Είναι μια πόρτα στη μέση του πουθενά. Δε φαίνεται να χωρίζει τίποτα, δεν υπάρχει "εδώ" ή "εκεί". Όλα τούτα είναι ξεκάθαρα με την πρώτη κι επιπόλαιη ανάγνωση.Αυτός, όμως, ξέρει μέσα του ότι είναι απόλυτα ορισμένο το "εδώ" από το "εκεί". Το ξέρει σαν κυτταρική του ιδιότητα, κάτι που του δόθηκε, σα μια μη συνειδητοποιημένη γνώση, τη στιγμή της γέννησης.
Ανοίγοντας, λοιπόν, την πόρτα για να περάσει πάλι στο ίδιο τοπίο, είναι απόλυτα σίγουρος ότι όλα θ' αλλάξουν. Και, ίσως, ριζικά.
ΥΓ. Για τους χριστιανούς αναγνώστες ίσως βοηθήσει αυτό που είπε ο Χριστός "εγώ ειμί θύρα".
162 comments:
Σπύρο, χαίρομαιπου επέστρεψες... και μ' άρεσε ο λόγος αυτής της ανάρτησης. Πολλές φορές σκέφτομαι πως τις αναρτήσεις σου τις αδικούν τα σχόλια στη συνέχεια., βάζω και τον εαυτό μου μέσα, με αυτά τα δήθεν παιχνιδάκια που κάνουμε.
Θα είμαι φειδωλός στο μέλλον.
Καλημέρα.
Γιάννη,
μην έχεις καμιά ενοχή για το τι λέμε και πώς παίζουμε, όλα μέσα στη ζωή είναι.
Και να γράφεις ό,τι θέλεις.
Spyros
πολλές φορές ανοίγοντας πόρτες βρεθήκαμε στα ίδια τοπία, κι όμως
νομίζαμε ότι θ αλλάξει η ζωή μας...
ωστόσο πιστεύω ότι αν μας ξαναδοθεί η ευκαιρία θα το επαναλάβουμε, γιατί η ελπίδα...μπλα μπλα μπλα....!
Χωρίς να είμαι "ειδική" μ αρέσει ο απέριττος τρόπος που ζωγραφίζεις...
Mtryfo,
ή πιστεύαμε ότι ήταν ίδια;
η ζωή, ενδεχόμενα, αλλάζει μετά από απόφαση (με τη βοήθεια, βέβαια, κι εξωτερικών παραγόντων).
Δε χρειάζεται να είμαστε "ειδικοί"ι σε τίποτα, φτάνει μόνο που είμαστε "ειδικοί" στη ζωή.
Σπύρο επισκέπτομαι συχνά το μπλογκ σου αλλά είναι η πρώτη φορά που αφήνω σχόλιο.
η πόρτα στο πουθενά είναι εκπληκτική.
απ΄ τη μια είναι έξοδος κινδύνου
κι΄ απ την άλλη, είσοδος κινδύνου
όπως όλες οι πόρτες της ζωής μας ....
Doctor,
κι έχω γράψει κι ένα κομματάκι όταν ήμουν έφηβος, μάλλον από 'κει θα μου ήρθε να κάμω τούτο τον πίμακα.
Γιατί τη λες "είσοδο κινδύνου";
Ξεκαθάρισέ μου λίγο τι εννοείς.
Τα λέμε.
... απλά
εφόσον υπάρχει ανάγκη για κάποια έξοδο κινδύνου, σίγουρα πρέπει να προϋπήρξε μια είσοδος κινδύνου.
... όταν ήμουν μικρός (αιώνες πριν) είχα την απορία τι να βρίσκεται πίσω από τις εξόδους κινδύνου. δεν χρειάστηκε ποτέ να χρησιμοποιήσω κάποια τέτοια έξοδο και αποφάσισα - εκεί γύρω στην εφηβεία - πως κάθε έξοδος κινδύνου, από την άλλη της πλευρά θα έχει μια είσοδο κινδύνου...
όπως όλες οι πόρτες της ζωής μας....
Doctor,
(α) σε βρίσκω ουσιαστικό στο σκεφτικό σου
(β) ν' αφήσεις τα ... σάπια : δεν είναι συμμετρική η είσοδος κι η έξοδος ώστε να κυκλοφορούνε κι οι δύο σε ... συσκευασία "κινδύνου". Κάπου ανάμεσα δημιουργείται κάποια γνώση της συνείδησης.
(γ) ωρέ, τώρα που το λες, θυμάμαι κι εγώ στους σινεμάδες που είχαν έξοδο κινδύνου που ποτέ δεν χρησιμοποιούταν.
(δ) αποκλείεται νά 'σαι τόσο μεγάλος όσο εγώ (56)
Τα λέμε
Σπύρουλά μου,
Είδα πόρτα και μπήκα.Πειράζει που εγώ δουλευω στο ταχυδρομείο,στην υπηρεσία door to door,ξέρεις,παράδοση πακέτων και αλληλογραφίας αλλά δεν είδα να αλλάζει τίποτα;
Δυό πόρτες έχει η ζωή,Σπύρουλα,και τα ρέστα...
Και δε με λες,βρε καλό μου παλληκάρι,πώς και χάθηκες;Δε σου έλειψα,βρε,καθόλου;Δεν αναρωτήθηκες τι κάνω;Σου αφιερώνω την Αχάριστη του Τσιτσάνη,μόνο που για τις ανάγκες της περίστασης θα σε πω "αχάριστο"."Δε ρώτησες τόσον καιρό για μένα,πώς πέρασα τρελλή στην ξενιτιά...",το γνωρίζεις το άσμα,είμαι σίγουρη.
Να σαι καλά,βρε,και να μας θυμάσαι!
:)
Όλα θα πάνε καλά,
(α) δε θα πρόσεξες καλά, πριν την πόρτα είναι το κουδούνι και μετά το ... βρίσιμο γιατί τους ξύπνησες
(β) μου έλειψες και πολύ μάλιστα, αλλά έχω ένα πρόβλημα με το μπλογκ, δε με ειδοποιεί με μέηλ όταν υπάρχουν νέα σχόλια (ώστε να επεμβαίνω τάχιστα). Μήπως μπορείς να μου 'πεις τι μαλακία έκαμα, να τη διορθώσω;
(γ) να χειμωνιάσει γιατί έχουν πέσει κάτι προβλήματα και δεν μπαίνω αρκετά στο γουέμπ
(δ) αν θέλεις, στείλε μου μέηλ
Σπύρουλα,
Λίγο έλειψα και παρατηρώ πως ξέχασες το ιδιόμορφο γλωσσικό μας ιδίωμα - λες:"τάχιστα" αντί να πεις "πάρε αυτά".Θα σε επιπλήξω!
Με ρωτάς αν μπορώ να σου πω τι μαλακία έκανες(sic)αλλά τέτοια διάγνωση,από μακριά,ξεπερνά ακόμα και τις δικές μου ικανότητες επί του θέματος.
:)
Κάτι έχεις αλλάξει στις ρυθμίσεις,θα το σκεφτώ και θα σου πω.
Εύχομαι να τελειώσουν γρήγορα τα προβλήματα - πάντως στην Κέρκυρα φθινοπωριάζει νωρίς,θυμάμαι που έχει πολλές βροχές στις αρχές του φθινοπώρου.
Όλα θα πάνε καλά,
(α) μετανοώ πάρε αυτά, ήταν μεγάλο ατόπημα που ξέχασα
(β) πες μου πώς να το διορθώσω γιατί έχω τα ... μαύρα μου
(γ) μπα, έχουν αλλάξει ριζικά οι εποχές.
(δ) ήρθε ο Τσάντος από την Αμερική για μια βδομάδα και περάσαμε χάρμα, κάθε δεύτερο βράδυ κοιμόμαστε στις 5 (το πρωί).
Εάν υποθέσουμε ότι η πόρτα είναι "εξοδος κινδύνου" τότε λογικά από την άλλη πλευρά δεν θα έπρεπε να γράφει "είσοδος ασφάλειας";
Με μπέρδευε πάντα αυτή η πινακίδα. Σε περίπτωση κινδύνου ποιος βγαίνει από την πόρτα; Εμείς ή ο κίνδυνος;
Here comes a sun,
όχι, έξοδος κινδύνου σημαίνει ότι εδώ είναι ο κίνδυνος κι άρα από την άλλη πλευρά εισέρχονται σε ... κίνδυνο.
Από την πόρτα βγαίνουμε εμείς για ν' αποφύγουμε τον κίνδυνο.
Όμως, τη βασικότερη ιδέα ότι "παρ' όλο που είναι το τοπίο όμοιο εκατέρωθεν, αυτός έχει μια εσωτερική σοφία να μην το βιώνει όμοιο (μέσα του)" γιατί δεν το εξετάζουμε;
Ή, "οι έξοδοι και είσοδοι είναι μόνο μέσα μας" (σαν ελεύθερη βούληση;).
Δεν ξέρω, elaborate on this.
Ακριβώς όπως το περιγράφεις. Η πύλη είναι μόνο μέσα μας. Είναι καθαρά απόφασή μας για το πως θα βιώσουμε τον κόσμο γύρω μας. Ξέρω πολλούς, της γράφουσας συμπεριλαμβανομένης, που κάποια μέρα άνοιξαν αυτή την πόρτα, μη αντέχοντας την οπτική που είχαν για τα πράγματα. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι όμως συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το μόνο που τους φταίει είναι ότι ο κόσμος είναι χάλια. Αυτή η θέση είναι πολύ βολική γιατί δεν απαιτεί καμμία υπευθυνότητα, κοντολογής "για όλα φταίει κάτι άλλο".
@spyrouleto:
Άκου να δεις,Σπύρο,θα με πιάσει η τσαντίλα μου.Όχι επειδή ήρθε ο κατά τα άλλα συμπαθής κύριος Τσάντος εσύ τώρα να μας το παίζεις Αμερικάνος και κάθε τρείς και λίγο να μας αμολάς και από μια αμερικανικούρα,elaborate on this και δεν συμμαζεύεται...Υπάρχει και κόσμος που δεν πήγαινε στου Στρατηγάκη ή την έκανε κοπάνα.Κι αν όχι κοπάνα,πήγαινε Κοπακαμπάνα και δεν έμενε καιρός για μάθημα.
:)
Και γιατί μου επισημαίνεις ότι κάθε δεύτερο βράδυ πέφτατε στις 05.00 τα ξημερώματα;Γιατί αυτή η περιοδική συχνότητα;Και κάθε πρώτο βράδυ,δηλαδή,πέφτατε με τα κοκκόρια για να πάρετε δυνάμεις για την επομένη;
Με ρωτάς πάρε αυτά πώς θα διορθωθεί το ατόπημα της λήθης.Δεν ξέρω,θα το σκεφθώ,I'll think about it,πάρτην τώρα,την αγγλικούρα,να μη στη χρωστάω!
Here comes a sun,
περίμενε.
(α) Ανοίγεις μια πόρτα μέσα σου (αποφασίζεις, ίσως) και πας πιο μέσα ή πιο έξω; Αν μιλάμε για κίνδυνο, από πού προέρχεται; Αν απ' έξω, τότε πας πιο μέσα σου.
Όμως, το ταξίδι προς τα μέσα μας ήδη (εγώ, δηλαδή) τό 'χουμε αρχίσει, σα μια βασική επιλογή ελεύθερης βούλησης, όχι γιατί μ' ανάγκασαν να κλειστώ. Σα μια επιλογή του να ΄δω τι σκατά έχουν αυτές οι κλειστές πόρτες μέσα μου, ν' ανοίξω μία-μία και να "αερίσω".
(β) οι περισσότεροι άνθρωποι μαζεύουν πληροφορίες που τους λένε ότι είναι σκατά γύρω, αλλά δεν κάνουν ποτέ τη σύνθεση. Συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού τους. Πάμπολλοι είναι περαστικοί απ' αυτή τη ζωή. Σ' αυτό έχεις΄δίκιο.
Όλα θα πάνε καλά,
(α) τι σύπμπτωση! Κι εγώ στου Στρατηγάκη πήγαινα. Αλλά ήμουν καλό παιδί και διάβαζα.
(β) Με το Τσάντο είμαστε μαζί από δευτέρα Δημοτικού, μαζί στα πρώτα βάσανα, στις πρώτες αναμνήσεις. Κι ανταλλάσσαμε απόψεις για ... χειροποίητο σεξ (που ούτε στα βάσανα, ούτε στις αναμνήσεις χωράει, αν έπιασες το υπονοούμενο).
Προσπαθήσαμε να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το είχαμε αφ'ησει αλλά, νήμα είανι, σπάει.
(γ) τα ξενύχτια γίνονταν πάνω από Irish coffee (για να ... αγγλικεύσω άλλη μία φορά) κι ύστερα από ρετσίνα.
(δ) τι κάνει ο Γιάννης; Ελπίζω νά 'ναι καλά.
Το θέμα είναι να μην βρίσκουμε σφαλιστές πόρτες και κυρίως να μην τις φανταζόμαστε κλειστές πριν καν τοποθετήσουμε τα κλειδιά.
Ούτε μπροστά μας, ούτε πίσω μας.
Αν ήταν χρεία πάντως θα γύριζα πίσω ακόμα και αν όλα είχαν αλλάξει!
Και ότι και αν έβρισκα μπροστά δεν θα ξεχνούσα τι είχα ζήσει μέχρι να διαβώ τη νέα θύρα.
γεια
πάλι πορτοκαλια , ουρανους κλπ
ουφ εγώ περίμενα παράθυρο αμάν ρε σπύρο.
η πόρτα έχει καγκελα.
τέλειος σωματοτυπος σε μια λιτη πορτα με φόντο ένα άγονο τοπιο.
πάντως ο ιδιος φέρει ελπιδοφορο χρωμα,
καλό και το τελειωμα του σχολιου και ομολογώ απαραίτητο
Πόρτα φυλακής. Δραπετεύεις ή μέσα κλείνεσαι;
Η φυλακή είναι η κοινωνία ή η έρημός μας;
Αναρωτιέμαι...
[Καλώς σε βρήκα]
Peirazei pou egw den vlepw pouthena porta? Oute kan sti zwgrafia sou.An evlepa tin porta, tha itan san na agnwousa ton ourano kai na evlepa to daxtylo (opou daxtylo = porta)
Paw gia ypno, giati an katsw ligo parapanw mporei na dw kai kana parathyro kai na thelw na to skasw....
Filia Spyro
Λάκωνα,
(α) η λέξη-κλειδί που είπες ήταν "να μην τις φανταζόμαστε"
(β) να γύριζες πίσω, πού; Σε μι παλιά αντίληψη του κόσμου;
(γ) θα άντεχες ό,τι κι αν έβρισκες μπροστά σου; Ακόμα κι ανατροπή των αντιλήψεων που έχεις για τον εαυτό σου; Τι είναι ένας εαυτός;
Ocean Soul,
(α) το παράθυρο στο έχωψ τάξει και κάποια ώρα θα έρθει κι αυτό, υπομονή.
(β) τα κάγκελα μας τα έβαλε ο καπιταλισμός
(γ) για να γουστάρεις το τέλειωμα, υποθέτω ότι προσμένεις αιώνια ζωή (στο επέκεινα). Κι εγώ έτσι ξεκίνησα και δεν είμαι σίγουρος πια για τίποτα
Χάρις π,
(α) καλώς ήρθες
(β) όντως φυλακής η οποία είναι οι (ως επί το πλείστον, δοτές)αντιλήψεις που έχουμε για τον εαυτό μας. Ή, για το τι είναι φυλακή.
(γ) καλά κάνεις κι αναρωτιέσαι για το ποσοστό του εαυτού μας και της κοινωνίας πάνω στη "φυλακή" μας
Ερασιτέχνισα,
(α) ναι, πειράζει εμένα που δε θέλεις να βγεις στο φως (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Θα το παλέψουμε, όμως. Αυτό είναι μια υπόσχεση από μεριάς σου.
(β) Τα καλά μαντάτα είναι ο ουρανός που βλέπεις, υπάρχει ελπίδα τεράστια, η οποία, αν το δουλέψουμε, θα γίνει πραγματικότητα. Κι ύστερα όλα θα φαίνονται τόσο απλά.
(γ) από ποιον να το σκάσεις;
(δ) φιλιά και σε σένα
Δεν υπάρχουνε πόρτες στη μέση του πουθενά.Σοβαροί νάμαστε.Μην έχεις παραισθήσεις και ιδεάζεις και τους ρέστους που τα παίρνουν στα σοβαρά και ψευτοφιλοσοφούν με ανύπαρκτα προβλήματα ή τουλάχιστον πολύ υποκειμενικά. Το πρόβλημα είναι ότι εντός ολίγων ημερών παρουσιάζεσαι με γραφίδες και άρχεται μιά από τα ίδια.
Αλήθεια στον αγιασμό θα παραστείς;;
Γυμναστή,
Υπάρχουνε πόρτες παντού. Και είμαστε σοβαροί όσο το επιτρέπει η υ΄παρξή μας. Δεν υπάρχουν ψευτοπροβλήματα, πρόβλημα είναι αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι σαν τέτοιο.
Άρχεται μια από τα ίδια αλλά οι μαθητές θά 'ναι καινούριοι.
Στον αγιασμό πάντα παρίσταμαι, είναι μια κούφια τελετουργία που έχει τον ήχο της ... ταφόπλακας.
Να σε βλέπουμε λίγο πιο συχνά.
Πιο μέσα ή πιο έξω, δεν το λέει ούτε η εικόνα σου. Εξαρτάται από το σημείο εκκίνησης. Για χρόνια νόμιζα ότι ήμουν φυσιολάτρης γιατί απλά βρισκόμουν τακτικά στη φύση. Μέχρι που ανακάλυψα ότι τίποτα δεν έβλεπα παρά μόνο τον εαυτό μου ως σώμα, να τριγυρνά εκεί μέσα. Οταν άγγιξα έναν παραζαλισμένο τζίτζικα, τόπιασα το υπονοούμενο. Κι άρχισα να παρατηρώ και να αγγίζω. Βγήκα προς τα έξω και άρχισα να μαθαίνω για μένα τόσα πολλά, που ξαναμπήκα μέσα και βρήκα τη φύση μου.
Here comes a sun,
το σχόλιό σου είναι ένα μικρό διαμάντι. Και μια εξομολόγηση που προηγούμενο δεν έχει.
Καθρεφτιζόμαστε σε πράγματα τα οποία νοιώθουμε. Τόσα περνάνε γύρω μας κάθε μέρα βουβά, άνθρωποι, ζώα, λουλούδια, ιδέες, μουσικές. Δεν αντιλαμβανόμαστε σχεδόν τίποτα, επειδή δε θέλουμε.
Καθρεφτίστηκες στη Φύση κι έμαθες για σένα.
Νά 'σαι καλά.
να μου επιτρεψεις Σπύρο να πω ότι ο φιλος γυμναστής σε ξεσκέπασε.
Ocean Soul,
ξεσκέπασε τι; Τα ανύπαρκτα προβλήματα; Τα υποκειμενικά; Την ψευτοφιλοσοφία; Τις παραισθήσεις που έχω; Την αχρηστία όλων των παραπάνω;
Δεν είχα υτίποτα να κρύψω από την αρχή, με τ' όνομά μου "ντεκλαρέ" βγήκα (σε αντίθεση με το Γυμναστή που κρύβεται κάτω από μια ανωνυμία). Κι έγραψα αυτά που είχε σε μυαλό και καρδιά.
Κι από την άλλη μεριά, δεν είναι τι γράφει ο Γυμναστής, αλλά τι διαβάζουν οι άλλοι. Και πόσο τα αντιλαμβάνονται σαν πραγματικά κομμάτια για σκέψη ή σαν αποκυήματα σαλεμένου μυαλού.
ξέρεις ωστοσο ολη η πεζη πραγματικότητα δοσμένη πίσω από μια ανωνυμία.
Ας ονειρευτουμε και ας φυγουμε απο αυτήν μέσα από την ομορφιά των πινάκων και των λόγων σου
Έλα που ο Γυμναστής βρήκε πόρτα στη μέση του πουθενά. Το μπλογκ του Σπύρου!
Και αν μετά τη μία το βράδυ μπαίνει κλεφτά σε πόρτες ρίχνοντας χολή δείχνει ότι:
1)Δεν έχει ζωή
2)Έχει υπαρκτά προβλήματα
3)Είναι όντως γυμναστής αλλά βραδιάτικα τι μπορεί κανείς να γυμνάζει;
Αυτό λέει επώνυμα η πεζή πραγματικότητα!
Ocean Soul,
(α) γυρίζω από μια κηδεία κι αυτό είναι τα καλά μαντάτα. Ο πατέρας της Κέλυς ("λινκ "Νάμαστε") βαρέθηκε να ζει.
Δική του επιλογή και τον τιμήσαμε γελώντας και κάνοντας του το ταξίδι ανώδυνο.
(β) τα όνειρα είναι τσάμπα, σε οδηγούν σε μονοπάτια που πιθανόν να μην τα σκέφτηκες, αποφορτίζουν τον εγκέφαλο και ούτω καθ' εξής
(γ) δεν ντρέπομαι για τίποτα πού 'χω κάνει, δεν έχει κανένα νόημα. Και η ομορφιά βρίσκεται σε πράγματα που ούτε καν τα φανταζόμαστε.
Θέλω να κοιτάξω τον καθρέφτη και να μη μετανοιώσω
Λάκωνα,
(α) κάτω από τον ήλιο είμαστε παιδιά ενός θεού
(β) δεν έχει νόημα η χολή γιατί γυρίζει πίσω (backfire)
(γ) πιθανόν να 'ναι κάποιος φίλος και κάνει καλαμπούρι (είναι απίστευτο πόσο μαλάκας είμαι : θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί κι απλώς αποπροσανατολίζονται ζαλισμένοι από κάποιο παροδικό εγωισμό)
(δ) μανάρια, γιατί να μη σκεφτούμε όλοι μαζί; Τι κακό θα κάμει λίγη σκέψη; Είναι τρομαχτικό μερικές φορές, δε λέω, αλλά ταυτόχρονα και ιαματικό.
(ε) αν ο κόσμος είναι κακός, δε θέλω να το πιστέψω "ασε τον τρελό στην τρέλα του"
Σας καληνυχτίζω.
Αυτό το "να σκεφτούμε όλοι μαζί" πως σου προέκυψε? Η σκέψη δεν κάνει κανένα κακό, όσο είναι μοναχική και δεν την μοιραζεσαι. Αν αποφασίσεις να την μοιραστείς και με άλλους τότε παίζεται...
Επαψα να αναρωτιέμαι αν και πόσο κακός ειναι ο κόσμος που ζούμε...
την καλημέρα μου :)
για να αφήσω και ένα "θετικό" σχόλιο...
συμφωνώ απολύτως με το β και γ στο σχόλιο σου της 27/8 12.38 ΑΜ
Mtryfo,
(α) καλή η μοναχική σκέψη (και οδηγεί σε βάθος), αλλά πρέπει να γίνονται "διορθώσεις" καθρεφτιζόμενη σε άλλες απόψεις. Ακόμα και τώρα, μετά από 30 χρόνια καθηγητής, πάντα θα υπάρχει ένας μαθητής που θα μου 'πει κάτι προτότυπο.
Από την άλλη μεριά, δεν ξέρεις πόσο σε βοηθάει το να βλέπεις ότι κι άλλοι άνθρωποι έχουν παρόμοια ψυχομπουκώματα.
(β) όπως κι εσύ έπαψα ν' αναρωτιέμαι αν είναι κακός ο κόσμος και κατάληξα ότι είναι αδιάφορος κι έντονα εγωκεντρικός.
Κι αρκετά κουτός.
Σπύρο κάθε ημιμαθής και μίζερος που κοιτάζει τους πίνακες σου δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι:
Ανοίγεις τον υπολογιστή και το πρόγραμμα το οποίο ξόδεψες χρόνο για να το μάθεις!
Φαντάζεσαι τι και πως θα το σχεδιάσεις.
Αρχίζεις να παίζεις με τα χρώματα.
Επεξεργάζεσαι ξανά και ξανά με υπομονή ενώ είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος αφού τέτοιες δημιουργίες απαιτούν πολύ λεπτομέρεια.
Κρίνεις το δημιούργημα και κάνεις αναιρέσεις μέχρι το τελικό save.
Γενικότερα διαθέτεις τον ελεύθερο σου χρόνο δημιουργικά κάνοντας κάτι όμορφο.
Ποτέ δεν παρουσιάστηκες ως ο ψηφιακός Πικάσο, ούτε πήγες να δημιουργήσεις φιλοσοφία μετά το Σωκράτη και το Νίτσε.
Και όλα αυτά σε μια εποχή όπου το μυαλό του ανθρώπου υπολειτουργεί και το καίριο φιλοσοφικό ερώτημα είναι πόσο στητό και χυμώδες είναι το στήθος της τάδε και πότε άλλαξε το βρακάκι της η δείνα.
Γενικότερα άτομα που μόνο μιζεριάζουν κουτοπόνηρα και δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα με εκνευρίζουν αφάνταστα.
Λάκωνα,
όχι που δε θά 'θελα νά 'μουν ο Νταλί! Αλλά μέχρι εδώ με ... παίρνει.
Και, στην ουσία, δε ζωγραφίζω αλλά συνθέτω εικόνες. Καλά είναι όσον καιρό παίρνω χαρά κι βγάνω κάτι που να αξίζει να το δουν κι οι άλλοι.
Ναι, τα στάδια είναι ακριβώς όπως τα ανέφερες. (Μήπως ζωγραφίζεις κι εσύ και μας το ... κρύβεις;)
Μη χάνεις την ψυχραιμία σου, όμως, γενικά γιατί δε θα φτάσεις σε ... μαγάλη ηλικία.
Σ' ευχαριστώ.
Τα λέμε.
Πολύ ώραία η σκέψη σου για τις θύρες, το ΄΄εδώ΄΄ και το ΄΄εκεί΄΄.Είσαι και επτανήσιος..καλώς σε βρήκα..
Ελευθερία,
από πού είσαι; Και, καλώς ήρθες.
Η πόρτα που χωρίζει το συνειδητό από το ασυνείδητο. Λίγο αν την ανοίγαμε και ρίχναμε μια ματιά στις βαθύτερες έννοιες των μίζερων καθημερινών προβλημάτων μας θα βλέπαμε τη λύση σε πολλά. Πίσω από μια επιφανειακή εμμονή κρύβεται πολλές φορές κάτι βαθύτερο που έχει να κάνει με τις θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις της ζωής. Κοίταξα και εγώ δειλά και μάλλον πήρα μια γεύση…
InsideMyHeadx,
δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω και να σου ευχηθώ "καλό εσωτερικό ταξίδι".
Ένα ερώτημα, όμως, "είναι τούτη η πόρτα (του πίνακα) είσοδος ή έξοδος;".
Τι διαφορά θά 'χε;
Ευχαριστώ Σπύρο, για μένα αποτελεί και τα δύο, είσοδο στα βάθη του εαυτού και έξοδο από ανούσιες εμμονές.
InsideMyHeadx,
και πάλι δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.
Οπότε μπαίνει το ερώτημα "περνώντας την πόρτα προς τα μέσα, δεν υπάρχει κάποιο δέος, κάποιος φόβος τι θα βρεις εκεί;"
ναι φοβάσαι και αυτός είναι ο λόγος που σταμάτησες να θέλεις να περάσεις την πόρτα και κάλυψες το κενό με άλλα προβλήματα. Αλλά κάποια στιγμή καιρός να ξεπεράσεις τους φόβους, γιατί καλύτερα να υποφέρεις για κάτι που βρήκες μέσα εκεί (ευγενική οδύνη:) παρά απλά να απασχολείς το μυαλό σου με άσχετα.(άχρηστη οδύνη:))
insidemyheadx ,
και πάλι έχεις δίκιο. Και, μου θυμίζεις ότι αρκετοί είναι οι περαστικοί από τη ζωή.
Κι ερχόμαστε στο ερώτημα "έστω ότι βρίσκεις κάτι το άσχημο εκεί μέσα, θα το διορθώσεις, θα το αγαπήσεις, θα το συχαθείς, τι;"
μάλλον θα ζήσω με αυτό, ξέροντας όμως ακριβώς τι είναι αυτό. Αλλά δεν έχω φτάσει μέχρι εκεί, άρα μάλλον δεν ξέρω τι να το κάνω
insidemyheadx ,
ο εαυτός μας είναι ένα μάτσο αντιλήψεις, που ανανεώνονται κάθε στιγμή. Το θέμα είναι ότι στο ταξίδι προς την αυτογνωσία προχωράς έχοντας στο χέρι ένα εργαλείο, ας πούμε νυστέρι (για να κόψεις ό,το κακό βρεις.
Όμως και το νυστέρι είναι ένα μάτσο από αντιλήψεις που έχεις εκείνη τη συιγμή.
Παίζει, λοιπόν, ρόλο κι ο χρόνος που θα λάβει χώρα αυτό το ταξίδι. Όσο πιο μεγάλος είσαι, το νυστέρι (οι αντιλήψεις σου) θα είναι περισσότερο τροχισμένο.
Παραμένουμε,λοιπόν, σε επιδερμικές "εγχειρήσεις" μέχρι που να αποχτήσουμε σοβαρή εμπιστοσύνη στο εργαλείο (νυστέρι-μυαλό) για να κάμουμε τη μεγάλη τομή.
Από Λευκάδα..να σαι καλά
Ελαυθερία,
πατρίδαααα!!!
Οταν αλλάξει το βλέμμα,ο τρόπος που βλέπει κανείς,ανακαλύπτει πράγματα που δεν έβλεπε πριν, στο ίδιο ακριβώς τοπίο.
Και είναι πολλά αυτά που δεν βλέπουμε,υπάρχουν,
αλλά δεν τα βλέπουμε.
Το να "δεις'' είναι ουσιαστικά η πόρτα.
Νομίζω.....
Καλησπέρα σε όλους
Κέλυ,
το βλέμα αλλάζει από μόνο του (δηλαδή, σα μια δική μας αποκλειστικά προσπάθεια) ή αλλάζει επειδή αλλάζει αυτό το τοπίο;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση που παραπέμπει ίσως στην κβαντομηχανική,που (ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα) λέει πως ο παρατηρητής,η παρατήρηση αλλάζει το παρατηρούμενο.
Το βλέμμα αλλάζει με την επίγνωση.
Το νέο κοίταγμα αλλάζει το τοπίο;
Μάλλον κατά κει κλίνω.
Κέλυ,
αυτό τείνω να πιστέψω κι εγώ. Και τούτο είναι η μεγάλη μαεστρία του βουδισμού που τα θεωρεί όλα αυτά ενιαία.
http://www.klain.gr/
Ρίξε μια ματιά εδώ και κυρίως στο Blender. Θα δημιουργήσεις πολύ καλύτερους πίνακες και ρεαλιστικούς.
Τα πάντα είναι δωρεάν αφού είναι προγράμματα ανοιχτού κώδικα.
θα συμφωνησω με τον απαραδεκτο πιο πανω...
απ΄ τη μια είναι έξοδος κινδύνου
κι΄ απ την άλλη, είσοδος κινδύνου..
καταπληκτικο.....
Λάκωνα,
πάω να 'δω τι είναι αυτά.
Σ' ευχαριστώ.
Spyros1000,
ρε γαμώτο, γιατί παντού κίνδυνος;
από εμάς τους ίδιους κινδυνεύουμε, εντέλει.
Τα λέμε
Παιδιά,εγώ λέω ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.
:)
'ολα θα πάν καλά,
σε βρίσκω σωστή.
Δεν είναι φυσικά μια θύρα στη μέση του πουθενά.Ο χώρος ορίζεται από το σχήμα και το χρώμα. Το πουθενά αν αναφαίρεται σε μη προσδιορισμένο τόπο, θα μπορούσε να ορισθεί ως ο χώρος των ανθρώπων.Υπάρχει και εδώ και εκεί. Γιατί δεν υπάρχει μόνο ο χώρος είναι και ο χρόνος (ή όπως λες ο χρόνος των κυτάρων μας). Το εκεί είναι ένας άλλος χρόνος άρα και ένας άλλος χώρος. Σωστά λοιπόν ξέρει αυτός αλλά ξέρουμε και μείς. Δεν μπορεί να είναι απόλυτα ορισμένο το εδώ γιατί το "εδώ" μας δεν είναι σταθερό είναι ροή. Ακόμη και ακίνητοι να είμασταν θα αλλάζαμε ως γνωστόν. Κανένας δεν είναι θύρα από μόνος του η θύρα πραγματοποιείται.
Albus Genius,
(α) το νικνέημ σου τι ακριβώς σημαίνει;
(β) η δική μου πρόθεση ήταν να βάλω την αντίληψη σε πρώτο πλάνο. Η δική σου ανάλυση είναι να χωρέσεις το χρόνο στον τόπο. Μπορούμε να τα συνθέσουμε αυτά τα δύο; Έλα να σκεφτούμε.
(γ) προχωρώντας λίγο πιο πέρα, αναρωτιέμαι "ο χρόνος, άραγε, πόσο απέχει από το να είναι μια άλλη αντίληψη της φθαρτότητας;". Ή, γενικά, μια αντίληψη;
(δ) Σε καλωσόρισα; Δεν σε καλωσόρισα. Καλώς ενέσκυψες για να συζητάμε και να καλαμοπουρίζουμε.
΄Οσον αφορά το νικνέημ:
1.Για τον Genius(Γενέθλιος δαίμονας για τους Λατίνους. Ο Genius είναι η δική μας ζωή στο μέτρο που δεν την δημιουργήσαμε εμείς αλλά μας δημιούργησε.) αρχικά με έχει ενθουσιάσει μια περιγραφή του Giorgio Agamben: Το να ζείς με τον Genius σημαίνει να βιώνεις μια μύχια σχέση με μία ξένη ύπαρξη, να σχετίζεσαι αδιαλείπτως με μία ζώνη αγνωσίας, με μια περιοχή μη γνώσης." Το Εγώ σε μια ζώνη αγνωσίας παρίσταται μειδιώντας στην δικιά του αποσύνθεση.
΄Οπως καταλαβαίνετε με την συμμετοχή μου στα "blogs" επιδιώκω την δικιά μου αποσύνθεση. Ο όρος αποσύνθεση μπορεί να προσεγγιστεί υποκειμενικά. Διαλύεσαι δηλαδή από αγάπη για τον άλλον,από μίσος,από οτιδήποτε.
Για το Albus. "Με τον καιρό ο Genius διχοτομείται και αρχίζει να προσλαμβάνει μια ηθική απόχρωση.Οι πηγές κάνουν λόγω για ένα καλό γενέθλιο δαίμονα και για έναν κακό γενέθλιο δαίμονα, για έναν Genius λευκό (albus)και για ένα μαύρο (alter)." Επειδή κατά τη δική μου αντίληψη το μαύρο δεν κατανοείται παρά ως στέρηση του λευκού, όπως η νύχτα είναι στέρηση της μέρας και δεν την θεωρώ ως οντότητα αλλά ως στέρηση,για αυτό διάλεξα το Albus Genius ως την αρχική ενότητα. Τις διαρχίες ως οντότητες ασπρο- μαύρο δεν τις θεωρώ υπαρκτές το μαύρο, το κακό δηλαδή το θεωρώ ως στέρηση του καλού και όχι ως αυθύπαρκτη οντότητα.Αυτή η αντίληψη είναι όχι πανομοιότυπη αλλά στον ίδιο δρόμο και με την αντίληψη της ορθοδοξίας όσον αφορά το καλό και το κακό.
2. Η αντίληψη δεν χωρίζεται του τόπου και του χρόνου. Dasein που θάλεγε και ο Χαϊντεγκερ και σε αδόκιμη μετάφραση το "εδωνά" είναι.
3. Η λέξη φθαρτότητα είναι λέξη που έχει να κάνει με ενοχές και στην ουσία της είναι θρησκευτικού τύπου.Δεν υπάρχει φθορά κατά τη γνώμη μου τροπή υπάρχει.Και για να μην μιλήσω για τον Λαβουαζιέ θα σας θυμίσω την εξίσωση Σρέντιγκερ.Τα σωματίδια συνολικά στο χώρο δεν μπορούν να δημιουργηθούν ή να καταστραφούν, υπάρχουν.
4, Για το καλωσόρισμα ευχαριστώ, για να καλαμοπουρίζουμε είμαι βέβαιος,για να καλαμπουρίζουμε υπόσχομαι να προσπαθήσω.
Albus Genius,
αποσπασματικά απαντώντας:
(1) "Το Εγώ σε μια ζώνη αγνωσίας παρίσταται μειδιώντας στην δικιά του αποσύνθεση" μου θυμίζει μεταφυσική (πολύ θρησκευτική) εμπειρία. Η εξαύλωση, η διάλυση σε μια περιοχή μη γνώσης, δεν παραπέμπει στη συνηθισμένη τάση των ανθρώπων για Γνώση, αφού ακολουθείται από αποσύνθεση του εγώ (όχι που πιστεύω και πολύ στο "εγώ"). Η αποσύνθεση θα έρθει μόνη της κατά τις τελευταίες στιγμές της ύπαρξης κι όχι σα θυσία σε μια Γνώση που ενδεχόμενα να πάει και χαμένη αφού δε θα χρησιμοποιηθεί (ούτε κι απόλυτα υπέρ της ωφελιμιστικής Γνώσης είμαι).
(2) "όπως η νύχτα είναι στέρηση της μέρας και δεν την θεωρώ ως οντότητα αλλά ως στέρηση" ναι, δεν είναι οντότητα, είναι η άλλη άκρη του συνεχούς που λέγεται ημερονύκτιο. Όλες οι έννοιες και τ' αντίθετά τους ΄δημιουργούν τέτοια συνεχή.
(3) η δημιουργία ενός "μηχανισμού αντίληψης" είναι σύμφυτη του χωρόχρονου. Όμως ενός συγκεκριμένου, παρελθοντικού, χωρόχρονου. Από εκεί κι ύστερα η ζωή ξετυλίγεται καινούρια κάθε μέρα κι η αντίληψή μας είναι αυτή που ανοίγει τα μονοπάτια πάνω στα οποία θα πατήσουμε. Μια αντίληψη που διαρκώς ανανεώνεται με νέες εμπειρίες, πλην όμως έχει τις ρίζες της σε κάποια παιδική ηλικία. Κανένας δεν ξεφεύγει από το "υποσυνείδητό" του.
(4) η φθαρτότητα (δεν εννοώ μόνο του σώματος) καλύπτεται από το 2ο Θερμοδυναμικό αξίωμα και την έννοια εντροπία (μέτρο της αταξίας). Το αενάως υπάρχον των σωματιδίων, ίσως, θα μπορούσαν να περιγράψουν την έννοια της συνείδησης (από τη βουδιστική της σκοπιά).
(5) αυτό που υπόσχομαι εγώ είναι να απαντάω, μόνο και όταν (και σε όσα) καταλαβαίνω. Δεν αντελήφθην, αίφνης, τη λέξη "καλαμοπουρίζω" (παρ' όλο που διαισθάνομαι ότι είναι χιουμοριστική).
(6) επειδή είναι καλό να γνωρίζουμε το συνομιλητή μας, θα σε παρακαλούσα (α) να παρατήσεις τον πληθυντικό και (β) να συμπληρώσεις το προφάϊλ σου με πληροφορίες.
Είναι σίγουρο ότι θα τα ξαναπούμε.
Albus Genius,
τώρα είδα ότι τό 'χα γράψει εγώ το "καλαμοπουρίζουμε" και νόμισα (μέσα στη συνθετότητα των όσων γράφεις) ότι ήταν κάποια καινούρια λέξη. Κι αυτό είναι ένα (φυσικά αποσταγμένο) ... καλαμπούρι.
Οι έννοιες παρελθόν, παρόν και μέλλον και μάλιστα η έννοια, "παρελθοντικός χωρόχρονος" δεν υφίστανται έτσι σήμερα. Ποιό είναι το παρελθόν λόγου χάριν για το φως ένός άστρου που βλέπουμε;Τό δικό μας; Του άστρου που έφυγε το φώς και θέλει κάποιο χρόνο ή πολλά χρόνια για να έρθει στη γή μας; Ποιό είναι το παρόν του φωτός που δεν είδαμε ακόμη;Δεν είμαστε ξέρεις ο αφαλός του σύμπαντος. ΄Οσο για το υποσυνείδητο σου γράφω μια απάντηση του Goldstein στις συνδέσεις σου: "δεν υπάρχει ασυνείδητο,αφού η συνείδηση είναι πάντα παρούσα σε αυτό που συνειδητοποιεί". Ο αρχικός βουδδισμός δεν είχε το Βούδα ως θεό ούτε πίστευε στην μετενσάρκωση. Αργότερα ο Μαχαγιάννα βουδδισμός ανέπτυξε αυτή την άποψη που μπορεί κατ' "ελάχιστο" να συνδέεται με αυτό που λές.
Albus Genius,
(1) το τι είναι παρελθόν ή μέλλον, ας πούμε αντικειμενικά, το καθορίζει (όπως αναφέρθηκε) η εντροπία, η οποία καθορίζει και φορά του χρόνου. Από την άλλη μεριά, η υποκειμενική αντίληψη αυτών των εννοιών δε θα μας βγάλει πουθενά αφού η αντίληψη του καθενός είναι μοναδική.
(2) και πάλι, μίλησα για υποσυνείδητο σαν ένα πακέτο από "συμβάντα" του μυαλού που δεν περνούν από τον ιππόκαμπο, δεν μπορούν δηλαδή να ταξινομηθούν με βάση λογικές επεξεργασίες. Και το ρηθέν από τον Goldstein μου φαίνεται προφανές, σχεδόν τετριμμένο.
(3) ο Βούδας δεν ήταν θεός
(4) δεν μου απάντησες, όμως, όσον αφορά την ταυτότητά σου. Γιατί επιμένω; Διότι έχω έναν ξάδερφο (εξαιρετικής νοημοσύνης άτομο) ο οποίος, κάθε φορά που φοβάται αρχίζει να κρύβεται πίσω από μπερδεμένες νοηματικά φράσεις. Δεν σε κατηγορώ γι' αυτό, κάθε άλλο, φοβάμαι ότι, ίσως, δεν έχω αρθεί στο ύψος της διανοητικής σου στάθμης. Κι επειδή οι "ελλάσσονες άνθρωποι" τυχαίνει να είναι καχύποπτοι (εγώ δηλαδή), για τούτο θα ήθελα ισονομία ως προς τις προσωπικές μας πληροφορίες. Αν, παρ' όλα αυτά, είναι κάτι το οποίο σε στεναχωρεί ιδιαίτερα "ας το πάρει το ποτάμι", όπως λέει κι ο λαός.
"Ολα τριγύρω αλλάζουνε, κι'όλα τα ίδια μένουν"!
Να σας πώ. Δεν ξέρω αν είστε ελάσσων, αλλά αφού το λέτε. Καχύποπτος γιατί να είστε όμως; Μήπως σας κλέψω το μπλογκ; Η ανωνυμία είναι κατάκτηση των μπλογκερς, οι λόγοι μας συγκρίνονται. Αν αυτό σας κάνει καχύποπτο σε τί θα μπορούσα να σας βοηθήσω; Ανοικτή κοινότητα είμαστε όποιος δεν θέλει έτσι, υπάρχει και ο μετριασμός σχολίων.Εάν δεχθούμε τις απόψεις σας για το υποσυνείδητο πρέπει να κλείσουμε τα δικαστήρια, γιατί καθένας θα μπορεί να επικαλεσθεί άλογες ορμές εκτός συνείδησης ως αιτίες των πράξεών του. ΄Αρα είναι ανεύθυνος. ΄Η θα πρέπει να ορισθεί οτι οι ψυχίατροι θα ορίσουν τους λογικούς. Φαίνεται αποδέχεστε μία τάξη ιατρών να μας ορίζει; Τέλος θα ήθελα να σας πώ για τον φόβο. Είναι ένα ωφέλιμο συναίσθημα, σε προφυλάσσει από βλακείες.Και από βλακώδεις ενέργειες που σε θέτουν σε κίνδυνο.Μπορεί να διακινδυνεύεσεις βέβαια διότι το ότι υπάρχει ο φόβος δεν σημαίνει ότι παρά τις προειδοποιήσεις δεν θα διακυνδυνεύσεις όταν πρόκειται για σημαντικά πράγματα. Τη ζωή ενός παιδιού λόγου χάριν, όταν αντιμετωπίζουν απειλή οι δικοί σου ή ο τόπος σου. ΄Οταν διακυνδυνεύεις βλακωδώς βέβαια παρά τους φόβους σου, απλώς χάνεις το παιχνίδι. Εδώ όμως είναι λόγος, τί φοβάστε μήπως διαστρέψω το πνέυμα σας; Δεν το πιστεύω.Ελπίζω να τα ξαναπούμε.
Α, έχει πολύ ψωμί εδώ!
Νομίζω πως έχουμε αρχίσει να μπερδεύουμε πολύ τα πράγματα!
Η ανωνυμία κατάκτηση;(!!!)
Δημοκρατία θα πει ανεβαίνω στην Πνύκα εγώ ο τάδε και επωνύμως λέω την άποψη μου χωρίς κανένα φόβο!
Αυτό είναι κατάκτηση!
Μάλλον έχουμε αρχίσει να μπερδεύουμε την ανωνυμία με την ιδιωτικότητα-προστασία ιδιωτικής ζωής!
Δηλαδή ανώνυμα είμαστε θεριά και επώνυμα αρνιά!
Σχετικά με το υποσυνείδητο τώρα...
Έκανα πολεμικές τέχνες χρόνια.
Μέσα σε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έκανα κινήσεις και συνδύαζα τεχνικές που δεν τις σκεφτόμουν. Δεν υπήρχε φυσικά παρουσία του συνειδητού.
Αν περίμενα αντιδράσεις από το συνειδητό θα με μάζευαν από το καναβάτσο...
Για την ακρίβεια ο πολύ καλός γνώστης των πολεμικών τεχνών κάνει ακριβώς αυτό. Αδειάζει το μυαλό του από οποιαδήποτε σκέψη και λειτουργεί με το ασυνείδητο.
βιολιστή,
και οι ψυχές που καρτερούν
τι άρα να προσμένουν;
(για να ριμάρω)
Albus Genius
διαβάζω κομμάτι-κομμάτι κι απαντώ
(α) δεν κλέβεται τίποτα πια. Η καχυποψία συνίσταται στο βαθμό εμπλοκής του καθενός. Πχ η Σαλώμη είχε βγει γυμνή (όπως κι η Φρύνη) αλλά οι σταυροφόροι ήταν κάτω από κιλά σίδερο. Θα ήθελα να μιλάω με τον άλλο κι όχι με την κρυψώνα του άλλου (δηλαδή το ρόλο του). Γι' αυτό με κατατρύχει αυτή η απύθμενη καχυποψία του "τι εννοεί, τώρα, αυτός;"
(β) ναι, είμαι ελλάσσων από την άποψη ότι ΄χω πολλά να μάθω και δεν έχω καιρό
(γ) κι όμως, φαντάζομαι, ότι υπήρχε κάποια (μεγάλη) περίοδος πριν τον πολιτισμό που οι κοινωνίες επιβίωσαν αυτορυθμιζόμενες. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε (γι΄αυτούς) αύριο, το δικό μας σήμερα. Μια συζήτηση, εδώ, για την Ηθική θα ήταν πρέπουσα.
(δ) ο φόβος, αναμφίβολα, είναι ένα πολύτιμο αγαθό, όπως κι ο πόνος (από άποψη προειδοποίησης). Δε φοβάμαι μη μου διαστρέψεις το είναι μου, όχι. Φοβάμαι μη πληγωθούμε αντιδρώντας άσχημα, αν συνεχίσω να καταλαβαίνω κάτω από 23,5% αυτών που μου λες. Και, βέβαια, ο πληγωμένος εγωισμόςείναι ο μεγαλύτερος πόνος που υπάρχει στο Σύμπαν (θα κάνω μια τέτοια ανάρτηση κάποτε, έχω έτοιμο πίνακα).
(ε) παρ' όλο που τα φαινόμενα, ίσως, να απατούν λίγο, επιμένω να χαίρομαι που σε γνώρισα. Θα σε παρακαλέσω πάλι, γονυκλινής, να παρατήσεις τον πληθυντικό. Που παραπέμπει τις σκέψεις μου στην υπόθεση ότι μπορεί να είσαι ... 135χρονών.
Λάκωνα,
διαβάζοντας, απαντάω
(α) τίθεμαι αλληλέγγυος για το μάταιο (και λίγο ύποπτο) της ανωνυμίας. Στο κάτω-κάτω τι θα χάσουμε απ' αυτή τη ζωή, αν όχι την ίδια (τη ζωή);
(β) περιττό να σου αναφέρω ότι μου γίνεσαι λίγο επίφοβος (πολεμικές τέχνες, γαρ) αλλά, παρ' όλα αυτά, θα συνεχίσω (με δική μου ευθύνη) να σου φέρνω αντιρρήσεις όπου ήθελαν ζητηθεί. Έχεις δίκιο για τον αυτοματισμό των κινήσεων ο οποίος οφείλεται ότι η μάθηση αυτών δημιουργεί στον εγκέφαλο νέα κυκλώματα (νευρώνων) που δεν εμπλέκουν τον ιππόκαμπο (βάση της συνειδητής μάθησης). Το υποσυνείδητο είναι μια χωματερή όπου πέφτουν τα βοθρολύματα των παραστάσεων που δεν αναγνωρίζουμε σαν τέτοιες. Επι πλέον είναι ο χώρος από τον οποίο τα όνειρα παίρνουν το υλικό τους. Καλό ή κακό;
(γ) η διαίσθηση είναι ο δεύτερος δρόμος της μάθησης (ο πρωτος είναι η λογική). Και θέλω ν' ανακαλύψω (τώρα, στη δύση της ζωής μου) αν αξίζει περισσότερο αυτός ο δρόμος από τον άλλο.
Albus Genius,
και κάτι άλλο πριν πάω για ύπνο.
Θεωρώ (ρομαντικά, ίσως;) ότι ο καλλιτέχνης και το έργο του είναι ένα. Αν ο καλλιτέχνης επαγγέλεται μύρια όσα υψιπετή πράγματα και, στην καθημερινότητά του, είναι (λαϊκά) σκέτος τσόγλανος, αμέσως υπάρχει εδώ μια μικρή κοροϊδία. Μου λέει ψέμματα και άρα (από εμένα) είναι απορριπτέος. Θέλω αλήθειες και, αντίστοιχα, μπορώ να αυτοσαρκάζομαι με τις ώρες.
Εγώ την ανωνυμία χωρίς καμία δόση υπερβολής θα την χαρακτήριζα επικίνδυνη.
Επώνυμα πρέπει να λέμε πως ο Χ πολιτικός είναι ανεπαρκής και όχι ανώνυμα.
Αν φοβόμαστε να το κάνουμε όπως συμβαίνει τώρα καταλαβαίνουμε και πόσο δημοκρατικό είναι το πολίτευμα μας...
Σχετικά με το ασυνείδητο ας αφήσουμε τις πολεμικές τέχνες.
Απλά πράγματα.
Όλα τα τσιγάρα που ανάψαμε ήταν συνειδητή πράξη;
Όσε φορές τρώμε τα νύχια μας μεσολάβησε η συνείδηση;
Όταν για πρώτη φορά βλέπουμε κάποιον και τον αντιπαθούμε ή συμπαθούμε είναι θέμα συνείδησης;
Για το τελευταίο που γράφεις το γνώθι σε αυτόν είναι μεγάλη υπόθεση. Χλωμότατον να τα καταφέρεις, να τα ξεχωρίσεις και να αναπτύξεις τεχνικές ώστε να συγκρίνεις.
Αν το προσπαθήσεις καλή τύχη.
ουπς! τώρα το είδα.
(β) ν' αφήσεις τα ... σάπια : δεν είναι συμμετρική η είσοδος κι η έξοδος ώστε να κυκλοφορούνε κι οι δύο σε ... συσκευασία "κινδύνου". Κάπου ανάμεσα δημιουργείται κάποια γνώση της συνείδησης.
εγώ πάλι νομίζω πως η είσοδος και η έξοδος είναι απόλυτα συμμετρικές. κάθε έξοδος είναι είσοδος και καθε είσοδος είναι έξοδος. εκεί που τελειώνει η μία, αρχίζει η άλλη. κάθε τι γεννιέται απ΄ το αντίθετό του.
περασα να αφησω μια νεραιδενια καλησπερα...
με διασκεδασε καπως η απατη σου μα περισσοτερο με εκανε να σκεφτω αν θελω να περασω αυτη την πορτα...
να σαι καλα!
Λάκωνα,
(α) ναι, η ανωνυμία είναι κακή και η θέση σου για την πολιτική ανωνυμία είναι ακριβέσταστη. Αλλά δώσε και λίγα ελαυρυνικά : ΄με ποιο αέρα θα χρησιμοποιούσε κάποιος το επίθετό του αν λεγόταν ... Χατζημαλάκας (καλαμπουρίζοντας)
(β) τεράστιος ο χώρος του ασυνείδητου και σωστή η θέση για τις ενστικτώδικες κινήσεις.
Δόκτορα,
απόλυτα σωστό για το ότι κάθετι γεννιέται από το αντίθετό του, αλλά σε επίπεδο εννοιών.
Αν μιλάμε για τον άνθρωπο, τα πράγματα ζορίζουν. Κανένας δε γύρισε από το θάνατο. Όπως και κανένας δε γύρισε στη μήτρα μόλις είχε βγει. Βλέπεις, ο χρόνος έχει μια ορισμένη κατεύθυνση.
Το βέβαιο είναι εδώ, το αβέβαιο είναι εκεί, μ’ απασχολεί όμως το πέρασμα, μια στιγμή, από το συνειδητό στο ασυνείδητο, απ’ το τίποτα στην αιωνιότητα, ή το αντίστροφο;
Ναϊάδα,
καλώς όρισες. Γιατί δεν κάνεις ένα μπλογκ να συζητάμε πιο άνετα;
Έχουμε αρκετές πόρτες να διαβούμε ακόμα στη ζωή μας.
Πάρτο σαν μια απόφαση που έχει δυο λύσεις : ή μπαίνεις και ακολουθείς ένα δρόμο ή δε μπαίνεις και μένεις στον ίδιο.
spyro καλως σε βρηκα!
εχω blog μου αφησες ηδη ενα σχολιο στα παραμυθια μου...
οσο για το αλλο εχεις δικιο...
η μπαινεις και ακολουθεις ενα δρομο η' μενεις στον ιδιο...εχεις δικιο!
νεραιδενια καλησπερα!
ανωνυμία ή πλασματική επωνυμία;
Πάντως Σπύρο η διαίσθηση μπορεί να ειναι έμφυτη αλλά καλλιεργειται όταν απομακρύνεται απο άλλες σκεψεις και φυσικά δε ταιριάζει με τη λογική. Η πρωτη εντυπωση νομίζω πάντα ειναι η σωστη
Ναϊάδα,
δηλαδή η κίνηση είναι αναπόφευκτη.
Τα σέβη μου.
Γιάννη,
ναι, ρε γαμώτο, το πέρασμα θά 'ναι το τρομερό.
Παρ' όλο που πιστεύω ότι σίγουρα θά 'μαστε πολύ καλύτερα εκεί. Δε θα μιλάμε για αντίληψη τούτων των προδιαγραφών. Το πέρασμα, όμως, είναι το σοβαρότερο που θα μας συμβεί.
Ocean Soul,
(α) σίγουρα καλλιεργείται στο χώρο που της δίνει (υποχωρώντας) η λογική. Έχεις δίκιο, αυτό είναι μάλλον το μεγαλύτερο ξεσκαρτάρισμα που κάνουμε προχωρώντας.
(β) δε θα πάρουμε κανένα όνομα φεύγοντας από τούτες τις 3 διαστάσεις και 5 αισθήσεις.
συγνωμη αλλά το β δε το κατάλαβα
κυριε καθηγητά και θα μου δημιουργηθουν απορίες και στο μέλλον.
Ocean Soul,
μού 'χες γράψει "ανωνυμία ή πλασματική επωνυμία" και σκέφτηκα ότι εμείς δίνουμε ονόματα΄(ρόλους) στους εαυτούς μας. Κι έτσι σκέφτηκα ότι "φεύγοντας, λίγο θα πειράξει το Σύμπαν πώς βαφτίσαμε εμείς τον εαυτό μας".
Συνήθως, λοιπόν, πλασματική επωνυμία, άχρηστη εντελώς για τους άλλους αλλά ζωυτική για τον αυτο-καθορισμό μας. Δημιουργούμε δράματα για να γίνει η ζωή μας ... μεγαλειώδης.
mm
κυνικό σε βρισκω.
Ocean Soul,
πιθανόν να είναι άμυνες.
Από την άλλη μεριά, ρίξε ένα βλέφαρο γύρω σου, μη μιλάς, απλώς παρατήρα.
Κι αν θέλεις χρησιμοποίησε κι εγχειρίδια Ψυχολογίας σα βοηθήματα. Κι αν μου βρεις 100% λάθος, υπόσχομαι (εικονικό) χαρακίρι (το πραγματικό θα μου χαλάσει το ... ίματζ).
Σπύρο μου μπήκα για λίγο να δω τι δημιούργησες πάλι κι όπως πάντα μου άρεσε αυτό που είδα
θύρα είναι ότι ορίσουμε εμείς
να κάνω και μια ερώτηση υπάρχει λόγος που η πόρτα είναι σιδερένια σαν φυλακής και μπορείς να δεις τι υπάρχει από πίσω γιατί για μένα μια πόρτα έχει ενδιαφέρον όταν δεν μπορείς δεις τι υπάρχει από πίσω ακόμη κι όταν είναι στη μέση του πουθενά.σε φιλώ και σε χαιρετώ γιατί δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να ξαναμπώ!
Και για τους μη χριστιανούς Σπύρο μου;
Καλό Φθινόπωρο!
Όλα Καλά,
σ' αρέσουν τα μυστήρια, ναι;
Κι έχεις δίκιο ότι εμείς ορίζουμε τη θύρα. Υπάρχει, βέβαια, και η έσχατη θύρα, πέρα από τις δυνατότητές μας.
Ανασαιμιά,
για τους μη χριστιανούς η πόρτα, πιθανόν, να είναι οι αποφάσεις της κάθε στιγμής και η συνέχεια που θα δώσουμε στη ζωή μας.
Αλλά έχουν γραφτεί, παραπάνω, ένα σωρό αξιζούμενα σχόλια κι έχουν δοθεί αξιοπρεπέστατες εξηγήσεις του πίνακα.
Με βάζετε και σκέφτομαι κι αυτό είναι τα πολύ καλά μαντάτα.
Σπύρο, έχεις κολλήσει κάπου με τον θάνατο, το ξέρεις; Τι σε κάνει να τον σκέφτεσαι τόσο; Αφού δεν σε αφορά... αλλά αυτό είναι μια άποψη θα μου πεις, εσένα μπορεί να σε αφορά, εμένα όχι.
@spyros vlahos:
Σπύρουλά μου,άσε τον Γιάννη να αναρωτιέται,του απαντάς μετά,και πέρνα απο το μπλογκ για να δώσεις την απάντησή σου σε μια απορία.Έλα πάρε αυτά.
Υστερόγραφο:Ατιμούλη,αν μου απαντήσεις σε αυτό μου το σχόλιο,το έπιασες το κατοσταράκι τα σχόλια!
Γιάννη,
πρόσφατα πήγα σε δυο κηδείες κι η μάνα μου είναι 96.
Μάλλον η πολλή επαφή με το θέμα.
Θα μου περάσει.
Εσύ καλά είσαι; Πώς περνάς;
Όλα θα πάνε καλά,
έρχομαι πάρε αυτά.
Λοιπόν Σπύρο,
σχετικά με την "πολλή επαφή με το θέμα" και με την ηλικία της μητέρας σου...
Οταν "έφυγε" ο πατέρας μου ήταν 98 χρονών, πάντα ο θάνατος γονιού ειναι απώλεια όσο μεγάλη κι αν είναι η ηλικία, πόσο μάλλον που ο συγκεκριμμένος άνθρωπος ήταν ακμαίος και μυαλό ξεκάθαρο, λίγες μέρες πριν φύγει...
Ετσι οταν μαζεύτηκαν οι φίλοι για τον καφέ της παρηγοριάς,(οι περισσότεροι συνομήλικοι μου) κάποιος μου είπε τόσο χαμηλόφωνα όσο χρειαζόταν για να το ακούσουν όλοι: "ρε συ φιλενάδα αν έχεις το dna του μπαμπα σου εσύ θα μας θάψεις όλους, χαχαχαχα"
Γι αυτό άσε τους προβληματισμούς ακόμη έχουμε πολλά ψωμιά να φάμε αρκεί να μην είναι πικρά...
Mtryfo,
έχεις δίκιο.
98, βρε θηρίο;
Δε θα βαρεθούμε αν πάμε τόσο ,λες;
Πάντως εσύ, μάλλον τη πέρασες τη πόρτα απ' τις 23 του Αυγούστου. Είναι ωραία στο "εκεί";
Βιολιστή,
αν μιλάς για το σχολείο,
πήγα την 1η του Σεπτέμβρη.
Είναι κουραστική η επανάληψη. Βοηθάει λίγο που κάθε χρόνο είναι καινούρια παιδιά. Έχω 31 χρόνια καθηγητής, δε θά 'ταν λιγουλάκι βαρετά;
Σπύρο, έχω καιρό να δω την Τιμοξένη, τι έγινε;
Κι ο Τσάντος, καλά;
Δε θα βαρεθούμε αν πάμε τόσο ,λες;
Σπύρο,
πολύ σωστή η ερώτησή σου και μόνο που το σκέφτομαι...με πιάνει μια ανατριχίλα, πως μπορεί να είμαστε, μπρρρ :)
Σπυράκο ξέχασα να αναφέρω ότι πλέον είμαι κάτοικος στο νησι των φαιάκων το βρηκα λίγο πνιγμένο στους τουρίστες λίγο τσουχτερο στις τμές για μια στιγμή νόμιζα ότι νοίκιαζα σπίτι στο κολωνάκι αλλά κατά τα άλλα το βρήκα υπέροχο!
ola kala
Σπυράκο ξέχασα να αναφέρω ότι πλέον είμαι κάτοικος στο νησι των φαιάκων το βρηκα λίγο πνιγμένο στους τουρίστες λίγο τσουχτερο στις τμές για μια στιγμή νόμιζα ότι νοίκιαζα σπίτι στο κολωνάκι αλλά κατά τα άλλα το βρήκα υπέροχο!
ola kala
ουπς έκανα ένα μικρό λαθάκιsorry σβήσε το ένα!
ola kala
31 χρονια καθηγητής ,,,, διευθυντής;
Γιάννη,
η Τιμοξένη, ως μυθικό πρόσωπο θα βαρέθηκε. Να δούμε μήπως επιστρέψει χειμώνα.
Ο Τσάντος όπου νά 'ναι φτάνει Αμερική. Θα τον δούμε σύντομα.
Καλά είσαι;
Όλα καλά,
πάρε τηλέφωνο να βρεθούμε να σου κάνω πληροφόρηση
26610-34304
Τα λέμε, ελπίζω.
Ocean Soul,
ύπαγε απ' εμού αυτό το ποτήριον.
Απλός καθηγητής, δε μ' αρέσουν τα μεγαλεία.
Εσύ τι ειδικότητα είσαι;
31 χρόνια είναι πολλά, ομολογώ.
δε σου λεω θέλω να μαντέψεις.
Ocean Soul,
Γυμνάστρια ή Αγγλικών.
Τελικά θά 'σαι καμιά Χημικός για να μην 'πω Μαθηματικός. Αλλά μάλλον συγκλίνω προς τη Φιλόλογο.
And the winner is.....?
Δεν θα απαριθμήσω τους λόγους, θα πω μόνο πως είμαι χαρούμενη που σε συναντώ...
xa xa xa
την πατήσατε αγαπητέ και ας βάλατε ενα σωρο επιλογές.
εξαιρετική η ιδέα.
Τό πέρασμα στόν άλλο χώρο πού καλωσορίζουμε εντός μας ..
Το ταξίδι του πνεύματος μέσα από τήν υλη ,το πέρασμα από κόσμους σε κόσμους,από τήν μία στήν άλλη ενσάρκωση,μέσα από πιθανώς χίμαιρες και πλάνες πού μας κολακεύουν ενίοτε..
"Πόσο έχω ζήσει χωρίς καθόλου να έχω ζήσει!"
"Πόσο έχω σκεφτεί χωρίς καθόλου να έχω σκεφτεί!"
καλό φθινόπωρο, σπύρο!
Vanessa,
είσαι η γνωστή Βανέσσα που είχα την έσχατη τιμή να γνωρίσω κάποια χρόνια πριν και που είμαστε μαζί κοντά στη θάλασσα το καλοκαίρι;
(Τώρα, κάποιοι καλοθελητές θα το παρεξηγήσουν χοντρά ενώ, ξέρουμε, ότι τα φαινόμενα απατούν).
Ακόμα κι αυτή να μην είσαι, η χαρά μου παραμένει αμείωτη.
Να 'σαι καλά και να τα λέμε.
Ocean Soul,
και τι είσθε περικαλώ; Οικοκυρικών;
μη με αφήνετε στα σκοτάδια!
Κόκκινη κίσσα,
ακριβέστατοι οι στίχοι και η όλη ανάλυση, κατά τη γνώμη μου.
Σε ακούω, πάντως, λίγο σκεφτική;
Μόλις τέλιωσαν οι διακοπές.
Καθησύχασέ με.
επιτέλους κλειστε τη πορτα και ανοιξτε κανα παράθυρο
Ocean Soul,
γιατί με παιδεύεις, κακούργα;
Φυσικός έμεινε, μη μου πείτε!
to diegrapsa to istologio....
eisai eyxaristimenos tora?
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Τελικά...προβλιματίζεις πολύ! Και αυτό μ'αρέσει!
Διόρθωση:
*Προβληματίζεις :)
Spyridoulini,
δεν είχα καμμιά αντίρηση για το μπλογκ, ήτανε χάρμα οφθαλμών. άσχημα έκανες.
Παρ' όλο που ήταν, μάλλον, ψεύτικο.
Ανασαιμιά,
προβληματίζω αυτούς που έχουν ήδη μέσα τους σαν απαραίτητο στοιχείο την αναζήτηση.
Αν παρατήσεις το μυαλό σου, σε παρατάει κι αυτό. Κι είναι το μόνο που πρέπει να δουλεύει όταν το χρειαστούμε.
ΥΓ. Κι ένα αστείο γκράφιτι που είχα διαβάσει : "αυτοί που έχουν ανοιχτό μυαλό πρέπει να φορούν ένα καπέλο"
Υπάρχουν καλοθελητές εκτός Κέρκυρας; Χαχαχα.
Τελευταία διαπιστώνω ότι έχω μεγάλα κενά μνήμης από τη ζωή μου στο νησί. Σίγουρα έχουμε μιλήσει πάντως. Σύχναζα για χρόνια στο ΑΚΤΑΙΟΝ και το RODEO που μετα θλίψης μου φέτος είδα ότι έγινε μεζεδοπωλείο. Θα χαρώ να τα λέμε. Τα έργα σου είναι πολύ ταξιδιάρικα. Τα έχεις εκθέσει κάπου;
Vanessa,
ομολογουμένως για άλλην σε πέρασα και τώρα έμεινα κάγκελο γιατί έχω κι εγώ κενά μνήμης.
Αν μου θύμιζες λίγο;
Δεν είναι RODEO είναι RONDO.
Τούτα εδώ τα έργα μου δεν τα έχω εκθέσει εδώ και 20 περίπου χρόνια (λόγω έλλειψης χρημάτων). Κάποια ώρα θα γίνει κι αυτό. Έχω κάνει, πάντως, διάφορες εκθέσεις.
Θα τα λέμε, ελπίζω.
ειπες γυμναστρια, μαθηματικός, χημικός,αγγλικών , φιλόλογος , οικιακής οικονομιας , φυσικός.
υπάρχουν και άλλες
Ocean Soul,
πληροφορικός, οικονομολόγος,
έλεος δε βρίσκω άλλες.
Γαλλικών.
oxi
Ocean Soul,
παραδέχομαι την ήττα μου (τη θήτα μου, τη γιώτα κάπα λάμδα μου).
Τι είσαι ρελοσπάντων;
κατι που αρχίζει απο θ
Σπύρο, το βρήκα, να το πω;
Ocean Soul,
κατάλαβα, θιλόλογος.
Δικιά μου, πολύ σε πάω, πρώτη φορά μου τυχαίνει γυναίκα θεολόγος.
Νά 'σαι πολύ καλά.
Γιάννη,
τι κάνεις, ρε ψυχή;
Πλάκα κάνεις, τι ρωτάω;
Σπύρο, όχι δεν κάνω πλάκα, απλώς Σπύρο, όχι δεν κάνω πλάκα, σκέφτηκα απλώς πως θα μπορούσε να διδάσκει Θεατρολογία, τι, δεν διδάσκουν Θεατρολογία;
Φαίνεται ότι είμαι ξενυχτισμένος, δεν φαίνεται;
Γιάννη,
θα μπορούσες νά 'χες δίκιο αλλά δε διδάσκονται τέτοια ... προωθημένα στα σχολειά μας.
Γιατί ξενύχτησες; Ζέστη ή με παρέα;
αντε πρωτη φορά ; πάντως θεατρολογια διδάσκονται στα ολοημερα δημοτικά
Ocean Soul,
για κάθε έκπληξη υπάρχει μόνο μια πρώτη φορά.
Μπα, που τέτοια, ξενύχτησα σαν ηλίθιος. Είχα κάτι δουλειές το πρωί κι όταν έχω δουλειές δεν με πιάνει ύπνος.
Να όμως, είδες; Θα μπορούσε τώρα, δεν θα μπορούσε δεν κατάλαβα, μου χρειάζεται ύπνος.
Γιάννη,
γιατί έχεις άγχος; Οι δουλειές θα γίνουνε έτσι κι αλλιώς. Και τα προβλήματα είναι για να λύνονται.
Σπύρο, εκτιμώ πολύ τη στάση σου σε σχέση μ’ αυτά που ειπώθηκαν στο blog του Genius. Όπως καταλαβαίνεις δεν ήθελα και ούτε θέλω φυσικά να συνεχίσω έναν τέτοιο διάλογο, ούτε βέβαια και κάποιον άλλο. Έδειξες όμως ότι φοράς μια χαρά παντελόνια, πράγμα σπάνιο σήμερα.
Γιάννη,
μπήκα και στο μπλογκ της Ακανόνιστης και συνέχισα κι εκεί. Σήμερα ξαναμπήκα για να δω αν μου απάντησαν, αλλά είχε πάρει τη σκυτάλη κάποιος άλλος κι έριχνε κι αυτός μπινελίκωμα με την κατάσταση που επικρατούσε εκεί. Πήγαινε να δεις, έχει φάση. Είναι στο πρότελευταίο ποστ.
Μα, δεν έχουν νόημα αυτοί οι διάλογοι σε στυλ ... ΚΛΙΚ, είναι εξυπνακίστικοι και ξενέρωτοι.
Μη μπλέκεσαι, δεν αξίζει.
Σπύρο μου, δεν πρόκειται ν’ ανακατευτώ γιατί όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες... πιστεύω ωστόσο πως το blog είναι ένας ιδιωτικός χώρος και ο κάθε οικοδεσπότης είναι υπεύθυνος για το τι θα λεχθεί και τι όχι. Από ‘κει και πέρα ας κάνει ο καθένας το κουμάντο του, σωστά;
Γιάννη, συνέχισε να μιλάς στο επόμενο ποστ. Δε μου λειτουργεί η αυτόματη ειδοποίηση κι έτσι ψάχνω manually να βρίσκω τα σχόλια.
Τώρα είμαι στο σχολείο, θα σου απαντήσω το απόγιομα.
@spyros vlahos:
Γλυκέ μου Σπύρουλα,
Που κανονικά,έτσι όπως σε λέω,Σπύρουλα,Σπυρουλίνο,ωρέ Κερκυραίε,μανάρι,κλπ θα "έπρεπε",εντός εισαγωγικών,να μου την έχεις πει,αλλά δεν το έκανες γιατί είσαι σπαθί και κατάλαβες ότι αστειευόμουν πάντα...
Μόλις διαβάζω το προηγούμενο σχόλιό σου και βλέπω,ωρέ τρελέ,να συνυπάρχει το manually με το απόγιομα.Γι΄αυτό σε γουστάρω,για την πολυπολιτισμικότητα των λεχθέντων.Αυτό το απόγιομα μού θύμισε κάτι από Λόρκα,ενώ το manually μου υπενθυμίζει ότι ακόμη φιλοξενείς Εγγλέζους στο νησί.
Να σαι καλά,είσαι μεγαλόκαρδος,ξέρεις εσύ τι λέω,και είναι η πρώτη φορά που η μεγαλοκαρδία είναι κάτι καλό,πολύ καλό.Κάνει καλό σε όλους.
Τις καλύτερες ευχές μου για τη σχολική χρονιά!
Όλα θα πάνε καλά,
"Σαββάτο απόγιομα κλέψαν το λιόγερμα
και θάψαν τ' Αύριο βαθεια στη γη"
Αρλέτα.
Αρχίσαμε τη σχολική χρονιά που ΓαΛλικά λέγεται "le grand oiseau" (ετάφρασέ το με μια λέξη)
Γειά σου Σπύρο, και καλή σχολική χρονιά.
Τέλος οι δικές μου διακοπές, πάλι στο κάτεργο της γαλέρας….να βροντάω το ταμπούρλο.
Διαβάζω παραπάνω πως τα ξενύχτια κτλ γίνανε θέμα και, αν και οι καφέδες ήταν Ιρλανδικοί, για Αμερικανούρες κάποιος έκανε παράπονα… τι να γίνει, αυτά έχει η Παγκοσμιοποίηση…
Η Μονεμβασία ήταν εξαιρετική και εύκολα θα περνούσα εκεί μια συννεφιασμένη ‘βδομάδα του Νοέμβρη με ένα καλό βιβλίο. Ίσως κάποτε….
Ήταν μαγικά πριν την ανατολή, πριν ξεμυτίσει ο Ήλιος, όταν δεν υπάρχουν ακόμα σκιές, L’heure bleue (<-- προσοχή, Γαλλικαδούρα!)
Την λένε αυτήν την ώρα και “Nautical Twilight” (<-- Achtung! Αγγλικαδούρα). Τότε είναι που κοιτάζεις γύρω σου και συνειδητοποιείς ότι κάποια νησιά που πάντα τά εύρισκες στον χάρτη και τα θεωρούσες σαν δεδομένα δεν υπάρχουν πιά, δεν μπορείς να αγκυροβολήσεις στά γνωστά λιμάνια πλέον.
Συνεχίζεις το ταξίδι…
Καλησπέρα Τσάντο, σε είδα που μπήκες κι είπα να πω ένα γεια. Αμερική ε; Πέρασα μόνο μια φορά, πάνε δώδεκα χρόνια τώρα. Ξένος τόπος, δεν μπορείς να σταματήσεις πουθενά. Ήθελα να πάω Αμερική, πιτσιρικάς. Τώρα ούτε που να την ακούσω, μου φταίει δήθεν η εξωτερική τους πολιτική. Η αλήθεια είναι πως δεν θα είχα τι να κάνω πια εκεί. Γιατί τα είπα τώρα αυτά δεν ξέρω. Πες μου όμως, το Τσάντος από που βγαίνει;
Γειά σου Γιάννη,
Άστα, πάλι στο γραφείο μετά από διακοπές και μαζεύω δύναμη για να ριχτώ στην δουλειά που έχει συσσωρευτεί. Τελικά, το να γυρίζεις από καλές διακοπές είναι το ίδιο σαν το επόμενο πρωί μετά από μια ωραία βραδιά με φίλους. Τα πέρασες θαυμάσια, αλλά σε περιμένει σωρός από άπλυτα πιάτα και τασάκια στην κουζίνα.
Όσο για τις ΗΠΑ, που λες, γύρω στα μέσα τις δεκαετίας του ’80 ήταν που αντιστράφηκε η ροή και περισσότεροι Έλληνες μετανάστευσαν από ΗΠΑ προς Ελλάδα/ΕΕ παρά από Ελλάδα προς ΗΠΑ. Αυτό σου λέει κάτι. Υπάρχει ακόμα μια αίγλη υλικής αφθονίας, αλλά δεν φαίνεται ότι θα συνεχιστεί για πολύ. Και δεδομένου ότι ποτέ δεν υπήρχε και κάποια κουλτούρα της προκοπής, αν χαθεί η αφθονία, θα μείνει ένα τίποτα, τουλάχιστον για τον πολύ λαό. Επομένως, δεν νομίζω ότι έχασες και πολλά.
Το «Τσάντος» είναι Κερκυραϊκή παραφθορά του Αλέξανδρος/Alessandro/Sandro. Τσάντο έλεγαν τον πάππου μου.
λέξαβ=νδρε,
δεν υπάρχι τίποτα πίσω σου χαμένο. Την ξέρω την αίσθηση, κι εγώ θα πέθαινα άνετα στην Κοπεγχάγη ή τη Φλωρεντία.
Χαίρομαι που χαίρεσαι, αλλά το πήρες στραβά, πάντα μπορείς να αγκυροβολήσεις στα παλιά λιμάνια, είναι μέσα σου.
Γιάννη,
είναι άκρως συγκινητικό το πόσο όμοιοι είμαστε. Τούτος, ο Αλέξανδρος, είναι κομμάτι του παρελθόντος μου, είναι αξιζούμενος με μόνη ένσταση ότι δουλεύει στην Αμερική, όχι ένσταση πολιτική κι έτσι, αλλά ότι δεν μπορεί να δοιδαχτεί από μια κουλτούρα που καρκινοβατεί.
Νά 'σαστε καλά κι οι δύο.
Μην είσυτε παλιομπιπ, μπορούμε να μεταφερθούμε στο επόμενο ποστ, δεν με ειδοποιεί αυτόματα κι έχω πρ'οβλημα να ψάχνω τις αναρτήσεις για σχόλια.
Κι είμαι με ... χημική υποστήριξη!
Πάλι!
Πόσο χρονώ, Τσάντο, θα την ... κάνουμε;
@Σπύρος: «πάντα μπορείς να αγκυροβολήσεις στα παλιά λιμάνια, είναι μέσα σου»
Άσε βρε Σπύρο, μέχρι τώρα νόμιζα ότι κουβαλούσα τους Λαιστρυγόνες μέσα μου, αλλά τα λιμάνια ήταν δεδομένα.
Υποθέτω ότι αν κουβαλάω και τα λιμάνια μέσα μου, είμαι πλέον ανεξάρτητος τόπου και χρόνου…
Απόλυτη Απελευθέρωση!
…πόρκα μισέρια….
Αλεχάντρο,
στο επόμενο ποστ μου γράφε από τώρα κι εμπρός, έχει γίνει σκατά το Outlook Express και δε με ειδοποιεί.
Αν θέλεις να περνάς καλά, μπορείς.
Μη γκρινιάζεις χωρίς λόγο.
Kαλημέρα!
Φιλαλήθη,
καλημέρα πέρα ως πέρα. Ζεις;
Απάντησέ μου στο τελευταίο μου ποστ γιατί έχω προβλήματα με το μέηλ μου και δε με ειδοποιεί όταν έχω σχόλιο.
Post a Comment