Beggar on an empty street

He's sitting, begging for help, material or sentimental, he doesn't mind. Once upon a time he was able to give, now he has nothing (except his humiliated self). Silently shouting that fate is not a thing taken lightly, trying to penetrate indifference.

Will someone help him? But who, the street is empty.

Did he sit on an empty street on purpose, knowing that begging doesn't change humans or the world? Does he want help or fate is stronger than him? Who knows? The river of time will show.

And moon smiles looking at all these.

_______________________________________

Κάθεται, ζητώντας βοήθεια, υλική ή συναισθηματική, δεν τον πειράζει. Κάποια φορά κι αυτός έδινε, τώρα δεν έχει τίποτα (εκτός από τον εξευτελισμένο εαυτό του). Σιγανά κραυγάζοντας ότι τη μοίρα δεν πρέπει να την παίρνουμε ελαφρά, προσπαθώντας να διαπεράσει την αδιαφορία.

Θα τον βοηθήσει κάποιος; Αλλά ποιος, ο δρόμος είναι άδειος.

Κάθησε στον άδειο δρόμο επίτηδες, ξέροντας ότι παρακαλώντας δεν αλλάζουν οι άνθρωποι ούτε ο κόσμος; Θέλει βοήθεια ή η μοίρα είναι πιο δυνατή απ' αυτόν; Ποιος ξέρει; Το ποτάμι του χρόνου θα δείξει.

Κι η Σελήνη χαμογελάει κοιτάζοντάς τα όλα αυτά.