"It had no meaning" she had said "it was all in his imagination" she had said. "After all he didn't believe at himself" she had said . And now he was walking by the sea and he was, already, missing her. Winter, and the cold inside was more than outside.______________________________________
"Δεν είχε νόημα" είχε 'πει αυτή "τα πάντα ήταν στη φαντασία του" είχε 'πει αυτή . "Στο κάτω-κάτω δεν πίστευε στον εαυτό του" είχε 'πει αυτή . Και τώρα περπατούσε δίπλα στη θάλασσα και, ήδη, τού 'λειπε. Χειμώνας, και το κρύο ήταν περισσότερο μέσα παρά έξω.
42 comments:
Φράσεις κλισέ που λένε συνήθως οι γυναίκες και μας κάνουν άνω κάτω.
Εγώ θα προτάξω την "αταραξία της ψυχής" που έλεγε ο Επίκουρος. Μου πήρε χρόνια να το καταλάβω.
Ναι, ρε Γιώργο, πόσο δίκιο έχεις!
Εγώ τάχα πεί αυτά, ενώ περπατούσαμε
στη γαρίτσα. Εβρεχε και φυσούσε. Δεν θυμάμαι αν είτανε χειμώνας ή τέλος φθινοπώρου.
Είτανε λόγια θυμού κι΄εκτόνωσης, από έναν έρωτα που νόμιζα ότι πήγαινε να
τελειώσει κι΄αλλοίμονο έγινε μόνιμος
ζυγός. Κάτι σαν συ-ζυγος. Και τούτο όλο για ένα κερατάκι τόσο μικρό και
νόστιμο, όπως το κερασάκι.
ΥΓ. Πρόσεξε τα παιδιά στις εξετάσεις .
Μην απορρίψεις κανέναν. Η μεγίστη επαναστατική πράξη που οφείλεις στον εαυτό σου .
Πόσες φορές αυτά τα λόγια δεν έχουν ειπωθεί και από την άλλη πλευρά;
Ίδιες λέξεις σε διαφορετικές διαδρομές και διαφορετικούς αποδέκτες;
Μα το χειρότερο από όλα ξέρεις ποιό είναι;
Αυτό το κρύο που λες.Αυτό που παγώνει πιότερο την ψυχή απ΄το σώμα.Κι που δεν αντέχεται με τίποτα.Είτε χειμώνας είναι-είτε καλοκαίρι...
Μια μορφη προβληματισμενη εως και φοβισμενη,θα ελεγα,που θα ηθελε ν'αντικρισει την αλλη, την αισιοδοξη,με αυτοπεποιθηση,με μια μικρη δοση ρομαντισμου...να πω...αλλα κατι τις κρατα απομακρες...
Μπορει να ειμαι και εκτος θεματος,μονο ο "ποιητης" γνωριζει...
Ωραιος τροπος παρουσιασης θεματων,Σπυρο.
(ευχαριστω για την επισκεψη σου μετα δωρου στη σελιδα μου!)
Τιμοξένη,
(α) δεν ήσουν εσύ που ερωτεύτηκα (και τίποτα δεν μας απαγορεύει να το κάνουμε) διότι δεν σε ξέρω. Αν βέβαια, εννοείς εμένα. Συνεπώς δεν είμαι ο ... άτυχος έρωτάς σου. ("χειλάκι πετροκέρασο"; Ποτέ δεν είχα κάνει αυτούς τους συνειρμούς για τη ... φύση)
(β) σ' ένα τμήμα που διόρθωσα 40% έμειναν (μόνο Φυσική, θα την περάσουν από το μέσον όρο, όμως, μη φοβάσαι). Και τούτο με μια ελαστικότητα στη συνείδηση που ήταν στα όρια θραύσης.
(γ) Πότε θα σε δούμε δια ζώσης;
Anima,
αυτό το κρύο είναι που αγγίζει την ύπαρξη όσο κανένα άλλο. Ο πόνος είναι διδακτικός, αργότερα όμως, όταν η λογική ξαναπάρει τα γκέμια. Ο πόνος εν τω γεννάσθαι είναι σύμφυτος με την αγάπη. "Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί".
Lenio,
αντιμετωπίζεται ο χωρισμός σα μια αυθύπαρκτη οντότητα που σου ξεριζώνει την ψυχή. Ίσως ήταν έλλειψη οξυδέρκειας στο να καταλάβεις ότι οι προσδοκίες ήταν διαφορετικές. Ίσως ήταν μεγάλη η ταχύτητα να καταλήξεις σε συμπεράσματα. Ίσως ήταν ένα φως που έβλεπες να ξεπροβάλλει ύστερα από τόσα χρόνια και θέλησες να το ζήσεις μ' οποιοδήποτε τίμημα.
Σ' όποια περίπτωση ο χρόνος είναι αυτός που δουλεύει για τον πονεμένο.
"Χειμώνας, και το κρύο ήταν περισσότερο μέσα παρά έξω."
Εδώ είναι όλη η ουσία.
Και αυτό το κρύο δεν αντιμετωπίζεται με ρουχισμό ή συσκευές θέρμανσης.
Λάκωνα,
απλώς περιμένεις. Ο πανδαμάτωρ χρόνος κάνει κι εδώ το θαύμα του. Είναι μαζί μας ή εναντίον μας ο χρόνος, εντέλει;
Θελεις η ελλειψη οξυδερκειας,θελεις η ταχυτητα...δεν μου επιτρεπουν να καταλαβω σε ποια συμπερασματα εχω καταληξει.Θελεις να βοηθησεις λιγο;Τα αλλα νομιζω τα κατανοω,συναπτουν της ανθρωπινης φυσης,εξαλλου.Οσο για το "φως",θα μου επιτρεψεις να σε διαβεβαιωσω οτι ΕΥΤΥΧΩΣ το βλεπω μερικα χρονια τωρα,και θα το κρατω μεχρι να σβησουν τα ματια μου!
Lenio,
(α) έλλειψη οξυδέρκειας να καταλάβεις ότι αυτά που περίμενες από έναν άνθρωπο, δεν ήταν ίδια με αυτά που περίμενε ο άλλος.
(β) κατέληξες σε συμπεράσματα πολύ γρήγορα χωρίς νά 'χεις καταλάβει ο άλλος τι είναι και τι πιστεύει.
(γ) ερωτεύεσαι μετά από πολλά χρόνια, όταν έχεις αποφασίσει ότι ο έρωτας έχει τελειώσει πια. Αυτή η ανακάλυψη μοιάζει με φως που ξαφνικά σε φωτίζει. Ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος ν σ' έχει ερωτευτεί.
Τι το ψάχνεις; Οι ετερόφυλες διαπροσωπικές σχέσεις είναι ένα μάτσο από μυριάδες παράγοντες2 (πολλοί απ' αυτούς κρυφοί) κι έτσι πάντα θα υπάρχουν λάθη και έλλειψη επικοινωνίας.
Η μεγαλύτερη χάρη του ....Υψιστου, στα δημιουργηματα του, ...ειναι ότι σε όλα υπάρχει ένα τελος.
Αν ο θάνατος, ειναι τρομακτικός σκεφτομαι ποσο απειρως τρομακτικότερη ειναι η αθανασία.
Αν ο έρωτας είναι τρομακτικός, σκέφτομαι ποσο απειρως τρομακτικότερη ειναι η .....μονιμότητα.
Και η ζωή και ο έρωτας ειναι συναρπαστικά ακριβως επειδή είναι ...πεπερασμενα μεγέθη.
Όλα μαζί, εμπειρίες και όνειρα, συσσωρεύονται στη μνήμη σου, αδιακρίτως περιχωρούνται, αλληλοκαλύπτονται, φυλάσσονται όπως τα θραύσματα των ναυαγίων κάτω από τις επιχωματώσεις των βυθών.
Έλα μια βόλτα στην νέα μου ανάρτηση, θα σου διηγηθώ μια ιστορία για έναν Συλλέκτη, που...ναυάγισε ;)
Ο πόνος,ναι,είναι διδακτικός κατά πως λές μα μέχρι την επόμενη φορά.Που πάλι ίσως στα ίδια πέσουμε,τα ίδια λάθη κάνουμε.Ακόμη κι αν τη λογική έχεις για οδηγό σου και πείς "ποτέ ξανά τα ίδια",ελα που το ίδιο έργο πάλι,ίσως δεις;
Άραγε τί να φταίει:η οπτική σου που δεν άλλαξε ή ο χρόνος που δεν πρόφτασε να κάνει σωστά τη δουλειά του;Ή εσυ που τον προσπέρασες και δεν αφέθηκες στο ταξίδι του;..
Μακάρι να ίσχυε πάντα αυτό που λέει το τραγούδι"αχ,ό,τι έχει αρχή δεν μπορεί να μην έχει και τέλος..."
Ερασιτέχνισα,
θα περάσω σίγουρα.
Παρατήρησα ότι κι ένα καλό μεθύσι κάνει τη δουλειά σωστή. Κατ' αρχήν απαλύνεται ο πόνος. Προχωρώντας αρχίζεις και ξανοίγεσαι προς πιο ελπιδοφόρες παραλίες. Όταν, τέλος, γίνεις αφασικός ξεπλένονται όλα. Η επόμενη είναι μια άλλη μέρα, αν το ποτό είναι γνήσιο (Captain Morgan, 12 ώρες ύπνος και σήμερα είναι μια άλλη μέρα)
Anima,
πόσο δίκιο έχεις! Ας ελπίσουμε ότι μέχρι το επόμενο λάθος θα περάσει πολύς καιρός. Νά 'σαι καλά εσύ και τα εμπνευσμένα λόγια σου.
Κατερίνα,
ακριβώς στο στόχο. Αφού τα καλά έχουν ημερομηνία λήξης θα έχουν και τα κακά.
Σήμερα είναι μια άλλη μέρα.
Κι αύριο μπορεί και να ελπίσουμε σ' ένα καλύτερο μέλλον. Σ' ευχαριστώ
Ο χρόνος, νομίζω, δεν είναι ούτε μαζί μας, ούτε εναντίον μας, απλώς υπάρχει (και γι' αυτό δεν είμαι σίγουρος).
(Συμφωνώ απόλυτα με την katerina.)
Γιώργο,
υπάρχει κι εμείς βαδίζουμε μέσα του. Μού 'δωσες μια ιδέα για πίνακα.
Νά 'σαι καλά!
Ουδέτερος και τυφλός είναι ο χρόνος.
Απλώς κυλά και εμείς ξεγελιόμαστε πως μπορούμε να τον σταματήσουμε, να γυρίσουμε πίσω ή να σκεφτούμε το μέλλον.
Αυτός όμως συνεχίζει τυφλός και αποστασιοποιημένος.
H τελευταία φράση του post μού έφερε στο μυαλό τα λόγια του Ελύτη από την ¨πορεία προς το Μέτωπο":"...επειδή ψιχάλιζε στους δρόμους έξω,καθώς μες στην ψυχή μας".Γιατί τι άλλο,εκτός από "πορεία προς το Μέτωπο",και μάλιστα ανηφορική και δύσκολη,ως οφείλει να είναι κάθε τέτοια πορεία(!),δεν είναι ο έρωτας;
Έχω την εντύπωση πως ο κατηφορικός δρόμος προς την Εισαγγελία,περνώντας από το σπίτι του Σολωμού,είναι κάτι που μπορεί να παρηγορήσει.Κι έτσι αναπτερωμένος να αναφωνήσει κανείς εκείνο το :"καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι...".Πρέπει να υποστηρίξω το nickname μου και να αναφωνήσω:"Σπύρο,όλα θα πάνε καλά!".
Και ο χρόνος,σίγουρα ο χρόνος,είναι πανδαμάτωρ και παρηγορεί - εκτός των άλλων.
Λάκωνα,
εξ ου και οι διάφορες μαλακίες που κάνουν οι γυναίκες (botox και τέτοια) ή οι άντρες όταν βάφουν τα μαλλιά τους.
Το παρόν μπορούμε να το ζήσουμε; Μαθαίνοντας, διαρκώς μαθαίνοντας, το άλφα ή το βήτα γιατί το κάναμε; Να φτάσουμε ... όπου, ξέροντας. Η γνώση (του εαυτού μας) έχω την εντύπωση ότι θα μας γλυτώσει από περιττές πίκρες αργότερα.
Όλα θα πάνε καλά,
όλα θα πάνε καλά!
(κι όπως διαβάζεται ηχεί σαν καρέτα-καρέτα)
Ναι, κι αν μού 'λεγες ακριβώς τι είναι η "χαρμολύπη" θα συζητούσαμε αν πρέπει έτσι ν' αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας.
Φαντάζομαι νά 'χες 'δει το παλιό έργο "Μελόδραμα" γυρισμένο στην Κέρκυρα. Όταν θέλει η Κέρκυρα μπορεί να γίνει πολύ καταθλιπτική. Ευχαριστώ το θεό για το νησί μου.
Συγκινητικό κείμενο.
Αυτό το μέσα "κρύο" μήπως έγινε αφορμή για μία διαδρομή αυτογνωριμίας-αυτογνωσίας;
Λόγια σκληρά, απο ανθρώπους σκληρούς, μα, συνήθως ο σκληρός της παρέας, αποδεικνύεται το...ασθενές και ευαίσθητον φύλον! ;-D
Κέλυ,
όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ... αυτογνωσία
Αατον,
αν μιλάς για γυναίκες, είναι το ασθενές φύλλο; Είναι ευαίσθητες;
Το ψάχνω.
ti na sas pw.. sth diarkeia twn tessarwn xronwn pou eimai sthn Ellada afta katafera na mathw.. allwste apla grafw ta synaisthmata mou.. kai prospathw na proodevw;)
Αχ! Αχ! Εδώ μίνι καύσωνα είχαμε τις τελευταίες μέρες κι εγώ τουρτούριζα απ'την παγωνιά...Εσύ ξέρεις Σπύρο τι εννοώ!
Πως διάολο μετά από τέτοιες ανώμαλες προσγειώσεις να πιστέψεις και πάλι στον ευατό σου και να τολμήσεις νέες πτήσεις;
Έχω άδικο;
@spyros vlahos:
Δεν είχα σκεφθεί το "καρέτα-καρέτα" αλλά μου άρεσε.
Ναι,η Κέρκυρα φυσικά και όταν θέλει μπορει να γίνει καταθλιπτική(εκτός από καταπληκτική).
Όχι,το "μελόδραμα" δεν το έχω δει.
eternal dreamer,
επειδή είσαι μόνιμα στο όνειρο (dreamer) έχεις πεσμένο ... ανοσοποιητικό σύστημα σε διαπροσωπικές σχέσεις κι έτσι πληγώνεσαι εύκολα.
Όμως, λέει ο Hemingway "a man can be destroyed but not defeated".
Σε λίγο θα είσαι πάλι στα πόδια σου, μάχιμη, για να κάνεις τα ... ίδια λάθη.
Όλα θα πάνε καλά,
όλα θα πάνε καλά.
το "μελόδραμα" ήταν ένα μαυρόασπρο φιλμ γυρισμένο στην Κέρκυρα (όλο μοναξιά και κατάθλιψη). Τότε είχε γίνει cult, αλλά δεν τό 'χα 'δει. Τό 'δα πρόσφατα κι ήταν μια χοντρομαλακία άνευ προηγουμένου. Επειδή στα '60 ήταν όλα ελεύθερα, μαζί με τα αριστουργήματα βγήκαν και διάφορες παπαριές από διάφορες ... κουτσές Μαρίες.
Ήταν το έργο που σατύριζε (επιτυχέστατα) ο Χάρυ Κλιν λέγοντας συνέχεια "με λένε Αρτέμη" ενώ τα δάκρυα έτρεχαν κρουνοί.
den peirazei..;) apo thn Armenia..
nai h alhtheia einai oti sthn ellada yparxoun polloi armenioi pou zoun edw xronia..
xarhka ki egw pou sas gnwrhsa, oso gia to sxolio den peirazei. Kalytera giati prospathw na ta kalyterevw ta ellhnika mou..:)
ki egw :) k oi apopseis sas gi'afta p grafw tha einai dektes;)...
Antzela,
we'll keep in touch. Do you prefer an English communication or a greek one. Which of those does suit you?
@spyros vlahos:
Απευθύνω προσωπική ερώτηση,σχετική με το σχόλιο που εκανες:
Υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα μπλογκοπαίχνιδα,να 'ουμ;;;
Αστειεύομαι.
:)
Όλα θα πάνε καλά,
"είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά κι όλο φοβάμαι τ' αύριο"
Εκτός από τις τιράντες οι άλλοι δυο λόγοι είναι αρκετοί για νά 'μαι ενάντιος με τα μπλογκοπαίγνιδα.
Να 'ουμ!
(με βουρλίζει αυτή η μαγκιά, σημαίνει άνθρωπο που μπορεί να γελάει)
@spyros vlahos:
Nτάξ,ρε...μεγάλε("είμαι μεγάλος με τιράντες..."),καλά ξηγιέσαι.
:)
Στάκα λίγο και σου πω τ'όνειρο για animations.
:)
Όλα θα πάνε καλά,
είναι βαβούρα να συννενοούμαστε μέσ μπλογκ, δε μου στέλνεις κανένα μέηλ (όπως Yale) με τις πληροφορίες;
Βαριέμαι να μπαίνω όλο στο μπλογκ μου, τό 'χω 'δει χιλιάδες φορές ... το έργο
Post a Comment