He shouts to the hand which controls the compass. Would it be more simple to step accross and don't accept the prison? After all it's only a circle, which he apprehends it as a prison.
___________________________
Φωνάζει στο χέρι που ελέγχει το διαβήτη. Δε θά 'ταν πιο εύκολο να περάσει τη γραμμή και να μη δεχτεί τη φυλάκιση; Στο κάτω-κάτω ένας κύκλος είναι, τον οποίο αυτός αντιλαμβάνεται σαν φυλακή.
39 comments:
Pera apo tin eleutheria pou sou dinei i koinwnia, einai poly spoudaio kai megalo pragma na exei kapoios eleutheria psyxis. Na to exei sto aima tou diladi, na einai emfyto..
xairetw..
Ερασιτέχνισα,
διαφωνώ ότι σου δίνει ελευθερία η κοινωνία. Είναι μια αδιάφορη μάζα που λίγο την ενδιαφέρει αν εσύ είσαι καλά (παρά μόνο αν αυτό είναι για το συμφέρον της). Όσο για την προσωπική ελευθερία, είναι ένα θέμα σε εξέλιξη. Παλεύουμε, κάθε μέρα, να νατιρροπήσουμε τις επιταγές που μας έβαλαν οι πρόγονοι. Τείνουμε προς την ελευθερία (πράγμα που θέλει "αρετήν και τόλμην" ΄΄οπως έλεγε κι ο Κάλβος)
Αντιχαιρετώ. Να περνάς καλά, σου αξίζει.
Apo oti egrapsa eprepe na estiaseis stin eleutheria psyxis ;)
Ερασιτέχνισα,
η ψυχή (αν υπάρχει) είναι αυτό που έχει την απόλυτη ελευθερία αλλά τη δίνει στο μυαλό να τη συνειδητοποιήσει, με ...δόσεις. Αν υπάρχει η ψυχή, κατοικεί σ' ένα σώμα. Τούτο είναι το μεγάλο πρόβλημα¨: όπως σιγά-σιγά συνειδητοποιείται το μυαλό, συμπαρασύρει και το σώμα. Οι άλλοι με το σώμα (που υποκινείται από το μυαλό) τα έχουν βάλει.
Καλησπερα κ.Σπυρο
Υπαρχει η περιπτωση ,οταν ο Ανθρωπος προσπαθησει να διαφυγει απο τον Κυκλο ,εκεινο το Χερι να του φερει τον διαβητη στο κεφαλι.
Και το γιγαντιο αυτο χερι,(που το μεγεθος του μπορει να μεταφρασθει ως μεγαλυτερη κατοχη δυναμης απο εκεινη του ανθρωπου και εμφανη την επιβλητικοτητα),ευκολα μπορει ακομα και να συνθλιψει τον ανθρωπο.
Παρολα αυτα ,παρατηρω τον ανθρωπο οτι ορθωνει αναστημα.(αισιοδοξια?)
Τωρα για τον κυκλο.Ο κυκλος μπορει να ειναι απλα χαραγμενος στο εδαφος (εικονικο οριο),ομως για να φτιαχτει με διαβητη απο το Χερι, ισως ειναι η αφετηρια η προετοιμασια του να φτιαχτει ενα πραγματικο οριο που να περιοριζει τον ανθρωπο.
Και μαλλον για να διαμαρτυρεται ο ανθρωπος για αυτον τον κυκλο,ισως και να σημαινει οτι την εχει παρει χαμπαρι τη δουλεια και προσπαθει με τη διαμαρτυρια του αυτη ,να πεισει το χερι να σταματησει την διαδικασια αυτη.Ρισκαρει να φαει τη σφαλιαρα αλλα τουλαχιστον προσπαθει.
Γιατι οταν χτιστει αυτος ο κυκλος απο τον ανθρωπο ,αυτο το τειχος,θα ναι ηδη αργα για να μπορεσει να διαμαρτυρηθει.
Θα εχει χαθει η επαφη μεταξυ τους και η επαφη με τον εξω κοσμο.
για μένα αυτό είναι το λάθος.
Κοίτα πόσο υπέροχο το "τοπίο" πέρα από τα όρια...
Αν σταματήσει λίγο να ασχολείται με το χέρι, θα το δεί...
το χέρι φτιάχνει τα όρια, ναι...
αυτός όμως, ορίζει την ελευθερία του...
ελεύθερος...
angelab23,
(α0 τότε θα υποθέταμε ότι είναι εκδικητικό ον (αν πρόκειται για θεό ή γονείς που μας χαράζουν, πράγμα που δεν το πιστεύω)
(β) όμοιο με το προηγούμενο
(γ) είναι η μοίρα του ανθρώπου να ορθώνει όσο ανάστημα μπορεί (θυμίσου στο "ο γέρος και η θάλασσα" του Hemingay ΄" man can be destroyed but not defeated")
(δ) είναι μπλόφα τα όρια, μας κάνουν και πιστεύουμε αυτό. Στην πραγματικότητα το Σύμπαν βάζει όρια (που κι αυτά ίσως μπορούμε να τα υπερβούμε, σε παραπέμπω σε βουδισμό)
(ε) σωστή. Πάντα ο άνθρωπος αντιδρά στο καινούριο για να το αποτιμήσει αν δηλαδή αποτελεί κίνδυνο ή όχι
(στ) μα και πάλι, όταν καταλάβει ο άνθρωπος ότι είναι χτισμένος, δεν παύει να παλεύει για να το ξετινάξει (η πιο συνηθισμένη, καθημερνή ιστορία, βλέπε καταναλωτισμός)
Χάρηκα τη συνομιλία, τα λέμε
woman of my dreams,
το τοπίο πέρα είναι μια πόλη (αλλά και βουνά). Ποτέ σε μια πόλη δε βρίσκεις τον εαυτό σου ασχολούμενος με τη βουή του κόσμου και καθημερνότητα.
Αν καταλάβει ότι η γραμμή είναι εύκολο να ξεπεραστεί, είναι ελεύθερος (μεταξύ μας, το 70% ενός προβλήματος είναι η αντίληψή του)
Φίλε Σπύρο, για να λύσουμε ένα πρόβλημα πρέπει να δούμε και αν είναι σωστά διατυπωμένο.
Εγώ πιστεύω (ή νομίζω ή νομίζω πως ξέρω) ότι ο κύκλος είναι πραγματικός, το χέρι είναι φανταστικό. Το χέρι είναι μια ερμηνεία για το πως τυχόν δημιουργήθηκε ο κύκλος.
Κατά τά 'λλα μπορείς να κάτσεις μια ζωή μεσα στον κύκλο και να μην το κουνήσεις ρούπι νομίζοντας πως είναι φυλακή ή μπορείς να πεις: "α, τι ωραίος κύκλος, τι τέλειος" και να φύγεις ή μπορείς και να δημιουργήσεις ένα παιχνίδι σαν το κουτσό που παίζουν τα παιδιά ή πάλι μπορείς να στήσεις μέσα έναν αδριάντα ή ένα τοτέμ ή την τύφλα σου τη μαύρη και να την προσκυνάς.
Είμαι περίεργος με την εξέλιξη της κουβέντας. Νομίζω (πάλι νομίζω) πως με αυτό το θέμα θα σημειώσεις ρεκόρ επισκέψεων.
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Βλέποντας για πρώτη φορά τα έργα σας σκέφτηκα ένα παιδί που κοιτάζει έκθαμβο το δειλινό ενώ γύρω του όλα καίγονται. Δεν ξέρω αν συσσωρεύει λύπη για το αύριο ή αν ψάχνει χρυσό καπνό ωστόσο ξέρει πως να κοιτάζει έναν ουρανό.
Γιώργο,
(α) οHeisenberg (γνωστός κβαντομηχανικός) έλεγε ότι "η καλή διατύπωση είναι η μισή λύση του προβλήματος", εδώ έκανες διάνα.
(β) κι αν και τα δύο είναι φανταστικά; Αν πχ το χέρι είναι η αντίληψη που έχουμε για μια ανώτερη δύναμη (εξαιτίας του φόβου του θανάτου); Κι ο κύκλος είναι κι αυτός η αντίληψη των επιταγών που μας βάνει μια ανώτερη δύναμη;
Τότε γιατί εξεγειρόμαστε; Κι ενάντια σε ποιον εξεγειρόμαστε; Μήπως ενάντια στον εαυτό μας;
vanessa,
το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν οι δυο προθέσεις "από" και "προς".
Πχ απόψε τραγουδούσαμε σ' ένα καπηλειό. Μερικοί τραγουδούσαν για να φύγουν "από" (τη μίζερη ζωή;). Μερικοί τραγουδούσαν "προς" εκείνο το θείο κομμάτι της ύπαρξης που λέγεται΄"έντεχνοι λαρυγγισμοί".
Κι οι δυο πραγμάτωναν το είναι τους. Ποιος από τους δυο θα κριθεί ελλειποβαρής; Ποιος θα κερδίσει τη ζωή του; Ποιος, τελοσπάντων, τα κρίνει όλα αυτά, αν όχι ο ίδιος ο άνθρωπος;
Δεν ξέρω και περιμένω.
Γιώργο,
επιστρέφω και σου ζητάω να μου 'πεις τι σημαίνει "αμφίσημος" (με ένα παράδειγμα if you please).
Το ότι ψάχνω την έξοδο του πεπτικού μου σωλήνα με τα δυο μου χέρια, με χάρτη, με πυξίδα και δεν τη βρίσκω, αυτό δε θέλει μεγάλη φιλοσοφία. Σε προηγούμενο πίνακά μου τό 'πα ότι "στο τέλος θα κριθούν όλα αυτά" αλλά πέσατε να με ... φάτε.
Η μικρή πώς πάει; Δώστης φιλιά από ένα virtual ... θείο της. Νά 'ναι καλά.
Παιδιά,
είναι πέντε οι πόλοι :
(α) αυτός
(β) η φυλακή του (ο κύκλος)
(γ) η πόλη
(δ) τα βουνά (γαιατί, δεν έχουν ψυχή;)
(ε) το χέρι
Καλά! Σκάω!
Είδα φως και μπήκα -πρώτη επίσκεψη- και πέρασα ήδη δέκα λεπτά να κοιτώ και να ξανακοιτώ το χέρι, τον κύκλο και τον άνθρωπο...
Κατέληξα ότι... φωνάζει στο χέρι που ελέγχει το διαβήτη, να μην κάνει τον κόπο, άδικα. Να μη σπαταλά δυνάμεις. Διότι δεν φυλακίζεται, αυτός. Μέχρι να βρεθεί κάποιος, που να κλείνει σε κύκλους, το νου, το μυαλό, τη σκέψη, την γνώση, αυτός θα είναι ελεύθερος. Και με ένα τσουπ, θα βγει απ τον κύκλο για να επιστρέψει στην πόλη. Και το Σαββατοκύριακο -αν ανοίξει ο καιρός- λέει να πεταχθεί μια βολτίτσα στα κοντινά βουνά. Μάλιστα τώρα που το ξανασκέφτεται, λέει να προτείνει και στο χέρι να τον ακολουθήσει. Και να πάψει να παίζει με διαβήτες και γενικότερα αιχμηρά αντικείμενα...
Καληνύχτες!
πράγματι θα ηταν εξαιρετικά εύκολο.όλα δείχνουν ότι δεν το σκέφτηκε!!!
Εκτός και άν προτίμησε την σίγουρη μικρή του ελευθερία(Ν.Ασλάνογλου,δύσκολος θάνατος)
καλημέρα.
Άποψη,
μ' αρέσει το αβάσταχτα ελεφρύ της κριτικής σου.
Τό 'χω τονίσει μυριάδες φορές ότι πρόβλημα είναι αυτό που το αντιλαμβανόμαστε σαν τέτοιο.
Όσο για το μεγαλείο του ανθρώπου είναι αυτή η αβάσταχτη ελαφρότητα, να μπορεί να αντιμετωπίζει με χιούμορ το κάθετι.
Θα σ' επισκεφτώ "εν ευθέτω χρόνω" (ρε γαμώτο λείπει κιη υπογεγραμμένη με το μονοτονικό)
Κόκκινη κίσσα,
τι κακό έχει η "σίγουρη μικρή ελευθερία";. Από τέτοις είναι γεμάτη η καθημερνότητα. Η λεπτομέρεια του σήμερα γίνεται λεωφόρος λύτρωσης του αύριο.
Τα μεγάλα και τρανά, φαντάζομαι, θά 'ρθουν σε προχωρημένη ηλικία και τότε, ξαναφαντάζομαι, θα είναι πολύ αστεία για να μας ψυχοπλακώσουν.
η σίγουρη μικρή ελευθερία έχει το εξής κακό.είναι μικρή και είναι σίγουρη!
Δέν αξιώνω τα μεγάλα και τρανά,αλλά εκείνα πού ,ως άξια είναι.
Κίσσα (βγαίνει από το kiss?)
Παραδείγματος χάριν : κάποια πρωινά, που δεν έχω μάθημα, πάω σ' ένα καφενείο κοντά στη θάλασσα. Πίνω καφέ, καπνίζω, διαβάζω, ακούω μουσική, σκέφτομαι. Κρατάει μια ώρα περίπου η διαδικασία. Μια ώρα που νομίζω ότι κρατάω το... γεννητικό σύστημα του Θεού! Μικρή ελευθερία αλλά με πάει στα όρια του Σύμπαντος.
Από την άλλη μεριά, ένα μεγάλο και τρανό είναι ο θάνατος. Αυτό άστο αργότερα.
Δεν κατάλαβα, όμως, την τελευταία σου φράση "ως άξια είναι"
η ελευθερία της σκέψης σίγουρα δέν βαπτίζεται μικρή γιατί δέν είναι! !
Μπορώ να κατανοήσω αυτό πού λές ,άλλωστε τι είναι το ανθρώπινο μυαλό παρά ένα σύμπαν σε άλλη διάσταση? μόνο πού ο Ασλάνογλου μίλησε για το εντελώς αντίθετο ,για την περιχαρακωμένη ζωή εκείνη και τίς νόρμες της πού δεν σου επιτρέπουν τέτοιου είδους εξάρσεις ...
Το είναι το ορίζω οντολογικά ,οι αξίες μεγάλες η μικρές προκύπτουν από την λύση του αινιγματος της ύπαρξης.καλό βράδυ
Κίσσα,
(α) δεν ξέρω αν το ανθρώπινο μυαλό είναι σε άλλη διάσταση ή χειραγωγεί άλλες διαστάσεις.
(β) η ζωή είναι περιχαρακωμένη από τις νόρμες που βάζει η βιολογία και οι επιταγές της ύλης. Οι άλλες νόρμες που λες (οι κοινωνικές) είναι σε ένα μεγάλο μέρος και υποκειμενικά αυθαίρετες (πχ μισό αιώνα περίπου κυβερνούν δυο κόμματα στην Ελλάδα και την κάνουν πιο φτωχιά κι όμως πάλι τους ψηφίζουμε. Άρα με κάποιον τρόπο φυλακιζόμαστε μόνοι μας)
(γ) η ύπαρξη είναι όντως ένα αίνιγμα που μάταια προσπαθούμε να το εξηγήσουμε (και, ατυχώς, δεν προλαβαίνουμε έτσι να το βιώσουμε) επειδή ίσως δεν είμαστε της ίδιας τάξης μεγέθους.
Τα λέμε
Γεια σου Σπύρο, που αδημονείς για τις αμφισημίες. Ένα καλό που έχω είναι ότι δεν αγχώνομαι όταν οι άλλοι με πιέζουν. Θα γίνει κι αυτό στην ώρα του.
Η κόρη μου (και σ' ευχαριστώ)είναι καλά, τη Δευτέρα βγάζουμε το γύψο.
Απολαμβάνω τη συζήτηση που "συμβαίνει" εδώ.
Καλό βράδυ σε σένα και όλη την Κέρκυρα.
Γιώργο,
ποιο γυψο; έχω χάσει συνέχειες;
Μα... η κόρη μου δεν είχε σπάσει το χέρι της; Νόμιζα το ήξερες και γι' αυτό με ρωτούσες. Άλλη μικρή εννοούσες... άτιμε;
Ρε συ Γιώργο δεν το ήξερα.
Περαστικά της και να μην είναι τόσο ζωηρή.
Πόσων χρονών είναι;
(Και, όχι, δεν εννοούσα καμμιά άλλη μικρή)
Είναι 13 και δεν είναι ζωηρή η κακομοίρα. Ατύχημα ήταν στην προπόνηση στο βόλλευ. Προπονήτρια ήταν η γυναίκα μου.
Ίσως να επηρρεάστηκε απο τον ποιητή!
"όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να 'ρθει, κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων"
Καλημέρα Σπύρο. Υπάρχουν και κύκλοι...από κιμωλία (αν και άλλο εννοούσε ο Μπεχτ) ή και αόρατοι - τους νιώθουμε δίχως να τους βλέπουμε. Τους κύκλους αυτούς μας έμαθαν να τους φτιάχνουμε όταν είμασταν παιδιά κι ακόμα κι όταν δεν υπάρχει κανείς να μας επιτηρεί, συνεχίζουμε να κινούμαστε εντός των ορίων τους. Γινόμαστε οι φρουροί του εαυτού μας!
Γιώργο,
σίγουρα ήταν ατύχημα, πες της να κάνει κουράγιο, θα περάσει, έχει τη σκέψη μού.
Λάκωνα,
μιλάμε πάντα για την ελευθερία;
Ο άλλος ποιητής είπε "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θά 'ναι". Να τον πιστέψουμε;
Εύα,
πολύ σωστά, ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Και πάλι, όμως, τονίζω ότι είναι θέμα αντίληψης. Αν δεν κάτσεις (αν δε θέλεις) δε σου φοράνε χειροπέδες κι αν καταφέρουν, δεν είναι τόσο στενές.
Τι λες;
μου θυμιζει τον κατ οικον περιορισμο... και μονο που το σκεφτομαι ... δεν μπορω να αναπνευσω...
γεια και χαρα
Amelie,
μη μου στενοχωριέσαι, δεν είναι παρά ένας πίνακας
To πιο πιθανό είναι να παραμείνει μέσα στον κύκλο αλλά υπάρχει και η πιιθανότητα-ελπίδα-εξαίρεση να βγει από αυτόν αλλά με βαρύ τίμημα...
Όλα θα πάνε καλά,
οι παλιοί για να μας ελέγχουν έλεγαν ότι "τρώει ο λύκος το πρόβατο που έφυγε από το κοπάδι"
ποσους κυκλους δημιουργουμε μονοι μας και δεν τολμαμε να ξεφυγουμε απο εκεί... σαν να μην μας εφταναν οι κυκλοι που ζωγραφιζουν οι αλλοι!
Μικρέ Φωκίωνα,
οι άλλοι πιθανόν να μη μας βάνουν άμεσα τις απαγορεύσεις αλλά (χειρότερα) μας βάνουν ένα μηχανισμό παραγωγής απαγορεύσεων.
Κι αυτό έχει άμεση σχέση με τις ενοχές οι οποίες σου λένε "περνάς καλά; Κατάστρεψέ το"
@spyros vlahos:
Ναι,ακριβώς αυτό έλεγαν.Γι αυτό και δεν προχωρήσαμε και πολύ...
Όλα θα πάνε καλά,
προσπάθεια να αντιρροπήσουμε τη ζημιά. Κάπου, πίστεψέ με, αντιρροπείται κι έχεις κερδίσει επιπλέον και τα όπλα από τον αγώνα. Από 'κει και πέρα η ζωή κυλάει πολύ καλά
This is great info to know.
Post a Comment