WELCOME

Τούτο φαίνεται νά 'ναι μια gallery, τροφή για το πεινασμένο μάτι, αλλά είναι απάτη. Στην πραγματικότητα είναι τροφή για το μυαλό, ένα συμπόσιο ιδεών. Αριστοτέλικά "ψυχαγωγώ" σημαίνει "άγω την ψυχή".

Διασκεδάστε, αλλά περισσότερο, σκεφτείτε.

Saturday, December 19, 2009

Ascending to where?

Άναψε κεράκι στο μνημείο της χαμένης του αγάπης.
Αυτή θα 'μενε για πάντα παγωμένη στη στάση που πρέπει να 'χει οπωσδήποτε ένα μνημείο : αμέτοχη σε οτιδήποτε, αδιάφορη για τα πάντα.
Αυτός τράβηξε για πάνω, για όπου θα τον έβγαζαν οι δικές του επιλογές. Χαμογέλασε προς τα μέσα του "λες και υπάρχει ελεύθερη βούληση" είπε κι άρχισε ν' ανεβαίνει.
Αληθεύει ότι οι άγγελλοι δεν έχου φύλο;

24 comments:

kelly alamanou said...

Kαλησπέρα!
Ναι έτσι λένε πως οι άγγελοι δεν έχουν φύλο.
Η συνείδηση-συνειδητότητα επίσης.

Χάνεται άραγε η αγάπη ;
Αποδεσμευμένη από ένα συγκεκριμμένο αποδέκτη μήπως απελευθερώνεται;

Spyros Vlahos said...

Κέλυ,
το δεύτερο είναι η αντίληψη του πρώτου; Εννοώ η συνείδηση-συνειδητότητα.
Διότι αν οι άγγελλοι δεν έχουν φύλο, μπαίνει θέμα αν οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται έτσι ή είναι παγκόσμια σταθερά!

Όσον αφορά την αγάπη, ερωτώ : υπάρχει αντικειμενικός ορισμός της αγάπης ή είναι και αυτό μια αντίληψη; Αν είναι αντίληψη, χάνεται (οξειδούμενη μες τις ζωές των ανθρώπων).Αν, όμως, είναι κυτταρική μας ιδιότητα, δεν υπάρχει περίπτωση να πάει στράφι.
Και, βέβαια, είσαι 100% ακριβής όσον αφορά τον αποδέκτη. Όμως, τότε, δεν γίνεται καθημερνό μας καταναλωτικό προϊόν και άρα χρειάζεται "τσαγανό" να την εφαρμόσεις.

Γιατί το ψάχνουμε τόσο; Έτσι κι αλλιώς "ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά τα τέλη της ζωής ημών".

kelly alamanou said...

Έτσι κι αλλιώς "ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά τα τέλη της ζωής ημών".

Αυτό που τελειώνει είναι ο κύκλος ζωής του δίπτυχου σώμα-νους.
Είμαστε όμως μόνο αυτό;

Spyros Vlahos said...

Κέλυ,
(α) το "έτσι κι αλλιώς" μ' άρεσε πολύ.
(β) είμαστε μόνο αυτό; Όλες οι αναμνήσεις κι οι καλές στιγμές ήταν αντίληψη; Όλα τα ψυχομπουκώματα ήταν αντίληψη;
Ενδεχόμενα, γιατί όχι;

kelly alamanou said...

Spyro

Αναμνήσεις,καλές στιγμές,ψυχομπουκώματα κλπ..
Πιθανόνατα όλα παιγνίδια του νου.
Ο παρατηρητής που βλέπει όλα τούτα να συμβαίνουν λες και βλέπει κινηματογραφική ταινία ποιός είναι;
Πριν από την αντίληψη του οποιουδήποτε συμβάντος υπάρχει η αίσθηση του υπάρχω.
Από που προέκυψε αναρωτιέται ο ποιητής,και συνεχίζει να ψάχνει...

Spyros Vlahos said...

Κέλυ,
ο αποστασιοποιημένος εαυτός μας;

kelly alamanou said...

Μά παρόμοια αίσθηση έχω κι εγώ Σπυρο το όνομα δεν εχει και τόση μεγάλη σημασία.

Spyros Vlahos said...

Κέλυ,
κουράστηκα κι είναι τούτο ένα ωκεάνιο συναίσθημα.

kelly alamanou said...

Yes.. i understand...

mtryfo said...

καλές γιορτές όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις!!!

Spyros Vlahos said...

Mtryfo,
εδώ θα είμαι, τα ίδια θα κάνω.
Αλλά η ψυχή μου θα εύχεται να 'σαστε καλά όλοι.
Να περνάς καλά,

lenio said...

θα σου εξομολογηθώ κάτι..
Οταν πρωτοείπα την άποψή μου, ως lenio, για κάποια σου ανάρτηση με είχες πάρει στην κυριολεξία απο τα μούτρα..
Μετά ξαναήρθα ως "ανώνυμη" και σχολιάσαμε πολλά και διάφορα για την τέχνη..
Και μετά ήρθε η καρυδόπιτα..

Καλή χρονιά να έχεις, Spyros!!!

Οι άγγελοι έχουν φτερά..
:)

Spyros Vlahos said...

Lenio,
γονατιστός και ... έρπων, σου ζητάω χίλια συγνώμη αν σε πίκρανα και σε αποπήρα. Ίσως ανωριμότητα, ίσως αλλαζονεία, ελπίζω ότι μεγάλωσα από τότε.
Την καρυδόπιτα δεν κατάλαβα.
Να 'χεις χαρούμενη χρονιά και ό,τι επιθυμείς να το βρεις μπροστά σου. Μη στενοχωριέσαι καθόλου.

Οι άγγελλοι έχουν φτερά, αλλά τα χρειάζονται;


Και πάλι συγνώμη.

lenio said...

τη δέχομαι ολόψυχα..

η καρυδόπιτα ήταν ένα "γλυκό στιγμιότυπο" :).. στην ανάρτησή σου.. "Them Who Wait"..

Spyros Vlahos said...

Lenio,

η ζωή σου να 'ναι γλυκειά σαν την καρυδόπιτα.
Και να μη μου στενοχωριέσαι επειδή βρίσκονται μερικοί (μαλάκες θα έλεγα αλλά δεν το λέω γιατί είναι καθωσπρέπει μπλογκ) που σε παρεξηγούνε και δεν εκτιμούν το χαρακτήρα σου. Η αυτοκριτική πάντα ήταν το αδύνατο μου σημείο.

Να 'σαι καλά

mtryfo said...

πέρασα για μια καλησπέρα.....
ελπίζω η "αργία" του μπλογκ να μη οφείλεται σε κακή διάθεση του οικοδεσπότη...

Spyros Vlahos said...

Mtryfo,
απλώς μια απογοήτευση για πολλά πράγματα.

mtryfo said...

Μ αρέσει που ρώτησα και έκανα τόσες μέρες να ξαναπεράσω...Καλή είμαι κι εγώ....

Στην προκειμένη περίπτωση μη την αφήνεις να σε ελέγχει, έτσι κι αλλιώς "η απογοήτευση" ειναι δεδομένη, απλώς προσποιούμαστε οτι δεν τη νοιώθουμε, για να προχωράμε, αλλιώς κλεινόμαστε στο καβούκι μας και μερικές φορές ξεχνιόμαστε εκεί για καιρό... γι αυτό σου λέω... μη το επιτρέπεις στον εαυτό σου...

Spyros Vlahos said...

Mtryfo,
μη στενοχωριέσαι.
Αλλά είναι πολύ καλό αυτό που είπες, ότι κλεινόμαστε στο καβούκι μας και ξεχνιόμαστε.
Γράφω ένα μυθιστόρημα και μ' έχει απορροφήσει πλήρως, ένας κόσμος στον οποίο περνάω καλά.
Τούτο εδώ το μπλογκ είχε γίνει ... αφιλόξενο, Ακανόνιστη κι έτσι (χαχαχαχαχαχαχαχαχα) και γι' αυτό βρήκα άλλο κόσμο.
Αλλά κι η πραγματικότητα βάνει τα δίκά της προβλήματα, μη νομίσεις ότι φταίνε μόνο οι άλλοι.
Σε φιλώ

mtryfo said...

Φίλε μου, βρίσκεσαι σε μια πολυ δημιουργική φάση της ζωής σου κι αυτό ειναι πολύ όμορφο...
Εν αναμονή του αποτελέσματος λοιπόν...

Spyros Vlahos said...

Mtryfo,
η Τέχνη, όπως επιμένω να τονίζω, είναι δεκανίκι.
Σκέψου. Όταν είσαι ευτυχισμένος ζεις. Όταν είσαι δυστυχισμένος γράφεις ή ζωγραφίζεις.
Όλα για να μεταφερθούμε μακριά από τούτο τον κόσμο της καθημερνότητας.
Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο αφιλόξενος.

elis.pandora. said...

Καλημέρα!!!
Να πώ ότι διαφωνώ ???
Ισως να χρειάζεται η τέχνη τον θεό Η ο Θεός την τέχνη??? πού μόνο δεκανίκι δεν είναι...Κλειδί του Παραδείσου είναι και ανοίγει ψυχές αγωγούς ευδαιμονίας.Τέχνη χωρίς Θεό και εμπνευση γίνεται ψυχοφθόρα φαντασίωση δεκανίκι γιά τούς δυστιχής πού δεν θέλουν και φοβούνται να δώσουν,να εκφράσουν την αγάπη τους μέσα στην καθημερινότητα πού ζούνε μην τύχόν και κάτι χάσουνε από το πολύτιμο εγώ τους. Η τέχνη βρίσκεται όπου ο καθένας αναγνωρίζει στο ελάχιστο τον εαυτό του ,μόνο έτσι πραγματικά δημιουργεί και ζεί γράφωντας η ζωγραφίζωντας ....
Αλλωστε η ψυχή φύλο δεν έχει και μέσω της τέχνης προσεγγίζεις το Θείο και λυτρώνεσαι από τα γήινα δεσμά της σάρκας σου και του νού σου.
Ευχαριστώ!

Spyros Vlahos said...

Pandora,
(α) θα μπορούσα να συμγωνήσω αν εξετάζαμε μαζί με το έργο του και τον καλλιτέχνη. Το ότι η Τέχνη είναι μια συνομιλία με τον εαυτό σου, δεν υπάρχει αμφιβολία. Εκεί, λοιπόν, μπαίνει κιο θεός. Αν ο καλλιτέχνης έχει φέρει, με αδιόρατες κινήσεις, μέσα του την αναζήτηση (επί παντός επιστητού, ακόμα και του θεού) τότε έχουμε ελπίδα.
Διαφορετικά η Τέχνη είναι καταναλωτικό και εγωτροπικό προϊόν.
(β) ακριβώς σήμερα το πρωί, και πριν διαβάσω το σχόλίο σου, αναρωτιώμουνα τι να 'ναι αυτή η πολυθρύλητη αγάπη. Προσπαθούσα να την ξεκαθαρίσω μέσα μου σαν αυτούσια έννοια κι όχι σαν συνισταμένη άλλων εννοιών πχ συμπόνοιας. Εκεί θα μπορούσες να με βοηθήσεις διότι πιθανόν να μην ξέρω και ν' αγαπάω.
(γ)όλοι πονάνε, ο πόνος όχι μόνο είναι καθημερνότητα, είναι και κυτταρική μας ιδιότητα. Απ' αυτή την άποψη η Τέχνη είναι ένας άλλος κατασκευασμένος κόσμος που σε πάει πέρα από την καθημερνή μικρότητα. Δηλαδή, ένα δεκανίκι που σε τηρίζει για να μην πας μια ώρα αρχήτερα να συνατήσεις το δημιουργό σου.
Meaning suicide.

Unknown said...

Nice post. thanks for the shared it with us. grey fabric