Plato said that man lives in a cave with his back turned to the entrance. Everything that passes outside creates a shadow to the wall. Man cannot know the things in the Universe, except as shadows on the wall. That is no more! He has turned and he's looking reality in the eyes.
______________________________
Ο Πλάτωνας είπε ότι ο άνθρωπος ζει σε μια σπηλιά με την πλάτη γυρισμένη προς την είσοδο. Οτιδήποτε περνάει απέξω δημιουργεί μια σκιά στον τοίχο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει τα πράγματα στο Σύμπαν παρά μόνο σα σκιές στον τοίχο. Αυτό τέλειωσε πια! Έχει γυρίσει και κοιτάζει την πραγματικότητα κατάματα.
34 comments:
Εχει;;;;
Αλλά και πάλι αυτό που βλέπει,αν,
είναι ένα κομμάτι από το πάζλ.
Το ζητούμενο είναι να βγει απο τη σπηλιά.
Θα βγει;;;;
Κέλυ,
θα 'βγει σίγουρα, ο χρόνος δουλεύει γι' αυτόν
Αγαπητέ Σπύρο, σου απαντώ στην ερώτηση που είχες αφήσει στο μπλογκ μου πριν λίγες μέρες. Ρώτουσες τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο, άνθρωπο. Πιστεύω ότι είναι η ικανότητα να μπαίνει στη θέση των άλλων με αποτέλεσμα να καταλαβαίνει τι νιώθουν και να τους συμπονά. Η συναίσθηση λοιπόν των ψυχικών και νοητικών καταστάσεων των άλλων και η συνακόλουθη συμπόνια είναι τα χαρακτηριστικά που μας δίνουν την ανθρώπινη ποιότητά μας, κάτι που απουσιάζει από ορισμένες μορφές ψυχώσεων με συνέπεια να έχουμε ανθρώπους που κακομεταχειρίζονται ή και βασανίζουν συνανθρώπους τους, αφού αδυνατούν να ταυτιστούν μαζί τους. Αυτή η απουσία της ικανότητας ταύτισης έχει ως συνέπεια να αντιλαμβανόμαστε τους άλλους σαν αντικείμενα προς χρήση κι όχι ως όντα με χαρακτηριστικά κοινά με τα δικά μας.
Εύα,
(α) ο ψυχωτικός πώς συμπεριφέρεται στον ίδιο τον αυτό του;
(β) πάμε, λοιπόν, να παίξουμε το παιγνίδι της empathy με τους άλλους. Όλα καλά (και βουδιστικά και χριστιανικά). Ρωτώ : παίζοντάς το εκχωρείς τελείως την αγάπη για τον εαυτό σου; Εξηγώ : δίνοντας αγάπη και μην παίρνοντας τίποτα είναι σα να κάνεις ένα κακό δώρο στον εαυτό σου. Εκτός κι αν παίρνεις χαρά από την ίδια την προσφορά αγάπης (Βούδας-Χριστός ισοπαλία).
Αλλά ήταν και κάτι που είχε 'πει ο Αρανίτσης (αλήστου μνήμης συγγραφέας) : αγάπαε τον πλησίον σου ως εαυτόν, δηλαδή πρώτα αγάπησε τον εαυτό σου και, να περσέψει, δίνεις και στους άλλους.
Τι γίνεται;
Τά 'χω κάνει... αχταρμά!
Και, δυστυχώς, έχω ημερομηνία λήξης και πρέπει ν' απαντηθούν αυτά τα θέματα
Σπύρο, νιώθω empathy για τους άλλους σημαίνει πως μπορώ να καταλάβω ή να φανταστώ πως νιώθουν αφού αντιλαμβάνομαι πως τα χαρακτηριστικά μας είναι κοινά, δεν σημαίνει ότι εκχωρώ την αγάπη για τον εαυτό μου. Ο Αρανίτσης καλά τα λέει. Κατά τη γνώμη μου, όταν κάποιος αγαπά τον εαυτό του, πάντα περισσεύει αγάπη για τους άλλους.
'Οσο για το πως συμπεριφέρεται ο ψυχωσικός στον εαυτό του είναι ένα μεγάλο, περίπλοκο θέμα δεδομένου ότι τα όρια ανάμεσα στον εαυτό του και τον κόσμο είναι για τον ίδιο δυσδιάκριτα. (Δε νομίζω πως γίνεται να επεκταθώ περισσότερο σε μια διαδικτυακή συζήτηση για τόσο σημαντικά ερωτήματα.)
Εύα, με κάλυψες εν πολλοίς, με μια προϋπόθεση : ότι χρειάζεται βαθειά γνώση της ανθρώπινης φύσης και γερά έύρα.
πχ "εντάξει, αγάπη μου, όλα καλά θα πάνε" στο οποίο απαντά με υβρεολόγιο. Εκεί καταλαβαίνεις ότι σε βρίζει γιατί δεν μπορεί να βρίσει το θάνατο, την αρρώστια κλπ απρόσωπα.
Αν δεν έχεις βαθειά γνώση αυτού του γεγονότος πληγώνεσαι.
Λένε ότι ο θεός αγαπάει τους καλούς ανθρώπους και μισεί τους μαλάκες. Πού είναι η διαχωριστική γραμμή;
To provlima tis anthrwpotitas den einai pws o anthrwpos den gnwrize to sympan para mono san "skia" stous toixous tis spilias.
To provlima itan kai simera einai se akoma megalytero vathmo, pws o antrwpos Koitaei, ma Den Vlepei..
Gnwrizei, ma den kserei....
Aggizei me to vlemma, ma den niwthei..
Anti loipon na koitazei tin "pragmatikotita" katamata, kalytera na tin niwsei kai dei "patokorfa" ;)
KaLiSpErA
Ερασιτέχνισα,
εννοείς τη γυμνή πραγματικότητα υποθέτω
Ennow to vathos twn pragmatwn.
Alla kai auto akoma thelei "talento".
Den to exoun oloi, alla aksizei mia prospatheia apo merous tous. Toulaxiston.
Ερασιτέχνισα,
το βάθος των πραγμάτων είναι αυτό που κάθε φορά σου παρουσιάζεται κι αυτό που έχεις την ηρεμία να παλέψεις.
Σε κάθε αντίληψη μπαίνει κι ένα ποσό υποκαιμενικότητας. Άλλο βάθος πραγμάτων ψάχνω εγώ, ενδεχόμενα, κι άλλο εσύ. Δεν είναι ο ίδιος βυθός που θα συναντηθούμε
symfwnw mazi sou en merei kai tha symfwnousa apolyta an i sigouria sou auti den mou fainotan sto prokeimeno thema, toso...epaggelmatiki.
Ερασιτέχνισα,
επαγγελματίας ... δύτης;
Η καρδούλα μου το ξέρει!
Χρόνια πολλά, καλό Καλοκαίρι.
(Σου απαντώ εμμέσως με post, αλλά θα επανέρθω, κάνε μια βόλτα.)
Δάσκαλε blogάρεις;
Μόλις ανακάλυψα το blog σου πολύ νόστιμη δουλειά.
Θα το ξεκοκαλίσω αργότερα.
Όταν λέω οτι μόνο αξιόλογους γνωρίζω στα blogs.....
Τα σέβη μου Φιλαλήθης ,φανατικά ανώνυμος ,ρομαντικός , ανεμομυλοπαλαιστής και προπάντων χωρίς διαφημήσεις!
Φιλαλήθη,
χάρηκα που γνωρίζω ανεμομυλοπαλαιστές. Θα επανέλθω με μια ανάρτηση επ' αυτού
Απ' τις σκιές ο άνθρωπος παράγει κι άλλες σκιές, κι άλλες, για να γεμίσει την απόγνωσή του. Στις άπειρες δυνατότητες του κόσμου ο άνθρωπος ζεί τρισδιάστατες προβολές. Μια πραγματικότητα επινοημένη, για να τον ταράζει και να τον καθησυχάζει κατά περίπτωση
Το μαγαζί δεν κλείνει Σπύρο μου. Αυτό είναι η δυσκολία. Να παραμένεις ανοιχτός ακόμα και αν δεν έχεις τίποτα να πουλήσεις ή να αγοράσεις.
Here comes a sun,
τι ψυχή θα παραδώκουμε έτσι;
Εκτός κι αν δεν υπάρχει ψυχή!
Κι αυτά δεν ξέρω αν είναι τα καλά μαντάτα ή τα κακά.
Και, πάλι, η απόγνωση είναι προϊόν τριβής ανάμεσα σ' αυτό που πιστεύουμε ότι είμαστε και σ' αυτό που πραγματικά είμαστε. Κι αν δεν είμαστε παρά μια συνείδηση που θα εξατμιστεί στο λεπτό αεράκι ενός αυγουστιάτικου σούρουπου; Και πάλι δεν ξέρω τι μαντάτα είναι και τούτα.
Σπυρο αγαπητέ,
Απαντώ σε προηγούμενο ερώτημά σου σε αυτό το ποστ - ο Θεός όλους τους αγαπάει,αφού δεχθούμε ότι ο Θεός μόνο αγάπη είναι και δε μπορεί να "μισεί" σαν άνθρωπος.Άρα,καλοί και κακοί,έχουν όλοι μια θέση στη θεϊκή καλωσύνη.
Αργώ (όταν καταπιάνομαι με αλκοόλες) αλλά δεν λησμονώ.
Σπύρο το θέμα δεν είναι απλώς ότι δεν βλέπουμε την αλήθεια.
Το νόημα του σπηλαίου του Πλάτωνα είναι πως βλέπουμε την εικονική πραγματικότητα, τις σκιές που μας προβάλλουν άλλοι.
Μια σύγχρονη αν και λίγο κιτς-βλαχογελαδοκαουμπόυκη έκδοση της παραβολής του σπηλαίου είναι η ταινία The Matrix.
Κάποιοι μπορεί μάθουν την αλήθεια αλλά προτιμούν να ζουν στο σκοτάδι αφού δεν αντέχουν την πραγματικότητα και το φως τους τυφλώνει.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τυφλοί βέβαια αλλά αυτοί τυφλώθηκαν και βλέπουν με το μέσα φως.
Ο Όμηρος για παράδειγμα...
Έγινα θεωρητικός στο τέλος του σχόλιου μου αλλά δεν πειράζει.
Συζήτηση να γίνεται.
Όλα θα πάνε καλά,
ο θεός, όπως λένε μερικοί, είναι μια anthropomorphic personification.
Εγώ πιστεύω άλλα, πιστεύω, όπως έχω πει κι αλλού, ότι είναι η συμπύκνωση του "ευχαριστώ" που δεν ξέρεις πού να στείλεις. 'Οπως λέμα "ασυνόδευτο";
Για την ώρα όλα πάνε καλά. Σκέψου τον εαυτό σου 30 χρόνια μετά.
Θα υπάρχει πάντα η συνελιδηση έστω κι αν εμε΄΄ις είμαστε συννεφάκι που θα πετάει
Όλα θα πάνε καλά,
για να αλαφρύνουμε God loves black and white but he prefers Johnny Walker
Παίζουμε;
Λάκωνα μανάρι,
(α) κι εγώ από αλκοόλες έρχομαι κι έτσι είμαι συντονισμένος
(β) πότε πήγες τελευταία φορά στον καθρέφτη να τον φτύσεις (κι ύστερα να τον σκουπίσεις); Δεν είναι όλα υποκειμενικά; Υπάρχει, άραγε, αντικειμενική αλήθεια (το πρότυπα που λέει κι ο Πλάτωνας;).
(γ) μιλώντας σοβαρά, γιατί είμαστε όλοι κουλαριστοί και σένιοι όταν είναι να εκφέρουμε μια άποψη και όταν είναι να τη ζήσουμε αρχίζει να κλάνει μαλλί ο πρωκτός μας;
(δ) αν απόψε είμαστε απέναντι, με τις αλκοόλες κι όλα αυτά, τι ποσοστό του εαυτού σου θα εκχωρούσες; Θά 'χες απέναντί σου έναν ξένο κι άρα, εξ ορισμού, θά 'πρεπε να 'πεις αυτά που σου επιτρεπόνταν να 'πεις. Οι λέξεις, εν τέλει, είναι δύναμη ή φυλακή;
Ίσως η ισσοροπία να έρχεται όταν καταλαβαίνουμε τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης.
Η παραδοχή της ίσως να μας κάνει λιγότερο αδύναμους.
Λοιπόν ας δούμε λίγο το αλκοόλ.
Υπόθεση:Γίνομαι σκνίπα και κάποιοι με βλέπουν και γελούν μαζί μου.
Εγώ όμως γελώ με αυτούς συνεχώς ή ακόμα χειρότερα τους λυπάμαι.
Για αυτό γουστάρω και τον ελληνικό πολιτισμό. Δεν είπαν αερολογίες του τύπου "ου μοιχεύσεις" αλλά παράστησαν μέχρι και τους θεούς με αδυναμίες.
Λάκωνα,
είσαι η μάρκα μου!
(α) έχεις απόλυτο δίκιο ότι παραδεχόμενοι τα όριά μας έχουμε σαφή επίγνωση του πού πάμε (πού;)
Αυτό όμως θέλει να συνομιλείς με τον εαυτό σου και να του δείχνεις. Ποιος, σήμερα, δέχεται ότι είναι μαλάκας; Τίμια και ειλικρινά, μόνος του στο δωμάτιό του. Όλοι πιστεύουμε ότι είμαστε οι τέλειες μονάδες ζωής με κάποια, εντελώς μικρά ψεγαδάκια που θα φύγουν κάποια στιγμή.
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.
(β) το οποίο μας φέρνει στο δεύτερο μέρος της επιστολής σου (boozing). Δεν είμαι αλκοολικός αλλά όταν βγω με παρέα μου ... ενσκύπτει το ποτό. Δεν πίνω για να πιω αλλά η προϊούσα χαλάρωση, ευωχία και συζήτηση αυτοτροφοδοτούνται. Σπάνια γίνομαι σκνίπα. Αλλά και πάλι μου βγαίνει γέλιο αφού είχε προηγηθεί η ηδονή της συζήτησης.
(γ) και στο τρίτο έχεις δίκιο, οι θεοί μας ήταν απλώς άνθρωποι με λίγο ... περισσότερες αρμοδιότητες (εκτός από το Δία που είχε ... ξεκωλιάσει τη μισή Ελλάδα)
Ο Πλάτωνας όταν τα έλεγε αυτάείχε βγει ήδη απ’ τη σπηλιά του. Φοβάμαι ότι εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ, οι άλλοι δεν ξέρω, είναι πολύ βαθιά η σπηλιά κι ο καιρός μετρημένος. Τι να προλάβεις να δεις;
Γιάννη,
προσβλέπω ηττοπάθεια και δεν είναι καλό αυτό.
Το παλεύουμε, πάντα αυτό κάναμε και πάντα αυτό θα κάνουμε. Στο τέλος είναι "ο δρόμος για την Ιθάκη" έχω την εντύπωση.
Αλλά δεν το βάνουμε κάτω.
Εγώ θα το έλεγα συνείδηση, ηττοπάθεια είναι να νοιώθεις μια ροπή προς αυτό, να νοιώθεις πως δεν έχεις ελπίδα. Εγώ μίλησα για χρόνο, για μέγεθος και για πνεύμα. Απλώς δεν πιστεύω πως είμαι ικανός, να κατανοήσω... το άπειρο έξω απ’ τη σπηλιά. Να ονειρευτώ ίσως, να υποθέσω,να μελετήσω, να διατυπώσω απόψεις, να φτιάξω πράγματα, όλα αυτά ναι, να συνειδητοποιήσω όμως το γιατί ή το πώς... δεν νομίζω.
Δεν είναι ούτε μετριοπάθεια, ούτε πικρία, νομίζω πως είναι επίγνωση. Μέσα μου ελπίζω να διαψευσθώ μετά θάνατο.
Μέχρι τότε όμως φοβάμαι πως θα βολοδέρνω εντός...
Γιάννη,
(α) δεν είναι δυνατόν να κατανοήσεις τίποτα το "παραπέρα" με το συγκεκριμένο εννοιολόγιο πού 'χεις στη διάθεσή σου. Μα δεν περίμενε κανείς και τίποτα διαφορετικό! Αυτό που σου λέω είναι ότι υπάρχει η δυνατότητα (η μη βασισμένη στη λογική παρά στη διαίσθηση) να πάρεις μια γεύση. Κι αν (όταν πειραματίζεσαι) παρατηρείς και τον εαυτό σου, τότε ίσως μπορέσεις να επαναλάβεις και να τελειοποιήσεις τους μηχανισμούς. Ίσως.
(β) μπορείς να αγκαζάρεις το μυαλό σου σε μυριάδες λογικά projects. Ξέρε ότι η λογική είναι περατωμένη διότι κλωθογυρίζει στα ίδια πάντα μονοπάτια. Γιατί δεν κάνεις κάτι νέο; Ξεκίνα με τις αισθήσεις σου. Πχ μύρισε ένα άρωμα κι απαγόρευσε στο μυαλό σου να εκφέρει άποψη αμέσως. Πες του να σκάσει και να μη μιλάει! Τιθάσευσέ το και ξεκίνα τις εμπειρίες για τις εμπειρίες κι όχι για την ανάλυσή τους
Μάλιστα γιατρέ μου.
Στο σχολείο ήμουν πάντα ένας απ’ τους χειρότερους, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, εσύ ίσως ξέρεις. Στο θέμα μας τώρα, στα σκοτάδια της σπηλιάς. Το παιδεύω 15 χρόνια το θέμα, μια χαρά τα πάω με τις άλλες αισθήσεις. Εκείνο που δεν καταφέρνω να καταπολεμήσω είναι η αλαζονεία μου, δεν ανέχομαι το να βγαίνω εκτός μάχης, όχι αυτή καθαυτή την πάθηση ή την απώλεια.
Ζωγραφίζω με άλλες αισθήσεις, ιππεύω, μπορώ να περιγράψω κάποιον που είναι στο άλλο δωμάτιο ίσως... αλλά όταν μένεις μόνος σκέφτεσαι πως είχες να κάνεις πολλά. Να σου πω και κάτι που δεν γνωρίζεις ίσως. Σ’ αυτή τη ζωή οι άλλοι είναι το πρόβλημα, ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για όλους.
Δεν χρειάζομαι κουράγιο ή υποστήριξη – έτσι νοιώθω τουλάχιστον – φίλους κυρίως χρειάζομαι.
Συγνώμη αν ακούγομαι κακότροπος, εκτιμώ την προσπάθεια και νοιώθω πως όσα λες τα λες από αγάπη.
Χαίρομαι που σε γνώρισα.
Γιάννη
(α0 δεν είμαι ... γιατρός, θέλω εγώ να γιατρευτώ
(β) στο σχολείο. ενδεχόμενα, να ήσουν τυλιγμένος στο δικό σου όραμα (οπότε, ποις τα γαμάει τα μαθήματα!). Υπάρχουν τέτοιοι, τους διακρίνω και τους αφήνω στην ησυχία τους (ποιος τη γαμάει τη Φυσική!)
(γ) ρε συ Γιάννη, αυτό δεν είναι αλλαζονεία, είναι ευχάριστο δείγμα πνευματικής υγείας. Μακάρι νά 'ταν όλοι έτσι, να παλεύανε!
(δ) όταν μένεις μόνος πράγματι ο χρόνος (υποκειμενικά) φαίνεται λίγος. Γι' αυτό κάνε του καλή εκμετάλλευση. Δεν είσαι υποχρεωμένος να λύσεις κανένα συμπαντικό πρόβλημα, και του Σύμπαντος δε θα του καεί καρφί αν λείψεις. Είσαι υποχρεωμένος, όμως (επειδή είσαι μαχητής του πνεύματος) να αναλύσεις τον εαυτό σου, να τον μελετήσεις και να τον πας με χαρά προς το θάνατο. Όλη η ζωή είναι ένα γύμνασμα θανάτου. Από 'κει κι ύστερα δεν ξέρω. Ψάχνω, όμως.
(δ) Εν μέρει συμφωνώ ότι οι άλλοι είναι το πρόβλημα κι όσο πιο πολύ σπουδάσεις τη σιωπή και τη μοναξιά τόσο περισσότερο οι άλλοι θα αρχίσουν να γκριζάρουν (and to fade away). Από την άλλη μεριά, ένας μηχανισμός αυτοπαρατήρησής σου είναι μέσω των άλλων. Κακά τα ψέματα, όλα είναι αλληλένδετα σ' αυτό το Σύμπαν. Εσύ βρες τη χρυσή τομή, πόσο θα δίνεις στον εαυτό σου και πόσο στους άλλους. Μια συμπόνοια προς τους άλλους (αυτούς που τη χρειάζονται) είναι ένα ισχυρό εργαλείο αυτοπαρατήρησης.
(ε) ούτε κακότροπος, ούτε τίποτα δε φαίνεσαι. Είσαι ένας άλλος άνθρωπος που ψάχνει. Μακάρι νά 'μουν Αθήνα, να γινόμαστε φίλοι, να πίναμε λίγο περισσότερο και να συζητούσαμε ατέλειωτα και να καλαμπουρίζαμε. Διότι το γέλιο είναι η πεμπτουσία της ζωής. Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο προβληματισμός πρέπει να γίνεται από μαγκούφηδες ανθρώπους.
Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Ελπίζω να τα πούμε κι από κοντά κάποια φορά
Μπορούμε να κάνουμε αυτές τις προθέσεις πράξη, θα σου πω όταν έχω κάτι καλό.
Στην ανάρτησή σου περί βλακείας, η Regina σε προτρέπει για ένα blog. Αν σ’ ενδιαφέρει υπάρχει ένα.
Στο blog μου θα βρεις ένα link που λέει moogtimes . Για την ώρα αναρτούμε μόνο βλακείες, δεν είναι υποχρεωτικό αυτό όμως.
Μπορείς να μπεις και να δεις, ή όποιος άλλος ενδιαφέρεται.
Σπύρο,
Απαντώ στο σχόλιο που μου απευθύνεις.
Τότε θα είμαι 68 και θα γιορτάζω ίσως το Μάη του 68,περιμένοντας το ευλογημένο 69.
:)))
Όλα θα πάνε καλά,
δε θυμάμαι την ερώτηση αλλά οι απαντήσεις ήταν εξαιρετικές!
Τώρα πόσο είσαι; Απάντησε με μέηλ διότι δε θα ξέρω μετά που είναι η ερώτηση
Post a Comment