Ένα μάτσο όνειρα κλεισμένα σε γυάλινο περίβλημα. Ένα σωρό σχέδια για το μέλλον, τρυφερές στιγμές του παρελθόντος, μοναδικές εικόνες της φαντασίας και της πραγματικότητας, σκέψεις και βιώματα που δεν έχουν πουθενά αλλού το ταίρι τους. Αισθήματα και συναισθήματα. Αισθήσεις και παραιθήσεις. Συμπαντικές αλήθειες και φτωχά ψέμματα για επιβίωση. Συλλαβές του υπερβατικού. Βήματα στα σκοτάδια. Πόνος, θλίψη αλλά και χαρά και προσμονή και κάποιο χαμόγελο αποτυπωμένο στις γειτονιές του μυαλού.
Κοντολογίς, μια ψυχή.
Έτοιμη να θρυμματιστεί.
Ένα τέλος θα δοθεί ή μια αρχή θα γίνει;
47 comments:
Καποιο χαμόγελο αποτυπωμένο στις γειτονιές του μυαλού,
κι από πίσω το πιστόλι;Οχι!Γιατί;
VaD,
γιατί η βλακεία και η κακία βλάπτουν σοβαρά τα όνειρα. Η πραγματικότητα σκοτώνει τα όνειρα. Γιατί ένας θάνατος (όπως του Αλέξη) μπορεί να 'ναι τέλος ή αρχή.
Να 'σαι πάντα καλά.
ένα και το αυτό ψυχή μου...
ΕΥΟΙ,
εννοείς η βλακεία κι η κακία!
στην αρχη σκεφτεσαι το τελος
και στο τελος σκεφτεσαι μια νεα αρχη
τι να πεις ενας κυκλος ειναι ολα
τα ζουμε ξανα και ξανα!
Όλα καλά,
σα να 'ναι ένας ατέρμονας κοχλίας που όλο γυρίζει και δε σταματάει ποτέ.
Μην ξεχνάμε ότι θα επιστρέψουμε σ' αυτό τον κόσμο ξανά και ξανά, έστω και διασπασμένοι σε άτομα.
"φτωχά ψέματα για επιβίωση".Ένα τέλος ΠΡΕΠΕΙ τότε να δοθεί.
Είναι η ζωή ένα παζλ από μικρές στιγμές.
Τίποτα άλλο.
Οι στιγμές αυτές είναι όπως τα κομμάτια ενος παζλ.
Άλλα πιο σκούρα, άλλα απροσδιόριστα και άλλα σαν φωτεινά μοιάζουν.
Όλα από αυτά όμως έχουν αποχρώσεις.
Είναι η σοφία που θα έχουμε αποκτήσει μεγαλώνοντας.
Ανθρωπος χωρις ονειρα είναι νεκρός άνθρωπος Σπυρο. Αξίζει να ζεις για αυτή την παραίσθηση, γιατί από οσα ανέφερες ("Αισθήματα και συναισθήματα. Αισθήσεις και παραιθήσεις. Συμπαντικές αλήθειες και φτωχά ψέμματα") το μόνο αληθινό και σίγουρο είναι οι παραισθήσεις.
Φιλιά
Διακρίνω μια εμμονή με τα όπλα;
Εγώ πάντως αγριεύομαι ,διότι τα βρίσκεις πάντα στο τέλος του λαβύρινθου και ποτέ στα χέρια της Αριάδνης!Που σημαίνει πάντα τέλος σηματοδοτεί ,ποτέ μια αρχή!
Γκούντ μόρνινγκ του εβριμπάντι!
Όλα θα πάνε καλά,
πώς ξέρουμε ότι λέμε ψέμματα για επιβίωση, αφού τα λέμε στον ίδιο μας τον εαυτό;!
Πώς να δώσεις ένα τέλος αφού δεν ξέρεις ούτε ποια είναι η αρχή της ύπαρξής σου;
Ερασιτέχνισα,
(α) σωστή, μεγαλώνοντας το βλέμμα μας γίνεται πιο καθαρό και τα κομματάκια του παζλ αποκαλύπτουν τη μεγάλη εικόνα.
(β) σωστή κι εδώ για τα όνειρα.
(γ) εδώ διαφωνώ, η αλήθεια στην οποία παραπέμπει η παραίσθηση είναι μια παραίσθηση αφ' εαυτήν. Όχι που πιστεύω ότι υπάρχει και καμιά μεγάλη αλήθεια : ταλαιπωρούμαι ταλαντωνόμενος μεταξύ Φυσικής και Μεταφυσικής.
Φιλαλήθη,
γκουντ μόρνιν του γιου, του.
(α) όταν ήμουνα μικρός έπαιζα με ένα αήθινό όπλο, ένα Μ1.
(β) τέλος μιας ύπαρξης και αρχή μιας επανάστασης;
(γ) αν ένα όπλο είναι στο τέλος ενός λαβύρινθου, γιατί να μη μείνουμε μέσα να περιπλανιώμαστε;
Και, δεν ήταν ... σκρόφα η Αριάδνη να μας δώσει το μίτο;
Σόου λονγκ, φρεντ οφ τρουθ.
Oi paraisthiseis Spyro giati ksereis apo prin oti peri paraisthisewn prokeitai..
Enw ta ypoloipa se ksegelane.
Ερασιτέχνισα,
μιλάς για custom-made παραισθήσεις. Αν ξέρεις περί τίνος πρόκειται, την έχεις παράγει μόνος σου. Να σκεφτείς, όμως, ότι η παραίσθηση είναι το τέλος του ταξιδιού αφού, μοιραία, για να την κατανοήσεις πρέπει πρώτα να ξέρεις την "αίσθηση". Πρέπει να στηρίξουμε γερά τα πόδια στον πραγματικό κόσμο για να πηδήσουμε παραπέρα (και παραέξω).
Ένας κουτός πχ δεν έχει παραισθήσεις αφού δεν έχει καταλάβει καλά-καλά τι διαφορετικό συμβαίνει από την πραγματικότητα (μην έχοντας κατανοήσει ούτε αυτήν).
Η παλιά καλή ρήση : "χωρίς σκοτάδι δε θα ξέραμε τι είναι το φως".
Σιγά μην τελειώσεις με τόσο ναρκισσισμό και βλακεία....
Δεν βαρέθηκες να κλαίγεσαι??
Αλλαξε τροπάρι...
Ολο τα ίδια και τα ίδια...
Τσιμπάει ακόμα κόσμος???
Ακανόνιστη,
τουλάχιστο εγώ ζωγραφίζω, σκέφτομαι και προσπαθώ να κάνω καλό στον κόσμο.
Εσύ τι ξέρεις; Μόνο να βρίζεις.
Οχι βρε....
ούτε ζωγραφίζεις... ούτε σκέφτεται... και σίγουρα δεν προσπαθείς...
Ξαναπροσπάθησε.....
Δεν σε βρίζω... απλά σου λέω κατάμουτρα... τι κάνεις και τι είσαι...
Αν δεν το αντέχεις.... κρύψου...
αλλιώς... κάτσε και φάτο......
Ακανόνιστη,
σ' ευχαριστώ που φροντίζεις να γίνω καλύτερος
Δυστυχώς ο ναρκισσισμός και οι κόλακες... δεν σε αφήνουν....
ειναι η ζωη, στιγμες απειρασημαντες στην πλαναισθηση του χρονου.....
Καλημερα, Ιονιε Ζωγραφε!!!
Λου,
δυο φοβερές λέξεις "απειρασήμαντες" και "πλαναίσθηση".
Να 'σαι πάντα καλά.
Συλλαμβάνεσαι!!!!!!
Είσαι για τα κάγκελα...
BlogPolice,
εντάξει. Για τι κατηγορούμαι; Για τα κάγκελα;
Διαδυκτιακή καφρίλα λέγεται το παράπτωμα! Σβήσε τις μηχανές μπας και σωθεί ο κόσμος αλλιώς δεν την παλεύουμε...
Αλήθεια, ερώτηση: Εσύ καταλαβαίνεις τι λες; Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
BlogPolice,
αν δεν είσαι η Ακανόνιστη (από το χαραχτηριστικό "χαχαχαχα") τότε θα 'σαι κάποιος από την παρέα της.
Χαίρομαι που ασχολείστε με τόση πολλή ... εμβάθυνση στα πράγματα. Πραγματικά δείχνει άνθρωπο πολύ ... προβληματισμένο.
Βλέπω πως επιτέλους σου την πέφτουνε κανονικά και δεν σβήνεις τα σχόλια . Είναι κι΄αυτό κάποια πρόοδος.
Δεν βαρέθηκες ακόμα αυτό το τροπάρι;; Αυτά τα δήθεν βαθειά ερωτηματικά που βάζεις και ταλανίζουν το μυαλό σου; Ψάχνουν οι αναγνώστες σου να τα λύσουν;;
Γυμναστή,
κατ' αρχήν δεν είναι "τροπάρι". Αυτά σκέφτομαι, αυτά έμαθα κι αυτά γράφω. Πιστεύω ότι έχω κάθε δικαίωμα να γράφω κι εγώ τις σκέψεις μου όπως χιλιάδες άλλοι στο γουέμπ που γράφουν ΄για το γατάκι τους, συνταγές, για τους άτυχους έρωτές τους, για το πώς πέρασαν το σαββατοκύριακο κά.
Τα ερωτηματικά, όπως αναφέρεις, δεν είναι για να λύνονται άμεσα, είναι για να βάζουν άλλα ερωτηματικά και, γενικά, για να βάζουν τους ανθρώπους να σκέφτονται. Αν (το να σκέφτονται οι άνθρωποι) είναι καλό, δεν έχω να ντραπώ για τίποτα. Κι είμαι απόλυτα ικανοποιημένος γι' αυτό.
Από την άλλη μεριά κι εσύ έχεις κάθε δικαίωμα να απεχθάνεσαι ορισμένα πράγματα, αλλίμονο αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι.
Πέρασες, είπες τη γνώμη σου, την έλαβα υπόψη μου, έτσι λειτουργεί μια ελεύθερη συνομιλία.
Μακάρι, όμως, να ήμουν εγώ το μοναδικό πρόβλημά σου!
Τελικά μπάρμπα την καφρίλα την συνεχίζεις. Η ακανόνιστη πολύ καλα στα χώνει, αλλά δεν είναι η μόνη.
Υπάρχουν κι άλλοι που σε θεωρούν τον τρελό του χωριού.
Εκείνο που με προβληματίζει περισότερο είναι ότι τύποι σαν εσένα διδάσκουν τα παιδιά μας...Άραγε τι μπορείς εσύ να διδάξεις με την τσιμπούκα ανά χείρας και ύφος μπλαζέ; Μια σανίδα βρεγμένη θέλεις και να σου τα μετρήσουν τα παϊδια ένα-ένα. Τότε ίσως το πάρεις απόφαση πως είσαι ένα τίποτα και ως τίποτα πρέπει να πορεύεσαι. Αν δεν σου κάνει κεφι να μας διαβαζεις βαλε μετριασμό σχολίων...αλλιως μεινε και ακου!
Αν και ακόμα καλύτερα θα ηταν να κατεβασεις το μπλογκ σου και να πας στην ευχη ...εισαι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ για να μην πως ότι εισαι για ΔΕΣΙΜΟ!!
Καλο μηνα :Ρ
BlogPolice,
καλό μήνα επίσης.
(α) Σε κάθε χωριό, ο τρελός, επιτελεί λειτούργημα. Σε σύγκριση, φαίνονται οι άλλοι πιο γνωστικοί. Οπότε είναι χαρά μου που επιτελώ αυτό το "λειτούργημα".
(β) "τύποι σαν εμένα διδάσκουν τα παιδιά σας". Ποτέ δεν ήσουνα σε τάξη μου και γι' αυτό δεν ξέρεις πώς διδάσκω και τι λέω. Μη φοβάσαι, φοβήσου μόνο τι θα πεις εσύ στα παιδιά σου.
(γ) το ότι είμαι ένα τίποτα, ενδεχόμενα να το έχω συνειδητοποιήσει. Σειρά σου για αυτοκριτική.
(δ) θα μείνω και θα ακούω, είναι όλα μέσα στο παιγνίδι.
(ε) Αν στο γουεμπ χωράνε άνθρωποι με χιλιάδες χιλιόμετρα από σαχλαμάρες, τότε χωράω κι εγώ. Αν δεν σ' αρέσει μην ξαναέρθεις.
Αυτά.
Πάλι σε εκνευρίσανε τα παλιόπαιδα .
Δεν πιστεύω νάναι γονείς μαθητών σου;
Τι αμαρτίες πλερώνεις;;
Πολύ σε συμπαθώ .
Τούλα η φιλό-μουσι
Anonymous,
αποκλείεται να 'ναι γονείς, είναι πολύ πιο άμεσοι κι αποτελεσματικοί (οι γονείς).
Πλερώνω τις αμαρτίες του να είμαι εγώ.
Κι εγώ με συμπαθώ. Αλλά άλλοι όχι, και δεν μου καίγεται καρφί.
Δε σε λένε Τούλα, αλλά δεν ξέρω ποια είσαι και δεν έχει καμμιά σημασία, κάθε σύμπνοια είναι αποδεχτή.
Η ζωή είβναι κάτι παραπάνω από κακή εκτίμηση των πραγμάτων (ειδικά αν δεν είναι δικά σου).
Η ζωή είναι ένα ηλιοβασίλεμα στον Άη-Γόρδη, άγνωστος κι αδιάφορος σε σένα. Αλλά γεμάτος raw life. A perfect paradise.
Θα φύγουμε, αλλά περάσαμε, αυτό φτάνει.
Τι ήθελες να το βγάλεις; Και άλλος πυροβολισμός σήμερα.
Όπως πάμε θα επιστρέψουμε προ Βάρκιζας.
Λάκωνα,
δε βαριέσαι! Ό,τι έχει καθένας δίνει.
Να σ' ακούω καλά.
μια καλησπέρα,Σπυρουλάκο!Μια που αναφέρεις τον Αη Γόρδη,πιο πάνω,να πω ότι είναι ένα μέρος της Κέρκυρας που αγαπώ.
Όλα θα πάνε καλά,
έζησα εκεί όταν ήταν εντελώς παρθένος. Και κάποια φορά μας είχε επισκεφτεί κι ο (τότε) βασιλέας Παύλος μ' όλη την οικογένεια.
Αξέχαστες εποχές. Όλα ήταν ακόμα μη ορισμένα.
Ύστερα ήρθαν άλλοι καιροί και τώρα ακόμα χειρότεροι.
Όλα, όμως, θα πάνε καλά. Κι εμείς καλύτερα.
Πέρνα να πάρεις το βραβείο σου!
Και φόρα τα καλά σου...μη μας έρθεις όπως κι όπως!
“Ένα τέλος θα δοθεί ή μια αρχή θα γίνει;”
Πάντα έχουν ένα σημείο επαφής…
Agapi,
το παρόν είναι το σημείο επαφής τους. Το οποίο μακάρι να μπορούσαμε να το ζήσουμε πλήρως.
Καλημέρα σας.
Δάσκαλε έγραψες...μόνο και μόνο που δεν σβήνεις τα σχόλια τα "μιαρά" ,έδωσες το καλλίτερο μάθημα!
Και για να μην ξεχνιόμαστε...στo blog του ,γράφει ο καθένας ότι του γουστάρει ,δικό του είναι και αν θέλει του βάζει φωτιά και το καίει ,το βάζει κάτω και πατάει και γράφει ότι εξυπνάδα και ότι παπαριά του κατέβει και όποιος θέλει το διαβάζει ,διαφορετικά ...τον πούλο!
Έτσι ορίζει η "Ασύδοτη Ελευθερία" που πρέπει να έχουν τα blogs και έτσι κάνω και εγώ!
ΥΓ Ασχετο αν συμφωνώ με το περιεχόμενο ή όχι!
Φιλαλήθη,
είμαι αρκετά μεγάλος για να κάνω πειράματα με το ... ίματζ μου (το οποίο, ομολογουμένως, "χάνει" απ' όλες τσι μπάντες). Μπορεί να έχουν άδικο, μπορεί να έχουν δίκιο, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στο πώς βιώνω τον εαυτό μου. Ακούω, όμως, τα πάντα και σκέφτομαι. Και μια κακή κριτική μπορεί να γίνει ένα καλό μάθημα. Η μαγική λέξη για πολλά πράγματα είναι "ανοχή". Και "εμπλοκή".
Σε χαιρετώ.
Εγώ πάλι νομίζω κυρ Σπύρο... πως ειδικα σε σενα χρειάζεται η "αποχή".... από τις παπαριές που γράφεις στο βλογ σου....
Βγες έξω..να σε φυσίξει αεράκι...
να δεις κανέναν νορμαλ άνθρωπο...και άσε τις κουλτουριές... για τους ειδικούς....
Ακανόνιστη,
μού 'λειψε η ... δροσερή σου κριτική ("ο σκύλος το βουρδούλισμα για πανηγύρι το 'χει").
Ειδικά απόψε θα βγω με νορμάλ ανθρώπους (συχνά το κάνω αυτό, δεν είμαι τόσο διεστραμμένος όσο το μταλουδάκι σου σκέφτεται) και, συνήθως, νορμάλ ανθρώπους συναναστρέφομαι. Και διασκεδάζω και γελάω και συζητάω για την οικονομική κρίση/ Και, γενικά, περνάω καλά και είμαι κι αισιόδοξος. Και μ' εκτιμάει ένα σωρό κόσμος που θέλει να κάνει παρέα μαζί μου.
Δεν καταλαβαίνω πώς σου έτυχε να "στομώσει" τόσο εύκολα πάνω μου το οξύ σου βλέμμα.
Α! και με τα παιδιά στην τάξη περνάμε καλά και μαθαίνουν και κάτι και, στο μέτρο του εφικτού, με αγαπάνε (όχι όλα, δεν περιμένω θαύματα) και συζητάμε για πολλά-πολλά θέματα και όλο και κάτι τους προσφέρω.
Καληνύχτα.
Καλησπέρα Σπύρο. Θέλω να σε ευχαριστήσω για το σχόλιο (το οποίο αποφάσισα να μην αναρτήσω γιατί είναι προσωπικό και δεν αφορά τους υπόλοιπους επισκέπτες του ιστολογίου μου)και να σου πω ότι μπορείς να μου γράψεις όποτε θέλεις. Ελπίζω να είσαι καλά.
Τυχερός είσαι και αναφέρομαι στη δουλειά σου. Χάθηκες όμως.
Λάκωνα,
ναι, είναι καλή δουλειά και δεν αναφέρομαι στο οικονομικό. Και δοξάζω το θεό που έχω αυτή τη δουλειά κι όχι άλλη. Παρόλο που είναι αρκετά κουραστική, παρόλες τις αντίθετες απόψεις στις οποίες μας κατηγοριοποίησε ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ (οι καθηγητές κάθονται κλπ).
Χάθηκα γιατί έχω πάει διακοπές στο ... Γολγοθά. Δεν έρχεται η ζωή πάντα στρωμένη όπως υπολογίζεις.
Δεν παραπονιέμαι, δεν γκρινιάζω, απλά έβαλα άλλες προτεραιότητες πάνω από το μπλογκ (μάλλον η ζωή μου τις ... φόρεσε).
Τα λέμε.
Σίγουρα.
Post a Comment