The siren plays to entice the sailors, same old story. But we are outside the image, we don't hear the sounds, we imagine them. From that point, they are the sounds of silence.___________________________________
Η σειρήνα παίζει για να ξεμυαλίσει τους ναυτικούς, η παλιά ιστορία. Αλλά εμείς είμαστε έξω από τον πίνακα, δεν ακούμε τους ήχους, τους φανταζόμαστε. Απ' αυτή την άποψη είναι οι ήχοι της σιωπής. (Αφιερωμένο στον ερΑσιτέχνη Άνθρωπο, για μια δική της ανάρτηση)
154 comments:
Ερασιτέχνισα,
δεν καταλαβαίνω πολλά από τα αρχαία. Αν είχες την καλωσύνη να μετέφραζες λίγο.
Ποιο λαθάκι;
(Εδώ όλη η ζωή μας είναι λάθος!)
Εις ίλιγγον είν’ η ψυχή της.
«Και ρείθροις δακρύων» μας λέγει, περιτέγγω
τους οφθαλμούς..... Φευ των κυμάτων της ζωής της,
φευ των επαναστάσεων. Την καίει η οδύνη
«μέχρις οστέων και μυελών και μερισμού ψυχής».
Ευχαριστώ για την αφιέρωση.
(διόρθωσε ενα λαθάκι που εχεις κάνει στην ανάρτηση)
εμένα πάντως τούτη η ανάρτηση με έστειλε κατ'ευθείαν ΕΔΩ:
http://www.youtube.com/watch?v=8Kd8xp86reY&feature=related
Κέλυ,
είχε κάνει η Ερασιτέχνισα μια ανάρτηση μ' αυτό το τραγούδι.
Δεν είναι απλώς υπέροχο, είναι ...
....Είναι πάνω απ'όλα
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ!
Φιλιά και καλό απόγευμα
ΜΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΠΟΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ. ΕΙΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ ΕΙΤΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΛΙΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΑΠΑΛΑ ΤΟ ΘΩΡΑΚΑ.
Και πολλές φορές η σιωπή μπορεί να εκφράσει οσα τα λόγια δεν μπορούν.Και κάτι παραπάνω.
Αρκεί να μπορούμε να "ακούσουμε" οσα έχει να μας πει..
Κέλυ,
είναι μουσική που αγγίζει τα μαλακά μόρια του θεού
Ανώνυμε,
τη ζωή τη φτιάχνουν οι προπσδοκίες κι η απόριψή τους μέχρι νά 'ρθουν οι άλλες προσδοκίες και πάλι η απόριψή τους κι όλα αυτά με το χαμόγελο ότι υπάρχει αύριο.
Άρα δεν είναι αυτό που βιώνω, είναι αυτό που έχω αντίληψη ότι βιώνω.
Έξω βροντάει, έρχεται μπόρα. Την αντιμετωπίζεις με μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου. Μέσα στο κεφάλι σου τι γίνεται;
Ο δικαστής καταλαβαίνει πώς οδηγήθηκες στο έγκλημα;
Anima,
η σιωπή δεν είναι του κόσμου τούτου όπως "δεν είπε τίποτα και της έπιασε το χέρι" ή "δεν είπε τίποτα και της έπιασε το στήθος".
Δε μιλάμε για σιωπή που θα οδηγήσει σ' ένα μύθο, κι οι κουτοί σιωπούν επειδή δεν ξέρουν τι να 'πουν κι είναι "πιασάρικη" η σιωπή. Μιλάμε για ένα ποτάμι μέσα που βράζει (μην κοροϊδευόμαστε, όποιος δηλώσει χωρίς πόνο, λέει μαλακίες) και δεν υπάρχει αυτί να σ' ακούσει. Κι όταν βρεις το αυτί πρέπει νά 'σαι "κυριλέ" διότι το δράμα σου δεν είναι καμμιανού αλουνού παρά μόνο δικό σου. Κι έτσι στη ζωή μονάχοι μας πορευόμαστε, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο φύγής που θα περιμένουμε ν' αναγνωριστεί από ποιούς το έργο σου και ξαφνικά πρέπει να κάμεις το λογαριασμό, πάλι, μόνος σου.
Έξω βροντάει και φοβάμαι, αλλά κανένας πούστης δε φοβάται μαζί μου γιατί είμαι ξεκάθαρα μόνος.
Κι όλο τούτο το μυστήριο, το γιατί δεν επικοινωνούμε, ονομάζεται ζωή.
Έχω να μιλήσω αλλά δεν υπάρχει κανένας να ακούσει.
Κι όξω ο ουρανός ξεσκίζεται στις αστραπές.
Οι σειρήνες πάντα ξεμυαλίζουν τους ναυτικούς.
Αντιστέκονται μόνο οι άνθρωποι που ξέφυγαν απο την κατάσταση του ζώου και αποφάσισαν να μην ξαναεπιστρέψουν ποτέ σε αυτή.
Ο Οδυσσέας για παράδειγμα.
Και σήμερα υπάρχουν οι σειρήνες και μάλιστα υπόηχες ας μου επιτραπεί η έκφραση.
Αυτές δρουν κατευθείαν στο ασυνείδητο.
Λάκωνα,
για μια φορά στη ζωή σου δεν έχεις κουραστεί τόσο που να πέσουνε οι αμυντικοί μηχανισμοί σου και να 'πεις "άσ'το διάολο, παραδίνομαι κι ό,τι γίνει";
Έχεις δίκιο για τις σημερινές σειρήνες που θέλουν τα πάντα αλλά δε δίνουν τίποτα.
Οταν βρουμε το θαρρος να 'εκθεσουμε' τον εαυτο μας, υπαρχει ελπιδα για οτι επιθυμει ο καθενας μας να προσεγγισει.
'Κυριλε' αποδοση 'δραματος'=μ'αλλα λογια ν'αγαπιομαστε.
Φυσικα το 'δραμα' ειναι δικο μας, αλλα μπορει να θελουμε να το κρατησουμε για τον εαυτο μας.
Η σιωπη του διπλανου μας υπο ορισμενες συνθηκες και καταστασεις λεει πολλα αν ξερουμε ν'ακουμε.
Κακη τακτικη, 'η επιθεση ειναι η καλυτερη αμυνα' σε ποιον; στον ιδιο μας τον εαυτο; AυταπατεΣ.
Ανώνυμε,
μακάρι να ξέραμε τι ακριβώς θέλουμε να προσσεγγίσουμε. Είμαστε ένα μάτσο από φοβίες και το να τις εκθέτω δεν σημαίνει αυτομάτως ότι θα υπάρχει κι αποδέκτης. Μα κι αν υπάρχει δε μου χρωστάει τίποτα να "πιτσιλιστεί". Η βοήθεια θα έρθει, όμως το θέμα είναι, θα την αναγνωρίσουμε σαν τέτοια;
Κι έχεις δίκιο,έίναι ακόμα μακρύς ο δρόμος για τη συμφιλίωση με τον εαυτό κι ο χρόνος λίγος.
Προσπάθεια-ματαίωση, έρχονται κατά κύματα αλλά, ελπίζω (και κάθε μέρα όλο και πιο πολύ τείνω να το πιστέψω) ότι σε κάθε σήκωμα από το βάραθρο ανεβαίνεις και μισό βήμα πιο ψηλά για να πέσεις πάλι αύριο και να σηκωθείς μισό βήμα πιο ψηλά.
Δεν ξέρω κι όμως παλεύω. Με το δικό μου ατελή τρόπο, με τα δικά μου όπλα τα σκουριασμένα.
Μακάρι να υπήρχαν μόνο βεβαιότητες.
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΝΩ ΤΟΥ ΔΩΣΑΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ.
ΙΣΩΣ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΑΣ ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ. ΕΔΩ Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΦΙΛΕ
Ανώνυμε,
κι όμως δεν είσαι σίγουρος για το αν πήραμε περισσότερα και δώσαμε λιγότερα. Διότι δεν ξέρεις αυτό που πήραμε (ή δώσαμε) τι ειδικό βάρος έχει γι' αυτόν άπό τον οποίο πήραμε (ή δώσαμε).
Κι ούτε για τη συχνότητα επανάληψης του φαινομένου είσαι σίγουρος.
Κι ούτε είσαι σίγουρος ότι εδώ είναι είτε η Κόλαση ή ο Παράδεισος για τον απλούστατο λόγο ότι είναι και τα δυο μαζί, σε μια ανθρώπινη ζωή, με κάποια αναλογία αναμειγμένα.
Mr Moog
.......
Σωπαίνω.
Για ν' ακούσω τις σειρήνες.
Mr Moog,
το κατάλαβα και σ' απάντησα κι εγώ με μια σιωπή, Γιάννη
Και δεν μου λες, τι θα γίνει αν πέσουν κάποτε όλες οι μάσκες;
αυτό είναι το κακό ότι έχει ήχους που τις περισσότερες φορές είναι οι φωνές του εαυτού μας,το κακό λοιπόν είναι ότι δεν σωπαίνουν ποτέ!!!!
Ολα καλά,
κι αυτό είναι κι ένα από τα ζητούμενα του βουδισμού. Το μυαλό ποτέ δεν μπορεί να ηρεμήσει, οι σκέψεις περνάνε με ταχύτητα κι εναλλαγή. Πετάει πότε προς το μέλλον πότε προς το παρελθόν. Το αίρημα είναι να σταματήσεις αυτή την τρελλή κούρσα, αυτές τις φωνές που λες κι εσύ, και να το κρατήσεις άδειο (το μταλό) στο παρόν. Θέλει μεγάλη εκγύμναση και πολλά χρόνια για να το πετύχεις, φαντάζομαι.
Mr Moog,
μόνο με τα αυτιά της ψυχής θα τις ακούσεις. Όχι σαν ήχο που θα βγαίνει απ' τον πίνακα αλλά σαν ήχο που θα υπάρχει στο μυαλό σου και θα μπαίνει στον πίνακα.
Δε σού 'τυχε ποτέ να τραγουδάς σιωπηλά; Νά 'χεις το θέμα της μουσικής να ξετυλίγεται στο μυαλό σου. Ενώ απ' τα χείλη σου δε βγαίνει μιλιά.
τελικά μήπως να στραφώ προς το βουδισμό χι χι χι!
Ξεχνάς φίλε μου πως δεν είσαι ο μόνος καλλιτέχνης εδώ. Είναι σαν να μου λες μάθε παιδί μου γράμματα, την κάνω τριάντα χρόνια αυτή τη δουλειά.. Και πάντα σωπαίνω όταν ακούω τις σειρήνες. Και δεν τραγουδάνε, είναι εικόνες,, εικόνες από το τίποτα.
Όσο για τον χρόνο, είναι μηδενικός, ούτε πριν ούτε μετά υπάρχει στην ουσία, μόνο το τώρα κι αυτό μόλις πέρασε. Είμαστε δημιουργήματα του μυαλού μας, απολύτως.
Πες μου όμως, θα ξέρεις: Σε τι αποσκοπεί αυτή η τεχνική του χρυσόψαρου; Στο να κατανοήσω τι;
Όλα καλά,
η ...εγκύκλιος μόρφωση κανέναν δεν έβλαψε ποτέ. Και μάλιστα, τέτοια γνώση.
Προτείνω βιβλία του Δαλάϊ Λάμα, ναι εκείνης της τάπας με το μόνιμο χαμόγελο!
Οι σειρήνες εχουν μια σαγήνη που δυσκολα αντιστεκεσαι,ΑΝ,ηδη εισαι έτοιμος να παραδοθεις στις όποιες σειρήνες.Ολα ειναι μεσα μας τελικά.
Mr Moog δηλαδή Γιάννη (υπήρχε το moog-syntesiser, θυμάσαι;)
Ήθελα να σε ρωτήσω, μια που το ανάφερες, με ποια από τις παρακάτω διαδικασίες κάνεις ένα έργο
(α) το αρχίζεις και ξετυλίγεται στον καμβά (ή ό,τι χρησιμοποιείς) σιγά-σιγά, προσθέτωντας (εν τω γεννάσθαι) στοιχεία, διορθώνοντας κλπ. Με λίγα λόγια σταδιακά.
(β) σού 'ρχεται όλο στο κεφάλι, τελειωμένο κι ύστερα ξεκινάς και το ολοκληρώνεις ξέροντας εκ των προτέρων τι ακριβώς θα κάνεις.
Ποια είναι η τεχνική του χρυσόψαρου;
Πεντανόστιμη,
συμφωνώ ότι όλα είναι μέσα μας. Κι η παράδοση γίνεται στις πιο αδύναμες στιγμές της ζωής σου, όταν είσαι χαρούμενος (κι άρα αλαζονικός). Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.
Τα χρυσόψαρα δεν έχουν μνήμη, λένε. Αν ισχύει, δεν έχουν και παρελθόν, που να τα ταλαιπωρεί εννοώ. Έχουν δηλαδή μια απόλυτη συγκέντρωση στο παρόν.
Υπάρχει ακόμα αυτή η μάρκα.
Ένα έργο γεννιέται όντως στο μυαλό μας, μετά προσπαθείς να το προσεγγίσεις. Η πραγμάτωσή του γίνεται με τον τρόπο που ανέφερες ήδη, σταδιακά. Η απόκλιση είναι δεδομένη, είτε βλέπεις είτε όχι, εξαρτάται από διάφορα πράγματα αυτό. Έχει σημασία το πότε σταματάς ένα έργο, μια στιγμή πριν ή μετά είναι άλλο. Ο θεατής αντιλαμβάνεται μόνο μία φάση, την τελική. Δεν ξέρει όμως τι είχα εγώ στο μυαλό μου, τι προηγήθηκε ή τι θα μπορούσε να έπεται οπότε του μένει μόνο να συμφωνεί. Εγώ πάλι, λίγο σκοτίζομαι για το αποτέλεσμα, πάνω – κάτω είναι περίπου εκείνο που σκέφτηκα αρχικά, ή διαφοροποιήθηκε κατόπιν δικής μου επιλογής.
Τα αναφέρω όλα αυτά στη διατριβή μου περί ανοήτων.
Με το ένα και με το άλλο πάντα παρασύρομαι και ξεχνάω να σου πω πως οι αναρτήσεις σου, αν και σύντομες, είναι εντυπωσιακά περιεκτικές. Θα έλεγα πως είσαι ιδανικός για συζήτηση, φαίνεται αυτό άλλωστε από την ανταπόκριση που έχουν τα θέματα που επιλέγεις.
Γιάννη,
(α) για μένα συμβαίνιυν και τα δύο (άλλα έργα ξαφνικά κι άλλα σταδιακά).
(β) μ' εντυπωσίασε η θέση σου για το τέλος ενός έργου. Κάτι μ' ενοχλούσε, σε μερικά, και δεν ήξερα τι. Τά 'βέπα ατελή. Η κουβέντα σου ήρθε κι έδεσε. Μάλλον τά 'χα τελειώσει "λίγο πριν", δηλαδή πριν κάνουν τον κύκλο τους κι αποκτήσουν ζωή από μόνα τους. Μου άνοιξες νέο μονοπάτι σκέψης.
Διότι, παρ' όλο που σκέφτομαι για το δικό μου τέλος, δεν κάθησα να σκεφτώ για το τέλος του έργου.
Σοφή κουβέντα είπες.
Μια που είμαστε στη ... γειτονιά θέλω τις απόψεις σου για ένα άλλο θεμα. Όταν ήταν ο Αρανίτσης στην Κέρκυρα, είχε ξεκινήσει μια συζήτηση για το "αν πρέπει να κρίνουμε μόνο το έργο ή μαζί και τη ζωή του καλλιτέχνη".
Μια από τις θλεσείς ήταν ότι "όχι, άλλο το ένα κι άλλο το άλλο" και η αντίθεση ότι "ναι, αν ο καλλιτέχνης έχει μια ηθική (μια ειλικρίνεια, καλύτερα) πρέπει να το ξέρεις διαφορετικά, σε κοροϊδεύει".
Ξέρει ο καθένας όσα θέλει να ξέρει.
Δεν νομίζω πως κανένας καλλιτέχνης κοροϊδεύει με το έργο του, όλα τα έργα είναι αυτό που είσαι τη δεδομένη στιγμή. Όταν απεικονίζεις ένα ψέμα, μόνο αληθινά μπορείς να το πεις. Αν πεις ψέματα, κάνεις κάτι άλλο, που είναι επίσης αληθινό αλλά άλλο.
Γιάννη,
η Κέρκυρα είναι stronghold της ακουαρέλλας. Σ' όλη τη διάρκεια της ζωής μου έχω 'δει 5768 εληές ζωγραφισμένες και 3256 παραλίες, σε διάφορες εκθέσεις.
Το ερώτημα ας 'μπει, λοιπόν, διαφορετικά : "τι είναι αυτό που κάνει μεγάλη τη συχνότητα επανάληψης του ίδιου θέματος, εκτός από βαριεμάρα στη σκέψη ή μια τάση για επανάπαυση ή, ακόμα, το "πιασάρικο" του θέματος;".
Είναι, όμως, αυτή μια ειλικρίνεια στην ενασχόληση με την Τέχνη; Θα μου 'πεις, όλοι οι πίνακες έχουν μια αισθητική προσφορά. Σωστά, αλλά είναι ο κόσμος σε φάση να μείνει σε μια σιασθητική προσφορά και να γυρίσει από το άλλο πλευρό για να συμεχίσει τον ύπνο του;
Ο γιαννης πιστευω μιλαει με τη 'λογικη' μηδενιζοντας το χρονο, δεκτο. Θα ελεγα οτι ο εικαστικος καλλιτεχνης οταν απεικονιζει βιωματα του, τη στιγμη που γινεται ειτε τα εχει 'ξεπερασει' η τα βιωνει τη δεδονενη χρονικη περιοδο η θα επιθυμουσε να βιωσει παρομοια.
Ορισμενα εργα εχουν αμεση σχεση με τον δημιουργο τους αλλα αυτο δεν υποβιβαζει η το αντιθετο ,για μενα, τον δημιουργο. Κοινωνικα μηνυματα ειναι ολα αξια λογου και προβληματισμου.
Ανώνυμε,
(α) έχεις δίκιο για την απεικόνιση βιωμάτων κι έτσι καταλαβαίνω τη γλώσσα της ζωγραφικής. Με μια μικρή διαφορά, όμως, ότι η απεικόνιση είναι ειλικρινής. Όπως είπα παραπάνω, δεν πιστεύω ότι ένας ζωγράφος έχει 'δει 300 φορές (τόσοι είναι κι οι πίνακές του) μια εληά κι έχει (ας μου επιτραπεί η έκφραση) καυλώσει και τις 300!
(β) στο δεύτερο δε συμφωνώ κσι, μάλιστα, δε μίλησα καν για υποβιβασμό. Να το κάνουμε λιανά : ένας πίνακας σου δίνει ένα πολύ βαθύ (κατ' εσένα) μήνυμα. Όμως σ' αυτό μπορεί ο καλλιτέχνης νά 'χει καταλήξει κάνοντας απλώς υπολογιστικές αλχημείες (εδώ βάζω ένα δέντρο, εκεί μια γυναίκα, παραπέρα λίγο βαθύ κόκκινο). Αυτός ο πίνακας δεν έχει τίποτα να σου 'πει, αυτόματα ο καλλιτέχνης δε ζωγράφισε βιωματικά, απλώς κορόϊδεψε. Αυτό εννοώ ειλικρίνεια στην Τέχνη (που με βοήθησες να το κωδικοποιήσω) την απαικόνιση ενός βιώματος (του μυαλού ή της ζωής) κι όχι "πιασάρικους" κάι κενούς νοήματος συνδυασμούς των στοιχείων του πίνακα.
(γ) γιατί μπαίνεις ως Ανώνυμος; Τι θέλεις να κρύψεις;
Συμφωνώ με τον Ανώνυμο. Η τέχνη είναι κυρίως αισθητική, προσβάλει ή προσβάλλεται, επηρεάζει και επηρεάζεται, δεν είναι πάντα βιωματική, ούτε είναι απαραίτητο να είναι. Είναι η ματιά κάποιου πάνω στα πράγματα κι αυτά είναι κι από μέσα κι απ’ έξω.
Συνδυασμοί σ’ ένα πίνακα μπορεί να σημαίνουν μέτρο, ρυθμό, αναλογία, ισορροπία, συχνότητα, αρμονία... δεκάδες πράγματα.
Σε κανένα μουσείο οποιασδήποτε τέχνης δεν θα συναντήσεις ελιές και παραλίες που υπονοείς, δεν χρειάζεται να συνεχίσω.
Το βίωμα ή η απεικόνισή του είναι θέματα που αναλύονται εγκεφαλικά, πριν φτάσουν ν’ αποδοθούν σ’ έναν πίνακα. Υπάρχουν δεκάδες τρόποι για να γίνει αυτό, είναι θέμα κουλτούρας, τι πολιτισμικό περιβάλλον δημιούργησε τον καλλιτέχνη, τα βιώματά του ή την απεικόνιση.
Οι περιγραφές που έκανες είναι ζωγραφική για αρχαρίους, ή για όσους ζωγραφίζουν τα Σαββατοκύριακα.
Θα έλεγα κι άλλα αλλά να μην θεωρηθώ ψώνιο... ας φέρουμε όμως ένα άλλο παράδειγμα Κάποιος που κινηματογραφεί τη βάφτιση της κόρης του, ούτε Βέντερς είναι, ούτε κάνει κινηματογράφο, μην τα μπερδεύουμε τα πράγματα.
Γιάννη,
(α) δε συμφωνώ μαζί σου από την άποψη ότι οτιδήποτε περνάει από το μυαλό μας (και συνακόλουθα γίνεται ένα έργο τέχνης) είναι βιωματικό. Η ίδια η αισθητική εμπειρία περνάει από το μυαλό. Και, σίγουρα, είναι εντελώς υποκειμενικό.
(β) ψιλοσυμφωνώ, όμως, (αν εννοούμε το ίδιο) στο ότι το έργο τέχνης είναι ένα πράγμα που εκπορεύεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι του καλλιτέχνη. Αν ο ποιητής υποτίθεται που είναι ένα στόμα που λέει αυτά που βλέπει με πιο καίριο τρόπο, γιατί να μην είναι κι ο ζωγράφος το ίδιο;
(γ) και, να προσέξουμε, κάτω από το κράτος ενός πολύ ελαστικού φιλελευθερισμού (μην κατηγορηθούμε για στενοκέφαλοι) μπορεί να καταλήξουμε σ' αυτό το φαινόμενο που είχε 'βγει πρόσφατα στο γουέμπ : ναι, λέω για το σκυλί που το άφησαν να ψοφήσει από πείνα σαν έργο τέχνης.
Μια τεχνη, οσο ταπεινη κι αν ειναι, εξυψωνει παντοτε την ψυχη. Γκωτιε
Η τεχνη δεν μιμειται, αλλα ερμηνευει.
Ματζινι
Η τεχνη ειναι ζηλοτυπος, θελει να εξουσιαζει ολοκληρον τον ανθρωπο.
Μιχαηλ Αγγελος
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
...μα φυσικα την ταυτοτητα μου..προς το παρον
Ανώνυμε,
αρχίζουμε από το παιγνιώδες ύφος του τέλους : "μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε"
Να σοβαεευτούμε : το μεσαίο quotation σου ήταν αυτό που ήθελα να τονίσω στο Γιάννη.
Με το πρώτο διαφωνώ. Τι σημαίνει ταπεινή τέχνη. Αφού την τέχνη την ασκούν (!) οι καλλιτέχνες. Αν έλεγες ταπεινός καλλιτέχνης θα έπρεπε να ρωτήσουμε κι άλλα (πχ ταπεινός ως προς τι). Άρα μπαίνει θέμα του να ορίσουμε (ή να ... διαπληκτιστούμε) στο τι είναι η τέχνη.
Επειδή ο καθένας θά 'χει δικό του ορισμό σε ρωτάω ευθέως "κάνουν τέχνη οι παρακάτω : Dali, Andy Warhol, Paul Klee";
Προσωπικά έχω ένα σημαντικό βίωμα. Και μιλάμε. Θέλεις να πεις πως έχουμε το ίδιο βίωμα; Ή τέλος πάντων ότι το αντιλαμβάνεσαι; Δεν είναι πολύ θεωρητικό; Δεν έχει μεγάλη απόσταση το ένα από το άλλο; Υπάρχουν διαβαθμίσεις εννοώ, άλλο να λυπάσαι για τον Σεριανόπουλο κι άλλο να ‘σαι θαμμένος στη Δράμα.
Ασφαλώς θα έδινε ο καθένας κι άλλο ορισμό και ασφαλώς είναι ερμηνεία – μιλώντας πάντα για τέχνη – και εννοείς προφανώς ότι οι επώνυμοι δεν κάνουν ταπεινή τέχνη, ωραία, δεν κάνουν. Συνεισφέρουν όμως. Σκέψου τον κόσμο χωρίς αυτούς, Θεέ μου, θα ήταν γεμάτος εργόχειρα. Η ενασχόληση της πεντάρας είναι που βλάπτει.
Γιάννη,
(α) το βίωμά μου αποτελείται (ας πούμε) από 10 παραμέτρους. Το δικό σου πάλι από 10. Αν οι 3 απ' αυτές είναι κοινές στα δυο βιώματα και κάνεις έναν πίνακα, τότε θα τον ευχαριστηθώ εγώ. Η ιδιότητα ενός καλλιτέχνη είναι να συγκροτήσει το μυαλό του και τον ψυχισμό του ώστε να μπορεί να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα κοινά σημεία με τα βιώματα των άλλων. Τότε και μόνο τότε θα εκφράζει και θα βλέπεται από τους άλλους, θα ερμηνεύει, που είπε κι ο Ανώνυμος.
(β) τον Andy Warhol τον έβαλα μαζί με τους άλλους γιατί νομίζω πως μαλακίζεται με το πινέλο, δε θεωρώ τέχνη τις αμερικάνικες μαλακίες όσο κι αν πουλιώνται στην αγορά.
Συμφωνώ στα περί βιωμάτων, ώρες – ώρες μου φαίνομαι υπερβολικά δεικτικός.
Όσο για το άλλο, κοίτα, εγώ είμαι ασήμαντος για να λέω για τον Warhol. Ομολογουμένως, ανέτρεψε την ιστορία της τέχνης για το 2ο μισό του 20ου αιώνα. Επηρέασε αν θες, αλλά κυρίως προέβλεψε, αυτή ήταν νομίζω η συνεισφορά του, ήταν ένας οραματιστής, ένας κυνικός αν θες που είδε το μέλλον. Μπορείς να τον πεις και χαρτορίχτρα αλλά δεν αλλάζει τίποτα. . θεωρείς πως δεν ήξερε να ζωγραφίζει υποθέτω. Έχω άλλη γνώμη, φαίνεται αν ήξερε να συνθέσει, να δει, να αναπαραστήσει. Χρησιμοποίησε ένα άλλο μέσο απλώς. Εσύ; Δεν χρησιμοποιείς ένα άλλο;
Η Αμερικάνικη τέχνη είναι μια άλλη ιστορία, μπορείς να την υποτιμάς όσο θες. Εγώ, δεν μπορώ.
Και φυσικά, απορώ ποιος / ποια είναι αυτός ο Ανώνυμος, που ξέρει κιόλας για τέχνη. και γιατί να κρύβει την ταυτότητα του; Η Τιμοξένη μήπως; Θα μας έκανε τέτοια τιμή;
Κατα την ταπεινη μου γνωμη, κανουν
τεχνη. Αν η τεχνοτροπια τους μας αρεσει η οχι, αλλο θεμα.
Ο γιαννης τα ειπε 'ολα' για τον A.W
ο οποιος ξεκινησε απο την διαφημιση
νομιζω.
Κύριοι,
Γιάννη και Ανώνυμε.
Βαριέμαι απόψε άλλη κουβέντα για τέχνη και σταματάω ρδώ. Αλλά θα επανέλθουμε σίγουρα.
Γιάννη, αν ο Ανώνυμος είναι η Τιμοξένη, γιατί δεν μπαίνει σαν Τιμοξένη; Αφού ήταν καταξιωμένος ο ρόλος της; Τι λες κι εσύ;
Μόλις έγραφα πως θεωρώ ότι κάνουμε κατάχρηση τώρα της φιλοξενίας. Ο Σπύρος νομίζω πως θεωρεί την τέχνη κάτι πιο άμεσο, κάτι με πιο ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά επειδή βαρέθηκε το ασπάζομαι. Αν θέλει ο / η Ανώνυμος μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα στο δικό μου blog, γιατί κι εγώ βαριέμαι απελπιστικά απόψε, για άλλους λόγους.
Δεν θα το πιστέψεις Σπύρο, αλλά μου ‘χει λείψει η Τιμοξένη.
Τι γυναίκα όμως κι αυτή...
Γιάννη,
εξαιρετική κυρία η Τιμοξένη.
Μανάρι Σπύρο,
Μου πήδηξες την ανάρτηση με το σχόλιο που έγραψες αλλά μου άρεσε που έβαλες λίγο από το χιούμορ σου.
Λοιπόν,εμένα οι σειρήνες ήταν μούγκα στη στρούγκα ή εγώ θεόκουφη και δεν πήρα χαμπάρι.Τα στενά τα πέρασα μες στη σιωπή.
:)
Όλα θα πάνε καλά (δηλαδή μανάρι),
είναι όπως το ανέκδοτο "τα τρία καλύτερα πράγματα στον κόσμο είναι ένα τσιγάρο πριν κι ένα τσιγάρο μετά" .Κι εννοούνε, προφανώς, μια ανάρτηση ενδιάμεσα.
Το καλό είναι που τα πέρασες τα στενά και βγήκες αλώβητη. Έίναι έτσι;
Τραγούδησε μου ένα σκοπό,
με της σιωπής τις λέξεις,
ζωγράφισε μου ένα αύριο,
μέσα του να χαθώ...
(Πολύ κοντά σου, πριν πολλά χρόνια)
καλώς σε βρίσκω
Νεφέλη, καλώς μας ήρθες.
Τι εννοείς πολύ κοντά μου, πόσο δηλαδή. Και πόσα χρόνια πριν;
Αν γίνεις περισσότερο λεπτομερής, ίσως ζωγραφίσω έναν πίνακ για σένα, όχι με σένα.
Σπύρο μου, καλημέρα.
Πολύ κοντά σου, όχι σε απόσταση, αλλά σε τρόπο σκέψης.Αυτό που σου άφησα είναι μέρος από κάτι που έγραψα, πριν αρκετά χρόνια.
Διαβάζοντας την αναφορά σου στον πολύ όμορφο πίνακα της ανάρτησης, μου το θύμησες.
Όχι, μην κουράζεις το μυαλό σου, δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ.
:-))
Φιλί Κυριακάτίκο.
Νεφέλη,
πού ζεις, περίπου; Και μη μου 'πεις "στον πλανήτητ Γη".
Και, ναι, δένει με τον πίνακα το γραφτό σου.
Σε καλημέρησα; Μάλλον όχι.
«Όλα είναι ένα ψέμμα
μιά ανάσα μιά πνοή...»
Αν μάς προκύψει και καμμιά σειρήνα τση προκοπής... τετέλεσται!
ΨευτοΦιλάκια
Ψέμα με ουρα,
αρκεί να μην είναι σειρήνα περιπολικού
Σπύρο μου,
μένω στη Ζάκυνθο.
Εδώ γεννήθηκα, μεγάλωσα και τώρα ζω με την οικογένεια μου.
Ελπίζω ο εγκέλαδος να μην μας προτιμήσει και φέτος για τις καλοκαιρινές του διακοπές, και να έχουμε ήρεμο καλοκαίρι.
:-)
Φιλί απογευματινό
Νεφέλη,
Πατρίιιιιδα!
Τι εννοείς πατρίδα, Σπύρο μου?
Μετωπική σύντεκνων, ήταν ετούτη η συνάντηση?
:-))
Νεφέλη,
με την ευρύτερη έννοια.
Είμαι από Κέρκυρα.
Μας παρατσουκλίζουνε "παγανέλια". Εσάς;
Εμάς, που είμαστε και πιο εκτεθημένοι στους άνεμους, μας τσουγκλίζουνε παγανέλια, γαρδέλια, σπίγκοι και γαϊδουρόσπιγκοι.
Εν αναμονή, για τσου κοράκους..
Ναι, αλλά δεν μού 'πες το ... εθνικό σας παρατσούκλι.
Υπεκφεύγεις
Τι θέλεις να κάνω?
Αν δεν παινέσω το σπίτι μου, θα πέσει να με πλακώσει.
Άντε και εις ανώτερα... σε λιθοβολισμό, στη μέση τση πλατείας!!!
Ανήκω στη νεότερη γενιά και δεν υιοθετώ ξεπερασμένες αντιλήψεις.
Γιατί εδώ σιγή, περί διαδήλωσης? Νόμιζα πως θα ρθω και θα τα'χεις κάνει μαντάρα. Ταύρο εν υαλοπωλείο νόμισα θα σε βρω....
?
Νεφέλη,
γιατί εδώ είναι ... γκαλερί!
Στα σοβαρά : δεν αναρτώ λόγια ή σκέψεις πέρα από τα λίγα κάτω από τη ζωγραφιά. Αν αρχίσω να γράφω, δε θα εκφραστώ όπως με μια εικόνα. Κι από την άλλη, λέω να μην πέσω στην παγίδα του να γίνω μελό χωρίς οπτικό αντίκρυσμα.
Κατά τα άλλα, καλά;
Μια χαρά σε βρίσκω!!!!
Εδώ του σοβαρού κι αλλού τα χώνουμε
:-)))
Καλά κάνεις και κρατάς το ύφος που επιθυμείς.
Αυτό παλεύουμε όλοι, αλλά δεν μας αφήνεις να αγιάσουμε.
Για να επανέλθουμε στην τάξη, έκανα μια βόλτα στο ιστολόγιο σου και μου αρέσουν πολύ τα έργα σου. Όλα έχουν ένα βαθύτερο μύνημα να δόσουν.
Βρήκα σε κάθε πίνακα σου, κρυμένα τα ανθρώπινα πάθη, τις φοβίες, τις ανασφάλιες. Ισχύει ή είναι η ιδέα μου?
Νεφέλη,
αν ήθελα να σου απαριθμήσω τα βάσανά μου αλφαβητικά θα χρειαζόμουνα το ... κινέζικο αλφάβητο (με 2000 ιδεογράμματα).
Το χαβαλέ και μαλακισμένο ύφος είναι για να πειστώ κι εγώ ότι έχει και καλή πλευρά η ζωή.
Τους πίνακες τους κάνω
(α) για να προσπαθήσω να κωδικοποιήσω το τι με τρώει (κι άρα να το ξορκίσω) (β) για να 'πω ότι κάνω κι εγώ κάτι σ' αυτή τη ζωή (γ) για να κλείνομαι σε κόσμους γεμάτους χρώματα κι όχι φωνές κι ένταση (δ) γιατί μ' αρέσει ο ρυθμός που ξετυλίγεται μια εικόνα από το μυαλό μου
Κατά τα άλλα ... καλά
Πάλι θα διαφωνήσουμε.
Η ζωή, έχει καλή πλευρά, αρκεί να θέλεις να την δεις.
Εγώ που μόλις σε γνώρισα, έχω ήδη δει, την δικιά σου καλή πλευρά, όσο κι αν προσπάθησες να την κρύψεις.
Η χαρά της δημιουργίας, είναι από τις μεγαλύτερες επιβραβεύσεις, αυτής της ζωής.
Κι όμως η τέχνη σου, είναι μέσο για να βγάζεις το μέσα σου προς τα έξω και να μοιράζεσαι με το δικό σου τρόπο συναισθήματα.
Μη νομίσεις, πως η ζωή είναι ρόδινη για τους υπόλοιπους από εμάς.
Κι αν έχεις παιδιά, θα ξέρεις ότι τα άγχη, για την εξασφάλιση της επόμενης καλής μέρας, είναι ένας συνεχής αγώνας. Ένα ασταμάτητο τρέξιμο σε κλειστό κύκλο.
Γι'αυτό κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία για χαμόγελα, την αρπάζω από τα μαλλιά.
Αύριο θα πρέπει να ταξιδέψω αυθημερόν ως την Πάτρα. Ο αγώνας που λέγαμε.....
Όμορφη η παρέα σου, αλλά θα πρέπει να ξυπνήσω αρκετά νωρίς αύριο.
Φιλί καληνύχτας
Σπύρο, απαντώ εδώ στο δικό σου μήνυμα, σε σχέση με την κινητοποίηση που απέτυχε.
Στον blogger: Ξεχνάς φίλε μου πως κανένας δεν θα παράταγε το τριήμερό του για να τρέχει στο Σύνταγμα. Η κινητοποίηση είναι εδώ όμως, στην οθόνη του καθενός, δεν είναι ανάγκη να γίνει θέαμα στα κανάλια. Ας ζητήσει κάποιος κάτι που θέλει, κάτι που πιστεύει πως πρέπει να γίνει και οι άλλοι θ’ ανταποκριθούν. Το ζήτημα των blogs, δεν είναι θέμα που αφορά τους υπόλοιπους, αν η κυβέρνηση πρέπει να δεχθεί ένα μήνυμα οι bloggers έχουν τον τρόπο τους να το κάνουν. Κατακλύζοντας με μηνύματα τα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες, δεν θα ‘λεγε κανένας όχι.
Ας μην μεγιστοποιούμε ωστόσο τα πράγματα, μην νομίζουμε ότι κάτι ήμαστε ντε και καλά. Πόσα ενεργά blogs υπάρχουν αυτή τη στιγμή; 12000; 15000; 30000; Πόσοι τα παρακολουθούν; 50000; 100000; Και για να τελειώνω, ας βγούμε απ’ το καβούκι μας, απ’ τις μικροπαρεούλες μας, απ’ την καχυποψία μας, απ’ τον εγωκεντρισμό μας, την ανόητη αυταρέσκειά μας. Και αντί ν’ αναλωνόμαστε στην καταγραφή σχολίων του στυλ μεγάλα αποφθέγματα (άρες – μάαρες - κουκουνάρες), ας δώσουμε μια απάντηση, αν έχουμε. Να δούμε αν δουλεύει το πράγμα.
Νεφέλη,
ο βιυδισμός λέει ότι "η ζωή είναι samsara (suffering)" πράγμα το οποίο το βλέπω καθημερινά.
Έχω παιδιά. Ξέρω. Άσ' το εδώ καλύτερα.
Το παιδί σπουδάζει Πάτρα;
Νά 'σαι καλά για τα λόγια σου. Βοηθούν πολύ.
αυτο θα πει τεχνη σπυρο μου, να κανεις τους αλλους να φανταζονται ηχους ...και το καταφερες..
Γιάννη,
στο πρώτο διαφωνώ. Είναι 31700 περίπου μπλογκς. Μια φωνή δεν ακούεται στα κρεατωμένα αυτιά της Κυβέρνησης αν παραμείνει στο μόνιτορ. Και, 1000 άτομα, είναι μια αρχή καλή για να δούνε ότι κάτι συμβαίνει.
Συμφωνώ στην "αυταρέσκεια" (την ονόμασα, vulgar, μαλακία). Ναι, μ' ενοχλούν τα μπλογκοπαίγνιδα επειδή το "εν δυνάμει" όπλο (αυτόματη πληροφόρηση) αχρηστεύεται από άχρηστους οι οποίοι δεν αισθάνονται ότι βρίσκονται και περπατούν σ' έναν ... αγγουρώνα.
Εντάξει. Προσωπικά είμαι όλος αφτιά. Ας δώσει κάποιος μια εντολή, είμαι πρόθυμος να κάνω οποιοδήποτε μποϊκοτάζ. Παρ' όλα αυτά αν έχουν βάλει στο νου τους κάτι θα το κάνουν, είναι το γνωστό "έχουν το μαχαίρι - έχουν και το πεπόνι", εμείς εδώ ελάχιστα μπορούμε να κάνουμε. Πες - πες όμως...
Σε τι"Παράθυρο στο ξέφωτο έπεσα;" Και δεν είνι μόνο το πατζούρι που ανοίγει είναι και οι γρίλιες( σχόλια) που επιτρέπουν φώς,περισσότερο άπλετο φώς .Κλείνω τα μάτια να μην στραβωθώ, σπεύδω να σε κάνω link
μου και απο κει ίσως έχουμε εμείς
κάποια πράγματα να λέμε....
Τον θαυμασμό μου και την περιέργειά μου για την ώρα.
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Amelie,
τενκ γιου, τενκ γιου.
Mission accomplished.
Γιάννη,
διαφωνώ κάθετα.
Φοβούνται κι αυτοί περισσότερο από 'μας.
Πρόταση δεν έχω, δεν έχω 'βρει ακόμα τρόπο οργάνωσης.
Αυτό θα μπορούσε να μας το πετύχει το ΚΚΕ (που είναι ... μάννα σ' αυτά), δεν μπορεί όμως γιατί παίζει κάτι αντίστοιχο των μπλογκοπαιγνιδιών.
Λοιπόν προτείνω το εξής. Δημιουργούμε ένα blog. Μέλη σύνδεσμοι δικοί σου, δικοί μου, του τρίτου κ.ο.κ.
Μια φορά το μήνα ή όταν μας καπνίσει επιλέγουμε με ψηφοφορία on line ένα θέμα για προβολή. Ας υποθέσουμε πως είναι η καθαριότητα του μουσείου.
Θέτουμε το θέμα στους αρμόδιους πχ υπουργός χ, ή διοικητής τάδε.
Την απάντηση ή τη μη απάντηση την κάνουμε υποχρεωτικά post και στα ατομικά μας blog.
Μια μικρή παρέμβαση με λίγα λόγια...
Λυγερή,
σπεύδω κι εγώ για link. Θα κάνω τη μια από τις δυο διευθύνσεις κι ελπίζω να σε 'βρω.
Θα μου επιτρέψεις, όμως, να αποσυρθώ απαλά αν αρχίσουμε να παίζουμε ... (μαλακο)μπλογκοπαιγνιδάκια τη στιγμή που "πίσω από μια κάλπη ο Χάρος μας κοιτά και του τρέχουνε τα σάλια" (Δ Σαββόπουλος)
Λάκωνα (ξύπνησε το ... ΚΚΕ μέσα σου;)
(α) Σωστός, αρκεί να ρωτήσουμε τους συνδέσμους μας αν θέλουν να μπουν σ' αυτή την περιπέτεια.
(β) Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτή η δουλειά για ένα κοινό μπλογκ. Το αναλαμβάνεις και είμαι μέσα
(γ) θέλω, σε τούτο το μπλογκ να ασχολούμαι μόνο με ζωγραφιές. Άρα πρέπει να κάνω ένα άλλο που θά 'χεις μόνο λόγια. Θα με βοηθήσεις με τα διαδικαστικά;
(δ) το όνομα του κοινού μπλογκ πρέπει νά 'ναι ... πιασάρικο για να μπαίνουν κι οι άσχετοι. Τίποτα που να παραπέμπει σε πολιτική γιατί ο κόσμος φοβάται.
Πολύ καλή η πρότασή σου.
Ηι Σπυρος. Βλέπω μεγάλο νταβαντούρι στο μπλόγκ και χαίρομαι. Βλέπω και κάτι συναισθηματικούλια σχόλια που δεν τα γουστάρω καθολου. Αλλά τι να κάνουμε το παιγνίδι έχει και αυτά.
Σήμερα την πέσανε στο Αλεύκιμο πάλι.
Πολύ σκουπίδι σου λέω μυρίζει.Ηχοι σιωπής θα ηχήσουν και πάλι.
Φιλάκια
Αχ Τιμοξένη, Τιμοξένη
γιατί νά 'σαστε μια ξένη!
Δεν έμαθα τίποτα για τ' Αλεύκι.
Τα συναισθηματικούλια μ' αρέσουν λίγο, ξύνουν την αυταρέσκειά μου.
Τιμ, δεν είχες 'πει ότι θα συναντηθούμε; Τι απέγινε;
Τιμ, ο Γιάννης Πέτσας, θαμώνας εδώ, σε θαυμάζει απερίφραστα.
Το παρακάτω είναι σαν σκηνή από παλιό Ελληνικό κινηματογράφο, εσείς βάλτε όποιους πρωταγωνιστές θέλετε:
Σπύρο, δεν έχω καμιά ελπίδα.
Η Τιμοξένη ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΜΆΤΙΑ ΓΙΑ ΆΛΛΟΝ, ΔΕΝ ΕΊΔΕς ΠΟΥ ζήλεψε την ομορφιά της Λυγερής κι έσπευσε; Φοβάται μπας και σε ξελογιάσει άλλη... σ’ αγαπά Σπύρο, τρέμει μην σε χάσει.
Εγώ Σπύρο δεν μπορώ να μπω ανάμεσά σας, μου σχίζεται η καρδιά αλλά φεύγω. Να την προσέχεις Σπύρο, να την προσέχεις.
Γιάννη,
σε παρακαλώ αγόρι μου, τι πας να κάνεις; Πέτα τα χάπια κάτω.
Σε διαβεβαιώ ότι δεν είμαι ερωτευμένος με την Τιμοξένη. Της μίλησα για σένα και δεν απαντάει.
Μη, Γιάννη μου, ξέρει ότι είμαι παντρεμμένος, σε παρακαλώ, δώσε μια τελευταία ευκαιρία. Αν κάποιος θα φύγει θα είμαι εγώ, δεν μπορώ να απατήσω τη γυναίκα μου.
Γιάννη, λογικέψου, αγόρι μου, αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Θα σε αγαπήσει σιγά-σιγά, θα κερδίσεις την καρδιά της.
ΟΜΩΣ ΠΕΤΑ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΜΕ ΤΑ ΧΑΠΙΑ.
Είναι αργά πια Σπύρο... είναι αργά... να την προσ.... να την προσέχεις Σπύρο... να τηπρ
Οοοοοοχχχχχιιιιιιιιι
Γρήγορα, κάτι να κάνουμε, τον χάνουμε
Γιάννη, μίλα μου, Γιάννη.
Εντάξει παιδιά, μην ανησυχείτε, τον πρόλαβα. Μια πλύση στομάχου κι όλα θα πάνε καλά. Ίσως τον πάω και κάπου διακοπές... να ξεχάσει... αχ Τιμοξένη τι μας κάνεις;
Αλλά φταις κι εσύ Σπύρο, δεν έπρεπε... καταλαβαίνεις... ήσουν πολύ τρυφερός μαζί της. Πώς ν’ αντέξει ο δύστυχος. Και πάλι καλά να λες.
Τέλος πάντων... τέλος καλό, όλα καλά.
(Δίνω τη σκυτάλη στην «Όλα θα πάνε καλά», να το πάει όπως θέλει εκείνη. Εγώ πάω να δω Βάτραχο. Μας τσάκισε αυτή η Τιμοξένη απόψε).
Mr Moog,
σ' ευχαριστώ από βάθος ψυχής που γλύτωσες έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη κι άνθρωπο.
Αυτή η Τιμοξένη μας έκανε μαλλιά-κουβάρια. Λες να την επιπλήξω; Κι ομολογώ κι εγώ ότι ήμουνα λίγο ... ζεστός με την Τιμοξένη.
Κάνε μου μια χάρη και πέσ' του Γιάννη ότι εγώ θα αποσυρθώ εντελώς, δεν μπορώ να τον βλέπω να βασανίζεται
Θα του το πω Σπύρο, θα του το πω. Μπράβο Σπύρο, είσαι πραγματικός φίλος. Το θέμα είναι όμως η Τιμοξένη, εκείνη θα θέλει;
Απ' την άλλη διατηρώ ορισμένες επιφυλάξεις... Τιμοξένη Τσότσου... θα ψάξω στο Google... κάτι θα λέεει, δεν μπορεί.
Mr Moog,
Θα την παρακαλέσω γονατιστός (κι ας μην το βλέπει), θα της 'πω ότι αυτός ο δρόμος δεν έχει γυρισμό. Θα την παρακαλέσω να με ξεχάσει. Δεν μπορώ να πάρω στο λαιμό μου το χαμό ενός φίλου.
Θα την πείσω όμως φρόντισε το Γιάννη, δεν του αξίζει τέτοιο τέλος
Αααααα!
Τόμου και βλέπω 92 σχόλια...θα αρχίσω να ζωγραφίζω και του λόου μου!!!
Φιλαλήθη,
με τσι ευχές μου τζόγια μου. Να γοδέρεις καλά.
Σε παρακαλώ αγαπητέ μου.
Διεκρινες σε μένα τέτοια διάθεση ή συμμετοχή? ΄
Το στίγμα μου είναι τόσο ξεκάθαρο που χωρίς να έχω εκφράσει άρνηση
κανείς από τους bloggογείτονες,μερικοί ιδιαίετερα διακριτοί για μένα, ούτε το σκέφτηκε να με βάλει σε ...κανένα είδους παιγνίδι.
Εσύ εδώ και η παρέα σου είστε
μια σκέτη "πρόκληση" δύσκολο να την αποφύγω καίτοι ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος. Αλλά θα αφιερώσω βρε αδελφέ κάποιο χρόνο και για μένα να ..παίξω σ' ένα παιχνίδι υψηλών προδιαγραφών.
Γιατί τό δικό σου και αν είναι παιχνίδι !!!
( Πέρασες από τον ΠΗΓΑΙΜΟ σήμερα;))
Χαιρετώ και σ' ευχαριστώ.
ΛΥΓΕΡΗ του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Λυγερή,
πήγα. Και σκέφτηκα. Δε μίλησα.
Νά 'σαι καλά
καλησπερα.
πω! πω! ποσος κοσμος ειναι εδω μεσα!!!!!!!
ιιιιιιιιιιιιιι
Regina,
πήγα, διάβασα και σ' ευχαριστώ
Εξώφθαλμη (;)
τόσο που δε φτάνουν τα τρόφιμα (τα πνευματικά, εννοώ)
γουέλκαμ
Λυγερή του πηγαιμού, ελπίζω να μην παρεξήγησες τις κουταμάρες μας. Είμαστε μεγάλα παιδιά και που και που παίζουμε με το κουβαδάκι μας στην παραλία, παίζουμε τους μεγάλους, τους ιππότες, ό,τι τέλος πάντων μπορεί κάποιος να φανταστεί, καταλαβαίνεις, δεν αντέχεται η ξινίλα του κόσμου αλλιώς.
Γιάννη,
είσαι πρώτος. Σε χρόνο μηδέν έκανες ένα accident culturel. Το οποίο το σκεφτόμουν, πριν κοιμηθώ, και γελούσα.
Νά 'σαι καλά.
Κι ο ... κος Moog επίσης.
Hello there...
Τι νόμισες? πως δεν θα με ξανάβλεπες?
ΧΧμμμ.... τα παιδία παίζει ή μου φαίνεται?
Όχι (απάντηση σε παλαιότερη ερώτηση), στην Πάτρα πήγα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Ο γιος μου, είναι μόνο 8μισι και για την ώρα, χαίρεται τις διακοπούλες του.
Αυτά τα ολίγα για την ώρα.Περισσότερα γλυκόξυνα ή μη, σε επόμενη επίσκεψη μου
;-)
Νεφέλη,
τουλάχιστον εδώ ήταν ένα "living theatre" με έμπνευση της στιγμής του Γιάννη. Ήταν παιγνίδι όχι στημένο κι αυτάρεσκο. Τελοσπάντων.
8μισυ χρονών είναι πολύ μικρός.΄
Πέρασες καλά, πιστεύω, στην Πάτρα.
Τι δουλειά κάνεις;
Αυτό είναι το ζητούμενο !
Ο αναγνώστης του ΠΗΓΑΙΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ να μπαίνει στην διαδικασία Σκέψης. Είναι μια πολυτέλεια που την οφείλομε στον εαυτό μας. Να σκεπτόμαστε
κάπου-κάπου σαν άνθρωποι ....
Την Καληνύχτα μου
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Λυγερή,
υπάρχουν πόνοι που φαίνονται κι άλλοι που είναι κρυφοί. Το σούρουπο, όμως, που το φως λιγοστεύει κι οι λεπτομέρειες χάνονται, μένουν μόνο οι όγκοι. Μένουν μόνο τα μεγάλα γεγονότα της ζωής που τα κερδίσαμε ή τα χάσαμε. Τότε κανένας πόνος δε μένει κρυφός.
@spyros vlahos:
Σπύρο(alias μανάρι)...
Χμμμ...(απαντώ σε αυτό που μου έγραψες)δεν ξέρω το κατά πόσον βγαίνεις αλώβητη ύστερα από διάφορα.
Μένει να το εξακριβώσει η έρευνα.
:)
Μου άρεσε το σχόλιό σου,παραπάνω,προς τη Λυγερή.
Κανένας πόνος δε μένει κρυφός κατά το σούρουπο,αν και διαφωνω λίγο με τα χρονικά όρια - πιστεύω πως χειρότερα είναι το ξημέρωμα.
Όλα θα πάνε καλά,΄
όλα θα πάνε καλά;
Ακόμα δεν το 'χω λύσει - όπως και μερικά άλλα τέτοια βέβαια... Τελικά οι Σειρήνες είναι όμορφες ή άσχημες; Φίλοι ή εχθροί; Ερωτεύσιμες ή απωθητικές; Θες να κουλουριαστείς κοντά τους ή να τις αποφύγεις; Ίσως, αν με ρωτάς, να μην υπάρχει πραγματική απάντηση και... αληθινή αλήθεια. Ίσως Σειρήνες να είναι αυτό που θέλουμε (ή δεν θέλουμε) να δούμε κάθε φορά. Μπορεί να παίζει ακόμα και η γωνία από την οποία τις κοιτάμε. Εμένα μου φαίνεται πως θα μπορούσα να τις κάνω φίλες. Άν μη τι άλλο, είμαι σίγουρη πως θα είχαμε πολλά να πούμε... Σοφία αιώνων θα μου πεις, πώς να χωρέσει σε μια μικρή στιγμή όπως εσύ; Ε, όλο και κάτι θα γινόταν... Τις καλησπέρες και τα φιλιά μου...
Στο βουδισμό, που πιστεύουν στη μετενσάρκωση, ένα ενδεχόμενο είναι να μετενσαρκωθείς σε θεό. Δεν το θεωρούν, όμως, και μεγάλο προσόν από την άποψη ότι οι θεοί περνάνε καλά, φθίνουν και εκπίπτουν σε θνητούς.
Οι σειρήνες σε καλούν να περάσεις καλά. Θυμάσαι με τον Οδυσσέα; Τις θεωρούσε κίνδυνο και δέθηκε στιο κατάρτι. Θα μου 'πεις, αυτός ήθελε να γυρίσει στη γυναίκα του! Όποιος το πιστεύει αυτό ή ηλίθιος θά 'ναι ή παντρεμένος (όχι που έχουν και μεγάλη διαφορά). Εγώ είμαι παντρεμένος!
Ρε συ,Σπύρο,θα με τρελάνεις απόψε;
Δεν ξέρεις την ηλικία μου;
Ε,μάθε λοιπόν ότι είμαι 93(χωρίς τα καλοκαίρια).
:)
Όλα θα πάνε καλά,
η μαμά μου είναι 96. Και είναι, όντως, επίτευγμα. Έχεις όλα τα δόντια σου;
Και το επάγγελμά σου;
Έχω μόνο το πάνω μπροστινό και το κάτω σε αντιστοιχία κι έτσι κάθε μέρα ακουμπιούνται και δεν αισθάνονται μόνα μέσα στη στοματική κοιλότητα - τους φαίνεται,βλέπεις,ο χώρος,αχανής.
Το επάγγελμά μου:αν θυμάμαι καλά,ζωγράφιζα γράμματα.
Όλα θα πάνε καλά (;)
εμένα μου κουνάει ένας κοπτήρας και κάνουμε καλή παρέα, αυτός, εγώ κι η γλώσσα μου, παίζοντας όλη 'μέρα.
Τι στον άνεμο σημαίνει "ζωγραφίζω γράμματα"; Στο Ταχυδρομείο δουλεύεις;
Tότε θα έλεγα ότι ζωγραφίζω κολυβογράμματα - δε βλέπεις τι χάλια γράμματα γράφουν οι υπάλληλοι ή,επί το Κερκυραϊκώτερον,οι υπαλλήλοι;
:)
Εκπαιδευτικός ήμουν.
Όλα θα πάνε καλά (βρες, ρε παιδί μου, ένα μικρότερο όνομα, γράφω δυο ώρες. Το Σούζυ τι κακό έχει;),
εκπαιδευτικός ήσουν (καθηγήτρια ή δασκ΄΄αλα, παίζει ρόλο), τώρα τι είσαι;
"αγαπάτε υπαλλήλους"
ακριβως αυτό,αγαπητέ Σπύρο!
Και τσούζει.
Και δεν είμαι η Σούζυ.
:)
Ρε "όλα θα πάνε καλά",
ακριβώς ποιο; Be more specific, be more large!
Είμαι στο τελευταίο μου τσιγάρο, και να φέρω βόλτα το ρούμι, να τελειώσουν μαζί. Μετά απ' αυτά πάω για ύπνο. Έριξα φλέμμα (με δύο μι) σε μερικά μπλογκ, αγάπησα άλλα και γενικά πέρασε η μέρα. Θά 'ρθει, όμως, μια μέρα που δε θα περνάει η μέρα. Διότι θά 'ναι μόνιμη νύχτα.
Α) Σπύρο, σε χαλάει το ρούμι φίλε μου.
Β) Σπύρο, δεν είναι καθόλου άσχημα τις νύχτες.
Γ) Σπύρο, πες μια κουβέντα στην Όλα θα πάνε καλά. Είναι 93ων χρονών (χωρίς λέει τα καλοκαίρια) και μου μιλάει στον πληθυντικό. Επιμένει δε πως είναι και πολύ μικρότερή μου. Δηλαδή εγώ πόσο είμαι Σπύρο;
Δ) Σπύρο, λες να τη βγάλω τη φωτογραφία του παππού μου;
Γιάννη,
(α) για να με χαλάσει το πίνω, ν' ανέβουν οι ατμοί στο μυαλό και να γίνει συσκότιση
(β) μάνα νύχτα
(γ) η "ολα θα πάνε καλά" δεν είναι 93, πιθανόν να είναι 39 και μπερδεύτηκε
(δ) πολύ καλά κρατιέται ο παπούς σου
Οχι βρε Γιάννη και να παραξηγηθώ.
Γιατί; Το παιχνίδι είναι που μας-σας-τους- σώζει...Είστε ωραίοι ,παίζετε δεν πολεμάτε. Γιατί κάποιοι που έχω συναντήσει στο διαδίκτυο το έχουν μεταβάλλει
σε αρρένα και είναι και νοήμονες οι αθεόφοβοι..
Η διαδικασία Σκέψης ,Σπύρο, μπορεί
να είναι επωδυνη αυτή καθεαυτή σαν διαδικασία, αλλά δεν συντρίβει την σκέψη πάνω στους όγκους που στιβάζουν οι ανθρώπινοι πόνοι. Τις περισσότερες φορές οδηγεί στην λύτρωση. Προσωπική μου άποψη και πανάκεια δεν είναι ,να εξηγούμεθα. Μακριά από μένα η ...παντογνωσία ,τίποτα δεν ξέρω,εκτός ελαχίστων, μόνο που αισθάνομαι και αυτό είναι ό,τι καταθέτω ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ,εδώ ή όπου αλλού.
Τα ξανά-μετα-λέμε !
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
@spyros vlahos & yannis petsas:
Δηλαδή,ρε παιδιά,ένα αστείο δε μπορώ να κάνω,η χριστιανή;
Φυσικά και δεν είμαι 93 και αμφιβάλλω αν θα τα φτάσω!
Άλλαξα τους αριθμούς,ναι,είμαι 39.
Αυτός που το βρήκε κερδίζει ένα κουβαδάκι για τη θάλασσα!
Σπύρο,θα σε βγάλω από την απαισιόδοξη σκέψη περί μόνιμης νύχτας όχι δια της βίας,αλλά γλυκά,μέσω ποίησης,υπενθυμίζοντάς σου τον στίχο του ποιητή:"τη νύχτα που είναι νύχτα δεν την ξέρω πια"...
Λυγερή,
κουρ'αστηκα να σκέφτομαι και να μην πάω πουθενά. Βρες μου 2-3 καλές σκέψεις να με βγάλουν από 'δω!
Πρώτη φορά ήρθα και ομολογώ ότι δεν έχω λόγια. Ίσως γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Τις είδα όλες και ομολογώ ότι χρόνια είχα να δώ κάτι να με αγγίξει όσο οι αυτοί οι πίνακες.
Καλημέρα
και πάντα τέτοιες εμπνεύσεις
Όλα θα πάνε καλά,
(α) κέρδισα κουβαδάκι
(β) Ήλιος ο Πρώτος (τραγουδούσε ο Σταύρος Πασπαράκης)
Σοφία,
δική μου η χαρά.
Σπύρο,
ΜΠΡΑΒΟ!
:)
Όλα θα πάνε καλά,
Your welcome (με όλες τις έννοιες)
Καλησπέρα. Τώρα το είδα, έκανα μπλογκοαποτοξίνωση αυτές τις μέρες. Συμφωνώ πάντως, ενδιαφέρουσα ιδέα. Έχει συμφωνήσει κανένας άλλος; Και αυτός που το πρότεινε τι λέει;
Βάνα,
Ο Λάκων θα βάλει ανάρτηση στο μλογκ του με πιο οργανωμένες σκέψεις. Να περάσουμε και να το συζητήσουμε.
Ωραία, όταν βάλει την ανάρτηση να το κουβεντιάσουμε, φαίνεται καλή ιδέα -αν συμφωνήσουν κι άλλοι βέβαια, όχι όπως η διαμαρτυρία για τα μπλογκ. Αν και απ' ό,τι διάβασα σε πολλά ιστολόγια, δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι τελικά δεν ήταν καλύτερα που δεν έγινε...
Βάνα,
κάπου διάβασα ότι ένας από τους βασικούς αυτής της συγκέντρωσης ήταν ο αρισυντάκτης του Τριανταφυλλόπουλου. Α! θυμήθηκα, μπες από το μλογκ μου στο Φιλαλήθη, αυτός μάλλον το γράφει.
Εγώ διάβασα πάρα πολλά σε πολλά ιστολόγια την Κυριακή αργά και έχω την εντύπωση ότι ήταν στημένο. Αλλά έτσι είναι στην εποχή μας, δεν ξέρεις πια ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Για αυτό θα πρέπει να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί στο μέλλον σε τέτοιες κινήσεις και να γίνουμε και λίγο καχύποπτοι, νομίζω ότι χρειάζεται.
Βάνα,
έχεις άπόλυτο δίκιο. Ποιος, όμως, θα εγγυηθεί και για 'μας τους ίδιους;
Πήγαινε στο Λάκωνα και κοίτα αν έχει κάνει ανάρτηση.
Δεν έχει κάνει ανάρτηση. Θα κοιτάξω πάλι αύριο, αν και μπορεί να μην το εννοούσε πραγματικά -ήδη άρχισα και γίνομαι καχύποπτη μετά την τριήμερη κουβέντα με τον εαυτό μου που είχα.
Βάνα,
καλή η καχυποψία κι η αυτοκριτική αλλά μην το παρατραβήξουμε στο άλλο άκρο.
Θα τον επισκευτώ απόψε και θα του θέσω το θέμα πάλι.
Εγώ νομίζω ότι αφού αυτός το πρότεινε δεν πρέπει να του πεις εσύ τίποτα. Αν είναι θα το πει εκείνος. Άλλωστε μπορεί να ήταν μια ιδέα του που την σκέφτηκε πάλι μετά και άλλαξε γνώμη, δεν είναι κακό αυτό.
Βάνα,
δεν νομίζω ότι χρειάζονται τέτοιες λεπτότητες!
Δε θα του βάλω το μαχαίρι στο λαιμό, απλώς θα τον ρωτήσω αν το σχέδιο ισχύει κι αν έχει κάνει άλλες σκέψεις πάνω σ' αυτό.
Κοίτα, σαν ιδέα είναι καλή, θα μπορούσαμε κι εμείς να το κάνουμε αυτό μαζί με άλλους που θα ήθελαν. Όμως προσωπικά δεν ξέρω πώς λειτουργούν τέτοιες μέθοδοι. Εγώ έχω μάθει αλλιώς. Θέλεις κάτι, αισθάνεσαι αδικημένος από την κυβερνητική πολιτική ή την εργοδοτική πολιτική ή δεν ξέρω τι άλλο, βγαίνεις στο δρόμο και το διεκδικείς ή κάνεις απεργία. Αυτές οι μοντέρνες μέθοδοι είναι λίγο μυστήριες για μένα και, κατά τη γνώμη μου, τελικά δεν οδηγούν σε αποτέλεσμα, παρά μόνο αν γίνουν με τρόπο που δεν μπορώ εγώ να τον φανταστώ. Γι αυτό θα προτιμούσα να το οργανώσει κάποιος άλλος που ξέρει αυτά τα κόλπα και στην πορεία πού ξέρεις, μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Βάνα,
κι εγώ δεν ξέρω πώς να κάμω ένα κοινό μπλογκ με άλλους.
Ας ρωτήσουμε το Λάκωνα που έχει γνώσεις πληροφορικής και βλέπουμε.
Μη μου αγχώνεσαι.
Η κεντρική του ιδέα ήταν, πάντως, να γίνονται ψηφοφορίες και ν' ανακοινώνουμε τ' αποτελέσματα στους ενδιαφερόμενους.
Πήγαινε από το μπλογκ μου στον Αυτενεργό. Έχει μια ηλεκτρονική εφημερίδα, είναι Κερκυραίος και θα είχαμε κάποιο βήμα επιπλέον.
Μα το πρόβλημά μου δεν είναι το τεχνικό μέρος του θέματος, ξέρω πώς μπορείς να βάλεις πολλούς συντάκτες σε ένα ιστολόγιο. Η ένστασή μου είναι στους τρόπους διεκδίκησης. Αντί να κατεβαίνει ο κόσμος στο δρόμο μαζικά και να κάνει διαδηλώσεις και απεργίες, προτιμά να στέλνει e-mail στους υπουργούς και υπογραφές διαμαρτυρίας, οι οποίες, είμαι σίγουρη, καταλήγουν στα... υπόψη. (υπόψη έλεγε ένας αρχισυντάκτης που είχα παλαιότερα σε περιοδικό που δούλευα το καλάθι με τα άχρηστα που είχε κάτω από το γραφείο του και έριχνε εκεί μέσα τα άρθρα που του έστελναν να δημοσιεύσει και δεν του άρεσαν).
Βάνα,
παρ' όλα αυτά, φοβούνται κι αυτοί μήπως δεν ψηφιστούν, δεν είναι απόλυτοι κυρίαρχοι του παιγνιδιού.
Να ρωτήσω το δικό μου (Αυτενεργό) μήπως έχει καμμιά ιδέα;
Για τους δρόμους το βλέπω λίγο δύσκολο (λόγω της ηλικίας μου, 55).
Ένα άλλο που σκέφτηκα : μπορούμε να ενεργοποιήσουμε κόσμο μέσω των (μαλακισμένων) μπλογκοπαίγνιδων τα οποί, όμως, θά 'χουν περιεχόμενο πολιτικό.
Τα μπλογοπαίχνιδα δεν είναι παρά μπλογκοπαίχνιδα, κάτι σαν διαδικτυακή ντάμα ή τάβλι ή γκρινιάρης, δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο. Όσο για την ηλικία, παλαιότερα κατέβαιναν σε διαδήλωση κάτι συνταξιούχοι ετομόρροποι και κάτι πιο νέοι που δεν ήταν συνταξιούχοι, άνω των εξήντα χρόνων. Γιατί δηλαδή σήμερα οι πενηνταπεντάρηδες δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο; Και δεν λέω να μην ξεκινήσουμε κάτι τέτοιο όπως αυτό που προτάθηκε, απλώς είπα ότι δεν μπορώ να το οργανώσω εγώ, γιατί δεν ξέρω με τι τρόπο μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Πώς μπορείς δηλαδή να κάνεις τους ενδιαφερόμενους να σε λάβουν πραγματικά υπόψη χωρίς να σε έχουν κάτω από το παράθυρό τους να φωνάζεις με τις ντουντούκες. Σίγουρα κάποιος τρόπος θα υπάρχει, απλώς εγώ δεν μπορώ να τον φανταστώ.
Και μην είσαι και τόσο σίγουρος ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα βγει και πάλι η ίδια κυβέρνηση, έστω και με μερικές παραλλαγές.
Βάνα,
ας μη συζητήσουμε το ... ηθικό μέρος απέναντι στον αγώνα.
Ούτε κι εγώ ξέρω πώς μπορεί να γίνει κάποια πίεση. Συζητάμε κι επειδή είναι καινούριο το μέσο πρέπει να βρούμε και καινούριους τρόπους να το εκμεταλλευτούμε. Έχω κι εγώ μεσάνυχτα αλλά το σκέφτομαι.
Δε θά 'ταν άσχημο να συζητούσαμε και με κανέναν τρίτο.
Σκέψου κι εσύ τι ιδαιτερότητες έχει το γουέμπ και ποιες να εκμεταλλευτούμε.
Υποθετικά το ατού του είναι η ανωνυμία. Όμως, κατά τη γνώμη μου, όταν ξέρουν ότι φοβάσαι μη μάθουν ποιος είσαι, αυτόματα χάνεις αυτό το ατού. Και γι αυτόν ακριβώς το λόγο προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους μπλόγκερς, λέγοντας ότι θα βγάλουν νόμους που να απαγορεύουν την ανωνυμία και σπέρνουν ειδήσεις μέσα στη μπλογκόσφαιρα που λένε ότι έχει ξεκινήσει παγκόσμια δίωξη κατά των μπλόγκερς καθώς και συλλήψεις. Κατά τη γνώμη μου όλα αυτά γίνονται με σκοπό την τρομοκρατία. Επίσης βρίσκονται πάρα πολλά ιστολόγια ανάμεσά μας τα οποία είναι εμβόλιμα, άλλα για να συλλέγουν διευθύνσεις και άλλα για να αποσυντονίζουν τους μπλόγκερς. Έχω εντοπίσει πολλά τέτοια και πρόσφατα κάποιοι έβγαλαν στη φόρα κάποιο ιστολόγιο που είχε άλλα δώδεκα από πίσω και ήταν της ΔΑΠ. Η γνώμη μου είναι ότι αν ξεκινήσει κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνει με άτομα εμπιστοσύνης και όχι δημόσια, όπως κάνουμε τώρα, αλλά με συννενόηση μέσω e-mail.
Ρε Βάνα,
ποια ανωνυμία; Μπορούν να μας 'βρουν οποιαδήποτε στιγμή.
Το τελευταίο που είπες ήταν σωστό. Το μόνο δύσκολο είναι να εντοπίσουν την πηγή της πληροφορίας (αφού τέτοιους μηχανισμούς χρησιμοποιούν κι αυτοί-infiltration).
Το θέμα είναι, λοιπόν, ότι δεν έχει νόημα μια ανοιχτή παρέα φάτσα-κάρτα αλλά ένα κρυμμένος πυρήνας. Έτσι χάνεις, όμως, τον κόσμο που 'πας να κινητοποιήσεις.
Κι ο σκοπός αυτού του πυρήνα θά 'ταν ποιος;
Δεν είναι και τόσο εύκολο να σε εντοπίσουν όσο νομίζεις χωρίς προηγουμένως να έχουν πάρει κάποιο ίχνος σου. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούν τα εμβόλιμα ιστολόγια. Αν ξεκινήσει κάτι σαν αυτό που προτάθηκε θα μαζέψει πολύ κόσμο αν στηθεί σωστά. Κι εκεί είναι που δυσκολεύομαι, στο πώς μπορείς να κάνεις ένα ιστολόγιο να λέει πράγματα ουσίας και να ξεσηκώνει τον κόσμο, όταν ο σκοπός σου δεν είναι να τον κατεβάσεις σε πορείες διαμαρτυρίας. Ο σκοπός μάλλον πρέπει να είναι να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι έχει δύναμη και να κάνει κινήσεις όπως το μποϋκοτάζ που έγινε τις προάλλες ή μια πρόταση που είδα σήμερα σε ένα άλλο ιστολόγιο, το οποίο έλεγε για ένα διάστημα να μην αγοράζει κανείς βενζίνη από τις δυο μεγαλύτερες εταιρείες πετρελαίου για να αναγκαστούν να ρίξουν τις τιμές. Το να μαζεύεις υπογραφές για κάποιο θέμα δεν νομίζω ότι θα φέρει κάποιο αποτέλεσμα, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνεις κι αυτό παράλληλα.
Βάνα,
now it's business!
Θα μαζευτούμε τρία άτομα με τις επαφές τους και θα κάνουμε ένα τεράστιο ανοιχτό μπλογκ. Αν ο σκοπός είναι να συνειδητοποιήσουμε κόσμο, θα γράφουμε κείμενα που θα τα δίνουμε από 5 ο καθένας (και οι επαφές μας) σε διάφορα μπλογκ που θα μπαίνουμε στο άσχετο.
Ποιος μου λέει εμένα τώρα ότι δεν είσαι χαφιές της ασφάλειας και προσπαθείς να μου πάρεις λόγια;
Και το ίδιο θα σκέφτεσαι κι εσύ.
Να το συζητήσουμε.
Όχι, δεν σκέφτηκα κάτι τέτοιο, ίσως γιατί η διαφορά μας είναι ότι εμένα δεν με νοιάζει να μάθουν ποια είμαι. Και ο λόγος που δεν λέω ποια είμαι δεν έχει καμία σχέση με το αν με νοιάζει μην το μάθουν ή όχι. Όταν ξεκίνησα το μπλόγκιγκ βγήκα με το πραγματικό μου όνομα και έγινε χαμός, ο οποίος χαμός δεν είχε τόσο άσχημη επίδραση σε εμένα όσο σε άλλα άτομα. Βέβαια ήμουν ψάρι τότε, δεν ήξερα τα κόλπα, αν γινόταν το ίδιο τώρα δεν θα έκανα τις βλακείες που έκανα τότε.
Βάνα,
άρα εγ'ω που βγ'ηκα με το πραγματικό μου όνομα φάτσα-κάρτα δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Γιατί είχε γίνει χαμός, είναι αστείο τ' όνομά σου ή τι;
Αυτό αν θέλεις μπορούμε να το κουβεντιάσουμε αλλά όχι εδώ. Γι αυτό άλλωστε υπάρχουν τα e-mail.
Βάνα στείλε μου ένα
Mα να σου πω και γω το σκέφτηκα
αυτό πριν φτάσω στο σχόλιο σου.
Αλήθεια τόση πολύ ζωντάνια και φυσικότητα που ασφυκτιούσε μέσα σας ( άντε μας) και μόλις βρήκε
χώρο ξεχύθηκε άτακτα,χύμα,σαν να
άδειασε το φεγγάρι όσα παραλειπόμενα είχε στο τεφτέρι του.? Τώρα τι θα κάνεις φίλε, κάτσε και μαζεψέ τα να βγάλεις
άκρη, να γράψεις τον επίλογο
και να προχωρήσεις σε επόμενη άγραφη σελίδα. Τίποτ΄άλλο δεν σε σώνει. Βλέπω την κουβέντα να τραβάει μεχρι το Φινόπωρο.
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Λυγερή,
πραγματικά δεν καταλαβαίνω για τι μιλάς.
Post a Comment