι αυτό είναι μια άλλη ιδέα που δεν την είχα σκεφτεί (θέλοντας να δώσω ... δραματικές διαστάσεις στα λεγόμενά μου). Οι καλλιτέχνες πρέπει να δημιουργούν δράμα για να επιβιώνουν, λες; Δεν μπορούν να μιλάνε σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους;
Κέλυ,
όμως οι βραχυπρόθεσμες ελπίδες πχ το βράδυ θα βγω με τους φίλους μου;
Μπορεί, όμως, και να λέγονται "προσδοκίες".
Η αναμονη για μενα ειναι ενα ευχαριστο αναστατωμα..σαν τη μερα που περιμενω να ξημερωσει με ανοιχτα τα χερια για μια εκδρομη..ενα ταξιδακι..παρεα με φιλους..
Λενιώ,
είσαι, λοιπόν, ένας κατ' εξοχήν αισιόδοξος χαρακτήρας.
Οπότε περιμένεις μόνη, για να μπεις στον κόσμο και να περάσεις καλά.
Αυτό είναι και το νόημα της ζωής, φαντάζομαι, να περνάμε καλά (αν μας το επιτρέπουν οι περιστάσεις).
Η προσδοκία είναι όντως μία όμορφη λέξη..............
άντε να το κανονίσουμε αυτό με το βράδι εννοώ..
Κέλυ,
δεν είναι σίγουρο (για το βράδυ εννοώ)
Τα σταυρωμένα χέρια δηλώνουν άτομο κλεισμένο στον εαυτό του και μάλλον επιφυλακτικό. Αν δεν ανοίξει κανείς διάπλατα τα χέρια του σ' αυτό που αναμένει...φοβάμαι πως ποτέ δεν θα φτάσει ή ακόμα κι αν φτάσει θα φύγει ξανά.
Και τότε μόνο μια γκρίζα φύση μπορεί να σε περιβάλλει...
Για ποιά αισιοδοξία μιλάς;
Καλό μεσημέρι
Eternal Dreamer,
εγώ δε μίλησα για αισιοδοξία, ίσα-ίσα που ο πίνακας είναι ζοφερός. Μιλάει για μια αναμονή που δεν είναι σίγουρο που θα ευοδωθεί.
Εσύ λες ότι (όπως η γλώσσα του σώματος μαρτυράει) η κοπέλα, επιφυλακτική, φοβάται αυτή την άφιξη (αν ποτέ γίνει).
Δεν είναι δοτική, περιμένει μοιρολατρικά (και φοβισμένα).
Ο ελάχιστα δυνατός θόρυβος πολλές φορές είναι εκκωφαντικός.Σπάει το φράγμα της "σιωπής των αμνών" και διασχίζει το άπειρο,προς το οποίο φαίνεται να κοιτάει και η γυναίκα του πίνακα.Το σίγουρο είναι πως δεν είναι μόνη.
Εις το επανειδειν.
Lila,
για όσους μπορούν ν' ακούσουν.
Αν θέλουν.
Γι' αυτό αυτοί που περιμένουν είναι μόνοι.
ΥΓ. Μου φαίνεται ότι οτ τραγούδι του Δ Σαββόπουλου Cantos έχει κάποια σχέση. Τι λες εσύ;
για μένα δεν είναι καθόλου αισιόδοξο να προσπερνάς τη ζωή που περνάει για να περιμένεις κάτι οι στιγμές που περνούν και χάνονται είναι μοναδικές και δεν ξανάρχονται ότι να ρθει θε να ρθει αλλιώς ας προσπεράσει δεν πρόκειται να αφιερώσω ούτε ένα πολύτιμο λεπτό από τη ζωή μου περιμένοντας!νομίζω!
Όλα καλά,
δυστυχώς η μονάδα του υποκειμενικού χρόνου δεν είναι η Στιγμή.
2500 χρόνια βουδισμού έδειξαν ότι η σύλληψη της Στιγμής (σαν κάτι βιωμένο κι όχι συνειδητοποιημένο, κι άρα αναλυμένο από το μυαλό) είναι γι' ανθρώπους που εκπειδεύονται σ' όλη τη ζωή τους. Βέβαια, αξίζει τον κόπο.
Για όλους εμάς τους υπόλοιπους ο χρόνος κυλάει σε κομμάτια από μέρες, βδομάδες κλπ.
Τώρα που διαβάζεις τούτα, ήδη το μυαλό σου (αν δεν ασχολείται με αναμνήσεις) έχει προχωρήσει μπροστά στο χρόνο ν' αναλύσει τι θα κάνεις αύριο, πώς θα απαντήσεις σ' έναν που σε φλερτάρει, να μη φας μελιτζάνες επειδή σε βαρυστομαχιάζουν, τι να απαντήσεις σε τούτο το σχόλιο κλπ (όλα χαοτικά).
Άρα ένα στοιχειώδη σχεδιασμό (με τις αντίστοιχες προσδοκίες) δεν μπορούμε να τον αποφύγουυμε. Πάντα είμαστε σε τάση αναμονής, η επόμενη ζωή τι θα μας φέρει. Η αναμονή δεν είναι κακή, η αναμονή ενός πράγματος που μας λείπει είναι λίγο τραγική.
σίγουρα η αναμονή δεν είναι κακή κακό όμως είναι να χάνεις το σήμερα περιμένοντας το αύριο!πάντως συμφωνώ απόλυτα η αναμονή ενός πράγματος που μας λείπει είναι τραγική.
Σπύρο, χαίρομαι που είσαι πάλι εν δράση... για την ανάρτηση δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μ' ενδιαφέρει να πω κάτι... ίσως γιατί είναι πολύ παραστατική ή γιατί τα σχόλια με παραπέμουν στη Λαμπράκη, που προσπαθούσε να εξηγήσει έναν πίνακα του Βερμέρ... τι να πεις γι' αυτό; Ίσως οι εικόνες γίνονται απλώς για να ερμηνεύονται.
Όλα καλά,
για να μη χάσεις το σήμερα κάνε όνειρα με διάρκεια ζωής μιας μέρας.
Γιάννη,
εξ' άλλου οι ρυθμοί του καθενός είναι και μοναδικοί και σεβαστοί.
Σπύρο,
Καλησπέρα.Γιατί με κάνεις να θυμηθώ το φοβερό εκείνο τραγούδι της δεκαετίας του 70,όταν ήμουν μωρό,το "εχω έναν καφενέ...",που το τραγουδούσε ο Νταλάρας;
Θυμάσαι τα λόγια;Θα μπορούσαν άνετα να μπουν ως μουσικό χαλί σε αυτόν τον πίνακα.
Και,Σπύρο,η σειρά μου να ρωτήσω,βλέποντας το θέμα της ανάρτησης αλλά και τον πίνακα,μήπως είσαι σε καμιά βραχονησίδα τώρα εσύ;Μήπως έχει έρθει η σειρά μου να μάς φωνάξεις μέσα από το πέλαγος;
Ρίξε μια κόκκινη φωτοβολίδα και φτάσαμε.
Γιατί άνθρωποι είμαστε.
συγγνώμη...να κάνω μια διόρθωση:"η σειρά σου",ήθελα να πω.
Όλα θα πάνε καλά,
(α) δεν μ' αρέσει ο Νταλάρας αλλά είπε μερικά πολύ καλά τραγούδια. Μ' αρέσει η σιωπή στο μπλογκ, σου δίνει την αίσθηση δροσιάς
(β) βρίσκομαι σε μια βραχονησίδα μέσα μου, εδώ και χρόνια. Δεν λέω, ησυχία έχει.
(γ) "γι' αυτούς που μένουνε και περιμένουνε". That's the spirit baby(=μανάρι).
Σπύρο,
Απ όλα διαλέγω το βήτα και σε διαβεβαιώνω πως δεν είσαι μόνος - δεν έχεις δει το ανθρωπάκι που ψαρεύει το μπουκάλι,από την όχθη,και λέει:"Αααααααααυτό!Ούζο 12!".
Το θυμάσαι;Τότε τι μόνος μάς λες;
:)
Σπύρο,στις απέναντι βραχονησίδες είμαστε όλοι εμείς.Δεν είσαι μόνος.Εκτός κι αν αυτό θέλεις,οπότε να κάνουμε ότι δε σε βλέπουμε.
:)
Όλα θα πάνε καλά,
προς θεού, τώρα που αποχτήσανε ανοιχτή γραμμή οι βραχονησίδες μας, μη την καταστρέψουμε.
Σπύρο, απαντώ εδώ σ' αυτό που με ρωτάς στης Λενιός, και βέβαια σε παρακολουθώ, πήγαινε - έλα σ' αυτές τις βραχονησίδες που λες, πας στου ενός, πας στου άλλου, φυσικό είναι να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο, δεν είναι μεγάλες οι βραχονησίδες... αλλά γιατί με ρώτησες;
Περιμένει ή αναπολεί; Κοιτά τον ορίζοντα με θλίψη και σταυρωμένα τα χέρια γιατί δεν μπορεί να κάνει τίποτα ποια. Για μια αγάπη που έχασε, για μια ζωή που την πνίγει και απλά κοιτάζει μακριά και σκέφτεται όλα αυτά που ήταν να έρθουν και δεν ήρθαν, όλα όσα χάθηκαν και πόσα θα χαθούν ακόμα…
Πω, πω Σπύρο βλέπεις είμαι μες στην αισιοδοξία Δευτεριάτικα. Πολλή καλημέρα και από εμένα!
Γιάννη,
γιατί όπου πάω σε βρίσκω εκεί.
Που μου φέρνει στο μυαλό ένα κομμάτι από τον Terry Pratchett : "πολλοί πιστεύουν ότι το φως έχει τη μεγαλύτερη ταχύτητα στο Σύμπαν. Αυτό είναι λάθος. Όπου και να πάει το φως μ' αυτή την τεράστια ταχύτητα, το σκοτάδι είναι ήδη εκεί".
Αν δεν έχεις ασχοληθεί με τον Pratchett, κάνε το. Είναι φανταστικός.
InsideMyHead,
ευχαριστιέμαι διότι μια minimal ζωγραφιά, βάνει σε σκέψεις το maximum των θεατών.
Ναι, θα μπορούσε νά 'ναι κι έτσι.
Όπως κι η ζωή μας θα μπορούσε νά 'ταν και διαφορετική κι όμως είναι έτσι.
Θα κάνουμε, λοιπόν, παιγνίδι μ' αυτά που έχουμε κι όχι όσα θέλαμε.
Όλοι, μα όλοι, διακρίνουν στροφές στη ζωή τους που δεν ήθελαν να τις πάρουν κι ούτε καν κατάλαβαν όταν τις πήραν.
Δεν έχει νόημα να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με το τι χάσαμε, θα μας μιζεριάσει αφόρητα και δε θα μας αφήσει να χαρούμε το υπόλοιπο της ζωής.
Σβύστα, όλα όσα ήθελες και δεν τ' απόχτησες, και διακόσμησε αυτά που έχεις.
Φαντάζομαι ότι είναι πολλά.
Σπύρο, αυτό που έγραψες σε σχέση με 'μένα, το βρήκα εξαιρετικό, είναι το καλύτερο όσων μου έχεις γράψει κατά καιρούς, σ' ευχαριστώ.
Ρε 'συ Γιάννη,
δεν ήταν προσωπικό, ήταν ένα καλαμπούρι του Pratchett.
Έχει γράψει εικοσιτόσα βιβλία, το Discworld, με μάγους, βασιλιάδες και τέτοια. Έχει φοβερό χιούμορ.
Ένας από τους ήρωές του είναι και ο Death (ο οποίος κάποτε βαριέται και κατατάσσεται στη ... Λεγώνα Των Ξένων).
Θα κερδίσεις φοβερά αν ξεκινήσεις να τα διαβάζεις.
Αξίζει στ' Αγγλικά διότι έχει και λογοπαίγνια.
Αφού μπορείς να αποδώσεις το "περιμένει", τί σημασία έχει τί περιμένει;
@spyros vlahos:
Ρε συ,Σπύρο,μην το χαλάς,σίγουρα το εννοούσες αυτό που είπες,και άσε τα καλαμπούρια!
Μήπως δε θέλεις να πιστέψουμε ότι είσαι ευαίσθητος;Μ΄αφού είσαι,ωρέ Επτανήσιε!
Βιολιστή,
πως δεν έχει.
Μπορεί να περιμένει καλό ή κακό, μπορεί να περιμένει να 'δει κάποιον ή το Χάρο. Μπορεί να περιμένει την αυγή ή το σκοτάδι.
Αυτά, όμως, είναι δικές σας προσεγγίσεις, ανάλογα με το ταμπεραμέντο σας (περιμένω εκδοχές)
Όλα θα πάνε καλά,
προφανώς κι ήταν καλαμπούρι. Αν κάποιος πρέπει να 'πει τι εννοούσα, φαντάζομαι, είμαι εγώ. Εσείς από τη μεριά σας θα κρίνετε το πόσο ειλικρινής είμαι και θα με πετάξετε στον ... Καιάδα ή θα με κεράσετε ένα κρασί.
It's up to you (=το τσαπί του γιου)
Σπύρο, κερνάω εγώ. Το ζήτημα είναι το που;
Γιάννη,
θα σου 'πω το σκηνικό.
Κάποια μέρα ,όταν βρω λεφτά, θά 'ρθω στην Αθήνα. Θα σε πάρω τηλέφωνο αφού έχω προμηθευτεί κάμποσα κρασιά από παρακείμενο σουπερμάρκετ. Εσύ θα φροντίσεις να κάνμεις delivery ... κοψίδια από παρακείμενη ψησταριά.
Θα καθήσουμε όλο το βράδυ (εγώ καπνίζοντας, για 'σένα δεν ξέρω) κι όσο ανεβαίνουν οι ατμοί της αλκοόλης στον εγκέφαλο, τόσο πιο μέσα θα μπαίνουμε στον εαυτό μας για εξομολογήσεις.
Θα με σύρετε, προς το πρωί σ' έναν καναπέ.
Την άλλη μέρα θα πιούμε καφέ, θα τον χρειαζόμαστε.
Σπύρο, άσ' τον αυτόν, είναι μούχλας... όλο λόγια, με 'μένα να μιλάς. Ούτε κρασιά ούτε τίποτα, όλα πάνω μου, εσύ κοίτα μόνον να έρθεις, όλα τα άλλα τα αναλαμβάνω εγώ, που είμαι, πώς να το πω... πιο σκοτεινός τύπος. Έλα εσύ και θα πιούμε ό,τι θες μέχρι πρωίας, οι τρεις μας ή αν φέρεις και κάποιον άλλον παρέα δεν έχω αντίρρηση. Την κάνω τώρα μη με πάρει χαμπάρι ο άλλος, ο μούχλας...
Mr Moog,
με βρίσκεις ... διαφωνούντα. Θα τον έλεγα περισσότερο "συγκρατημένο".
Ναι, θα φέρουμε κι άλλον, την "όλα θα πάνε καλά". Αν μας κάνει την τιμή, δηλαδή.
Παιδιά, τι γίνεται εδώ; Δεν τολμάω να γυρίσω την πλάτη μου και... δηλαδή θα γίνεται πάρτυ κι εγώ θα το παίζω μούχλας; Πάτε καλά;
Σπύρο, όποιον θέλεις αγόρι μου, ναι η ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ δεν θα 'χει αντίρρηση νομίζω, να κάνουμε μια λίστα όμως, μην περιμένουμε άλλους κι έρθουνε άλλοι, ξέρεις μας διαβάζουνε σε 1000 blog περίπου, εσένα δηλαδή αλλά μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα... να οργανωθούμε τέλος πάντων.
όχι κρασιά από παρακείμενο σούπερ-μάρκετ,Σπύρο,ούτε καν από υπερσυντέλικο...
Από μια ωραία κάβα,ναι,ξέρω εγώ μια.
Αλλά δε θα το χαλάσουμε εκεί.
Γιάννη,
δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, δεν με διαβάζουν 1000. Κι ύστερα, νομίζεις ότι θα γινόταν πάρτυ χωρίς την ... πάρτη σου;
Όλα θα πάνε καλά,
το παρακείμενο σούπερ μάρκετ ήτο σχήμα λόγου ώστε να μείνουμε σουρωμένοι στον μέλλοντα διαρκείας.
Αν εσύ φέρεις τα κρασιά, ο Γιάννης τα κοψίδια, εγώ τι να φέρω;
(Σκέφτομαι κάτι που ... ρμάρει με κοψίδια, αλλά ντρέπομαι)
Ρε συ,Σπύρο,μια μούγκα έπεσε εδώ και ένα 3ωρο στο blog,δεν ξερω,τυχαίο είναι;
Τι σχόλιο κι αυτό...
:)
Εσύ,αυτό που σκέφτεσαι πάντως ότι ριμάρει μην το φέρεις μαζί - άστο σπίτι,πού να σου λέμε να κουβαλάς...
:)
Σπύρο,αστειεύομαι,θα το κατάλαβες.Μην αρχίσουμε τωρα τις επεξηγήσεις γιατί θα περάσει μια ζωή ολόκληρη και άλλες βραχονησίδες δεν έχουμε κοντά.
:)
Εσύ να φέρεις την καλή σου την καρδιά.Φτάνει.
Όλα θα πάνε καλά,
(α) κοιμούνται, μάλλον
(β) αυτό που ριμάρει με το "κοψίδια" είναι "απίδια". Ένα φρουτάκι, να μην το φάμε;
(γ) ένας στίχος του Mike Oldfield λέει "we are islands, but never too far"
(δ) την καλή μου καρδιά και τα ... κιλάκια μου.
Σωστός ο στίχος,Σπύρο.
Θα μπορούσε να είναι και ακτινίδια.
:)
Με τρελλαίνουν τα α,β,γ,δ σου.
:)
Έλα όπως είσαι.
Λοιπόν Σπύρο, το σκέφτηκα. Μπορεί να μην μας παρακολουθούν (εσένα δηλαδή) 1000 άτομα αλλά είναι κάμποσοι. Επιπλέον - εσείς οι δύο ξέρω ότι δεν βλέπετε τηλεόραση - αλλά έχουμε αυτό γίνει νομίζω, ένα είδος τηλεόρασης με σταθερή εικόνα, εκείνη που φτιάχνεις εσύ κάθε φορά. Εμείς απ' τη μεριά μας είμαστε οι καλεσμένοι που λέμε τα δικά μας, πολλές φορές άσχετα, μόνο και μόνο για να πούμε κάτι και να δηλώσουμε την παρουσία μας. Αν κάποιος τώρα σέβεται τον εαυτό του, τους άλλους ή την ανάρτηση και σχολιάζει αυτήν ακριβώς, φαίνεται σοβαροφανής, δηλαδή δεν βγάζω άκρη. Εσείς τώρα αν έχετε να πείτε κάτι πείτε το, πράγμα που θα κάνατε ούτως ή άλλως.
Όλα θα πάνε καλά,
όλα πάνε καλά σε επίπεδο ονείρου. Για νά 'ρθω θα περάσει κανένας χρόνος,εκτός κι αν κερδίσω το ΛΟΤΤΟ πιο πριν.
Γιάννη,
πραγματικά τό 'χουμε κάμει chatroom.
Καλά δεν περνάμε;
Αν κάποιος θέλει να καταθέσει την άποψή του είναι απόλυτα ελεύθερος.
Θα του απαντηθεί με όλο τον πρέποντα σεβασμό και αυτοσυγκράτηση. Κατά την ερώτηση και η απάντηση.
Η σοβαρότητα μπορεί να εναλλαχθεί με την ελαφρότητα ακαριαία. Δε σημαίνει ότι επειδή κάνουμε καλαμπούρι, είναι και το μόνο που κάνουμε.
Αν σφίξουν τα πράγματα, θα ανασύρουμε μυριάδες πονεμένες εμπειρίες.
Για την ώρα καλά είμαστε
Όλα θα πάνε καλά,
ριμάρει και το "καρύδια", οι γνωστοί ... ξηροί καρποί.
@spyros vlahos:
Εντάξει,βρε Σπύρο,φέρε και αντίδια,δε θα σε παρεξηγήσουμε.
Πάντως καλά περνάμε στο τσατρούμι,δίκιο έχεις.Μήπως να κόψουμε και κανά εισιτήριο;
ειναι γυναίκα με χαμηλοκάβαλο παντελονι
Θα κάνουμε, λοιπόν, παιγνίδι μ' αυτά που έχουμε κι όχι όσα θέλαμε.
Σωστά τα λες, τι κάνουμε τόσα χρόνια άλλωστε...
Όλα θα πάνε, πώς;
εντάξει, δεν θα επιμείνω άλλο με τις ρίμες.
Δε θα κόψουμε τίποτα.Αύριο τα σπουδαία.
Τσάντο,
ξυπνάει ο επιστήμονας μέσα σου.
Απόψε είχε φεγγάρι στο Φαληράκι.
Ocean Soul,
κι αυτό σημαίνει τι;
Ότι δεν μπορεί να ξυστεί;
Αφού μόνοι της είναι στον πίνακα. Εμείς γι' αυτήν ούτε καν υπάρχουμε.
Αυτή για 'μας είναι ένα ερωτηματικό, τι θα κάνει;
Mtryfo,
πέρα από τη μοιρολατρεία, έχουμε κάνει ένα σωρό τόσα χρόνια με το τίποτα.
Δεν υπάρχει κανένας να σε κατηγορήσει για το ποσόν των εμπειριών σου. Μόνο ο εαυτός σου (που εσύ τον προγραμματίζεις).
Therefore, αν δεν πιστέψεις εσύ σ' αυτό που είσαι, δεν πείθεις και κανέναν άλλο.
For what is a man
what has he got
if not himself
then he has not.
My Way (Frank Sinatra)
Αυτά για την ώρα, υπάρχουν κι άλλα στον ορίζοντα. Μόνο που πρέπει να καταλάβουμε πρώτα το ποταπό της ύπαρξής μας.
Καληνύχτα μανάρι
Σπύρο,καλημέρα.
Δε ζηλεύω καθόλου αλλά βάλε την καημένη την mtryfo λίγο στο mood το τρελό το δικό μας - της λες "καληνύχτα,μανάρι",θα μείνει κάγκελο η γυναίκα από τον αποχαιρετισμό.Σου λέει:"γιατί με είπε αυτός,μανάρι;"Άσε που κάποιοι δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό.
Εξηγήσου(μανάρι)για να γίνεις κατανοητός.
Όλα θα πάνε καλά,
(α) "μανάρι" είναι το μικρό προβατάκι. Είναι μια τρυφερή προσφώνηση, τόσο όσο να μη γίνει σεξουαλικά χυδαία.
(β) αν η Mtryfo δεν θέλει να μπει στο mood, ποιος είμαι εγώ να την πιέσω; Ο καθένας μιλάει όπως γουστάρει. Όταν θά 'ναι έτοιμη, θα χαλαρώσει μόνη της και θ' αρχίσει το καλαμπούρι.
(γ) τούτο 'δω το μπλογκ ξεκίνησε (σχεδόν) ψυχαναγκαστικά να γίνει "βήμα σοβαρού προβληματισμού". Μετεξελίχτηκε σε μια μεγάλη παρέα που καλαμπουρίζει (όχι πάντα). Αυτά είναι τα καλά μαντάτα, επειδή το γέλιο κάνει φοβερό καλό. Κι ο ακαδημαϊσμός δεν βοήθησε κανένα να λύσει προβλήματα. Έτσι, λοιπόν, μπορούν να ειπωθούν οι μεγαλύτερες αλήθειες σε light συσκευασία.
Ευθυμείτε!
λοιπον, πρώτα πρώτα καλησπέρες...
δεύτερον, να εξηγηθώ, το παραπάνω σχόλιο μου ειναι καθαρά ρεαλιστικό...αφού έτσι ειναι η ζωή κι οπως σωστά λες εμείς την προγραμματίζουμε...
και τρίτον και σπουδαιότερον...(καλά από καθαρεύουσα σκίζω)το τραγούδι-αφιέρωση ειναι απο τα αγαπημένα μου μακράν...εξ αιτίας της φωνάρας που το καθιέρωσε αλλά και των στίχων που με στοίχειωσαν...
Α! να μη ξεχάσω, γνωρίζω τι εστί μανάρι, αλλά δεν γνωρίζω το αντίστοιχο της "προβατίνας"...
Θα επανέλθω αργόοοοοτερα :)
Σπύρο – έτσι κουβέντα να γίνεται – έμαθα, ή μάλλον ξανάμαθα τη σημασία της λέξης μανάρι σχετικά πρόσφατα. Σύμφωνα με ‘κείνα που γράφω δεν βγάζει κανείς το συμπέρασμα πως είμαι ηθικολάγνος, το αντίθετο ίσως να σκέφτεται. Ωστόσο, αυτή η λέξη με χαλάει, δεν με χαλάει στο Λεξικό, εκεί καλά κάνει και βρίσκεται... για μια βουκολική ίσως περιγραφή, χρειάζεται. Τώρα για να αιτιολογήσω αυτή την παρέμβαση μάλλον, πες μου, ξέρεις κάποια άλλη που θα μπορούσε να την αντικαταστήσει; Νοηματικά εννοώ ασφαλώς
Τα υπόλοιπα περί ζής και αναμονών καθόλου δεν μ' ενδιαφέρουν... αλλά εσύ που έκανες και την ανάρτηση, τι διάολο περιμένεις απ' αυτή τη ζωή;
Mtryfo
(α) το My Way θα το τραγουδούσε πρώτα ο Paul Anka. Αλλά επειδή ο Frank Sinatra είχε διασυνδέσςι; με τη Μαφία, το 'βγαλε πρώτος. Τ' άκουσα και με τον Paul nka αλλά ο Sinatra το λέει καλύτερα.
(β) για την προβατίνα δεν κέρω κι εγώ.
Γιάννη,
(α) τούτη τη φορά δε θα σου κάνω το χατήρι να μη χρησιμοποιώ τη λέξη "μανάρι"
(β) περιμένω : Βραχυπρόθεσμα να κερδίσω το ΛΟΤΤΟ. Μεσοπρόθεσμα να πάρω σύνταξη (σε 5 χρόνια). Μακροπρόθεσμα να περάσω τελειώνοντας χωρίς πόνο και κρεβάτωμα. Να πεθάνω (όχι σ' ένα flamengo) αλλά σ' ένα γλέντι επάνω.
Όλα αυτά μόνος μου.
Τσάντο,
μην το ξεπεράσεις, είσαι εξαιρετικός έτσι. Μην το αφήνεις, όμως, να παίρνει και το πάνω χέρι από το συναίσθημα.
Αν δε σφάλλω, ζωγράφιζες κάποτε (και πολύ καλά μάλιστα).
Θα σου 'πω δια ζώσης ποιο σκίτσο σου θυμάμαι ακόμα.
τώρα έχω ένα πολύ σοβαρό προβληματισμό μετά από αυτό που είπες, να διακοσμήσω αυτά που έχω. Λοιπόν εμένα Σπύρο γιατί δεν με έχεις πει μανάρι ποτέ εεεεεε????
InsideMyHead,
μανάρι, θα γεμίσει ο τόπος ... βελάσματα.
Και είναι σίγουρο ότι θα κουραστείς να διακοσμείς, γιατί είναι πολλά αυτά που έχεις (ελπίζω)
μωρέ Σπύρο πολλά είναι και το ξέρω το σωστό αλλά...ααααααααχχχχχχ
InsideMyHead,
τώρα αυτό το ααααααααχχχχχ, μανάρι, εμένα μου λέει ότι είσαι στα πρόθυρα είτε ίωσης ή έρωτα.
Πάντως, κάμε έναν κατάλογο μ' αυτά που έχεις (και στείλτον μου με μέηλ) κι άρχισε να δοξάζεις το θεό από αύριο.
wow!!! με είπες μανάρι, άντε ανέβηκα τώρα, χι χι! στα πρόθυρα όχι στο τέλος ίσως:) και όχι ίωσης... τι κατάλογο να φτιάξω Σπύρο, εδώ δεν έχω βάλει σε τάξη το μυαλό μου ακόμα, κάτσε σιγά, σιγά και είναι hot hot σήμερα εδώ.
InsideMyHead,
μανάρι (αφού σ' αρέσει σε ξαναλέω).
(α) πήγαινε σιγά-σιγά στον έρωτα και ξεκαθάρισε πόσο απέχει αυτός από την ιδέα που έχεις γι' αυτόν. Θα σου φανεί αυτό χρήσιμο γι' αργότερα.
(β) για τον κατάλογο, χέστο, μέσα στη ... δίνη του έρωτα, όλα όμορφα φαντάζουν
Ευχαριστώ Σπύρο, μάλλον απέχει πολύ απλά χρειάζομαι καιρό να το χωνέψω! Αν φύγεις κάποτε να πάς μην πάς όπου σε πάνε να πάς εκεί που αγαπάς και κει που σ'αγαπάνε, όπως λέει και το ρητό!
InsideMyHead,
(α) αν απέχει πολύ ο πραγματικός από το φανταστικόι που έφτιαξες στο μυαλό σου, πρόσεξε. Προβλήματα.
(β) σωστό το ρητό "φτιάξε (όσο μπορείς) μόνη σου τη ζωή σου"
Τσάντο,
αυτό μου φαίνεται τραγικό, Σίβα-ξεΣίβα. Πολύ τραγικό μάλιστα. Αλλά τι μπορώ να 'πω, δική σου δουλειά είναι΄.
Δε φέρνεις κανένα CD μαζί σου, πριν τα καταστρέψεις;
καλά ε.. η παρέα ξεσαλώνει!
Αντε να'ρθει και κανένα τσιπουράκι η μάλλον μπυρίτσα παγωμένη,λογω ζέστης,καμμιά πατατούλα τηγανιτή,τυράκι,το κατιτίς σε μεζεδάκι τελος πάντων, και θα το λύσουμε πάραυτα το θέμα των ημέτερων βραχονησίδων αλλά και εκείνων του Αιγαίου ισως.
αντε γειά μας!
Θα μπορούσα να συμπληρώσω "μανάρια" αλλά Ο καλός μου φίλος έχει δικαιωματικά το copyright.
Καλό απόγευμα σε όλους.
Σπύρο,
Να σου θέσω ένα σοβαρό ερώτημα,από τα σοβαρά ερωτήματα τα δικά μας,που κάνουμε ο ένας στον άλλον:
μια που ανέφερες το ξε-Σίβα παραπάνω,θα ήθελα να σε ρωτήσω αν και τι σχέση έχει ο εν λόγω κύριος με το Κούρο-Σίβο(Curo-Siwo);
Δεν είναι πρόχειρος και ο Καββαδίας να μας τη λύσει την απορία.Ναι,ο ναυτικός.
Κέλυ,
το κατά δύναμιν, κορίτσι μου, το κατά δύναμιν.
Τσάντο,
(α) συμφωνώ, το κάνεις για τον εαυτό σου. Και, βέβαια, ένα minimum αυταρέσκειας (να τα δείξω) δεν πρέπει να λείπει από κανέναν
(β) το χέρι σου πιάνει αρκετά και μη λέμε ό,τι θέλουμε
and the ... killer
(γ) κάνε το εξής πείραμα : διώχτους όλους απ' το σπίτι κι ύστερα πάρε πολλή βενζίνη και κάψ' το. Ύστερα, αναθεώρησε τη θέση σου για την καταστροφή.
Όλα θα πάνε καλά,
αν σού 'λεγα ότι ο Σίβα είναι η θηλυκή φύση του Κούρο-Σίβο, από το οποίο και ξεπήδησε μια βραδιά, δε θα με πίστευες.
Ας ρωτήσουμε το Λάκωνα, αυτός ψάχνει μανιωδώς.
Τσάντο,
αν σ' έλεγα "κουφάλα!" (το θαυμαστικό πρόσεξε) θα πειραζόσουν;
Αγαπητέ Τσάντο. Θαυμάζω αυτό το αυτοκαταστροφικό που έχετε. Πολλές φορές βρέθηκα μπροστά στο δίλλημα, να γίνω μπουρλοτιέρης ή όχι κι ομολογώ πως ελάχιστες φορές τα κατάφερα, μπροστά σ’ ένα ολοκληρωμένο έργο.
Επίσης όσες φορές χρειάστηκε να φύγω για κάπου αλλού, όλα αυτά που έχω υπήρξαν πολύ δεσμευτικά... και θα ήθελα να ήμουν στη θέση σας.
ειναι μοδάτη και κάνει τοπλες με παντελονι, ποιος της πήρε τη μπλουζα; μμμμμ ποιο ερωτική απο το να ήταν με μαγιό.
"Επίσης όσες φορές χρειάστηκε να φύγω για κάπου αλλού, όλα αυτά που έχω υπήρξαν πολύ δεσμευτικά..."
εγραψε ο Γιάννης και με συγκίνησε η αλήθεια του.....
Ισως η αποδέσμευση από τούτα τα.. δεσμευτικά δεν είναι η φυγή γι'αλλού αλλά η μη ταύτιση μαζί τους,..λέω ίσως.. και ψάχνω...
Γιατί μ'ενδιαφέρει.
Κέλλυ, όταν πρόκειται για γενικότητες, για αντικείμενα, ακόμα και για ανθρώπους είναι αλλιώς... όταν πρόκειται για έργα όμως, πρόκειται για ‘σένα τον ίδιο, υπάρχει ταυτοπροσωπία, εσύ κι αυτό... το να αποχωριστείς κάτι τέτοιο είναι λίγο – πολύ ακρωτηριασμός.
Ocean Soul,
μανάρι, η Αισθητική σου με εκπλήσσει!
Πες κι άλλα!
Γιάννη,
παρακαλώ όχι Γαλατικές ευγένειες με τον Τσάντο, στον Ενικό, παρακαλώ.
Είναι καλό παληκάρι κι αυτός.
..συγνωμη που διακοπτω..
η καρυδοπιτα ειναι ετοιμη..απο χθες την φτιαχνω, κερναω και ζεστο καφε...
εναλλακτικα μαναρακιου..μωρο, αστερι..
μη μου δινεις σημασια..παραληρημα ειναι spyros, please go on..
Λενιώ, δε διακόπτεις τίποτα, μανάρι.
Είσαι διαμάντι.
Εγώ θέλω ένα κομμάτι.
Καφέ δεν πίνω (μου κάνει πανικούς).
Και πού 'σαι, μιας που 'πας στην κουζίνα φέρε μου (μανάρι μου) και μια χαρτοπετσέτα.
Γιάννη καταλαβαίνω τι λες και πως το αισθάνεσαι.
Τι να πω...
Δεν το αισθάνομαι σαν ακρωτηρισμό αλλά σαν απελευθέρωση΄και από αυτό που υπήρξα κάποτε και από τις όποιες εκφράσεις του..(Μιλώ προσωπικά γιατί δεν ξέρω πως αλλιώς να μιλήσω)
Δεν ξέρω.. διανύω φάση Αφαίρεσης σίγουρα και αισθάνομαι καλά μ'αυτό...
Ο καφές κυλάει στο αίμα μου, τρελαίνομαι για καρυδόπιτα όμως, πάνω στην ώρα ήρθε το τρατάρισμα, βάλε και μια μουσική να παίζει, εκείνο το Αργεντίνικο που 'χες βάλει τις προάλλες... τα φιλιά μου.
Τσάντο,
πρόσεξε ρε παιδί μου, ρίχνεις ψίχουλα κάτω. Είπε η Λενιώ να μας κεράσει, μη τσι το κάμουμε σκατά το σπίτι!
Κέλλυ, κι εγώ καταλαβαίνω και το 'χω κάνει και πραγματικά νοιώθεις ελεύθερος αν τ' αφήσεις στην άκρη, αν τα πετάξεις... αλλά η ώρα είναι δύσκολη, εκείνη η συγκεκριμένη ώρα που αφήνεις τον άλλο σου εαυτό... είναι κάπως.
Εικονική πραγματικότητα και κουραφέξαλα... αν αυτό εδώ δεν είναι πνευματιστική συγκέντρωση, τι είναι;
Γιάννη,
δώστου δικέ μου!
Πνευματιστική;
Μια χαρά καρυδόπιτα είναι!
Φίλε μου, έχεις δίκιο, σίγουρα την αυξάνει. Ένα απ’ τα πιθανά σχέδια που έχω για το τόσο αβέβαιο μέλλον μου είναι να τα καταστρέψω όλα αυτά μια μέρα, στα 75 μου ίσως, όταν θα ξεκινήσω μια άλλη ζωή... ελπίζω ότι η επιστήμη θα ‘χει φροντίσει ως τότε γι’ αυτό.
Απ’ την άλλη, το να κάνεις κάτι και την άλλη στιγμή να το καταστρέφεις είναι μεν γενναίο, είναι όμως και σαν να πηγαίνεις με μια γυναίκα που δεν θες μετά να την ξαναδείς... είναι κι έτσι;
Η στάση του σώματος, μάλλον παραπέμπει σε κάτι θετικό, κάτι που το "πιστεύει", που το "καλεί".
Τουλάχιστον, έτσι μου κάνει εμένα...
Βιολιστή,
αυτή είναι η αισιόδοξη άποψη.
Έχει τα χέρια δεμένα στο στήθος. Κρυώνει; Κι αν κευώνει, αυτό είναι εξωτερικό ή εσωτερικό ψύχος;
Να ευχαριστήσω και τον κύριο Κορφιάτη και την Αυθεντία για τις εξηγήσεις τους!
Καλησπέρα!
Μόλις επέστρεψα από τη δουλεία.
:)
Όλα θα πάνε καλά,
ποιος είναι η Αυθεντία;
Ο Κορφιάτης ξέρω ποις είναι.
Κουραστική μέρα;
Ξεκουράσου τώρα με μια παγωμένη λεμονάδα.
Εγώ πάλι φίλε Τσάντο, δεν πιστεύω στο ιδανικό πια, ούτε στη ζωγραφική ούτε πουθενά, προτιμώ να ζω τη στιγμή ας πούμε... πρέπει ωστόσο να 'χεις εξαιρετική μνήμη, κι εγώ έχω αλλά κάποια στιγμή μάλλον δεν επαρκεί.
Όσο για τα έργα, τα περισσότερα απ' αυτά δεν μου ανήκουν πια ή μάλλον έχω χρόνια να τα δω και ίσως να μην τα ξαναδώ πια, το δεν μου ανήκουν είναι λάθος, θα μου ανήκουν πάντα, οι άλλοι απλώς τα αγόρασαν.
Κι όντως το ‘χω σκεφτεί αυτό, να καταστρέψω εκείνα που μου απέμειναν όταν φτάσω τα 75 μου χρόνια... τα έργα μπορεί να είναι και τόσα... δεν ξέρω αν θα μπορέσω ωστόσο.
Χάρηκα αυτόν τον διάλογο.
Γιατί άσχημα είναι να βρισκόσαστε εδώ;
@spyros vlahos:
Δεν ξέρω,παιδιά,βρείτε τα μεταξύ σας,πάντως ο κύριος Κορφιάτης σε ονόμασε αυθεντία.
:)
Καλημέρα,Σπύρο.
Όλα θα πάνε καλά,
δεν είμαι εγώ, δεν είμαι αυθεντία σε τίποτα.
το οποίο μου φέρνει στο μυαλό ένα καλαμπούρι του Terry Pratchett : "... he was so dumb that he believed that irony has to do something with metals...."
Σπουδαια η ελληνικη γλωσσα, δυσκολη μεν αλλα οποιος την γνωριζει καλα, οπως εσυ, ειναι witty.
Λενιώ μου,
κάθε γλώσσα έχει τον πλούτο της. Είναι δύσκολη γιατί έχει τόνους και τέτοια.
Δε θέλεις να μου 'πεις το λόγο που μαθαίνεις τώρα Ελληνικά και το σέβομαι.
Αν μπορώ να κάνω κάτι για να διευκολύνω, μη διστάσεις.
Λενιώ,
ακόμη κι εγώ που είμαι και εκπαιδευτικός έχω ανοίξει πολλές φορές το λεξικό για να καταλάβω το Σπύρο γι'αυτό μ'άρεσει να τον διαβάζω γιατί εμπλουτίζω το λεξιλόγιό μου!
Όλα καλά,
άσε τα σάπια! Ενδεχόμενα να μην καταλαβαίνεις κερκυραϊκές εκφράσεις (τζόγια μου = χαρά μου).
Δεν πιστεύω ότι μιλάω από ... άλλο πλανήτη.
Μα, όμως, είναι φοβερή χαρά μου που μαζεύονται εδώ ένα σωρό άνθρωποι, με ένα σωρό ιδέες. Πάμπολλες φορές διδάχτηκα και θα συνεχίσω να το κάνω.
@spyros vlahos:
Ωρε,Σπύρο,το παραπάνω σχόλιό σου είναι υπόσχεση ή απειλή;
Όλα θα πάνε καλά,
και τα δύο, μανάρι
@spyros vlahos:
Πάντως τον τελευταίο καιρό δεν έχεις πολύ τα κέφια σου,το έχω παρατηρήσει...λάθος κάνω,μανάρι;
Όλα θα πάνε καλά,
λάθος κάνεις.
Τα έχω, αλλά είμαι και λίγο σκεφτικός παράλληλα.
Να σου 'πω τι μου συνέβη σήμερα : Εκεί που καθόμουνα στον πάγκο στην Πλατεία (διάβαζα, κάπνιζα, έπινα τσάι) με πλησίασε ένας ο οποίος ήθελε να μου τραβήξει μία. Εννοώ με την κάμερα για να με βγάλει στην ΕΤ-3. Μου την πήρε, λοιπόν. Εννοώ τη συνέντευξη.
Επιπλέον με τράβηξε να ξεπεζεύω από το ποδήλατο και να εγκαθίσταμαι στον πάγκο (κι ύστερα να ... πεζεύω και να φεύγω).
Το φθινόπωρο, λέει, το ... σεπτό μου σκήνωμα θα είναι στο γυαλί.
Είδες τι κινδύνους διατρέχει κάποιος που έχει φωτογένεια(επειδή έχει άσπρα ΄γένεια);
Τι τραβάς ρε Σπύρο κι εσύ μ' αυτούς τους παπαράτσι, σε χλωρό κλαρί δεν σ' αφήνουν.
@spyros vlahos:
Ευτυχώς που εξήγησες τι σήμαινε το ότι σου τράβηξε μια πριν προλάβω να σκεφτώ ότι το μυαλό μου είναι πολύ βρώμικο.
Τι τσάι πίνεις;Εγώ λέω να μην πιούμε κρασί αλλά τσάι.Τα πηγαίνω καλύτερα με το τσάι και μου αρέσει παγωμένο και να γλυκίζει ελαφρά.
Σημ:αυτό με τη φωτογένεια και την εξήγηση μου άρεσε πολύ!
Είσαι να κάνουμε ένα λεξικό,με τις δικές μας σημασίες στις λέξεις;
Πχ:"αυτός είναι ματαιόπονος" - εξήγηση:"τον πονάει το μάτι του".
Έχει μια ματαιοπονία - πονόματο με άλλα λόγια.
να μας πεις ποτε για να σε δουμε !!
τυχερέ , αλλοι κάνουν εγκλημα για να εμφανιστουν στο γυαλί και συ παραπονιέσαι
Γιάννη,
το αστείο είναι ότι με πήρε για κάποον άλλο και μιλούσαμε στην αρχή Αγγλικά.
Όλα θα πάνε καλά,
μα την Παναγία, αυτό είναι εξαιρετική ιδέα.
Ν' αρχίσουμε, θα γίνει best-seller.
Ocean Soul,
πήρε το τηλέφωνό μου και θα μ' ειδοποιήσει. Εύχομαι, βέβαια, ν' αλλάξει γνώμη και να μη με βγάλει γιατί λέω κάτι ... χοντρομαλακίες!
Μάλλον, η αγωνία της προσμονής είναι...
Οχι, δε γίνομαι απαισιόδοξη με τίποτα, μα με τίποτα, λέμε!
Βιολιστή,
είσαι διαμάντι. Να έρχεσαι πιο συχνά για να μας ενσταλάξεις αυτή την πνοή που έχεις.
Αν το πάλευα, πάντως, ίσως σού 'βρισκα την ... αχίλλειο φτέρνα σου (σε θέματα αισιοδοξίας)
Βιολιστή στη στέγη, την καλησπέρα μου κι από 'δω. Ήθελα να σου πω πως ήταν πολύ ωραίο... αν μπορεί να λεχθεί αυτό, εκείνο που έγραψες για τη Δέσποινα, είχε ουσία.
Η Δεσποινα λοιπον κατι περιμενει...και ξερει πολυ καλα τι περιμενει..μακαρι να ερθει.
Λενιώ,
σωστότατη.
Αν αυτό ονομάζεται μοίρα, ποιος τη στέλνει ή την καθορίζει;
Να σου πώ:
O χαρακτήρας του ανθρώπου, είναι η μοίρα του!
Κουβέντα που χρειάζεται γερό ξενύχτι!
Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι στο θάνατο, γιατί αυτός είναι η μοίρα όλων μας..
Υ.Γ.2 Τον έδιωξα τον σεκιουριτά απ'τη πόρτα...
Βιολιστή,
δεν είναι, λοιπόν, κάτι το μεταφυσικό; Δεν είναι κάτι που παραμένει αναλλοίωτο;
Μπορούμε να το αλλάξουμε; Ή μήπως ο χαρακτήρας μας (αν είναι αυτή η μοίρα) έχει έν σκληρό αναλλοίωτο πυρήνα;
Ποιος θα μας 'πει;
Σπύρο, τι είναι για 'σένα τελικά η ζωή; Ένα ερώτημα;
Γιάννη,
ένα γύμνασμα θανάτου.
Τα ερωτήματα μπαίνουν για να κρατιόμαστε ... μάχιμοι.
Το μεγα φιλοσοφικο ερωτημα..απο που ερχομαστε, τι ειμαστε και που πηγαινουμε..φαινεται να παραμενει αλυτο. Θα μπορουσαμε ομως να τροποποιησουμε το δευτερο σκελος..
ο ανθρωπος γεννιεται ή γινεται?
Λενιώ,
(α) το πρώτο σκέλος έχει απαντηθεί από όλες τις θρησκέίες και φιλοσοφίες. Η κάθε μια δίνει τη δική της προσσέγγιση κι είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε την πιο προσοδοφόρα (από την άποψη να μας λύνει και προβλήματα εδώ).
(β) όσον αφορά τον άνθρωπο, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε. Ο Χριστιανισμός δίνει δυο συνιστώσες (σώμα και ψυχή) ο δε Βουδισμός πάλι δύο (σώμα και συνείδηση).
Ποια απ' αυτές γίνεται και ποια γεννιέται, κατά τη γνώμη σου;
spyros
Aναφερομουν στον χαρακτηρα του ανθρωπου αν γεννιεται ή γινεται.
Στην ερωτηση σου ομως θα απαντησω οτι η ψυχη/συνειδηση γινεται, εννοω
'καλλιεργειται'.
Λενιώ,
κανένας, όμως, από Χριστιανούς ή Βουδιστές δε δέχεται ότι η ψυχή/συνείδηση κατασκευάζεται.
Για το "καλλιεργείται", συμφωνούν όλοι.
Τσάντο,
η θεωρία της emergent conscience : Από κάποιο βαθμό πολυπλοκότητας και πάνω, η ύλη, μόνη της, αποκτάει συνείδηση.
Δεν ξέρω, δεν απαντώ.
Και φοβάμαι ότι αυτό θα κρατήσει μέχρι να πεθάνω και να ΄δω μόνος μου τι τελοσπάντων συμβαίνει. Ή να μη 'δω καν, επειδή τα άτομα του υδρογόνου δε βλέπουν.
Η Λενιώ αναφέρετε στο χαρακτήρα του ανθρώπουό οποίος ορίζεται κοινωνικά και ατομικά (ψυχολογικά).
Απ' αυτή την΄άποψη είμαστε αυτό που αντιλαμβανόμαστε.
Λοιπόν φίλε μου, τσάμπα γυμνάζεσαι, δεν έχω δει κανέναν πεθαμένο να κάνει επικύψεις το πρωί.
Θα ήθελα να μπορώ να δω τη ζωή ή να τη συζητήσω στο επίπεδο αυτό του Τσάντου, δεν έχω τις γνώσεις προφανώς, δεν μπορώ όμως να πω πως νοιώθω έρωτα ας πούμε για άτομα υδρογόνου, είναι πολύ σκληροπυρηνική άποψη, αστραφτερή σαν μέταλλο και πολύ, πολύ αφυδατωμένη.
Όλα αυτά τα θρησκευτικό - φιλοσοφικά από την άλλη μου ακούγονται μπούρδες, τόσο άνοστα όσο κι η ανατολίτικη κουζίνα, μου είναι αδιανόητο να τρώω φύκια... κι αυτά είναι αυτό ακριβώς, φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Όσο δε γι’ αυτό που λέει η Λενιώ, ακούγεται μάλλον αυτονόητο, φυσικά και γίνεται.
Φίλε Τσάντο, αφυδατωμένη γλωσσικά εννοούσα, χωρίς χυμούς ή αρώματα. Δεν μου λέει τίποτα η ζωή ως χημεία, μόρια και άτομα, αυτή η προσέγγιση που παρουσίασες τώρα, γλωσσικά τουλάχιστον δεν είναι ίδια, προφανώς γίνεται αντιληπτή και προφανώς συμφωνώ, αν διαφωνήσαμε δεν ήταν επί της ουσίας.
Γιάννη,
σε βλέπω να ταλαντώνεσαι ανάμεσα από τα δυο άκρα (άκρατο θετικισμό και εντελώς αφηρημένη μεταφυσική) και να τα "φτύνεις" και τα δύο.
Κι αυτά είναι τα καλά μαντάτα, επειδή ψάχνεις να ξεχωρίσεις το αληθές και χρήσιμο από τα αντίθετά τους.
που χαθηκεσ εσυ?
Spyridoulini,
άσε ρε δικέ μου, τό 'δαμε το έργο.
Η προσμονή εμπεριέχει την ερωτική επιθυμία για αυτό που έρχεται (;) ότι κι αν είναι αυτό. Και είναι πάντα μια αυτόφωτη διαδικασία μέσα μας που μας χαρίζει δύναμη.
Η αναμονή είναι μια καλή ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουμε μετά από χρόνια ότι ίσως χάσαμε στο δρόμο τα μισά, από εκείνα που δεν κάναμε, περιμένοντας να έρθουν τα ποθητά.
Είμαστε όμως επιμένω πολύ άνθρωποι για να βρούμε το μέτρο στο συναίσθημα και τον πόθο, ευτυχώς!
Καλημέρα Σπύρο, χαμογελώ πάντα όταν έρχομαι
Freedula
(α) όχι ό,τι κι αν είναι αυτό που έρχεται,αν είναι το Τέλος είναι εντελώς αντίθετο (Φροϋδικά) από τον έρωτα. Αυτά ήταν τα δυο ένστικτα που έβαλε σαν αντίθετα.
(β) απόλυτα σωστή. Εστιάσαμε στα μεγάλα και μας΄φύγανε τα μικρά.
(γ) κι εδώ απόλυτα σωστή. Αυτή η αμετροέπεια μας, όμως, έχειδυο όψεις : μας καταβαραθρώνει ή μας ανυψώνει στους ουρανούς.
Αν, ερχόμενη, αισθάνεσαι χαρούμενη, join the club. Να χαιρόμαστε προσπαθούμε όλοι, πότε μλε το σοβαρό, πότε με το αστείο.
Νά 'σαι καλά
Σπύρο, περονόσπορος έπεσε; Σαν την έρημο Γκόμπι το έκανες το blog.
Γκόμπο-Γκόμπο τον καημό μου/τον μετράω και πονώ...
(λέω εγώ...)
Ω! καλώς την εκλεκτή παρέα!
Τι εννοείτε έρημο; Τρεις π' αγαπιούνται είναι πολλοί, που λέει και το τραγούδι.
Ήπια και ξενύχτισα,έίπα να κάνω ανάρτηση σήμερα αλλά το μόνο που θ' αναρτήσω είναι το κεφάλι μου που πονάει.
Δεν είναι η ηλικία μου πια για τέτοια.
Εσείς τι κάνετε;
Προφανώς διαφορετικά πράγματα, εγώ ξεκουβαλάω ας πούμε και αυτή τη στιγμή έχω σαστίσει. Δεν ξέρω τι να πάρω και τι ν’ αφήσω, ούτε ποιος έχει τον πονοκέφαλο... αφού το λες όμως, θα τον έχεις εσύ.
Χαθήκαμε, εννοώ πολύ νέκρα αδελφάκι μου, όλο δεν έχουν – δεν έχουν και όλοι διακοπές είναι.
Και τι το θες αφού σε χαλάει;
Ω, ρε Γιάννη, δύσκολα τα κουβαλήματα. Σε καταλαβαίνω. Κάμε κουράγιο, δε θα κρατήσει αιώνια η ένταση.
Ναι, όλοι έχουν οικονομικό ρόβλημα κι όλοι διακοπές.
Παράξενη χώρα η Ελλάδα.
όλο δεν είναι η ηλικία σου,λες,κι όλο το πίνεις το κρασάκι,Σπυρούκο!
Εγώ λέω να κάνεις αποχή και αποτοξίνωση,δεν είναι το καλοκαίρι για βαριά ποτά.
Ολα θα πάνε καλά,
έλα, ήταν καλή η παρέα και φτάσαμε στις 4 πριν το διαλύσουμε.
Και, βέβαια, το κάπνισμα αβέρτα-κουβέρτα
Ρε συ,Σπύρο,ελπίζω να μην ακούει για τις υγιεινές σου συνήθειες κανένας βουδιστής.Την έβαψες.
Όλα θα πάνε καλά,
αποκλίσεις από τον ορθό δρόμο γίνονται, αν είναι για το καλό του ανθρώπου.
@spyros vlahos:
Με τάπωσες,δικέ μου.
Όλα θα πάνε καλά,
δικιά μου, όλα γίνονται για να χαρεί αυτό το ταπεινό σαρκίο.
Μην πτοείσαι Σπύρο!
Οπως λέει και το τραγούδι:
"αν θές ν ' αγιάσεις πρέπει ν' αμαρτήσεις,
ε.., κι' αν προλάβεις, ας μετανοήσεις"
Τσάντο,
σωστός.
Αλλά είμαι σε μια ηλικία που δεν μπορώ πια να αμαρτήσω. Όχι σαν κι εσάς τα παιδία, για 'σας είναι η ζωή.
Άλλαξες φωτογραφία, βλέπω, και το γύρισες σε πούλο.
Η άλλη που είχες δεν ήταν τόσο καλή, ο φωτισμός σε γέραζε, σε λίγο θά 'λεγαν ότι είμαστε συνομίληκοι.
Δεν μπορείς να αμαρτήσεις, δεν μπορείς να μετανοήσεις, δεν τα βλέπω καλά, Δάσκαλε.
Οσο για την φωτογραφία, ναι, ειπα και εγώ να βγάλω τον πούλο εξω, οπως ολοι. Οτι και να εκανα με την φάτσα μου, δεν εβγαινε καλό. Τι να κάνουμε, δεν εχουμε όλοι την φωτοΓενιάδα σου
Τσάντο,
κάθε Πάσχα περιμένω Ανάσταση ... νεκρών.
Ναι, καλά έκαμες με τη φωτογραφία, le grand oiseau λέγεται στα Γαλλικά ο ... πούλος.
Post a Comment